-Oshiq- [Off] (25.12.2021 / 08:56)
Oyim qiz....

Yangi ijodkor qizning oʻylari.

(Muxlisam bilan hamkorlikda, oʻylab topilgan hikoya.)

Eslatma: hikoyani qizbola tilidan oʻqing...

Oh, ishoning. Agar mening SMS - xabarlarim bunday tus olib ketishini bilganimda, men ularni ancha oldin yuborgan boʻlardim.

Aziz oʻquvchi keling voqeani boshlashdan avval shaharchamiz va u yerdagi basi insonlar bilan tanishtiray sizni. Bizning UZBXXX shaharchamiz uncha katta boʻlmasada harqalay yuqori retinglarda turadi. Asosiy yoʻldan toʻgʻri borsangiz, shaharchamiz markaziy xiyoboni keladi. Huv baland binoni koʻrdingizmi? Ha oʻsha. Yuqori qavatlar bosh raisimiz SimptomFD ning ofesi, pastki qavatlarda nufuzi boʻyicha xodimlarga taqsimlangan. Anovi oʻrta qavatdagi oynavand keng derazalarni koʻryabsizmi? Oynasidan bir chiroyli qiz qarab turibdi-ku! U yerda bir vaqtlar Ruslan, Omadbek, Akcent kabi gʻayratli xodimlar ish yuritishgan edilar. U paytlar gullab yashnagan davrlar edi-da! Qayoqdan bilasan deysizmi? Kamina ham oz muddat oʻsha binoda, kichikroq lavozimda ishlaganmizda... Endi mana-bu chap tomondagi, turfa chiroqlarga burkangan, hashamatli saroyga qarang! Topdiz, bu shaharchamiz yuzi boʻlgan mehmonxona, kutubxona, forumlar teatri va pastki qavatlarda sevimli chat klubini oʻzi ichida mujassamlangan saroy... Ilgari bu saroyda oʻzim ham tuni bilan oyin kulgu qilardim. Endilikda ijodkorlar mahallasiga koʻchib oʻtgach, chat klubga kelgani vaqt qayoqda deysiz. Hozir oʻng tomondagi keng koʻchaga burilamiz... Bu oʻsha ijodkorlar mahallasi. Mana bu hashamdor uylarga bir qarang-aaa! Bular yashashni biladi!!!
Hov birinchidagi Tungi Hamrohning uyi... Uyida yoʻq deysizmi? Chirogʻi yoniq turibdi-ku, yaqinda qaytib kelgan, qaysidir ijodkorning hikoyasi taqdimotida koʻrgandim. Hatto "Yaxshi hikoya menga yoqdi!" deb nutq soʻzladi. Soʻng yigitlarni pivo xoʻrlikka taklif qilishdi. Ijod!!! Yoʻq ijod qilmayabdilar, afsus... Uni yonidagi mana bu bino boʻsh, bu EroMaster yashab ijod qilgan koshona... Ha uham ketib qolgan. Afsuski aziz oʻquvchim bu koʻchada koʻp uylar allaqachonlar boʻshab qolgan, ijodkorlar ketib qolishgan yoki foydalanuvchilar istiqomat qiluvchi tomonga oʻtib ketishgan. Ha basida ularni uchratib qolaman, koʻpda tanimay qolaman, imijlari oʻzgarib ketgan boʻladi, basilari birravga sayrga kelib-ketib turishadi...

Ooo manabu meni sevimli ijodkorim Majnun janoblarining kulbalari-yu. Gʻaribona muhabbat oshyoni.... Menga muhabbat haqida, bir hikoya vada qilgan edilar. Yolgʻonchi, yoʻq boʻlib ketdi. Hamon kutyabman... Mayli!
Qarang, qarang, qarang... Hov ana-u pikap mashinasida sayr qilib yurgan kishini tanidizmi? Ha uyam ijodkor edi, faqat satira yoʻnalishida, koʻplarga yaxshi kayfiyat ulashib ijod qilgan. Gangsta latifalar qiroli, ajoyib inson.

Voy buuu... Mana bu ijodkorni devoriga bir qarang... Koʻngliz xira tortadi bu manzaradan. Zeboxonimni devoriga doim bezorilar haqoratli izohlar yozib ketadi. Nazoratchilar qayoqqa qarabdi oʻzi, bunaqada ijodkorlar koʻchib ketib, shaharchamiz huvullab qoladi-ku! Ha mayli... Mana uyimga ham keldik, shu yerda turaman ana-u Oshiq boridi-yu, oʻsha bilan qoʻshnimiz. Ey, qoʻying-eee, hecham uning sevgilisi emasman. U meni yangi doʻstim, shunchaki meni bu yerga koʻchib oʻtishimga, ijodga kirishimga ilhomlantirgan, inson boʻladi... Chirogʻi oʻchiq! Yoʻq eshiki qulflanmagan-ku... Him, shunchaki daydib ketgandirda. Hoʻp mayli sizga aziz oʻquvchi, keyinroq boshqa manzillarda koʻrishamiz, hozir uyga kirib ijod qilishim kerak... Xayr!

