Tasodifiy hikoya: Domlam bilan
Ko'llejda 3 kursda o'qiyman. Yoshligimdan sport bilan shug'illanganim uchunmi gavdam o'rtog'larimdan...davomi

holsiz ustiga yotib qolgan pochchasini o'zidan itarib tashladi. Divandan bir yumalab polga "top" etib tushgan Qodirni, Jalil qorin qismiga tepdide, yoruqlik kam bo'lgani uchun paypastlab yuzini topib mushtlay boshladi. G'azabdan qo'llarini mahkam musht qigancha tepaga ko'tarib yuzini mo'ljalga olib bor kuchi bilan besh olti marta urdi. Miyyasi karaht, uni ustiga kayf, yuzini mo'ljallab olti zarbadan uchtasi yuz qismiga tegdi holos. Aslida birinchi zarba yetarli bo'lgan Qodir behush, musht zarbidan qimirlab yotardi. Jalil esa bularga parvo ham qilmay, alam bilan bojasini bo'g'izlab o'limiga sababchi bo'ldi. Yeg'lagancha ko'kragi, va pastini ikki qo'li bilan berkitib. Nargiza divan ustida qaltirab voqeani kuzatib o'tirardi. Jalil, bojasini jazolaganidan fahrlanib, Qodir bilan bir vaqtni o'zida rohat olayotgan hotinini qarshiliksiz siktirdi deb o'ylab, unga ham tashlanib bo'g'izlab gapirishga, tushuntirishga, urungan hotinini yurak urishi to'xtaguncha gapirtirmasdan o'ldirdi.

Jalil boshini changallagancha, telni yoqimsiz ovozidan o'ziga keldi. Bu Nargizani teli edi.
- Alo opa? Erim hali ham sizlarnikidami?
- Opang ham ering ham o'ldi. Ikkisini ham o'ldirdim.
- K-im bu o' o'zi? Nimalar diyapsiz?
- Jalil pochchangman, ering bilan opang...
Deb telni otib yubordi. Eshik oldida qotib qolgan Mardonga ko'zi tushdi. To'rt yashar bola nima bo'lganiga tushunmas edi. Bu orada qayerdandir tinchlik posponlari paydo bo'lib " Baqir-chaqirdan so'ng yon qo'shnisi chaqirgandi " voqea joyida Jalilni qo'lga olishdi. Ikki o'likdan topilgan barmoq izlar Jalilga tegishli ekanini ekspirtiza aniqlagandan so'ng, sud Jalilni umrbod ozodlikdan mahrum qildi. Bobosi va buvisini qo'lida qolgan Mardon, yoshligi esida bo'lmasa ham to'rt yoshida ikki o'lik ko'rgani ko'zini harsafar yumganda ko'z oldida gavdalanaverardi. Bobosi va buvisi aslida voqea joyida nima bo'lganini bilmasada. Mardonni Qodirni oilasiga qarshi qilib o'stirishardi. Shu qatori, Jamolni oyisi ham o'g'liga dadangni, holangni Mardonni dadasi o'ldirgan, deb qasos olish uchun o'stirardi. Ikki holavachcha shunday bir-biriga husumat bilan voyaga yetishdi.

