Tasodifiy hikoya: Ustozim bilan
Salom hammaga. Men anchadan buyon ehtirosli hikoyalarni o'qib kuzatib kelaman. Ko'plari uydurma bu bo'lishi mumkin emas narsalar haqida yozishyapti.Mening ismim Oybek Anjonlikman 1990 yilman bu saytga yangi a'zosi bo'lganim uchun mavzuni cho'zib yuborishim xam mumkin. Hullas maktab davriga qaytsak. Mening bir sinf raxbarim bor ismi Oyjamol ustozim. Oyjamol ustozim mening xaqiqatdan yoqimli chiroyli latofatli va birinchi sevgim ehtirosim edi qomatiga gap yo'q lyuboyini men kabi hayolida bir si...davomi

JAVOHIR ALYOR- MENIKISANN. 1-fasl tamom

Добавил:	javohir-aliyor- (13.06.2015 / 09:17)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11737
Комментарии:	Комментарии закрыты

1-fasl.


Toshkent Temiryo'llar Kolleji. Odam gavjum, sababi bugun yangi yil bayramiga yaqin qolganligi uchun, juda katta dastur ommaga taqdim etiladi. Faollar zali odamga limmo lim to'la. Katta derazalar pardalar bilan yopildi. Chiroqlar o'chdi. Bir dona chiroq saxnani yoritib turardi, sahnaga Muxlisa chiqib keldi. Kollej rahbarimizga so'z berdi. Bayram zerikarli o'ta boshladi. Bazilar o'rnidan turib ketib ham qoldi. Bayram tugadi, hamda raqsga tushish uchun sho'x qo'shiqlar yangradi. So'ngra vals bop, "klassik" musiqa yangradi. Nafisa bir o'zi turgandi u tomonga intilardim, boshqasi bilan sherik bo'lib olmasin deb. Shu payt qo'limdan kimdur tortdi. Bu Muxlisa edi. Bir qo'limni beliga to'g'riladida, o'ng qo'lini yelkamga tashladi. Chap qo'li qo'li bilan, qo'limni tutib turardi. Nafisaga bir marta qaradimda, ko'rib qo'y degandek Muxlisa bilan raqs tusha boshladim. Beldagi qo'limni, o'zim bilmagan holda pastroqqa tushirdim...

Muxlisa hafa bo'ladi deb o'ylagandim. Aksincha u jilmayib turaverardi. U bilan shunchalik yaqin o'ynardikki Muxlisani his qila boshlagandim. -Bugun uyda hech kim bo'lmaydi, sen bilan boshqacha gaplashaman.- dedim qulog'iga.

Bir necha daqiqaga zimmamdagi vazifam haqida butunlay unutdim, o'zimni nazoratsiz qoldirdim, lablarimiz yaqin keldi, ammo hammani oldida bunday qilib bo'lmaydi. Musiqa tugadi.
Nafisa tomoga yurdim. U meni ko'rdiyu, ko'rmaganlikka oldi.

-Nafisa, nega mendan hafasiz,
- Nima hursand bo'lishim kerakmi, zo'rlamoqchi bo'lganiz uchunmi?
- Seni zo'rlamadim, shunchaki chin dildan sevardim.
- Sevgan odam shunday qilolarmidi?. Men ham sizni sevardim siz esa menga hirs ko'zi bilan qaradiz.- dedi ko'zlari yoshlanib. Qo'llarini mushtlab ko'ksimga oxista urib, yig'lab yubordi, uni bag'rimga bosdim. Boshini yelkamga suyadi,
- yig'layver -dedim, yuziga tushgan zulfini quloqlari ortiga surib qo'ydim.
- Ketishim kerak- dedi. Qo'llarimiz uzildi. U zaldan chiqib ketar ekan, ortiga bir o'girildi.

Bir necha kunga o'qishdan dam berishdi.

Yana o'sha hiyobonda bir o'zim kezardim, hafo sovuq, ustimda qora palto. O'zimni bir paytni o'zida, ham shoir, ham tuban inson sifatida his qilardim.
SHU payt Buyuk shoir Xeynri Xeynni sheri yodimga tushadi.