Shundoq qilib, kunimni oʻyin - kulgi bilan oʻtkazib, miyamda bir olam ideyalar bilan, xonamda kompyuterim oldiga oʻtirdim. Qoʻllar mening buyruqlarimni kutib klaviatura ustida turardi.
Nimaga shunday ekan! Fikrlar boru, soʻzlarga aylantirib boʻlmaydi? Uf... Men koʻz qovogʻimni yumib xayol olamimga tikildim. Mantiqsiz boʻshliq. Biroz fikrlarimni charxlab olish uchun, qoralamalar faylini ochaman, monitorda hikoya matni paydo boʻladi. Havasga yozgan hikoyamni qayta oʻqib chiqaman-u, shunchalik yomon yozganimga ishonolmay qolaman. Hozir boplaymiz! Yangi sahifa ochamanda, hikoyani tahririga kirishaman. Kamchiligini tuzatish, badi boʻyoqlar bilan boyitish... Oʻlsin... Yana oʻxshamagan yangi hikoya!
Shu payt qoʻngʻiroq chalayotgan telefonim, stolim ustida sakrab tushdi. Kim ekan! Ayni kerakli inson-ku, ilhomim elchisi!

- "Salom aziz doʻstim!"

Bu mening yangi doʻstim, Oshiq.

- "Salom, mening shogirdim nima qilyabdi?" - soʻradi u.
- "Tun! Nima qilyapman deb oʻylaysiz?"
- "Onlaynsan, demak uhlaganing yoʻq... Oʻylaymanki goʻzal shogirdim, ehtimol, stulning chetida oʻtirgandirsan, yangi hikoyasi ustida bosh qotirib... Ovozingdagi salgina asabiylik, kesatiq shunga ishora qildiki: ijoding oʻxshamagxshamagan.

- Vooy jin ursin... Siz meni kuzatib turibsizmi? - kulib yubordim. U meni, koʻnglimdagilarni juda yaxshi bilib olgani, meni hayajonga soldi.

- "Nahotki, toʻgʻri topdim! Xoʻsh, yaxshimi?" - kulib soʻradi.
- "Nima, yaxshimi?" - savolidan xunobim oshib.
- "Goʻzalim sez nima bilan shugʻullanishing kerak edi?" - salmoqlab gap qotadi.
- "Siz maslahat bergandek, avvalgi hikoyamni boshqatdan yozishim kerak edi!"
- "Xoʻsh... Yozdingmi?"
- "Ooo, aziz doʻstim asti soʻramang... Bu juda achinarli. Shunchalar yomon yozibmanki, endi hayronman, men bu qoʻlyozmani qanday tuzatishni, nimadan boshlashni ham bilmayman..."

Ishtiyoqim bor, ammo qobiliyatim yoʻqligidan kuyunib doʻstimga hasrat qildim.

- "Xoʻsh, muhimi boshlabsan bu yaxshi. Aytchi hikoyangni nimasi yomon? Demoqchimanki, bu yomon grammatikaga ega boʻlgan yaxshi rejali hikoyami? Yoki ...?"
- "Uf, hammasi... Hech qanday syujet yoʻq. Belgilar tekis, grammatika yomon. Soʻzlar notoʻgʻri yozilgan. Ochigʻi bu dahshat, nahotki buni men yozgan boʻlsam-a!".
- "Xoʻsh, unda nimani kutyabsan? Oʻchirib tashlab, boshqasini davom ettir!"
- "Ooo yoʻq!"
- "Nimaga yoʻq?"
- "Chunki, mavzuni toʻgʻri tanlaganman. Ancha bosh qotrganman, mana eshiting!" - hikoya matnidan eng qaynoq nuqtalarini oʻqib berdim, - "Koʻrdingizmi shuncha mehnat, ketgan vaqt ummm!".
- "Ha-ha, ochigʻi sen tasvirlagandan ancha yaxshi... Biroq qoʻlyozmangni oʻqish va tahrir qilishing kerak, biroz badilik yetishmayabdi... Mana sen jinsiy azolarni koʻcha tilida yozgansan q... a... deb, kim shunaqa yozadi?"

Men shoshib matnga koʻz yugurtirib oldimda kulib yubordim. "Ha u haq. Ishonchim komilki, u bu hikoyam qanchalik yomonligini shu jumladan bildi."

- "Oh doʻstim... Men sizdek hissiyotli emasligimdan afsusdaman!"
- "Aksincha goʻzalim sen hissiyotlarga boy qizsan, faqat bunga oʻzingni ishontirgin-da hech qoʻrqmay yozaver! Omad, endi ishingga qayt."
- "Yaxshi, rahmat." - dedim.

