Tasodifiy hikoya: кариники каймок
Salom. Bu voqea aniq bulgan. Man bitta ayol bn taniwib qoldim. U 34 yow edi eri ham bolasi ham yoq. ...davomi

Chin Muhabbat

Добавил:	EroMaster (18.07.2014 / 15:42)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18427
Комментарии:	Комментарии закрыты

"Hikoya bo'lgan voqealar asosida yozilgan"

Agar o'g'il bola sevib qolsa, buni hamma oddiy qabul qiladi. Lekin agar qiz bola sevsa. . . Qiz bolaning sevgisi yigitlarnikidan o'zgacha kechadi.
Maktab o'quvchisi bo'lgan Nargizada ham shunday. Mana bir necha yildirki, sinfdoshi Elyorda ko'ngli bor. Lekin buni oshkor eta olmaydi. Faqat uyalganidan emas, qo'rqqanidan ham. Sinfdoshi Elyor kelishgan, hushchaqchaq, har qanday odamlar bilan yaxshi chiqishadigan yigit. Nargiza yettinchi sinfda o'qiyotganidayoq uni qattiq sevib qolgan. Buni esa hech kimga aytmagan. Hatto eng yaqin dugonasi Zarinaga ham. Elyor sinfdagi barcha qizlar bilan yaxshi munosabatda edi. Lekin u boshqa qizlar bilan kulishib gaplashganida esa, Nargizani ichini it tirnardi.
Aslida Nargiza ham chiroyli qiz. Unga bir necha yigitlar sevgi izhor qilgan. Lekin Nargiza barini rad qilgan.
Agar Nargiza tezroq Elyorga ichidagi gaplarni aytib olmasa, keyin kech bo'ladi. Chunki ular hozirda to'qqizinchi sinfni bitirish arafasida. Bor yo'g'i bir necha haftadan so'ng so'nggi qo'ng'iroq yangraydi. Nargizaku, uyatini yengib, sevishini aytar, lekin Elyor uni rad etsachi? Nargiza bunga chiday olmaydi.
So'ngi Qo'ng'iroq tadbiri uchun vals uyushtirishga qaror qilishdi. Avvaliga Nargiza rozi edi, lekin Elyor uni emas, Durdonani tanlaganidan keyin bu fikridan qaytdi.
-Men undan hafa emasman, -dedi u o'ziga, uyida o'z joyida yotgancha hayol surarkan, -U meni tanlashga majbur emasku!?
U shunday derdiyu, lekin tayyorgarlik vaqtida Durdonaning bellaridan ushlab raqs tushayotgan Elyorni ko'rganida alam qilardi. Uyga ketgisi kelardiyu, lekin hech bo'lmasa Elyorga tikilib o'tirish vaji uni olib qolardi.
24-may. . . Darslar allaqachon tugagan, o'quvchilar maktabga faqatgina tayyorgarlik uchun borishmoqda. Sinfdagi qiziqchi yigitlar kulgili sahna tayyorlashayotgan bo'lishsa, ayrimlar valsning so'ngi repetitsiyasini qaytarishardi. Nargiza bu tadbirda ishtirok etmaslikka qaror qilgandi. U shunchaki tomoshabin bo'lib turish bilangina kifoyalanishga ahd qildi.
Shu kuni Nargiza uyga boriboq xonasiga kirib ketdi va doimgidek krovatiga yotib olib hayol sura boshladi.
-Endi nima qilaman? Ertaga o'qish tugaydi. Muhabbtimni unga aytolmay ketamanmi? Shu vaqtgacha uni sevgani bor ekanligi haqida eshitmaganman. Durdonani tanlagan bo'lsa nima bo'libdi? Bu Elyor uni sevadi degani emasku? Nima qilsam ekan. . . Aytay desam bunga jur'atim yetmaydi, yana buni rad etishidan qo'rqaman. . .
Keyin esa, hayolan unga sevgi izhor qila boshladi:
-Elyor, men seni. . . Haligi. . .
Yo'q, hatto hayolida ham "sevaman" degan so'zni ishlata olmas ekan. Shunga qaramay u o'ziga shu kuni so'z berdi: Ertaga Elyorga bo'lgan tuyg'ularini oshkor qiladi!

