Tasodifiy hikoya: Layli va Shirin... (turnir uchun) ΞEgoisteΞ
Ikki dugona kollej ostonasidan, ichkariga qadam qöyishar ekan, yigitlarning e'tiborini tortishga har...davomi
Ikki dugona kollej ostonasidan, ichkariga qadam qöyishar ekan, yigitlarning e'tiborini tortishga har...davomi
Shayton qizning muxabbati 2 (yangi ijodkordan!)
Добавил: | Smaylik (07.08.2015 / 06:53) |
Рейтинг: | (1) |
Прочтений: | 10964 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
Ismail qizlar bilan umuman gaplashmas, har kun darsdan so'ng o'z kvartiarasiga borar, va yana darslarni takrorlash, qandaydir chizmalar ustida ishlardi.
Bugun esa boshqacha bo'ldi. Hozir u qo'liga qalam ushlagisi kelmasdi, xayolida xamon avtibusdagi qizda, huddi xayoli u bilan o'sha avtovusda ketib qolgandek. Endi u hayollar og'ushida ertangi kunni kuta boshladi..
Ertasi kun ketayotganda xam, bekatda xam, o'qishda xam uni uchratmadi. U qayerda o'qishini xam bilmasdi. Xatto ismi, yoshi xaqida ma'lumoti bo'lmay turib xam qayta uchrashishdan umidvor edi.
Soy bo'yida, sevimli joyida xayol surib o'tirardi. Kamron do'stini o'zgarib qolganini sezib, "Yoril do'stim, menga dardingni ayt" deya yoniga o'tirdi. Yelkasidan qo'lini o'tkazib biroz do'stini qimirlatgan bo'ldi. "Aytasanmi? U qiz kim?"
-e qo'ysangchi, qanaqa qiz?- etiroz bildirdi.
-seni bilmasam ekan, mendan berkityapsanmi? - yana qayta so'radi, va do'stini ko'zlariga tikildi. Soyning mayin shabbodasi yuzlariga urilib tanani rohatlantirardi.
-bilasanmi, - gapini nimadan boshlashni bilmay axiri bor gapni aytiahga qaror qildi.
-avtobusda bir qizni uchratdim, kimdir uni xafa qilganmi yig'layotgandi. Hayolim o'sha qizda.
-obbo sen do'stimey, ahunday darding bor ekan aytmaysanmi? Hosh ismi nima ekan? Biz bilan birga o'qiydimi?
-bilmaymanda. Umuman olganda u bilan gaplashmadim. Faqat yoshlarni artish uchun ro'molchamni berdim xalos.
Biroz voqeaga tushunmay qolgan Kamron, - yer dumaloq do'stim, xali yana uchratasan. O'shanda bemalol so'rayverasan, ismi nima, yoshi nechada, otasi kimz hammasini so'rab bilvolasan.
-ee, muammo shundada, uni ko'rsam yana tilim aylanmay, gapirolmay qolsam kerak deb o'ylayapman, - do'stidan maslahat so'raganday qildi.
-haa, gap buyoda degin. Bu muammomasku. -savol nazari bilan tikilib qolgan do'stiga qarab, - Demiqchiman bu muammoni xal qilsa bo'ladi. Men senga xozir... -deya bir nimalarni tushuntirayotgan payt soy o'z shamoli bilan birga qandaydir tanish hidni dimog'iga urdi. Birdan sergaklandi va o'rnidan turib soyning narigi tarafida mashina kutib turgan tanish ko'ylakli qizga ko'zi tushdi. U tomon borish uchun endi qadam tashlayotgan ediki, sap-sariq taxi uni olib ketib qoldi. Kamron esa do'stini tushunmay, savol nazari bilan qarab qoldi.
-u o'sha qiz edi- dostini aytilmagan savoliga javoban...
Oradan bir necha kun o'tgach avtobusda orindiqda ketayotgan Ismailning yoniga kimdir o'tirdi, avvaliga e'tibor bermadi, ammo yana o'sha tanish ifor. Yalt etib yoniga qaradi. Yonida esa tanish chexra unga tabassum bilan qarab turardi.
-siz? -deganini o'zi xam bilmay qoldi.
-ha men, kutmaganmidiz?
-rostini aytsam xa - bazir javob berdi yigit.
-siz meni qidirayotgan bo'lsangiz kerak deb o'ylagandim- qizning savoli Usmailni esankiratib qo'ydi. "Qayoqdan bila qoldiykan" xayollar o'tdi.
-nega unday deyapsiz?- so'radi qizdan.
-axir ro'molchangiz menda qolgandiyuu. Ro'molchaga ismingiz yozilgan ekan. Sizga qadrli bo'lsa kerak deb o'ylagandim. -haya, - ro'molchasi endi esiga tushgandi. O'zi uchun aziz bolgan buyumini xatto esidan chiqarib qo'ygandi.
-Imron, ismingiz shundaymi? - qizning gapidan o'ziga keldi.
