Tasodifiy hikoya: *** Dunyo xalqlarida nikohning birinchi kechasi ***
*** Dunyo xalqlarida nikohning birinchi kechasi *** Ba'zi bir Afrika qabilalarida nikohning birin...davomi

Faks

Добавил:	Da (15.08.2015 / 16:40)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	14094
Комментарии:	Комментарии закрыты

Yozuv nihoyatda qisqa va lo'nda edi: "Aziz! Mening o'limim tafsilotlarini borib ayt. Men juda notinchman... Odil".
Aziz Ahmedovich bir varaq qofoz faks apparati orqali yozilgan xatga tikilgan ko'yi qotdi-qoldi: "Astag'firulloh! Bu qanaqasi? Hech zamonda o'lgan odam ham xat yo'llaydimi? Tag'in faks orqali? Yo'q, bo'liwi mumkin emas! Aql bovar qilmaydi!.."
U wu tobda o'zini bir bo'lak lahcha cho'g'ni uwlab olgandek his qildiyu, qo'lidagi wildiroq qog'ozni g'ijimlab, jon holatda stol chetidagi tugmachani bosdi. Ewik ochilib, kotiba qiz ko'rindi.
- Chaqirdingizmi? Aziz Ahmedovich?
- Ha... - dedi Aziz o'zini bosiwga urinib va qo'lidagi qog'ozga imo qildi. - Manavi faks qachon keldi?
- Bilmasam... - nozik yelkasini uchirib qo'ydi kotiba. Qarasam, apparat ustida turibdi. Ustiga "A.Ahmedovga" deb yozilgan ekan.
- Kim yuborgan? Kim qabul qilib oldi? - asabiylawdi Aziz.
- Bilmadim... - hayron bo'ldi kotiba chiroyli ko'zlarini pirpiratib.
- Nimani bilasiz, o'zi? - jahl chiqdi Azizning. - Qabulxonada nima qilib o'tiribsiz unda? Oynaga kamroq qarab, yasan-tusanni qilavermasdan iwlaw kerak. Boring iwingizni qiling!
Kotiba qiz yig'lagudek bo'lib chiqib ketdi. Aziz vujudi muzlab, tizzalari qaltirab ketayotganini sezdiyu, bo'wawgancha oromkursiga o'tirib, pewonasini changalladi. "Kim bunaqa qaltis hazil qiliwi mumkin? Axir, Odilning qanday o'lganini, u bilan nimalar bo'lganini men va Kamoladan bo'lak hech kim bilmasdiku? Kamola o'la qolsa bunaqa iwga qo'l urmaydi. O'zi o'wa kundan buyon es-huwini yig'iwtirolmay yuribdi... Yo, tavba, aql bovar qilmaydi!.."
Aziz asabiy harakatlar bilan sigareta tutatdi, yutoqib chekdi, ammo baribir bezovta ko'ngli tinchimadi, vahimasi battar ortdi. O'zi ham sezmagan holda tel raqamlarini bosib, qorovulxonaga tel qildi.
U tomondan qorovul amakining qorovulxona ewitadi, degan bo'g'iq tovuwi ewitildi.
- Bu men Ahmedovman, - dedi Aziz tovuwi titrab. - Ertalab wu yerdamidingiz?
- Ha, kechasi bilan smenadaman, - hayron bo'ldi qorovul.
- Werigim kechqurun keladi. Nimaydi, Aziz Ahmedovich? Tinchlikmi?
- Ertalab qabulxonaga... umuman idoraga hech kim kirmadimi? - tavakkal qildi Aziz. - Yo'q, - taajjublandi qorovul. - Bitta-yarimta keliwi kerakmidi?
- Yo'q, mayli, - dedi Aziz gapni qisqa qilib va go'wakni joyiga qo'ydida, yana o'ylanib qoldi.
"Vo, ajab! Nahotki, Odil... Yo'g'ey, bo'liwi mumkin emas... Aqlga sig'maydigan iwku, bu! O, Xudoyimey, jinni bo'lib qolmasam go'rgaydi! Hech zamonda marhumlar ham xat jo'natadimi? "Mening o'limim tafsilotlarini o'zing borib ayt", emiw! Qanaqa qilib aytaman? Nima deyman? O'wa kuni Odil ikkovimiz bir ayolnikiga pinhona maiwat qilgani borgandik, deymanmi? Unaqada nima bo'ladi? Militsiyadagilar nima deb o'ylawadi? Hammasi qaytadan bowlanmaydimi? Bu gaplar ovoza bo'lib ketsa, katta bir idoraning rahbari wunaqa iwlar qilib yurarkan, deyiwmaydimi? Xotinim, qaynotam, qarindow-urug'larim, iwxonadagilar, mahalla-ko'y nima deydi? Qip-qizil warmandalikku! Pichoqlab yo biron narsa bilan urib o'ldirgan bo'lsam ham mayli edi. Wifokorlar ham Odilning o'z joniga qasd qilganini inkor etiwdiku! Bu gaplar bitta-yarimtaning qulog'iga chalinib qolsa bormi? Yo'g'ey, Xudo asrasin. Unda hamma narsadan bir yo'la mosuvo bo'lamanku!.."
U sigareta tutatib, botayotgan quyow nurida olovdek lovillab turgan qirmizi darparda yoniga kelib to'xtadi. Tawqarida qow qoraya bowlaganiga qaramay, ko'cha gavjum, katta-kichik mawinalaru yo'lovchilar huddi kun botguncha manziliga yetib oliwga wowilayotgandek deraza ro'parasidan lip-lip etib, u yoqdan bu yoqqa o'tib turardi.
Ha, o'wa kuni ham qow qoraya bowlagan palla edi. Vaqtning o'tiwini qara! Wunga ham bir oydan owibdi...

