Tasodifiy hikoya: Rassom yigit...
Salom mani ismim Shaxzod 92 yilman.bu voqea bolganida kolejda 2ch kurs edim.Voqea mana bunday bowlan...davomi
Salom mani ismim Shaxzod 92 yilman.bu voqea bolganida kolejda 2ch kurs edim.Voqea mana bunday bowlan...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (XIV- QISM...)
Добавил: | -MAJNUN- (12.03.2018 / 06:02) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 25159 |
Комментарии: | 1 |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - Qismlar...
XIV - Qism...
Tongda turib, shaharga qaytishga taraddut ko`rdim. Hujjatlar, jamg`armamdagi barcha pullarimni va bazni narsalarni sumkaga joyladim. To`g`ri oyimni yonlariga kirdim. Tavob qilib, so`ng qarshilariga cho`kka tushib o`tirdim.
- Oyi, duo qiling...
Oyim biroz hayron, termulib qoldilar. So`ng yuzlari yorishib jilmaydilar.
- Bugun imtixoning bormi? - so`radilar to`satdan, - Namuncha havotirlanasan bolam?
- Ha... Juda katta imtixon, qarshisida turibman...
- O`g`lim, vahima qilasan-a! Yaxshilab tayorlansang o`tib ketasan!..
Oyim, bu inistitutdagi imtixon deb o`yladilar. Lekin men, taqdirimni, kelajagimni hal qiladigan hayot imtixonini nazarda tutgandim.
- Qani! - qo`llarini duoga ochdilar, - Iloho omin... -deya, uzoqdan-uzoq duolari bilan menga oq yo`l tilab kuzatib qo`yishdilar.
``Kechiring onam!``
Shaharga kelgach, narsalarimni joyladim. Choyni ham naridan-beri ichdimu, Sarvarga: zarur ishim borligini bildirib, o`qishga oshiqdim.
- Ha, sanda birgap bor...
Sarvar allanimani sezgandek, kulib qo`ydi.
- Yaqinda bilasiz! -deb qo`yaqoldim.
O`zi asli, inistitutga ketayotib, Madina bilan gaplashib olmoqchi edim. Hali salonni ochmaganini ko`rdim. Uyiga kirishga jazim etmadim. Yaxshilab o`ylab puxta reja tuzib olgach keyin yuzlanishga qaror qildim.
Tushdan so`ng darslarni tugatib, tog`ri salonga keldim.
- Assalom alaykum, Barno opa... - dedim, qarshimda bulg`usi ammamizni ko`rib.
- Keling, Murodjon... -dedilar, andek izzatimni joyiga qo`yib.
Madinaga bir qarab, ko`z urushtirib olgach izn so`radim.
- Madinada bir og`iz gapim bor, agar ruhsat bersayz?
- Ho`p, mayli... - Madinaga yuzlandi, - Boraqol!
- Hop, tez qaytaman...
Madina eshitilar-eshitilmas ovoz chiqarib qo`ydida, tezgina yonimga chiqdi. Salomlashar ekan, hislarni yashrishga urundi. Biroq uddalay olmasdi, ko`zlari sevinchdan yonar, hamda qo`lidagi uzukni tinmay ushlab qo`yardi.
- Borib keldizmi? -dedi.
- Hmm... Ichkarida gaplashib olaylik...
- Hop, yuring!
Uyiga kirdik. Hayajon bilan og`zimga qarab qo`yar, o`zi esa savol berishga jazem etmasdi. Men ham oyimga bor gapni ayta olmaganimni, Madinaga qanday malum qilish haqida bosh qotirardim.
- Shir narsani isi kelyabdi?
- Bayramga to`rt pishirmoqchi edik, shunga bugun sinovga perok pishgandim... Yeysizmi?
- Albatta, sen taklif etsang yo`g` demayman.
- Hozir... -dediyu oshxonaga kirib ketdi.
Bu orada vannaga kirdim, qo`limni chaygani. Chiqishimga sochuq tutib turardi. Allanechuk shu lahza, bu manzara juda go`zal ko`rinib, yuragim boshqacha bo`lib ketdi.
- Nega kulyabsiz?
- O`zim... Hayol olib ketti, shu sanam mening umir yo`ldoshim bo`ladi, deya sevinganimdan, kulyabman...
