Tasodifiy hikoya: Оила
— Ойимни кўриб келмоқчиман. Соғиниб кетдим. — Соғинган бўлсанг бориб кўриб кел. Хоҳласанг, бир-икки кун туриб келсанг ҳам майли. Турмуш ўртоғининг гапларидан, бефарқ бўлиб айтган гапларидан Ҳуморанинг юрагини яна шубҳа-гумонлар кемира бошлади. Кўнгил осмонини қоп-қора булутлар қоплаб олди. Онасини соғингани ҳам ҳаёлидан фаромуш бўлди. “Севмайди! Аниқ севмайди. Бошқани... Ҳа, бошқани севган. Менда кўнгли йўқ. Бўлганида бунчалик бефарқ бўлиб гапирмасди. Бормисан, йўқмисан демайди-я, тавба! Ахир...davomi