Men telefonni qoʻydim va xoʻrsindim. Men bu hikoyani qayta tiklashim kerak, deya oʻzimni qattiq ishontirdim va oʻqishni boshladim.

"Men olov boʻlib yonar edim. U shiddatli edi. Mening katta koʻkragim bilan oʻynar edi. Harakatdan koʻkraklarim tebranar edi. Mening a... nam edi".

Men baland ovozda shu qatorlarni oʻqidim va oʻyga toldim. Haqiqatdan! Qaysi aqli raso ijodkor, buni a... deb ataydi va unga jiddiy munosabatda boʻlishlarini kutadi?
Men biroz oʻylab, jinsiy azolarga qiyos soʻzlarni topdim. Soʻzini ajratib koʻrsatdim va klaviaturaga tegdim.

"Uning, baquvvat toʻqmogʻi, mening nozik hislarim eshigini shiddat bilan ochib kirdi!"

"Xoʻsh, bu oʻxshatish qalay boʻldi!", deb pichirladim. Topqirligimdan quvonib oʻtirgan joyimga suyanib, oldim. Bir nechta soʻz tuzatildi, hali juda koʻpi qoldi. Shu orada hech qancha vaqt oʻtmay, mening ayfonim yangi SMS - xabar bilan jiringladi.

"Goʻzalim qanday kiyimdasan?" Men uning matnini qayta - qayta oʻqidim.

Oshiq bilan, tanishib qolganimga koʻp boʻlmadi, biroq shu qisqa fursat davomida bilib oldim, u har doim ancha sarguzashttalab, ehtiroslarini chiroyli shaklda koʻrsata oladigan inson ekan. Unday boʻlish ishtiyoqi, meniyam koʻnglimga jo boʻldi.

"Qanday kiyimdasan?" Ha, uning bu savolini bejizga bermayabdi! Xoʻsh unga qanday javob yozsam, boʻladi? Taassurot qoldirish uchun nima qilishim mumkin?
Xayolimga kelgan fikrdan, oʻzim ham zaqlanib ketdim.

Ooo yoʻq, hozirgi qilmoqchi boʻlgan ishim uchun meni ayblamang iltimos... Men aslo bunday yengil tarbiyat, emasman. Lekin baʼzida men shunday boʻlishni xohlagan vaqtlarim boʻlgan. Ayni vaqt koʻnglimda shunday shumlik uygʻondi. Bu dahshatli qoʻlyozmani tomosha qilishdan koʻra qiziqarli, ish bilan biroz chalgʻigim keldi.

Bluzkamning ikkita tugmachasini ochdim va telefonimni boshimga baland koʻtardim. Keyin koʻkragimni iloji boricha koʻtarish uchun orqamni toʻgʻriligiga ishonch hosil qildim. Birinchi rasm.
Keyin etagimni belidan biroz yuqoriga tortib, telefonni tizzamga yaqin qoʻydim. Oyoqlarim ochiq edi, bu rasmda siz paypogʻimning elastiklarini sonlarimga oʻralganini koʻrishingiz mumkin edi. Bu aslida mening trusigimga ishora edi. Ikkinchi rasm.

Men unga rasmlarni MMS orqali yubordim va oʻzimni toʻgʻrilab, ishga qaytdim. Bu rasmlarni joʻnatganimdan qaysidir sonyada afsus qildim, yana birida shumligimdan quvondim... Umuman olganda hislarim qoʻzgʻalgan, bir oz ilhom bor edi. Albatta, ushbu matnli xabarni ushbu hikoyaga oz boʻlsada hayotiylik, hissiyot qoʻshishda tasiri sezila boshladi.

Bir necha daqiqadan soʻng, mening telefonim yonib ketdi. Men xonaga qaradim va telefon qulfini ochdim. Bu Oshiqning boʻsh qoʻlini shimining old tomoniga qoʻyib, koʻzgu oldida turgan fotosurati edi.

"Ha Oshiq! Sizni doʻst deb oʻylamagandim?" Oʻzimdan uyatchang qiz yasab olgandek, kinoyali javob yozdim. Biroq oʻzimni qilmishimdan soʻng bu kinoyam oʻrinsiz ekanini bilardim. Amalda ham shunday boʻldi. Undan keyingi xabar keldi.

"Doʻstlik yaqinlik emasmi?"

Uning matni ortidan ikkita rasm keldi: biri shimining boʻrtib ketganini, ikkinchisi esa shimining zamogini toʻliq ochilmagan qismidan chiqayotgan jinsiy azosining bosh qismi katta planda olingandi.

