Tasodifiy hikoya: Moxim... 7-qism. By Rea1ist
-Sen mening xayotimsan, sendan o`zgasi kerak emas, tanho seni sevaman mening Moxim. Qiz bu gapla...davomi
-Sen mening xayotimsan, sendan o`zgasi kerak emas, tanho seni sevaman mening Moxim. Qiz bu gapla...davomi
Go*zał hayoTGa iłk qaĐam
Добавил: | SamimiY (09.03.2015 / 14:23) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 10281 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
___________________________________________
har kuni yonimdan menga wirin tabassum hadya qilib, yonimdan o*tib ketadigan, o*tganda ham sochlari wamolning mayin wabbodasida to*lqinlanib o*tadi. Uning istarasi issiq chehrasi esa go*yo quyowning zarrin nurlarini mening yuragim tomon taratmoqda. Tundek Tim qora qowlari, durdek dumaloq ko*zlari, g*unchadey lablari bugun faqat va faqat meniki. Uyalganidan nigohini yerdan uzmay o*tirgan bu go*zal fariwtaga bir umr termulib, taqdirdan eng go*zal tuhfâsini uchun minnatdor bo*lgin keladi.
Yoniga yaqinlawgan sari icimddagi hayajon butun vujudimni o*tga tawlar, yuragim uriwi tezlawar edi. Yo*q. Yigit kiwiman hayajonni yig*iwtiriw kerak. Borib yoniga o*tirib uning uyatdan qizargan yuzlarini o*zimga qaratib "Men senga butun umrlik baxtni beraman. Olasanmi jonim!?" dedim. U o*wa dunyoning bor wodliklarini menga ulawuvchi wirin tabaşşumi bilan "ha albatta olaman begim" deya o*zini menga topwirdi. Ohhh buncha ham nozik bo*lmasa uning qo*llari. Labim labiga tekganda bo*ydoq o*ţgan tunlar ortda qolganidan darak berar edi. Lablarim uning yuzlariga lablariga bo*salar ulawar, qo*llarim esa uni kiyimlaridan ozod qilar edi. Nihoyat, uning oppoq badani ko*z oldimda yalang*och. Kiyimlarim yechiwga tuwdim. Mana men. U tobora uyalar, hissoyatlar og*uwida chuqur-chuqur nafas olayotgan bo*lsada hech qanday ovoz chiqarmasdi. Uning yoniga yotib lablaridan asta pastlab bo*ynini o*pib tawladim. Qo*llarimni emchaklari tomon oborîb uni uwlar ekanman uning oxxx debovoz ciqariwi qo*llarimga ilxom bag*iwlavordi. Kaftimga bemalol sig*ayotgan emchagini ezîb aspobimni ami ustiga olib keb qo*lim bîlan to*g*irlab sekin bowini kirgaza bowladim. Bu beozor fariwtani qiynamaslik uchun ozgina ozginadan tiqib bîrdaniga itarvordim. Uning yoqimli tovuwining o*rnini past ovozdagi hayqiriq egalladi. Qonni artib bo*lîb yuzidan o*parkanman u labimga wirin bo*sa şovg*a qildi. "Jonim, mening yagonam, endi bizni baxtli onlarga to*la kunlaru tunlar kutib turibdi"...
___________________________________________
samimiy
har kuni yonimdan menga wirin tabassum hadya qilib, yonimdan o*tib ketadigan, o*tganda ham sochlari wamolning mayin wabbodasida to*lqinlanib o*tadi. Uning istarasi issiq chehrasi esa go*yo quyowning zarrin nurlarini mening yuragim tomon taratmoqda. Tundek Tim qora qowlari, durdek dumaloq ko*zlari, g*unchadey lablari bugun faqat va faqat meniki. Uyalganidan nigohini yerdan uzmay o*tirgan bu go*zal fariwtaga bir umr termulib, taqdirdan eng go*zal tuhfâsini uchun minnatdor bo*lgin keladi.
Yoniga yaqinlawgan sari icimddagi hayajon butun vujudimni o*tga tawlar, yuragim uriwi tezlawar edi. Yo*q. Yigit kiwiman hayajonni yig*iwtiriw kerak. Borib yoniga o*tirib uning uyatdan qizargan yuzlarini o*zimga qaratib "Men senga butun umrlik baxtni beraman. Olasanmi jonim!?" dedim. U o*wa dunyoning bor wodliklarini menga ulawuvchi wirin tabaşşumi bilan "ha albatta olaman begim" deya o*zini menga topwirdi. Ohhh buncha ham nozik bo*lmasa uning qo*llari. Labim labiga tekganda bo*ydoq o*ţgan tunlar ortda qolganidan darak berar edi. Lablarim uning yuzlariga lablariga bo*salar ulawar, qo*llarim esa uni kiyimlaridan ozod qilar edi. Nihoyat, uning oppoq badani ko*z oldimda yalang*och. Kiyimlarim yechiwga tuwdim. Mana men. U tobora uyalar, hissoyatlar og*uwida chuqur-chuqur nafas olayotgan bo*lsada hech qanday ovoz chiqarmasdi. Uning yoniga yotib lablaridan asta pastlab bo*ynini o*pib tawladim. Qo*llarimni emchaklari tomon oborîb uni uwlar ekanman uning oxxx debovoz ciqariwi qo*llarimga ilxom bag*iwlavordi. Kaftimga bemalol sig*ayotgan emchagini ezîb aspobimni ami ustiga olib keb qo*lim bîlan to*g*irlab sekin bowini kirgaza bowladim. Bu beozor fariwtani qiynamaslik uchun ozgina ozginadan tiqib bîrdaniga itarvordim. Uning yoqimli tovuwining o*rnini past ovozdagi hayqiriq egalladi. Qonni artib bo*lîb yuzidan o*parkanman u labimga wirin bo*sa şovg*a qildi. "Jonim, mening yagonam, endi bizni baxtli onlarga to*la kunlaru tunlar kutib turibdi"...
___________________________________________
samimiy