-yo'q, bu otamniki edi ro'molcha. -u bu ro'molchani yonidan qo'ymas, xar gal kayfiyatsiz paytlari shu romolchani qo'liga olib bolaligini, ota- onasi bag'rida bo'lgan paytlarini eslardi. Lekin uni anchadan buyon o'zida emasligini payqamaqandi. Bunga sabab esa, xayoting yangi sahifasi, bir bo'lagi bo'lmish mana shu sohibjamol edi!
Davomi bor yana!
Bugun esa boshqacha bo'ldi. Hozir u qo'liga qalam ushlagisi kelmasdi, xayolida xamon avtibusdagi qizda, huddi xayoli u bilan o'sha avtovusda ketib qolgandek. Endi u hayollar og'ushida ertangi kunni kuta boshladi..
Ertasi kun ketayotganda xam, bekatda xam, o'qishda xam uni uchratmadi. U qayerda o'qishini xam bilmasdi. Xatto ismi, yoshi xaqida ma'lumoti bo'lmay turib xam qayta uchrashishdan umidvor edi.
Soy bo'yida, sevimli joyida xayol surib o'tirardi. Kamron do'stini o'zgarib qolganini sezib, "Yoril do'stim, menga dardingni ayt" deya yoniga o'tirdi. Yelkasidan qo'lini o'tkazib biroz do'stini qimirlatgan bo'ldi. "Aytasanmi? U qiz kim?"
-e qo'ysangchi, qanaqa qiz?- etiroz bildirdi.
-seni bilmasam ekan, mendan berkityapsanmi? - yana qayta so'radi, va do'stini ko'zlariga tikildi. Soyning mayin shabbodasi yuzlariga urilib tanani rohatlantirardi.
-bilasanmi, - gapini nimadan boshlashni bilmay axiri bor gapni aytiahga qaror qildi.
-avtobusda bir qizni uchratdim, kimdir uni xafa qilganmi yig'layotgandi. Hayolim o'sha qizda.
-obbo sen do'stimey, ahunday darding bor ekan aytmaysanmi? Hosh ismi nima ekan? Biz bilan birga o'qiydimi?
-bilmaymanda. Umuman olganda u bilan gaplashmadim. Faqat yoshlarni artish uchun ro'molchamni berdim xalos.
Biroz voqeaga tushunmay qolgan Kamron, - yer dumaloq do'stim, xali yana uchratasan. O'shanda bemalol so'rayverasan, ismi nima, yoshi nechada, otasi kimz hammasini so'rab bilvolasan.
-ee, muammo shundada, uni ko'rsam yana tilim aylanmay, gapirolmay qolsam kerak deb o'ylayapman, - do'stidan maslahat so'raganday qildi.
-haa, gap buyoda degin. Bu muammomasku. -savol nazari bilan tikilib qolgan do'stiga qarab, - Demiqchiman bu muammoni xal qilsa bo'ladi. Men senga xozir... -deya bir nimalarni tushuntirayotgan payt soy o'z shamoli bilan birga qandaydir tanish hidni dimog'iga urdi. Birdan sergaklandi va o'rnidan turib soyning narigi tarafida mashina kutib turgan tanish ko'ylakli qizga ko'zi tushdi. U tomon borish uchun endi qadam tashlayotgan ediki, sap-sariq taxi uni olib ketib qoldi. Kamron esa do'stini tushunmay, savol nazari bilan qarab qoldi.
-u o'sha qiz edi- dostini aytilmagan savoliga javoban...
Oradan bir necha kun o'tgach avtobusda orindiqda ketayotgan Ismailning yoniga kimdir o'tirdi, avvaliga e'tibor bermadi, ammo yana o'sha tanish ifor. Yalt etib yoniga qaradi. Yonida esa tanish chexra unga tabassum bilan qarab turardi.
-siz? -deganini o'zi xam bilmay qoldi.
-ha men, kutmaganmidiz?
-rostini aytsam xa - bazir javob berdi yigit.
-siz meni qidirayotgan bo'lsangiz kerak deb o'ylagandim- qizning savoli Usmailni esankiratib qo'ydi. "Qayoqdan bila qoldiykan" xayollar o'tdi.
-nega unday deyapsiz?- so'radi qizdan.
-axir ro'molchangiz menda qolgandiyuu. Ro'molchaga ismingiz yozilgan ekan. Sizga qadrli bo'lsa kerak deb o'ylagandim. -haya, - ro'molchasi endi esiga tushgandi. O'zi uchun aziz bolgan buyumini xatto esidan chiqarib qo'ygandi.
-Imron, ismingiz shundaymi? - qizning gapidan o'ziga keldi.
-yo'q, bu otamniki edi ro'molcha. -u bu ro'molchani yonidan qo'ymas, xar gal kayfiyatsiz paytlari shu romolchani qo'liga olib bolaligini, ota- onasi bag'rida bo'lgan paytlarini eslardi. Lekin uni anchadan buyon o'zida emasligini payqamaqandi. Bunga sabab esa, xayoting yangi sahifasi, bir bo'lagi bo'lmish mana shu sohibjamol edi!
Davomi bor yana!