Tasodifiy hikoya: Mehribonlik uyi bolalari! Yoxud Jurnalist o‘ylari! 5
*** O‘shanda elas elas eslayman, onam meni 3, 5 yoshligimda tashlab ketdi, mana shu mehribonlik uyiga, oradan hash - pash deguncha ikki yil o‘tib ketdi. Loaqal onam bir marta kelib xabar olmadilar, shu ikki yil ichida ne kunlarni ko‘rmadim, tarbiyachi opalarimni ko‘zini shamg‘alat qilib qochib chiqib ketardim, onamni yuzlarini unchalik eslay olmasamda darvoza qarshisiga kelib, ko‘chada o‘tgan ketgan odamlarga onamni, adamni ko‘rmadizlarmi deb so‘rardim, shu ikki yil ichida shu mehribonlik uyid...davomi

shoshilgancha chiqib ketdi...

Kitob do`konida yurar ekan, kitoblarni ko`pligidan qay birini tanlashga boshi qotdi. Sotuvchining maslahatiga ko`ra 3, 4 ta ommabop, asarlar to`plamini sotib oldi. O`zgacha hissiyotlar va qandaydur qo`rquvda edi. Hissiyotga berilgani yana qizni ko`raman, qo`rquvi esa qiz xovlida bo`lmasich, onasi ichkariga kiritmasachi degan hadikda edi. Ammo darvozadan ichkariga qaraganda, ko`zlari quvnab ketdi. Qiz yana qip qizil bo`lib ochilgan atirgullar oldida. O`sha kattakon kitobini o`qib o`tirar edi. Mayin esayotgan shamol, qizni rumoli ostidan chiqib turgan zulfini uyog`dan bu yog`ga hilpiratar edi.
Farxod ikki bor eshik qoqdi:
- Kechirasiz yaxshi qiz!
Qiz kitobdan boshini ko`tardiyu, tezda chakkasidagi yoshni sidirib tashladi. So`ng mayin ovozda:
- Keling! -dedi.
- Kechirasiz, havo rosa issidida tomog`lar qaqrab ketdi! -dedi yana gulzorga ishora qildi. Lekin gulzorda shilangdan oqayotgan suv yo`q.
Qiz ham asta osmonga qaradi. So`ng jilmayib lablarini kafti bilan to`sdi:
- Marhamat keling! -dedida yana aravachasini ortga burib naroqdagi stol oldiga keldi. Farxod asta ichkariga kelarekan, o`zi aytgan gapidan o`zi kulgusi keldi. Chunki havo biroz bulutli, buni ustiga mayin shaboda esmoqda edi...
Qizga yaqin borar ekan, qiz choynakdagi sovub ulgurgan choydan bir piyola quyib qo`lida ushlab turardi. So`ng Farxodga salom berib, tavoze bilan piyolani uzatdi. Choyni ikki ho`plab ichgach, huddi ko`p yillik qadirdonday qizga tabassum bilan boqdi.
- Choyiz uchun katta rahmat, mana-bu sizga! -qo`lidagi kitobni qizga uzatdi. Qiz biroz ikkilanib turdida asta kitobni oldi. Kitobni zamonaviy miqovasiga bir qarab oldi:
- Yangi sotib oldizmi?
- Yo`q uyda bor edi! -dedi. Bu qiz manga achingani uchun, kitob olib kelibdi deb o`ylamasin degan niyatga yolg`on gapirgandi. Lekin negadur yolg`on gapirgani uchun ko`ngli g`ashlandi. Tez bu dilni hira qiladigan vaziyatdan chiqish uchun gapni boshladi.
- Hali ham o`qib tamomlamadizmi, bu kattakon kitobni? -dedi. Qiz yo`q ishorasi bilan bosh qimirlatdi.
- Adashmasan bu kitobda 5 ta doston yozilgan?
- Ha!
- Siz qay birini o`qib tugatdiz?
- Layli Majunu, Toxir va Zuhroni o`qib tugatdim!
- Juda tasirchan, ekansiz! Boya kirganimda yig`lab o`tirgandiz. Sizni qay bir qahramon taqdiri bunchalik yig`latti?
Qiz, asta jilmaydi, ammo sal uyalganidan yuzi qizardi.
- Farxod va Shirin!
- Farxod va Shirin? -o`zini ismini bu qizni lablaridan eshitgani uchun yuzida tabassum paydo bo`ldi. - Farxod yaxshimikan yo yomon? -dedi.
- Yaxshi ammo!
- Ammo? -deb qizni so`zini takrorladi.
Qiz asta yelka qisti:
- Hali ohiriga bormadim, bu ilohiy muhabbat tarixini? -qiz juda ajoyib tarif berdi.
- Ohirga borganizda so`zlab berarsiz?
- Ohiri, malum-ku, fojiya bilan tugaydi! -qiz hursunib qo`ydi.
- Deyarli tanish bo`lib qoldik, lekin ismizni bilmayman? -dedi.
- Siznikichi? -dedi qiz.
- Avval siz aytaqoling? -dedi Farxod.
Qiz qo`lidagi, kitobga biroz termuldi so`ng:
- Ismim Shirin! -dedi.
- Tasodufni qarang, maniki Farxod! -avvaliga ikkisi ham buni hazilga olib, biroz muddat jilmayib turishdi.
- Mening ismim chindan ham Shirin! -dedi qiz.
- Meniki ham, rostdan Farxod! -dedi.
Endi qizni qiyofasi jiddiy tus oldi, bu oshirib yuborilgan xazilday qabul qilgandi. Farxod buni darxol sezdi. Orqa cho`ntagidan Pasportini oldi:
- Mazah qildi deb o`yladiz-aaa? -qizga Pasportini ochib shaxsi yozilgan yerini ko`rsatdi.
- Abdullayev Farxodjon! -qiz pichirlagancha ism-familyani o`qir ekan. Botinib Farxodni yuziga qarab qo`ydi. So`ng uyalib ketdimi, yuzi qizardi. Pasportni qaytib berar ekan, Farxodni barmoqliri Shirinni barmog`lariga tegdi. Shirin beyhos pastga tushurib yubordi. Aravachasini biroz orqaga olgan edi, oyog`idagi bir poy shippagi yechilib ketdi. Farxod tezda Pasportini yerdan olar ekan. Asta qizni bir poy shippagini qo`liga oldi. Deyarli bir tizzasini yerga qo`ygancha engashdi. Qizni jonsiz oyoqlarida asta ushlab shippagini kiyg`azdi. Qiz bu kutilmagan iltifotdan hayajonga tushib, atrfga alanglardi.
- Oyog`iz qimirladi? -Farxod birdan bir parda yuqori ohangda gapirvordi.
Qiz asta bir tutam, zulfini eshib qulog`i orqasiga qistirib qo`yar ekan:
- Sal qimirlaydi! -dedi mahzum ohangda.
- Kechirasiz Shirin, bir narsa so`rasam ko`nglingizga olmaysizmi? -dedi, yana qizni noziklashib ketgan oyog`chasidan ohista ushlab.
- So`rang!
- Avvaldan... Yo keyin bo`lganmisiz! -Farxod endi bir qo`li bilan ikkinch oyog`idan ham ushladi.
Qiz o`zini ojiz ko`rsatmaslik uchun, o`zini majburlab asta jilmaydi.
- 8-Sinfda o`qiyotgan edim, umurtqamda disk churrasi paydo bo`lgandi. Davolandim, ammo bora-bora shunday bo`lib qoldim! -dedi.
- Shirin hozir necha yoshdasiz?
- 16... -dedi qiz.