... Erta tongdan to kechki soat,
Hiyobonni kezaman butun,
Shlyapaning ostidan shoyad,
Ko'rinsa deb chexrasi gulgun.

Ko'prik uzra vaqt o'tkazaman,
Yashil daryo ustida turib,
O'tib qolar balki yonimdan,
Asta meni ko'zdan kechirib.

O'zimni tubanlikda ayblardim, ammo o'zimni to'xtatolmasdim,

Yuragimda buzuq o'ylar bor,
Shoirmanmi yoki xotinboz,
Men o'zimga qaydan topay yor,
Naxot meni shuncha aqlim oz.

Meni cho'lg'ab olgan bu hislar.
Bari, bari, bari shaytoniy,
Shunga majbur qildimi qizlar,
Yasholmadim bo'lib insoniy.

SHu hayollar bilan o'rindiqda o'tirardim. Aslida bu yerga uchrashuvga kelgandim Nafisa bilan. Ammo Nafisa hali kelmagandi. O'yladim, bo'ldi yetar. Bularni hammasiga chek qo'yishim kerak. Yetar men insonman, ollox menga iste'dod berdi. Men ayrimlarga o'xshamaslim kerak. Nafisani sevaman, hammasi samimiy bo'lishi kerak,

Uzoqdan Nafisa kelardi. U bilan sayr qildik unga yaqinlashmadim, shunchaki suhbat qurdik, Endi oldimda bitta maqsad, Muxlisani o'ylarini o'zgartirishim kerak. Uni fikrlari xato.

Uyga bordim dadam (ayrimlar uchun otam.) ishda ekan. Oyimni mazasi qochdi. Tez yordam keldi, oyimni olib ketdi. Dadamga yani OTAMGA telefon qilib aytib qo'ydim. Muxlisa uyga kechki to'qqizlarda keldi, uyda hech kim yo'q edi.
-Qayerdan kelyapsan- dedim.
- Clubdan- dedi.
- o'tir senda gapim bor.- u kresloga o'tirdi.
- Gaplarimni yaxshilab eshit, ota-onang seni nega bu yerga jo'natdi?, yigitlarga osilib, klublarga borib maishat qilishing uchunmi?, ko'zingni och...- gapim chala qoldi,
-Sizga nima?- bu javob meni esankiratib qo'ydi. Naxotki bu o'sha, soddadil, oqko'ngil, uyatchang, qishloqdagi Muxlisa bo'lsa, shahar uni shunchalik o'zgartirdimi. Yo'q u bu yerda bo'lsa ota- onasini boshini yeydi, keyin kech bo'ladi.
- Shunaqami- dedim.
- Shunaqa - degan javobni olishim bilan xonamga kirdim. Amakimga (Aqllilar balki amakim ham adabiy emasdir, nima deyiladi sizni tilinggizda otani ukasimi?) telefon qildim.
- Alo.
- Kim bu.
- Men Ulug'bekman.
- Ha jiyan gapir.
- Farg'onada ham Temiryo'l kolleji bormi?
- Ha bor tinchlikmi?
- Qizinggizni tarbiyasi buzilyapti, shaxar uni butunlay o'zgartirib yuborgan. Undan havotirdaman.
- Ishonching komilmi jiyan.
- Ha amaki, agar menga ishonmasanggiz bu eng katta xatoinggiz bo'ladi...

Shunday qilib amakimni ishontirdim, amakim uni Vodiyga chaqirib oldi. Shunisi to'g'ri dedim, ichimda.
NAFISAga takror takror aytaman, Sen menikisan, mening yorimsan,

Balki hikoyamda erotik lahvalar yo'qdur, bazilaringgiz lapashanglikda ayblaysiz, ammo bu lapashanglikmas insoniylik deyilardi.

Dunyo faqat lazzatdan iborat emas. Bu lazzatni ortida bir qizning kelajagi, va sizni gunohinggiz turadi. O'zimni maqtamoqchi emasman.
Tanqidchilarga ham chuqur ehtirom bildiraman.
Birinchi fasl tugadi.
JAVOHIR ALYOR.