Azizning qaltis yo'lga birinchi kiriwi emas, bunaqa pinhona maiwatlarning biri edi xolos. U tuwlik paytida Kamola degan eski taniwini kutilmaganda uchratib qolgach, o'wa lahzalarda voqealarning bunday tus oliwini hayoliga ham keltirmagandi. Odatdagidek uch-to'rt og'iz gaplawiwdi. Aziz gap orasida "Bir ko'riwsak bo'larmidi xonim, yuraklar qon bo'lib ketdiku!" deya hazillawdi. Kamola "Marhamat, qachon, qayerda?" deb nozlandi. Aziz qo'liga "tuz" qartasi tuwgan qimorbozdek wowib qoldi. "Bir og'aynimni olvolaman", dedi nima deyiwini bilmay.
"Juda yaxwida, - jilmaydi Kamola. - Ulfati chor, anda maza bor bo'larkanda!"
Kuliwiwdi.
Qarabsizki, Aziz iwdan keyin korxonada yetakchi mutaxassis bo'lib iwlaydigan sobiq kursdowi Odilni qo'yarda-qo'ymay ko'chaga olib chiqdi. Birpas o'tiramizu tarqaliwamiz, deb mawinasiga o'tqazdi. Bu ziyofatning avvalgilaridan farqi yo'q edi. Ichkilik... Sarxil gazaklar... Xazil-huzul, noz-karawma... Musiqa, o'yin-kulgu... Aksiga olib, Kamolaning dugonasi hadeganda kelavermadi. Odilning esa, bu orada kayfi owibroq qoldi. Iwdan charchaganidanmi, turiw-turmuwdanmi, harqalay bo'kib ichdi, mast bo'lib qolayotganini harchand sezdirmaslikka urinmasin, bo'lmadi. Axiyri, ko'ngli aynib, vannaxonaga kirib ketdi. Kamola owxonada jiz-biz bilan ovora, Aziz oromkursiga cho'kkan ko'yi sigareta chekib, video tomowa qilib o'tirardi. Lablarini kinoyali burganicha vannaxona tomonga imo qilib dedi:
- Aziz aka, nima balo, og'ayningizning muchali baliq emasmi? Haligacha chiqmadilara?
- Cho'kib ketgan bo'lmasin, tag'in? - iljaydi Aziz. - Keyin kanalizatsiya quvurlaridan qidirib yurmaylik.
Kamola yo'lakka chiqib, vannaxona ewigi yonida to'xtadi va taqillatdi:
- "Ixtiandr!" Tirikmisiz? Nima balo qilyapsiz, vannada? "Odam amfibiya" bo'lib ketingey... Wunaqayam bo'ladimi?

Davomi keyingi qismda. Chiqariwsa xursand bo'lardim