Men yuborgan rasmlar unga yoqani, hovliqtirb qoʻygani haqidagi fikr, meni yanada ruhlantiradi. Ayniqsa erkak azosini yaqindan koʻrish, uhhh... hayajonli. Men rasmdagi azoni oyoqlarim orasida, ishqalanayotganini, yotoqxonani tutib ketgan tovushlarini tasavvur qilar ekanman, yuragim qizib ketayotganini his qilardim.

Men xonamni koʻzdan kechirdim, pardalar yipilgan, koʻchadan oʻtayotgan tasadufiy kishi menga tikilib qaramasligiga ishonch hosil qilishga harakat qilardim. Shaxsiy hayotimga ishonchim komil boʻlgach, men koʻylagimning boshqa tugmalarini ochdim. Koʻkrak tutqichimning toʻrli kosasini teshib qoʻyganim uchun, qattiq koʻkrak qafasini ochish uchun yetarli boʻldi. Men koʻkragimni qoʻlimga olib, emizgichlarimni silab, yuborish uchun yangi rasm oldim.

Men hayajondan jilmayib, yangi rasmni yubordim va yana kiyimlarimni toʻgʻriladim. U mening rasmlar orasida ochiq qolmasligimni bilishi shart emas edi. Men bu matnga uning munosabati qanday boʻlarkin deb oʻylab, ishimga qaytdim.

Bir necha daqiqa oʻtdi va men ehtirosli rasmlar oʻyinining keyingi matnini oldim. Uning shimlari oyoqlari atrofida polga yotgan, qoʻli jinsiy azosiga oʻralgan.

Ohhh oyijon... Asaldonimdan sharbatlarim tomchilayotganini his qildim.

Men labimni tishlab, keyingi rasmni yoborish oldidan biroz mulohaza qilib oldim: "Oʻyinni hozir tugatishim kerakmi? Hech qanday zarar, yomonlik yoʻqmi? Yoki davom ettirishim kerakmi?"

Bu oʻyinni boshlaganim sabab, uning men haqimdagi fikri qay tomonga oʻzgarishi meni tashvishga soldi, Chunki shu choqqacha qanday mavzuda suhbat qurmaylik, oramizda samimiylik bor edi. U mening qanchalik pokligimni bilardi. Hecham bunchalik haddimizdan oshmasdik. Balki men shunchaki "ha-ha, bu hazil" deb matn yuborishim kerakdir? Oʻshanda bu ishning oxiri boʻlardi.

"Yoki...!"

Koʻngilga tugilgan, qarordan hislarim qaynab, yuzimda tabassum boʻlib akslandi. Men stulga suyanib, oyogʻimni stolimga suyab qoʻydim, shunda hoʻllangan namlikni yaxshi fokusga tutdim. Keyin chuqur nafas olib, barmoqlarimni trusigimga botirdim. Bu qanchalik hoʻl boʻlganimni sezish uchun edi. Yana bir yaxshi rasm saqlandi.

Men yana kulib yubordim va rasmni yuborayotganda bu oxirgisi boʻlishini oʻzimga takitlab boshimni chayqadim. Rasm yuborilgach, men oʻzimni toʻgʻrilab, tinchlanishga harakat qildim. Bu oʻzimga aytganimdek oxiri boʻlishi kerak. Oshiq nima yuborsa ham, endi javob olmaydi.

Men ishga qaytdim. Hikoyamni yozyabmanu xayolim telefonda, javob kutyabman. Kutdim... Bir necha daqiqa oʻtdi va hech narsa yoʻq. Men yana telefonimni tekshirdim, hali ham hech narsa yoʻq... Yana kutdim, telefonni hafsala bilan matnli xabarlarimni tekshirdim. Xato xabari yoʻq. Vaqt chizigʻi esa yetkazib berilgan va oʻqilganligini koʻrsatdi. Taxminan 35 daqiqa oʻtdi, javob yoʻq.

"Jin ursin... Nega jimsiz Oshiq?" alam bilan shivirlab dedim.

Ayollarga xos eʼtibortalablik hisi, yuragimga alam gulxanini yoqib, bezovta qilishiga sabab uning izohini hayallab qolayotganida edi. Bu xuddi bir chiroyli libos kiyib, koʻchadagi yigitlarni chakagini ochib qoʻyish niyatida kiyinib, oqibatda esa eʼtiborsiz qolib ketgan sohibjamol qizning achinarli ahvolidan farq qilmaydigan vaziyat edi.

"Yoo tavba... U mendan gʻazablangan. Yoki uyalib ketgan!"

Xayolimda mantiqli, mantiqsiz turfa taxminlar, gʻujgʻon aylana boshlagan bir paytda xonam eshigi qattiq chertildi. Sahroda sillasi qurib, nogoh bir xoʻplam suvni koʻrib tashnaligini tezroq qondirmoq uchun unga bor vujudi bilan talpingan kishidek, koʻzlari chaqnagan bu yigit koʻrib yuragim orziqib ketdi. Shashtidan qoʻyib bersa, hech narsadan tap tort-may, meni bagʻriga bosgudek his-hayajonda, u izin soʻradi:

- Kechirasan Goʻzal choʻchitib yuborgan boʻlsam... - koʻzlari oʻynab, qomatimni chamalab oldi, - meni bostirib kirishimga, sen tomondan hech bir toʻsiq yoʻq, deb oʻyladim!

