Tasodifiy hikoya: ЖИГАРБАНДИМ 2
Бироқ хуруж бу сафар ўтиб кетмади. . Вой, нима бўляпти? Бу сафаргиси қаттиқ ушладими? Дўхтир чақирт...davomi

юборишмоқчи. Соғ-омон ватанимга етиб олишга умид қилиб яшаяпман. Бу ерларни бошқа елкамнинг чуқури кўрсин.
– Ты много болтаешь, Ярахмад. Иди, ты свободен!
– Ладно. Бўпти, қизим, ўзим сиздан хабар олиб тураман, – деди мўйсафид ва чиқиб кетди.
Ташқи эшикни тақиллатган эди, қуролли соқчи очди.

* * *

Шундай қилиб, тақдирга тан берган Барно саунада ишлай бошлади. Хоналарни иложи борича ҳеч ким йўқлигида тозалаб артиб олар, мижозлар ичкаридан хизматчи аёлни чақириб, бирор нима сўраб қолгани тақдирдагина танасининг кўзидан бошқа ҳамма жойини беркитиб кириб борар, ҳеч қаёққа қарамай фақат боши эгик ерга қараб юрар, стол устини тез-тез йиғиштирар, пиводан бўшаган шишаларни йиғар, идиш синиқларини супуриб-сидирар, сўраган сочиқ ёки чойшабларнинг янгисини олиб келиб берарди.
Бу ерга келган аёллар асосан оқ чойшабда кўкракларини тўсиш учун фойдаланишса, эркаклар белларига танғиб олишарди. Барно бу кўриниш ва ҳолатларга секин-аста кўника борди. У туну кун бошқаларнинг эътиборини иложи борича ўзига қаратмаслик, мабодо бирор шилқимлик содир бўлган тақдирда қаерга қочиш ва ўзини қандай ҳимоя қилиш чораларини кўриш ҳақида ўйларди. У баъзан ўзини кўр бўрилар ичра қолган қўзичоқдай ҳис этар, аммо ҳар қандай кўзанинг бир кунмас бир кун қўлдан тушиб синиш хавфи борлиги ойдай равшан эди.
Одатдаги кунлардан бири эди. Тўладан келган бир маст ўзини тута олмай, ароқ шишасини ерга тушириб синдириб қўйди. Оқсоч Барнони чақиртиришди. У келиб тозалай бошлади. Гарангсиб ўтирган ўша маст мижознинг нигоҳи ҳозиргина қўлидан тушириб юборган шиша синиғини стол тагига кириб йиғиштираётган аёлнинг кўкрагига тушиб, чанг солди. Қўрқиб кетган Барно бошини стол тахтасининг қиррасига қаттиқ уриб, ҳушини йўқотаёзди ва қичқира олмади. Фурсатдан фойдаланиб маст орқасидан маҳкам қучиб олди. Барнонинг жаҳли жунбушга келди. Бор овози билан "Вой-дод, ёрдам беринглар!" дея ўзбекчалаб қичқирди. Аммо унинг маст шериклари ёрдам бериш ўрнига уларнинг устидан масхара қилиб кула бошлашди. Ниҳоят бирови: "Отпусти её. Она не шлюха, а служанка", деса ҳам қизга баттар ёпишиб, уни ўзи томон ағдариб ўша ернинг ўзида гўё ҳирсини қондириб олишни ихтиёр қилдими ёки ҳазиллашгиси келдими, ҳар ҳолда белига танғилган чойшабни ечиб итқитди. Барно қўрқиб кетди. Шишанинг синиқ бўлаги билан мастнинг дуч келган жойига туширди. Шиша эркакнинг аллақандай татуировка чизилган елкасини тилиб юборди. Барно стол тагидан жон ҳалпида чиқиб, қочиб қолмоқчи бўлганди, силлиқ полда сирғалиб йиқилиб тушди. Ярадор бўлган киши оғриқдан шундай бўкирдики, саунанинг ойналари зириллаб кетди. Азоб тортган қизни жазолаш мақсадида унга томон ташланди. Воқеанинг жиддий тус олганини кўрган шериклари, яхшики, уни ушлаб қолишди. Қичқириқни эшитган сауна мудираси чопиб кириб хизматкорни етаклаб олиб кетди.
Ҳамма нохушлик кейин бошланди. Жабрланган кимса шу ерни ўз назоратига олган банда бошлиғи Эльфан исмли йигит бўлиб, у ҳеч қачон бировдан бундай жабр кўрмаган экан. Алам ўтида ёниб ҳовуридан ҳеч тушгиси келмасди.
Кейинчалик корхона бошлиғига, ўша аёлни менинг ихтиёримга берасан, йўқса корхонангни остин-устин қилиб ташлайман, деб дўқ-пўписа қила бошлади. Корхона маъмури унинг оилали экани ва эри ҳам шу ерда ишлаётганини маълум қилди. Унда эрини ҳам топиб берасан, дея шарт қўйди.

