Tasodifiy hikoya: Pariroy sanamlar aqlim olsalar
O`shanda ham ayni bahor kunlari edi. Atrof ko`m-ko`k maysalarga, daraxtlar ham yashil libosga burkan...davomi

Ilk Maktabdagi Sevgi ( YoxuD Foxisha Sinfdosh...)

Добавил:	ToNGi_HaMRoX (30.07.2015 / 16:52)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	15523
Комментарии:	1

Telefon sadosi...
-Alo.
-Dilshod qaleysan o'rtoq.
-Iye o'rtoq qaleysan. Qodir nima gaplar nega yo'q bo'lib ketting?
-Yuribman o'qishda, Toshkentda o'ishni o'zi bo'ladimi?
-Ha yaxshi, qiyinchilik yo'qmi?
-Yo'q o'rganib qolganman.
Suhbat davom etardi. Dilshod uzoq viloyatda edi. Qodir ikkalasi bir kollejda bir guruhda taxsil olgandi. Ular judayam ko'p gaplashishdi. Qodir jonajon kollejida o'qigan to'rtta qalin kursdoshini Toshkentga tug'ilgan kuniga chaqirdi.
Tug'ilgan kun. Judayam ajoyib va quvnoq o'tdi. Ertasi kuni Dilshod va qolgan kursdoshlar Qodirni kvartirasida suhbatlashib o'tirishdi.
Ular toshkentni aylanib chiqishdi, kechqurun tushdi. Bir og'aynisi bir janonlardan olib kelaylik deb qoldi. Hammani ichidagi gapni topdi shekilli. Hamma imlab rozi bo'ldi. Dilshod yonidagi kursdoshi bilan tashqariga chiqib ketdi. Qodir esa narigi urtogi bilan Janonlardan olib ketishga ketdi.
Tun soat 12 larda Dilshod bilan kursdoshi tashqarini aylanib kelishdi. Qodir va narigi og'aynisi esa bu paytda janonlar bilan ikki soat vaqtni o'tkazib bo'lgandi.
Qodir. -Iye Dilshod, kelilar qayoqda yuribsizlar. Biz keldik, maza bo'ldi, ikkitasini olib kelganmiz zo'r... Sen bu xonaga kir Dilshod, sen esa unisiga ular kutib o'tiribdi senlarni....
Dilshod xonaga kirishi bilan............-
Ne ko'z bilan qarasa...
Bir paytlar bitta maktabda, bitta mahallada yashagan, bitta sinfda o'qigan sinfdoshi Charos adiyolga o'ralib yalang'och holda ko'z suzib yotardi...
Eng daxshatlisi esa u Charosni judayam qattiq sevgandi... Kollejda o'qib yurgan paytda ham sevgandi...
-Charos....deb o'qraydi Dilshod.
Ko'zini suzgan janon yarq etib qaradi. Charos Dilshodni tanidi.
Ikkalasi tanidi bir birini. Lekin hech narsa deyaolmadi.
Uzoq sukunatdan so'ng barchasiga oydinlik kiritildi.
Charos boshidan o'tganini sinfdoshiga aytib berdi. Kollejni bitirganidan so'ng Toshkentga keladi, o'qishga topshirgani lekin kiraolmaydi, ishlaydi, qandolat sehida ishlab, abiturentlik kursiga boradi. Bir kun qandolat sehidagi bir baquvvat yigit uni zo'rlab qo'yganini aytadi. Abiturentlik paytida bir yigit yaxshi urgan ekan. U Charosni qiz bola emasligini bilib qolib battar yaqinlashadi va bir ikki marta qo'shilishidi. Charosni senga uylanaman deb aldaydi.
Charos uydagilarga esa Toshkentga o'qishga kirdim, uqiyapman havotir olmang deb doim quvontirib quyardi.
Shundey qilib Charos yana o'qishga kiraolmadi. Shundan so'ng battar azob torti, keyin orada pulga muhtoj bo'lib qoldi. Hullas foxishalikka kirib kela boshladi. Restaranma restaran, bazmlar, yigitlar barlarda, tungi klublar va diskotekalarga borishlar odatiy hol bo'lib qoldi.
Hullas boshidan o'tgan barcha voqeani aytib berdi.
Dilshod undan nafratlandi... Jirkandi...
Mahalladoshi, sinfdoshi qolaversa sevgan ilk muhabbati edi...
Charos uyaldi birinchi marta uyaldi chunki ota onasini aka ukalarini taniydigan va ular bilan do'stu qadrdondek yuradigan yigitni kurgandi, mahalladoshi edi...
Dilshod unga hech nima demadi...
Xonadan chiqayotganda...esa...
"Agar Vijdon degan ko'zguga qaraganingda kimni farzandi ekanligingni, kimni qoni tomirida oqayotganini his qilgan bo'larding... Kuchukni urg'ochisi yaxshi, u ham juda ko'p kuchuklar bilan qo'shilsa ham, bolalariga mehribon bo'ladi, senchi ota onang va yaqinlaringni o'ylamiysan, shu kuchukchalik ham aqling yo'qmidi a..."
shu gap Charosni tomog'ini kimdir bug'ganday bo'ldi...
Shunday qilib Dilshod chiqib ketdi...
Charos esa kimgadir qaram va o'sha kottakon opaxoniga kechasi bilan tanasini sotib kelib pul olib kelib berishi va yana so'kishlarni eshitish hullas barcha barchasi ko'z oldidan o'tdi va ota onasi va ilk bolaligini esladi... Hamma voqelikni bir birga taqqosladi...
Dilshod Foxisha Charosni yuragida vijdonni uyg'otgandek bo'ldi...
Charos o'sha kuni kechqurun sherigiga qaramay chiqib ketdi...
Va kechruqun jimjit bir ikkita mashina g'izillab o'tib turadigan katta ko'chada tentirab ketardi..
O'sha kuni uni ko'ziga ilk bora xaqiqiy yosh yugurgandi...
Aylanib yurdi...va azoblandi...juda qiynalib o'ylandi...
Oxiri miyasiga bir qaror keldi...
Tungi soat 3 larda yuk tashiydigan kamazlar reysi faoliyatini boshlash arafasida edi...u o'sha kamazlar turadigan joyga kelib qolgandi...
Ancha yurdi bir kamaz tezlikni oshira boshlaganda Charos o'zini unga otdi... Qars etdi..xaydovchi hushyorligi tormozni vaqtida bosdi. Charos esa kamazga urildi lekin hali tirik edi... Xaydovchi Charosni kasalxona olib bordi. Reanimatsiya... Ota onasi chaqirildi, shu paytgacha foxishalik qilib yurgan safdoshlari esa uni kim ekan nimaga yo'qsan deb ham eslamadi... Charos endi kimga kerakli ekanligini his qildi. Ammo endi u yuraolmasdi. Faqat nogironlar aravachasida unga qolgan umrini o'tkazish Yaratganning amriligi yaqqol ko'rinib turardi... Ha endi u nogironlar aravachasiga mihlanishga majbur edi... Bu Charosga qilgan gunohlarini yuvish uchun Olloh taolo tomonidan berilgan imkoniyat edi...


Xulosa qiling do'stlar...


E'tibor uchun tashakkur...