Uning soʻzlari, maʼnosini tushunib-tushunmay "ha" deganday bosh irgʻab, ixtiyorsiz oʻrindan qoʻzgʻaldim. Eshikning tap etib yopilgani, ish stolimga yaqinlashgan yigitning, indamay yuzimni qoʻlida ushlab, lablarini lablarimga bosgani! Men bu voqealar yuz berayotgan sonyalarda, allaqanday jodu tasirga asira boʻlgandek, oʻta itoatkor harakat qildim. Tilimni uning lablaridan oʻtkazdim. Xuddi shunday, uning tiliga teginish va uni issiq ogʻzimga kirishga taklif qilish. Ohhh... Men qanchalar nopok ayolman-a! Ammo ichki istak, meni undayversa nima qilay! Uning tili nam ogʻzim ichida mening tilim bilan oʻynashida davom etardi...

(Bunday sahnalarni romantik filimlar-da koʻrgandim.)

Oshiq bluzkamdagi tugmalarni osongina boʻshatdi. Uning katta, issiq qoʻli koʻkragimni silab qoʻydi. Barmoqlari orasiga sezgir emiziklarimni siqib, aylantirganda, har bir asabimda olov yoqdi. Ummm...

Uning harakatchan lablari boʻynimdan soʻrib olganida men, ixtiyorsiz boshimni orqaga tashladim. U asta pastlab, koʻkragimni soʻrib ola boshladi. Tili mening koʻkrak qafasini ogʻzining tepasiga tortganida, koʻkragimni emiziklarini, erkalaganda, men uning qora sochlari orasiga, barmoqlarimni ilashtirib, uni beozor erkaladim.

- Jonim, oh!

Mening nolam, tobora kuchayib borar, oh-vohlarim uning, shivirlab erkalashlariga qoʻshilib, juftlikdagi qoʻshiq matnidek uygʻunlik kasp etardi. Har sonya mening ehtiyojlarim yanada chuqurlashib bordi. Oyogʻimni koʻtarib uni oʻrab olishdan, bekamu-koʻst jilmayib, uning yanada koʻproq eʼtiborini soʻrashdan oʻzimni tiyolmadim. Chunki meniki tomchilab ketgandi, toqatim tugash arafasida edi.

Oshiq bunga javoban qoʻlini egilib, etagimni koʻtardi. U mening paypogʻimning yuqori qirralari boʻylab bordida, ortga qaytdi va yana... U shu yoʻsinda oʻynadi.

"Meni aqldan ozdiryapsiz!" oʻkinib shivirladim.

Chindan har bir qitiq yangi chaqmoqni toʻgʻridan-toʻgʻri mening yuragimga urardi va nola qilishga majbur etardi.

"Sen hoʻlsan-ku, asal..." deb pichirladi u barmoqlari mening hoʻllangan tursigimni topib olganida.
Bunga javoban men qila oladigan yagona narsa yana nola qilish boʻldi. Uning barmoqlari oyoqlarim orasi boʻylab raqsga tushib, aylanib yurdi va ularni sharbatlarimdan koʻproq namladi. Toqatsizlanib, ixtiyorsiz ravishda uning barmoqlariga belimni silkitib qoʻyardim. Tillari emiziklarimni, har bir nervlari boʻylab titrayotganida koʻkragimni uning tiliga kuchliroq itarib qoʻyardim.

Nihoyat u, mening tursigimni yon tomonga siljitdi. Uning issiq barmoqlari mening jinsiy lablarim ustidan mayin siljidi. Hafsala bilan oʻynashishi meni battar chanqatar, nolalarim shivirlashga oʻxshab, yalinishga majbur etardi:

- Jonim boshlang...

U jilmayib qoʻydi. U nima qilayotganini yaxshi bilgan kishidek, beparvo qulogʻimga: "Nima xohlaysan?" u pichirladi. - Oʻzing ayt?

Hayhot, men javob bera olmadim. Men uning quchogʻida toʻlgʻanib, zoʻrgʻa nafas olardim. U bundan zavqlanib, lablarini lablarimga qoʻydi. Uning issiq nafasi sochlarimni erkalatib oʻynadi. Hamohang ravishda barmoqlarini mening tubimga chuqur-chuqur botirdi. Men boshimni orqaga tashlab yigʻlab yubordim. Ha, ehtiros iskanjasida koʻzlarimdan yosh quyilib keldi. U rahim qilgandek, sekin barmoqlarini tortdi. Biroq bu aldamchi harakat ekan. U yana bilagini atrofga burib, yana shiddatli oʻynatdi. Men chidolmay, belimni biroz oldinga egib, tirnoqlarimni uning keng yelkalariga botirib oldim.

