Tasodifiy hikoya: Qishloq hayoti
Mening ismim Shuhrat men qishloqda yashayman. Bu voqea ancha oldin bo'lgan. Har kuni maktabdan kelga...davomi

Kapalak...

Добавил:	Tanqidlar (15.12.2014 / 17:12)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10819
Комментарии:	Комментарии закрыты

Bir qiz nomidan marhamat.
Bu tun uyqu mendan yuz o'girdi. U yoqqa ag'darildim, bu yoqqa ag'darildim. Oxiri ko'kka boqib iltijo qildim:
Bu bedorlikni sababi ne dir, ey Yaratgan Egam ?
Noiloj, sokin oyni wulasida bedorlikni hazin allasini tinglagancha jim ötiraverdim.
Hammasiga sababchi bitta jon bor xonadg. Bu mening mudroq vujudimni bedor qilgan kapalak edi. Bu jonzod tuni bn charx urib chiqdi. U tuni bn meniyam uxlatmadi, öziyam uxlamadi. Noiloj, hamxonam bor ekan, demak, yolg'iz emasman, deya özimga özim tasalli berdim. Bu tasalli esa menda uyg'oniwi lozim bölgan qörquvga butkul barham berdi.
Endi karovatimga yastanib ötirib oldim. Chiroqni yoqib, qog'oz qosalasammikan, degan öy miyamdan ötdi. Lekin nechundir bunga jurat qilmadim.
Vaqt allamahal bölganda xonam jim-jit bölib qoldi. Angladim, kapalak qayergadir qöndi.
Deraza owa tawqariga boqdim. Nazarimda, oy ham wulasini qizg'anib sochayotganga öxwardi. Könglimga kelgan fikrdan beixtiyor kulib yuborayozdim.
"Oy ham tejamkorlik ötgan chog'i..."
Nechundir oy yog'dusi xonamga qamalib qolgan kapalakdek tolg'in edi bu kecha. Yulduzlar unda munda közga tawlanar, bu oqwomni oydin oqwon deb bölmasdi.
Kapalakka raxmim kelib ketdi. Bechorani qanotlari rosa toliqqandir. Wu lahzalarda kapalakka taskin berdim:
Qörqma, biz yolg'iz emasmiz. Men senga hamxona. Sen menga xam xonasan.
Borliqqa tong kirib keldi.

Qogani kechga böladi xudo xoxlasa.