Tasodifiy hikoya: #синиий Dramma-1
...davomi

aniq deb o’yladi shekilli Asal ham shiringina pishillashni boshladi.
- Buni qayerga yotqizamiz? – onasidan so’radim.
- Bu yoqda yotoqxonasi.- deb bir xona eshigini ochib ichkarini ko’rsatdi u.
- Endi bizga ruxsat, ancha qolib ketdik.
- Mansur aka, qorong’u tushib ketdi qola qoling. – uyatdan qizarib ketdi. – bola bilan uyga yetkuncha qiynalib qolishingiz mumkin.
- Qo’shnilariz bilsa nimalar deb o’ylaydi, sizni gap qilishlarini xohlamayman. Uzr men uchun juda noqulay.
- Bilardim shunday deyishingizni. Haqiqatda oliy janob yigit ekansiz, - yoshlangan ko’zlarini qo’li bilan berkitgancha oshxonaga chiqib ketdi.
Ozroq qizcha boshida turdimda men ham uning ortidan oshxonaga chiqdim. Rakvina oldida menga orqa holatda idish tovoqlarni chaqqon chaqqon harakatlar bilan yuvardi. Buni kuzatib meni ham zavqim keldi. Asta yoniga bordim:
- Kun bo’yi yugur-yugur qilib ancha horibsiz, - yuvilgan idishlarni tahlagan bo’lib unga qarasha boshladim.
- Muhimi bolajonlar quvnadiku,- jilmayib qo’ydi.
Yuzidan nur yog’adiya, husn-malohati va qad-qomati ham birovdan kam emas yana buni ustoga o'zi ham xohlayapti... O’ylayotgan hayollarimdan jirkanib ketdim “Nimalarni o’ylayapsan, ahmoq?”
Oshxonadagi ishlarni bitirib yana mehmonxonaga o’tdik. Yoniq qolgan televizordan valsbop ajoyib musiqa yangrardi. Mashxuraning yuzidan kuy unga yoqishi bilinib turardi:
- Mumkinmi? – deya raqs tushish uchun qo’l uzatdim.
- Faqat Ma’murjonni oldida ema, - uyalgancha labini tishlab ko’zlarini yerdan uzmasdan javob berdi.
Divanda uyquni urayotgan polvonni Asalning xonasidagi ikkinchi kravatga yotqizib chiqdim.
- Qani marmahat, - deya qo’lidan tutgancha o’rtaga tortdim.
Xonani doira bo’ylab chir aylanib vals tusha boshladik. Harakatlari shu qadar yengil va mayin ediki xuddi qo’llarimda bir par turgandek xis qilardim.
Musida ham tugadi, lekin ikkimiz ham bir-birimizni qo’yib yuborishni xohlamasdik. Asta sekinlik bilan uni quchog’imga ola boshladim, u ham qarshilik qilmas yelkalarimdan tutgancha bag’rimga singib borardi. Shu mahal nimadir bo’ldiyu shart qo’ynimdan chiqib yuzlarini to’sgancha yig’lay boshladi:
- Nima bo’ldi? – zo’rg’a so’radim. – Xafa qilib qo’ydimmi?!
- Yo’q, faqat endi sizni ko’zingizga qanday qarayman. Yengiltak deb o’ylamang, bugun nimadir bo’ldi menga. Sizni yo’qotishni xohlamayman... – piqqillagancha gapirardi.
Mana haqiqiy ayol! Men bo’lsam uni nimalarga tortib yuribman.
- Qo’ying, men sizni tushundim. Asli mendan o’tdi.
Tong otguncha kelajak rejalarini tuzgancha yonma yon yotib hayollarga erk berdik. Endi oramizdagi tuyg’u arzimas ehtiros emas balki sof muhabbat edi.
- Bugun tushdan so’ng oyimni yuboraman, ammangizni chaqiring tayyor tursinlar. Ertaga nikoh o'qitib bira yo’la FHDYOga ham ariza topshirib chiqamiz, maylimi?
- Xo’p...
Ufqdan quyosh ko’tarila boshlaganda yonimdagi farishtaning ko’zlari yumgancha sekingina uyquga ketdi.
Mana nihoyat butun umr his qilishni istagan tuyg’uimni topdim – bu haqiqiy ayol tarovati...


P.S. Xato va kamchiliklar uchun uzr. Ba'zibir muammolar tufayli turnirda qatnasha olmayman. Menimcha saytda ham oxirgi hikoyam.

Yaxshi-yomon gaplar o'tgan bo'lsa uzr so'rayman.
Xurmat bilan Князь.