* * * *

Sinfdagilar bugun soat 6:30dayoq maktabda bo'lishdi. Qizlar bir-birovini turmaklarini maqtagan, kiyimlarini to'g'rilagan, bir-biri bilan chug'urlashgan. . . Nargiza esa hali ham ikkilanardi. U shuncha odamni orasida aytolmaydiku axir!?
Soat millari yetti yarimdan o'tganida hamma birin ketin xonadan chiqib keta boshlashdi. Elyor oxirgilar safida chiqib ketayotgan edi, yelkasidagi "Bitiruvchi" yozuvli lentasini behosdan uzib yubordi.
-Uf, palakat, shu yetmay turgandi!
Xonada Nargiza va Elyor yolg'iz edi.
-Ha, tinchlikmi? -so'radi Nargiza.
-Ko'rmaysanmi, manavi la'natini uzib yubordim!
-Qani, voy, uzilmabdiku, shunchaki buyeri chiqib ketibdi, hozir, to'g'nag'ich bilan to'g'rilab beraman.
Elyor indamay turaverdi. Nargiza sumkasidan to'g'nog'ichni olib, Elyorning yelkasidagi lentani to'g'rilay boshladi.
Yo tavba! Uning qo'llari Elyorning badaniga tegishi bilan Nargizaning yuragi dukillab ketdi. Qo'llari titrab, bir amallab lentani to'g'riladi. Elyor esa jilmayib, "rahmat" deb eshikka qarab yurdi. Nargiza esa agar hozir ichidagini aytmasa, keyin vaqt bo'lmasligini tushundi.
-Elyor. . .
Elyor joyida to'xtab qoldi. Ortiga qarab "ha?" dedi.
-Haligi. . . Sizda gapim bor. . .
Siz. . . Shunchadan beri sensirab yurgan odamini nega birdan sizlab yuborganini o'zi ham tushunmadi.
Elyor Nargizaga yaqinroq keldi:
-Qulog'im senda.
-Men. . . Haligi. . . Men sizni. . . Men sizni. . . Mm. . . Seva. . .
-Nargiza, -uning gapini bo'ldi Elyor, -kerak emas. To'g'ri tushun, meni Durdonada ko'nglim bor. Kechirasan, tadbir boshlanay deb qoldi, chiqmasam bo'lmaydi.
Elyor shunday deb xonani tark etdi. Nargiza esa joyida qotib turardi. Bir qancha vaqtdan so'ng tashqaridan 25-may kuni madhiyaga aylanadigan qo'shiq sadosi eshitildi:

Mana bugun hammaning ko'zida yoosh. . .

Nargizaning bo'g'ziga nimadir tiqilgandek bo'ldi. O'pkasi to'lib, ko'zidan ko'zyosh dumalab tushdi.

Ajralishar bir-biridan sinfdoosh. . .

Nargiza partaga o'tirib, yuzini mahkam berkitib oldi va ho'ngrab yig'lab yubordi.

Maktab binosi ham turar homuuush. . .
Bu ko'zyoshlarga berolmay bardooosh. . .

Nargiza tinmay yig'lardi. Yuz-ko'zlaridagi pardozi shuvalib ketgan edi. O'zini dunyodagi eng baxtsiz odamdek tasavvur qilardi u. Nega? Nega bunday bo'ldi? Bu gaplarni eshitganidan ko'ra umuman aytmagani ham ming marta yaxshi ediku? Endi Elyorning ko'ziga qanday qaraydi?
Tashqaridan kelayotgan qo'shiq ovozi tugab, yangi qo'shiq boshlandi:

Xayr, maktabim! Xayr do'stligim!
Birinchi sevgim, xayr! Xayr, do'stlariim!

Nargiza shu holatida yana yarim soatcha yig'ladi va partaga boshini qo'ygancha, indamay yotaverdi. Tashqaridan sho'x musiqalar, kulgili sahnalarning ovozlari eshitilib tursada, bular Nargizaning qulog'iga yetib bormasdi. U mana shu holatda ikki-uch soat o'tkazdi va o'rnidan turdi. U o'zini zo'rg'a tutib turardi. Endi nima qilishni bilmasdi. Sumkasini olib, xonadan chiqib ketdi.
Koridor bo'ylab yugurib yurgan bitiruvchilarning shodonligi Nargizaning ma'yus chehrasini umuman o'zgartira olmasdi. U indamay, bir tekisda yurib borardi. Maktabdan chiqib, uyga piyoda ketishga ahd qildi. Chunki shunda o'zini biroz bo'lsada yengil his qilishiga ishonardi.
Yigirma daqiqacha yurganidan so'ng yo'l chetidagi 2 yigitga ko'zi tushdi. Ko'rinishidan ular ham tahminan Nargizaning tengdoshlari edi.
-Tinchlikmi, yaxshi qiz? Biror kim hafa qildimi?
Nargiza bir og'iz ham gapirmay yo'lida davom etdi.
-Hoy qizcha, sendan so'rayapmiz! -dedi ikkinchisi. -Kimdir hafa qilgan bo'lsa ayt. Istasang seni hursand qilishimiz mumkin.
-Kerakmas, -dedi Nargiza qat'iy ohangda. Shunga qaramay uning yuragiga qo'rquv tushgandi va qadamini tezlatdi. Lekin u ikki yigigt negadir uning ortidan ergashib yuraverdi.
-Ha yigitlar, tinchlikmi? -degan ovoz keldi ortdan.

* * * *

Elyor juda baxtli edi. U hozir o'zi yoqtirgan qizni belidan quchib, raqs tushardi. Bugun u Durdonaga sevgisini aytmoqchi edi. Nargizaning gaplari allaqachon unut bo'lib ulgurgan edi.
-Durdon? -pichirladi Elyor, Durdonaning qulog'iga.
-Hm?
-Senga muhim gapim bor.
-Qanaqa gap?
-Tadbirdan keyin maktab tashqarisiga chiqsang, aytaman.
-Ho'p.
Raqs tugab, tomoshabinlar qarsaklar chala boshlashdi. Elyor va Durdona esa sinfdoshlari yoniga qaytib,