Иложсиз қолган бошлиқ Бекзод ва Барнони ўз ҳузурига чақиртириб, келинчакнинг бекор қаршилик кўрсатиб, унга тан жароҳати етказганини, энди ишлари пачавалигини маълум қилди:
– Ундан ўзларинг кечирим сўраб, керак бўлса, ялиниб-ёлворасанлар, акс ҳолда, улар сенларни олиб чиқиб кетиб ўлдириб юбориши мумкин. Мен ҳимоя қилолмайман, – деди.
Ниҳоят, ўртага қўйилган одам орқали "Ўз ихтиёри билан ўша аёл менинг қўйнимга киради, эри ҳам тепамда турсин", деган шарт қўйибди. Бекзод бу гапни Барнога таржима қилиб бермади. Йигитлик ғурури жунбушга келди. "Лекин ўша аблаҳни ўлдирсам, Барнонинг тақдири не кечади?" деган машъум ўй унинг хаёлини чулғаб олди.
Икки ёшнинг ҳаётида кутилмаган оғир кунлар бошланди. Барно ўзини қўярга жой тополмас, тинмай у ёқдан бу ёққа юрар, тунларни бедорликда ўтказарди. Яшаётган, лаш-лушларга тўла кичик омборхонанинг эшигига темир ҳалқа илинган бўлса-да, гўё кимдир уни бузиб очиб устига бостириб келаётгандай туюлаверарди.
У тунлари тепадаги кичик дарчадан мўралаб турган тўлин ойга қараб илтижо қиларди:
– Эй Яратган эгам, ўзинг мадад бер! Нима гуноҳ қилдимки, мени доим жазолаб келдинг. Ота-онамдан айирдинг, етим қолдим, эндигина бахтимни топдим деганимда энди шу хўрликлар ҳам бормиди?! – дея йиғларди.
Бир пайт эшик оҳиста тақиллади. Қиз ўзини ўғри мушукдек хона бурчагига олди. Ташқаридан Ёраҳмаднинг шивирлаган овози эшитилди:
– Қизим, қўрқманг. Бу мен, тоғангизман. Эшикни очинг, гап бор.
Барнонинг юрагида илинж олови ярқ этиб ёнди. У чопиб бориб эшикни очди. Мўйсафид қўлида егулик билан кириб келди. Тўрт дона олма экан. "Шуни еб олинг, қувват бўлади", деди у. Келинчак пиқиллаб йиғлаб юборди ва бошини Ёраҳмад аканинг елкасига қўйди. У мўйсафидни ўз отасидек кўриб қолганди.
– Ҳамма гапдан хабарим бор, қизим. Фалокат-да, – дея хўрсиниб қўйди у.
– Энди нима бўлади?.. – сўради Барно йиғламсираб.
– Битта йўли бор.

– ...?
– Бу ердан бир илож қилиб қочиб кетишларинг керак.
– Қандай қилиб?
– Менинг ҳам бошим қотиб қолди. Қўрқманг, бир иложини қиламиз. Шу кунларда бошлиқ менга жавоб бермоқчи. Унинг ҳузурига кириб, иложи бўлса, сизларга ҳам рухсат сўрайман.
– Раҳмат, тоғажон. Илоҳим умрингиздан барака топинг, – деди келинчак мунгли.
– Қизимнинг ҳам бўйи етиб қолгандир. Тириклигимда уни кўриб, турмушга узатишим керак, – деди мўйсафид ўйчан ва чуқур хўрсиниб қўйди. – Умр шунақа тез ўтиб кетдики, келганимга дарров тўрт йил бўлиб қолибди. Хотинимнинг аҳволи не кечди экан, билмадим.
Улар шундай дардлашиб турган ҳам эдики, ташқаридан аллақандай шовқин эшитилди. Соқчининг тез юриб келаётган қадам товуши эшитилди. У эшикни қаттиқ тақиллатди.
– Эй, девушка! А ну-ка, выходи!
– Ким у? – сўради қиз.
– Тебя начальник зовёт. Иди в сауну!
– Вой, тоғажон, анави киши нима деяпти?!
– Қўрқма, қизим, мен бирга бораман.
Мўйсафид эшикни очди. Соқчининг кўзлари безовта эди. Уларни саунанинг орқа эшиги томон бошлаб борди. Аммо соқчи Ёраҳмадни тўхтатиб қолмоқчи бўлди.
– Эй, ну-ка постой, ты куда?!
– Она моя дочь, мы вместе пойдём, понял?
– Да?! Смотри-ка.
Уларни сауна залида қўлини орқасига тираб, оёқларини кериб, виқор билан Эльфан кутиб турар, унинг уч-тўрт чапдаст йигитлари бирга эди.
– Ты кто такой? – сўради у Ёраҳмадга еб қўйгудек нигоҳ билан.
– Я её отец. Хочу за неё попросить прощения. А она совсем не знает русский язык. Понимаешь, она беременная и захотела защитить ребёнка. Прости её. Мы люди, созданные богом, к друг другу не должны иметь зло. У нас, у мусульман, женщины не только в сауне работают, и даже не проходят между двумя мужчинами.
Эльфан анча ҳовуридан тушгандай кўринди.
– Бўлмаса, у бу ерда нима қилаяпти?! – деди у ўз тилида ўшқириб.
– Цехда ишлолмаяпти, боласи нобуд бўлиши мумкин. Эркаксан-ку ахир. Сен учун бошқа қизлар тиқилиб ётибди.
Эльфан машинасининг