"Umm, xohlayman!"

Qastlashgandek, bir barmoqqa ikkinchisi qoʻshilib, ichimda raqsga tusha boshlaganda, men ortiq ularga qarshi turolmasligimni tushundim.

"Oyyy... Xohlayman "

Ixtiyorsiz qichqirib yubordim. Ichimdagi orgazmning issiqligi sezila boshlagach, oshqozonim qisildi. Mening yaqinligimni bilgandek u kulib qoʻyar va barmoqlarini orqaga tortdi.

- Oʻldiraman sizni, - pichirladim men.
- Oʻldir...

U ogohlantirmasdan meni oldimga burdi. Ish stolimga egildim, u etagimni yuqoriga koʻtarib, orqamdan shapatilab qoʻydi. Bir qoʻli bilan kamarimni ushladi, bir qoʻli bilan shimini yechdi. Uning jinsiy azosidan chiqadigan issiqlik, menga tegmasdan ham, terimni isitdi.
U azosini ushlab oldi, qulupnay shakliga ega boshchasini asta - sekin yuqoriga va pastga qarab ishqalab qoʻydi. Ozorlamasdan, orqamda ohista tebranayotgan azosi teshikka emas, sonim orasida, klitorim ustida toʻxtab qoldi. Ixtiyorsiz ravishda uning keyingi harakatini kutayotgan, azoyin intiqlikdan titrab ketgandek tuyulda. U menga biroz egildi, nafasi yuzimga lablari qulogʻimga tegib hislarimni chalgʻitdi.

"Ahh... Oyijon..."

Kutilmagan yengil zarbadan keyin, uning qattiq azosini, yuqori qismi mening jinsiy lablarim oʻrasiga ohista suqildi.

- Bu sen xohlagan narsami? - u pichirladi. - Ayt-chi, bu sen xohlagan narsami?

Uning nimani soʻrashiyu, nimalarga buyurishi menga ahamiyatsiz boʻlgan bir holatda edim. Menga ahamiyatli narsa, asaldonimdan oqayotgan sharbatlar va sonlarim oʻzimga boʻysunmagan darajada qimirlab ketgani.

- Aytgin, - takrorladi u. - Aytgin -chi, bu sen xohlagan narsadir?

"Yooo, tovba bu soʻzlarni oʻz ogʻzimdan eshitib nima lazzat toparkin?"

- Mm, - pichirladim men. - Ha... Men sizni xohlayman.

U mamnun jilmayib, azosining mening jinsiy lablarim oʻrab olgan qismidan oʻtib, chuqur kirgizib yubordi. Nihoyat oʻzimnikida toʻliq toʻldirilishni his qildim. U yanada chuqurroq borishga urinib, qulogʻim ostida nola qilib, sonimni oʻziga tortdi. Azosi menga chuqur botib, bachadon boʻyniga taqaldi.

Sekin - asta. Ajablanarli darajada mahorat bilan davom etardi. U itarishni toʻxtatganda, u mening devorlarimning moslashishini va joylashishini kutardi. Chanqogʻim kuchliligidanmi, belimni silkitib nola qilgancha uni tezlanishiga undardim. U esa aksincha, shoshilmas, shishgan azosini orqaga tortar, faqat uchini ichkarida qoldirib, ogʻir nafas olgancha orqamga, bir muddat tikilib qolar, erkalar, oʻpar va yana ichkariga surular. Ehtimol bu vaqtni uzaytirishning oʻziga xos yoʻlidir. Ammo men bunga sira toqat qilolmay yalinardim.

- Jonim qattiqroq, tezroq.

Tezlashdi. Biroq mening qorin qismimdan oʻrab olgan qoʻllari, pastga siljidi va mening klitorimni topdi. U har zarba urganida, barmoqlari hamohang mening klitorim atrofida aylanib u bilan raqsga tusha boshladi. Men stolni chetidan ushlab turdim, u meni qayta - qayta siltalardi.

- Yana... Tezroq...

Vujudim titrab - qaqshab, uning ostidan qaltirab ketdim. Uning azosi, goʻyoki teshigimdan quvvatimni soʻrib olgandek boʻldi. Men ixtiyorsiz orqaga itaribilib orgazmim kuchi ostida yiqilib tushayozdim, oqibatda uniki ichimga yanayam chuqurroq kirib oldi. Men dod solib qichqirib yubormaslik uchun labimni tishladim.

"Vooy oyijon!"