``Ey hudo, namuncha yosh? Bechora qizga o`zing sifo ber`` Farxod bir lahza, achinish hissi bilan hudoga nola qildi.

- Do`ktirga uchrab turibsizmi? -dedi.
Shirin biroz sukunatdan keyin:
- Ha... -deb javob berdi.
Yo`q mani aldayabdi ``Eh ota onalar, shunchalik toshbag`irmisiz?`` deb yubordi ichida. So`ngra atrfga qaradi, eskirib ketgan uylar ``qaysi ota-ona bolasini majruh bo`lishini istardi, faqat yetishmovchilik sababdur, qizni ko`rish ilinjida kelaveribmanu oylaviy ahvoliga etibor bermabman!`` orada o`zini ham koyib ketdi. So`ng asta o`rnidan turdi:
- Hudo hohlasa tuzalib ketasiz, man ertaga yaxshi Nevraherurg olib kelaman! -dedi.
- Do`ktir olib kelasizmi?
- Ha, ertaga albatta olib kelaman. Ko`rushkuncha Shirin! -Farxod asta darvoza tarafga yurdi.
- Ko`rishkunch... Farxod aka! -Shirin ham eshitar-eshitilmas shivirlab qo`ydi...

Farxod ketgach, anchadan buyon uy ichida kuzatib turgan Shirinni onasi chiqdi. Asta qizini boshini silab:
- Qizim bu yigit kim, sanga nimalar dedi?
- Bilmadim oyijon, ertaga do`ktir olib kelaman dedi?
- Nega olib keladi, kim o`zi?
- Hayronman oyijon, ismi Farxod ekan menga shunisi ayon!
- Farxod... -onasi ensasi qotdi.
- Ha... Farxod hujjatida shunday yozilgan...

Ona bola, uzoq termulib qolishdi Farxod ketgan eshikka qarab, ikkalalarini ham hayollarida turli savollar.
"Nega?"
"Nim uchun?"
"Kim u?"
Balkiy pok niyatdadur!

Farxod o`sha kuniyoq, ishga kirishdi. Jarroh bo`lib ishlaydigan, opasini o`rtaga qo`yib. Shirinni kasaliga davo topa olaishi, mumkun bo`lgan har bir Nevraherurgga bordi. Lavzi harom bo`lmasligi uchun, yalindi-yolvordi. Nihoyat boshqa viloyatdan topdi...

Ertasi kuni, Shirin do`ktir kelishiga ishonib, kun bo`yi ko`cha eshikka termulib o`tirdi. Farxod kelmadi, balki manga rahmi kelib shunchaki aytgandur. Kun ham qoraydi kelmadi, aldamasa ham bo`lardi, biroz dili og`ridi...
Shirinni onasi ko`tarib arang joyiga olib kirgan edi. Onasiga rahmi keldimi, yo o`kinib kettimi yig`lab yubordi.
- Balki vaqti bo`lmagandur qizim? -qizini ko`nglini juda yaxshi tushungani uchun, qizi nima uchun yig`lab yuborganini sezgandi.
- Yo`q oyijon unga yig`lamyabman! -Shirin onasidan yashira olarmidi...