- Inshiolloh, bo`ladi... -dedi, ko`zlarin yerga qadab pichirlagancha. - Stolga o`tiring! - o`z esa uyalib oshxonaga ketti.
``Shirin so`zlaringa jonim qurbon.``
Likopchada perok, choynak piyolani olib kelib dasturxonga qo`ydi.
- Marqamat olin...
- Rahmat, Madinam...
Maqtab, mahtab ikki bo`lakni tushurdim.
- Qo`llaring dart ko`rmasin juda mazali, bo`libdi...
- O`sh bo`lsin!
- Madinam, menga turmushga chiqganingdan so`ng ham, shunday mazali taomlar pishirib berasanmi?
- Albatta... Hurkuni mazali taomlar pishirib, qoshizda parvona bo`laman...
Erkalanib gapirishidan yada, zavqlanib ketdim.
- Farzandchi? Menga shirindan-shakar farzandlar, dunyoga keltirib berasanmi?
Uyalganidan yuzuni kaftlari bilan to`sib oldi.
- Uyalma jonim, yolg`izmiz-ku?
- Inshiolloh... O`zizdek o`g`il farzandlar... -dedi, yuzini salgina ocharkan, bazo`r ovozi pichrillab.
- Va onasidek go`zal qizaloqlar ham...
- Inshiolloh... -deya o`rnidan turib oshxonaga kirib ketdi.
Ortidan kirdim va asta quchoqladim.
- Menga ishonasanmi?
- Hamisha...
- Boshimizga sinovlar kelsa, bardoshing yetadimi?
- Ha, qo`limdan tutib turganizni, his qilsam bas...
- Yur unda baxtimizni qonunlashtirib kelaylik...
Boshini ko`tarib, yuzimga tik boqdi. Ko`zlaridagi ma`noni o`qib olishim qiyin emasdi.
- Kechir, oyimga aytolmadim...
- Tushundim. - yutinib oldi, - Endi nima qilamiz?
- Turmush qurib, keyin oylamga malum qilamiz...
- Yo`q, ahir bu noto`g`ri, aytmasak bizdan battar jahillari chiqadi...
- Hozir aytsak, oyim meni tushunmaydilar. Chunki allaqachon menga juft bo`lishga nomzod qizni topib qo`yishgan!
- Eee ollohim... -dedi, chuqur hursunib.
- Menga ishon, boshqa narsani o`ylama... Birinchi qadamni tashlash vaqti keldi. O`z, yo`lizni topamiz. Yur hozir nigohimizni qonunlashtirib olish uchun, ariza topshirib kelamiz!
Roziligini bildirib, boshini qimirlatib qo`ydi.
- Pasportingni olvol...
- Ho`p...
Bir yomoning, bir yaxshisi borli ham rost ekan. Yaxshiyam Sadir, nikohni qonunlashtirmagan ekan. Bu esa hujjatlarni tog`irlashlashimizga yengillik berdi. Hafta davomida, tibbiy ko`rik, yana boshqa hujjatli ishlarni, hullas hammasini qoydasiga binoan bajardik...
* * *
Bu orada bir yarim oy o`tdi. Endi guvohlarimiz bilan borib, nikoh sharnomasini tuzsak kifoya edi.
Hammasi rejalarim bo`yicha bir tekisda davom etardi. Bundan tashqari rejamda kichikroq to`y marosimini o`tqazish, ijaraga uy topish ham bor edi. Asosiy maqsadim, albatta Madinani oppoq kelin libosida, ko`rish.
Pullarmni hisob-kitob qilib o`tirgan vaqtim, Sarvar kelib qold.
- O`oooh... - katta pulni qo`limda ko`rib, hayratlandi. - Nima balooo! Kimnidur tunadingmi?
- Ha, Akbarov Murodni seyfini!
- Hazillashma, rostakamiga so`rayabman?
- O`zimniki, bilmasmidiz pul yig`ishimni?
- Bilmas ekanman! - qiziqsinib yonimga o`tirdi. - Endi bu pulni nima qilasan?
- Uylanaman!
- Tabriklayman. Kimga?
- Madinaga.
- O`sha salondagi qizgaya?
- Ha...
- Qoyil...
- Qoyil qolishga shoshmang hozir... Avval ayting kuyovjo`ram bo`lasizmi?