Bir orgazm boshqasiga aralashib ketdi. U hamon toʻxtamas, qayta-qayta minishda davom etaveradi. Nihoyat uning azosi qotib qoldi, belimdan tutgancha tanasi qattiqlashdi. U azosini menga chuqur itarib, oʻsha erda ushlab turdi. Urugʻini qoʻyib yuborgani uchun uzoq ushlab turdi. Qachonki men oʻz vujudimni oʻz nazoratim ostiga qaytarib olmagunimcha. Soʻng u jilmayib oʻzini mendan orqaga tortdi. Men pastga ergashdim va u shimini yuqoriga tortib, kamarini bogʻlab qoʻyganini koʻrdim.

- Sen yaxshisan? - soʻradi u.
- Yoʻq... - dedim men ichki kiyimimni joyiga qoʻyib, koʻylagimni tugmachasini oʻtqazarkanman, - Oshiq, bunday boʻlib ketishiga nima sabab boʻldi? Nima desam ekan... Siz ayting-chi endi doʻstlik yoʻqmi?
-Hazillashapsanmi? - u hech narsa boʻlmagandek xotirjam kuldi.

Men boshimni chayqab boʻynimni choʻzib, stulga oʻtirdim. Uning qoʻllari, yelkamni uqaladi. Biroz tanam yengil tortib, boshimni orqaga qayrib, unga qaradim.

- Bu shunchaki rasmlar, boshqacha boʻlishi mumkin emas edi. Toʻgʻrimi? Aytmoqchimanki oramizda hech qanday...
- Hech qanday, biz hamon doʻstmiz... Men senga ilhom bermoqchi edim. Haqiqatan ham ijodingni keyingi bosqichga koʻtarishingaga yordam bergim, sendan yaxshi hikoyalar umidida edim...

Men jilmayib eshikni koʻrsatdim:
- Missiya bajarildi. Demak, men bu hikoyani yuqori saviyada tugallashga majburman...
- Yaxshi... Ha, bugun chat klubga borasanmi?
- Ha...
- Yaxshi, bugun kechqurun uchrashamiz!

Uning umidvor boqishlarini koʻrib, bosh chayqab, istehzo bilan jilmaydim:

- Doʻstlikni rishtalarimizni inobatga olib aytsam, sizni ishtahangiz karnay-ku... Oshiq balki... Keling, bularning hammasini shu yerda hal qilib olaylik... Yani munosabatlarimizga oydinlik kirib olamiz va shunga qarab davom etamiz!
- Seni bu talabing! Xoʻsh senga nima maʼqul emas?
- Unutdingizmi meni sevgilim bor...
- Umuman olganda, bu shaharchamizga sevgi, vafo degan tushunchalar yot narsa... Ishonamanki, oʻsha sevgilingni yana oʻnta qiz doʻsti boʻlib, ehtimol qaysidir bilan xilvatda, (shaxsiy hududda) don olishmoqda... - u labini, asta yanoqlarimga tekkizdi va jilmaydi, - Goʻzalim bunchalik jiddiylashma, hoʻp?
- Hoʻp...

U qanday paydo boʻlgan boʻlsa shunday gʻoyib boʻlgach, men ishimni davom ettirdim. Bir necha soat oʻtgach, men qoʻlyozmani tugatdim. Bir muddat oʻy surib, hikoyam uchun munosib sarlavha topdim:

"Meni ishga olasizmi?" oʻylashimcha bu munosib sarlavha boʻldi. Matnni saqlab, uni kutubxona Maʼmuri koʻrib chiqish va nashrga ruxsat berishi uchun kutubxona pochta printeriga yubordim. Hammasi koʻngildagidek boʻlganiga ishonib, oʻyin - kulgu maskani tomon yoʻl oldim. Ishga berilib ketganim uchun soatga qarashni unutib qoʻygan ekanman. Men borganimda chat klubda uch kishidan boshqa hech kim qolmagandi. Taassufki ulardan biri meni sevgilim boʻlib, allaqanday qiz bilan miriqib oʻyin - kulgu qilishardi. Ularga xalal bermay, uzoq kuzatib oʻtirdim. Menga aytgan, sevgi izhorlari olam-olam vadalarini alam bilan yod etdim. Toʻgʻri, ozgina rashk qildim ham... Biroq koʻzlarim yarq etib ochildi. Men ularga xalal berib, yonlariga bordim.

- Salom sevgilim, tun yarmidan ogʻganda, bir oʻziz nima qilyabsiz!
- Siz nima!

U xiyonatda qoʻlga tushgan, kishidey bir boshqacha boʻlib ketdi. Men esa yonimdagi qizni koʻrmagandek, sevgilimga yaqinlashdim.

- Sen nima qilmoqchisan?

Koʻzlarimdagi shumlikni sezgandek sarosimaga tushdi. Yonimizdagi qizdan xijolat boʻlib, unga qarab qoʻydi. Men uning stulining orqa tomoniga oʻtdim va yonogʻimni qulogʻining orqasiga bosib egildim.