*****

Hozirgi kun...
Bek xardoimgidek dadasi aytgan ishlarni bajarib, uyi tomon qaytayotganda, behosdan yo'lida paydo bo'lgan qizni uzoqdan ko'rdiyu uzun tormiz bilan bir lahzaga kech qolib turtib yubordi. Tormiz ovozidan qo'rqib, yo'l o'rtasida qotib qolgan qiz mashina kelib urganda yengil zarbadan yeqilib tushdi. Bek tezda mashinadan tushib, qizni oldiga bordide o'rnidan turgazmoqchi bo'ldi. Oyog'idan broz lat yegan shekili, qaddini tik tutolmasdi qiz. Bir qo'lini yelkasidan otkazdide unga yurishga yordamlashib mashinaga o'tkazib, shifohonaga olib bordi. Birinchi yordam ko'rsatilgandan kegin, jarohat jiddiy emasligini bilgan Bek yengil tortdi. Qiz oqsoqlanib bo'lsa ham o'zi yurib chiqdi.
- Yaxshimisiz? Uzur korme qoldim!
- Xechqisi yo'q. O'zim ham shoshilib yuramanda, qaramasdan chiqib yuboripman.
- Xa bundan battari bo'lmadi shukur. Qayerga borasiz? Xop desangiz tashlab qo'yaman bu turishda o'ziz qiynalasiz!
- Rahmat sizga! Mani olib ketgani kelishyapti. Ana kelib ham bo'lishdi, mayli yaxshi qolin xayr.
Degancha qiz o'zi uchun kelgan mashina tomon yura boshladi. Bek ortidan qarab qolaverdi. Ingichka qosh, uzun kiprik, g'uncha lab, qora ko'z, belidan bir qarichlar pastroq soch. Tabiylikni o'zida jamlab olgan bu go'zal qiz bilan, Bek hayollar ummoniga g'arb bo'lgandi. Afsuski bu hayol edi. Uni hatto ismini ham bilmasdi. Ikki kun uni o'ylamagan oni bo'lmadi. Ishida halovat, uyqusida oromini yo'qotgandi. Mana yana bir kunni yarmi ham ortda qoldi. Ertalab ishlarini rejalashtirayotgan tushlikni biror restoranda qilishni diliga tuyib qo'ygandi. Tushlik vaqti bo'lgani uchun, yo'lidagi yaqinroq restoranga kirdi. Ko'pincha yolg'iz yurishni yoqtirgani, yolg'iz ish bajargani uchun, hozir ham yolg'iz edi. Burchakdegi stulga eshik tomonga qarab o'tirdi.
- Afitsant?
Chaqirdiyu eshik tomon qarab bir zum qotib qoldi. Xa bu o'sha qiz edi. Oqsoqlanib uxam o'rtaroqdegi o'rindiqqa o'tirdi. Bek bu tasodiftan, hursanchiligini yashirolmay yuziga tabassum yugurdi. O'rnidan turib u tomon oshiqdi.
- Salom!
- Salom uzuuuu... "r sini aytolmadi chunki bu yigitni tanigan edi" iye siz? Bu yerda nima qilyapsiz?
- Har holda aylangani keganim yo'q siz kabi ovqatlangani kelgandim!
- Ha shundaymi...
- O'tirsam maylimi? Man ham endi kelgandim.
- Albatta, man ham yolg'izman.
Bo'sh o'rindiqqa o'tirgach.
- Yaxshi bo'b qoldizmi?
- Xa ancha yaxshi rahmat.
- O'zimni ayibimga, xol ahvol so'rashim uchun. Raxmat shartmas.
- Ayb ikkimizda ham bor ediku buni o'sha kuni ham aytgandim yaxshi yigit.
- Xa qochib ketgan kunizmi. "Kulib" Yaxshi yigit emas, ismim Bek o'sha kuni ismingizni ham so'ramapman!
- Qochib ketmadim. Ismim Samira!
- O'zizga o'xshab chroyli ismiz borakan!
- Raxmat! Buni qanday tushunay, xushomatmi yoki, chin dildanmi?
- Bu haqiqat.
Uzoq suhbatlashishdi. Ikkisini gapi bir yerdan chiqib, inoqlashib qolishdi.
- Samira? Xop desangiz kunda bo'lmasa ham kun ora ko'rishib tursak.
- Nega?
- O'zim shuni xoxladim.
- Mayli.
Zum o'tmay nomer alishib olishdi. Uch kunlik suhbat, diydor, hazil-huzilaarni chegarasi yo'q edi. Bek chindan ham unga ko'ngil qo'ygandi. "Qiz esa majbur"

- Samira ertaga man muhim ish bilan Toshkentga 2-kunga borib kelaman.
- Qanaqa muhim ish? mani ham olib keting.
- Olib ketolmayman, san uchun hafli.
- Nega man uchun hafli siz uchun unday emas? O'zingizni ehtiyot qiling!
- Man uchun ham, lekin muhim bormadam bo'lmaydi.
Andreyni tashrifi uchun Bek borishi shart edi. Ertasiga tayorgarligini ko'rib o'zi yo'lga chiqdi. Kotta yo'lda bir o'zi ketar ekan, orqasidan kotta tezlikda kelib urgan mashinadan so'ng, Bekni mashinasi muozanatni yo'qotib ko'ndalangmachasiga sudralib uch bor dumalab, to'rt oyog'i osmonga qarab qolgandi. Nima bo'lganini anglab ulgurmasidan, urgan mashinani ortidan ikki qora jip kelib to'htadi. Biridan barzangi, bo'ydor to'rt "qo'riqchi", ikkinchisidan esa bir qiz tushdi. To'rttasi o'rtasiga qizni olib Bek tomon yaqinlashishardi. Bek mashina dumalaganda boshidan lat yegani, odatdegidan ko'ra mashina boshqacha turgani uchun ularni faqat oyoqlarini ko'rardi holos, toki yaqinlashib qizni o'zi cho'kkalab o'tirmagungacha.
- Salom azizam! Qalesiz endi.
Bekni qarshisida tanish chehra paydo bo'ldi.
- Eeh uddaburon Bek janoblari, olib keting desam o'zingiz olib ketmadingiz. O'zim to'htatib qolishga majbur bo'ldim. Uyer havfli deysiz, qani havf ko'rinmayaptiku)) ha havfli ammo siz aytgan o'sha havf menman. Jim qimirlamang broz uzoqroq yashaysiz. Esingizdami ismimni so'ragandingiz? Ismimni Samira degandim. Xaqiqatdan ham ismim Samira, to'liq ism sharfim esa, Jamolovna Samira Jalilova.
Deya handon otib kuldi. Oldidagilari esa Bek olib ketayotgan kotta miqdordagi mahsulotni o'z mashinalariga yuklab uni gumdon qilmoqchi bo'lishdi.
- Yo'q to'htanglar, bu endi tamom bo'ldi. Tirik murda holis. Ketdik.
- Ahir honim ho'jayin bizga...
- Ketdik