- Bo`laman... Lekin o`rtog`laring yo`qmi?
- Bor qishloqda! Ammo ular to`yga kelmaydi...
- Nega? To`y qatta bo`ladi? - dedi hayron bo`lib.
- To`yni pinhona
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - Qismlar...
XIV - Qism...
Tongda turib, shaharga qaytishga taraddut ko`rdim. Hujjatlar, jamg`armamdagi barcha pullarimni va bazni narsalarni sumkaga joyladim. To`g`ri oyimni yonlariga kirdim. Tavob qilib, so`ng qarshilariga cho`kka tushib o`tirdim.
- Oyi, duo qiling...
Oyim biroz hayron, termulib qoldilar. So`ng yuzlari yorishib jilmaydilar.
- Bugun imtixoning bormi? - so`radilar to`satdan, - Namuncha havotirlanasan bolam?
- Ha... Juda katta imtixon, qarshisida turibman...
- O`g`lim, vahima qilasan-a! Yaxshilab tayorlansang o`tib ketasan!..
Oyim, bu inistitutdagi imtixon deb o`yladilar. Lekin men, taqdirimni, kelajagimni hal qiladigan hayot imtixonini nazarda tutgandim.
- Qani! - qo`llarini duoga ochdilar, - Iloho omin... -deya, uzoqdan-uzoq duolari bilan menga oq yo`l tilab kuzatib qo`yishdilar.
``Kechiring onam!``
Shaharga kelgach, narsalarimni joyladim. Choyni ham naridan-beri ichdimu, Sarvarga: zarur ishim borligini bildirib, o`qishga oshiqdim.
- Ha, sanda birgap bor...
Sarvar allanimani sezgandek, kulib qo`ydi.
- Yaqinda bilasiz! -deb qo`yaqoldim.
O`zi asli, inistitutga ketayotib, Madina bilan gaplashib olmoqchi edim. Hali salonni ochmaganini ko`rdim. Uyiga kirishga jazim etmadim. Yaxshilab o`ylab puxta reja tuzib olgach keyin yuzlanishga qaror qildim.
Tushdan so`ng darslarni tugatib, tog`ri salonga keldim.
- Assalom alaykum, Barno opa... - dedim, qarshimda bulg`usi ammamizni ko`rib.
- Keling, Murodjon... -dedilar, andek izzatimni joyiga qo`yib.
Madinaga bir qarab, ko`z urushtirib olgach izn so`radim.
- Madinada bir og`iz gapim bor, agar ruhsat bersayz?
- Ho`p, mayli... - Madinaga yuzlandi, - Boraqol!
- Hop, tez qaytaman...
Madina eshitilar-eshitilmas ovoz chiqarib qo`ydida, tezgina yonimga chiqdi. Salomlashar ekan, hislarni yashrishga urundi. Biroq uddalay olmasdi, ko`zlari sevinchdan yonar, hamda qo`lidagi uzukni tinmay ushlab qo`yardi.
- Borib keldizmi? -dedi.
- Hmm... Ichkarida gaplashib olaylik...
- Hop, yuring!
Uyiga kirdik. Hayajon bilan og`zimga qarab qo`yar, o`zi esa savol berishga jazem etmasdi. Men ham oyimga bor gapni ayta olmaganimni, Madinaga qanday malum qilish haqida bosh qotirardim.
- Shir narsani isi kelyabdi?
- Bayramga to`rt pishirmoqchi edik, shunga bugun sinovga perok pishgandim... Yeysizmi?
- Albatta, sen taklif etsang yo`g` demayman.
- Hozir... -dediyu oshxonaga kirib ketdi.
Bu orada vannaga kirdim, qo`limni chaygani. Chiqishimga sochuq tutib turardi. Allanechuk shu lahza, bu manzara juda go`zal ko`rinib, yuragim boshqacha bo`lib ketdi.
- Nega kulyabsiz?
- O`zim... Hayol olib ketti, shu sanam mening umir yo`ldoshim bo`ladi, deya sevinganimdan, kulyabman...
- Inshiolloh, bo`ladi... -dedi, ko`zlarin yerga qadab pichirlagancha. - Stolga o`tiring! - o`z esa uyalib oshxonaga ketti.