- Siz toʻxtatishimni xohlamaysiz deb oʻylayman, - dedim ovozimga ehtirosli ohang qoʻshib, pichirlab. Bu ishin uning asablarini diqqatga sazovor darajaga koʻtarib, jagʻini osiltirib qoʻydim. Uning shimlari qisildi. Men qizga masxaraomuz koʻz tashlab qoʻydimda. Qoʻllarimni sevgilimning keng yelkalariga, koʻkragiga siljitib, chuqur xoʻrsindim. Uning nafasi tezlashdi, koʻzlarini yumdi va mushtlarini qisdi, oʻzicha har qanday xohishiga qarshi kurashdi.

- Yaxshi, men seni tushundim, - u pichirladi.

Men uning oyoqlari orasiga tushib, shimining oʻsib borayotgan joyiga yumshoq bosim oʻtkazdim.

- Ishonchim komil emas, siz hech vaqoni tushunmadiz!
- Ehtimol... Biroq hozir toʻxtash kerak!
- Agar toʻxtamoqchi emasligimni aytsamchi?

Men oyogʻimni tizzasidan koʻtarib, unga qarama - qarshi oʻtirdim boʻynidan quchib, gavdamni biroz silkitdim.

- Yooo, tovba... - u koʻk koʻzlarini yumdi va nola qildi, - Ochigʻini aytganda, Goʻzal sen aqldan ozgansan... Yoki menga qaltis hazil qilyabsan?

Men jilmayib oʻrnimdan turdim va:

- Siz haqsiz, men shunchaki hazillashyapman. Biroq shuni bilib qoʻyinki sevgilim, har qanday hazilning tagida bir maʼno yotadi... Men sizga shuni amalda isbotlab bermoqchi edim... Yaqin oʻtmishda bir inson menga qanday isbotlagan boʻlsa, xuddi oʻshanday...

Men, zalning u chetida jimgina bizni kuzatib oʻtirgan uchun-chi shaxsga, maʼnodor koʻz tashlab qoʻydim. Soʻng aftidan meni soʻzlarim maʼnosi tushunolmay oʻtirgan sevgilimga qarab, uning nigohini yonimizdagi qizga yoʻnaltirishga urindim.

- Sevgilim, siz meni bu xatti-harakatimni hanuz tushuna olmayabsiz... Men shunchaki, ayol tarovatini sizga eslatib qoʻymoqchi edim. Bundan keyin munosabatlarimiz davom etmasligini bilsam-da, sizni boshqalar yonida kalaka boʻlishizni istamasdim...
- Bu bilan nima demoqchisan? - u oʻrnidan qoʻzgʻaldi.
- Demoqchiman...

Epchil harakat bilan, yonimizdagi qizning jilvakor uzun sochlaridan tortdim. Shunda maʼlum boʻldiki, bu aslida yaxshi pardozlangan oʻgʻil bola ekanligi. Afsuski, shaharchamizda bu toifa ancha koʻpayib qolgan.

Koʻzlari baqrayib qolgan sevgilimga oxirgi nutqimni soʻzladim:
- Koʻzi shahlo, har qanday echkini, oxu deb adashtirmang...

Men, shahdam odimlab chat klubdan chiqib ketar ekanman, menga ergashgan yigit sharpasini payqadim. Muyulishda menga yetib oldi-yu, ohista qoʻlimdan tutdi:

- Uyga borishga tayyormisiz?
- Ha, - men mamnuniyat bilan uni qoʻltiqlab oldim.


TAMOM...

Izoh: Oʻqish davomida tushungan boʻlsangiz kerak, gap nima haqida borayotgani. Men tasavvur qildim, saytimizni bir shahar, undagi foydalanuvchilarni shahar fuqarolari deb... Bu voqea ham shu shaharda yashayotgan ikki kishi oʻrtasida boʻldi. Albatta bu voqea, muallifni xayoliy fantaziyalar natijasi. Biroq, oʻylaymanki buni oʻqish sizga zavq berdi.

Bu hikoya, bir sinov tariqasida yozildi. Agar sizga yoqsa, takliflariz boʻlsa marhamat pochtamga yozing. Ehtimol hamkorlikda, oʻn, yigirma hatto yuzlab sarguzashtlarga boy hikoyalar yozarmiz. Shaharchamizda sevishganlar topilib qolar!!!

Hikoya ijodkori: -Oshiq-
Hamkorim meni ilhomlantirgan asil ismini yashirib oʻzini Goʻzal deb tanishtirgan qiz. Tortinmay hamma mavzuda suhbatlashganiz, qizlar hissiyotlarini anglashim uchun bergan basi tavsiyalariz va eng muhimi sizni tilizdan oʻz istagimcha soʻz yuritishga ruxsat berganiz uchun alohida rahmat...