Tasodifiy hikoya: Robinzon Kruzo... Yakun... (turnir uchun)
-MAJNUN- vs Egoiste Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ξ Ne köz bilan körayki, boyagi kema, bizning orol ...davomi

Jin va Qiz By: Babi

Добавил:	Babi@ (27.07.2015 / 12:12)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	13269
Комментарии:	Комментарии закрыты

Buvisining o'limidan so'ng Mubinaga juda qiyin bo'ldi. Axir yoshlikdan katta qilgan, kunu tun birga bo'lgan jonajoni edida. Katta farzand bo'lganligi uchun ota-onasi uni buvisiga berishgandi. Buvisini xonasida yotar, u bilan suhbatlashar, sirlashardi. Mana endi u yo'q.
Lekin hayot davom etadi. Erkatoy Mubina balog'atga yetgan qiz bo'lsa-da uy ishlarini umuman bilmasdi chunki shu paytgacha uning vazifasi qari kampirga qarash edi. Kunlarning birida Mubina ovqat qildi. Kech kirib hamma jamuljam bo'ldi. Ovqatdan bir qoshiq totgan onasi uni so'ka ketdi : "Shunaqayam ovqat bo'ladimi namuncha sho'r buning. Kimga hayoling ketib pishirgansan"? Ruhan ezilib turgan qizga bu gaplar yoqmadi, yig'lagancha tashqariga otildi. Ortidan hech kim chiqmadi, yupangach o'zi kiradida deb. Hovli etagida arazlab o'tirgan Mubina tanish ovozdan cho'chib tushdi. -Mubish, qizim. Kelaqol o'zimga. Bu buvisining ovozi edi. Qorong'ulik qa'ridan oppoq kiyimda buvisi ko'rindi.
Mubina ho'ngragancha o'zini bag'riga otdi. -Buvi, buvijon! Meni o'ziz bilan olib keting. Iltimos sizdan. Bu uyda menga sizdan boshqa hech kim mehribon emas! Buvisi uni yetakladi va ular orqa eshikdan chiqib ariq tomon yo'l olishdi...
Uyga kiravermagach onasi va ukalari Mubinadan havotir ola boshladi chunki vaqt allamahal bo'lib qolgandi. Uyni hamma joyidan qidirishdi. U yo'q.
Buvisi bilan suhbatlashib ko'nglini yozib ketayotgan Mubina ortda qolib ketayotgan buvisiga qaradiyu ham hayrat ham qo'rquvdan qotib qoldi. Qarshisida bo'ylari baland, uzun qora sochlarì yelkasiga tushgan navqiron yigit turardi. Mubina qochishga uringandi yigit baquvvat qo'llari bilan uni ushladi va yaqinda turgan tol kovagiga sudradi va soniyalar ichida ular o'sha yerda edi. Yigit uni yutoqib o'pa boshlaganda Mubina qo'rquvdan xushini yo'qotdi...
Qizini qidirib yurgan Mavluda opa tol tarafdan g'alati ovozlar kelayotganini payqadi va o'zi borgani qo'rqib ho'jayinini chaqirdi.
Ular birgalashib bordilar va ne ko'z bilan ko'rdilarki, Mubina badanida ko'kimtir izlar, sochlar to'zigan holatda g'alati ovoz chiqarib o'tirardi. Qizini olib chiqishdi va uyga olib kirib o'ziga keltirishdi. Ertalab esa darxol mullaga olib borib o'qitdilar. Mubina o'ziga kelgach avvaliga hech nimani eslolmadi, keyin esa elas-elas yigit uni butun badanini o'pgani, ko'kraklaridan erkalab ushlaganlarini, jinsiy a'zosidan yoqimli, xa juda yoqimli qilib silaganini esladi. Qiziq. U kim? Arvohmi? Jinmi? Yoki inson? Yo'q u insoniyat emas. Negadir Mubina bo'lgan voqeadan endi qo'rqmay qoldi va aksincha o'sha yoqimtoy yigitni yana ko'rgisi kelayotgandi. To'g'rirog'i, uni xohlayotgandi. Ajab, menga nima bo'ldi o'zi? Nahotki uni sevib qoldim? Endi u Mubinani tushiga ham kira boshladi. Tushda ular tinmasdan o'pishar, romantik suhbatlar qurishardi. Ba'zan chegaradan chiqib ketishardi. Uyg'onib ketgan Mubina jinsiy a'zosida ajib hislar tuygancha o'zini-o'zi qoniqtirardi.