``Shirin so`zlaringa jonim qurbon.``
Likopchada perok, choynak piyolani olib kelib dasturxonga qo`ydi.
- Marqamat olin...
- Rahmat, Madinam...
Maqtab, mahtab ikki bo`lakni tushurdim.
- Qo`llaring dart ko`rmasin juda mazali, bo`libdi...
- O`sh bo`lsin!
- Madinam, menga turmushga chiqganingdan so`ng ham, shunday mazali taomlar pishirib berasanmi?
- Albatta... Hurkuni mazali taomlar pishirib, qoshizda parvona bo`laman...
Erkalanib gapirishidan yada, zavqlanib ketdim.
- Farzandchi? Menga shirindan-shakar farzandlar, dunyoga keltirib berasanmi?
Uyalganidan yuzuni kaftlari bilan to`sib oldi.
- Uyalma jonim, yolg`izmiz-ku?
- Inshiolloh... O`zizdek o`g`il farzandlar... -dedi, yuzini salgina ocharkan, bazo`r ovozi pichrillab.
- Va onasidek go`zal qizaloqlar ham...
- Inshiolloh... -deya o`rnidan turib oshxonaga kirib ketdi.
Ortidan kirdim va asta quchoqladim.
- Menga ishonasanmi?
- Hamisha...
- Boshimizga sinovlar kelsa, bardoshing yetadimi?
- Ha, qo`limdan tutib turganizni, his qilsam bas...
- Yur unda baxtimizni qonunlashtirib kelaylik...
Boshini ko`tarib, yuzimga tik boqdi. Ko`zlaridagi ma`noni o`qib olishim qiyin emasdi.
- Kechir, oyimga aytolmadim...
- Tushundim. - yutinib oldi, - Endi nima qilamiz?
- Turmush qurib, keyin oylamga malum qilamiz...
- Yo`q, ahir bu noto`g`ri, aytmasak bizdan battar jahillari chiqadi...
- Hozir aytsak, oyim meni tushunmaydilar. Chunki allaqachon menga juft bo`lishga nomzod qizni topib qo`yishgan!
- Eee ollohim... -dedi, chuqur hursunib.
- Menga ishon, boshqa narsani o`ylama... Birinchi qadamni tashlash vaqti keldi. O`z, yo`lizni topamiz. Yur hozir nigohimizni qonunlashtirib olish uchun, ariza topshirib kelamiz!
Roziligini bildirib, boshini qimirlatib qo`ydi.
- Pasportingni olvol...
- Ho`p...
Bir yomoning, bir yaxshisi borli ham rost ekan. Yaxshiyam Sadir, nikohni qonunlashtirmagan ekan. Bu esa hujjatlarni tog`irlashlashimizga yengillik berdi. Hafta davomida, tibbiy ko`rik, yana boshqa hujjatli ishlarni, hullas hammasini qoydasiga binoan bajardik...
* * *
Bu orada bir yarim oy o`tdi. Endi guvohlarimiz bilan borib, nikoh sharnomasini tuzsak kifoya edi.
Hammasi rejalarim bo`yicha bir tekisda davom etardi. Bundan tashqari rejamda kichikroq to`y marosimini o`tqazish, ijaraga uy topish ham bor edi. Asosiy maqsadim, albatta Madinani oppoq kelin libosida, ko`rish.
Pullarmni hisob-kitob qilib o`tirgan vaqtim, Sarvar kelib qold.
- O`oooh... - katta pulni qo`limda ko`rib, hayratlandi. - Nima balooo! Kimnidur tunadingmi?
- Ha, Akbarov Murodni seyfini!
- Hazillashma, rostakamiga so`rayabman?
- O`zimniki, bilmasmidiz pul yig`ishimni?
- Bilmas ekanman! - qiziqsinib yonimga o`tirdi. - Endi bu pulni nima qilasan?
- Uylanaman!
- Tabriklayman. Kimga?
- Madinaga.
- O`sha salondagi qizgaya?
- Ha...
- Qoyil...
- Qoyil qolishga shoshmang hozir... Avval ayting kuyovjo`ram bo`lasizmi?
- Bo`laman... Lekin o`rtog`laring yo`qmi?
- Bor qishloqda! Ammo ular to`yga kelmaydi...
- Nega? To`y qatta bo`ladi? - dedi hayron bo`lib.
- To`yni pinhona