Tasodifiy hikoya: Doim Menikisan III - bob
III - bob Akaaa deb ciqti kirdm uyodan buyodan imtihon haqida surawdi va honaga kirdim xolam ovq...davomi

Taqdir. III bob.

Добавил:	EroMaster (09.11.2015 / 17:03)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	14529
Комментарии:	Комментарии закрыты

I bob | II bob

Taqdir.
III bob.


Yigit nomidan.
-Men. . . Davron akamni qattiq sevardim. . .
-Anu Davronmi? -luqma tashladi Ruhshona. - Buni hamma biladiku. Nega "edim" deyapsan?
-U. . . Biz. . . Ajralishdik. . .
-Nega? Nima sababdan?
-Mendan ko'ngli qolibdi,- Mohinur shunday dediyu, yig'lamsiray boshladi.
-Yana nimadir bo'lgan a? -dedim Mohinurga qarab. Qizlar borasida orttirgan tajribam shuni ko'rsatardiki, ikki sevishgan o'rtasida men qo'rqib turgan narsa sodir bo'lgan.
-U. . . Tug'ilgan kuniga, o'z uyiga chaqirdi. . . Faqat ikkimiz edik. . . "Romantika bo'ladi" degandi. . . Keyin. . . Keyin. . . -Uning ko'zlaridan yoshlar dumalab tusha boshladi.
-O'sha narsa sodir bo'ldi. . . -gapini o'zim tugatib qo'ydim.
-Men hohlamagandim. . . U. . . Ichimlikka nimadir qo'shgan ekan. . . O'zimni boshqara olmadim. . .
U yuzlarini berkitib olib yig'lay boshladi. Eee yo'q, bunaqasi ketmaydi, yana yig'imi? Shu narsani o'lgudek yomon ko'ramanda!
-Qo'yingee, bekordan ezilib nima topasiz? Undan ko'ra endi nima qilishni o'ylang.
-Shuni o'ylab ezilyapmanda! Ota-onamni oldida, tanishlarim oldida kim degan odam bo'ldim?
-Birinchi galda bunaqa qilamiz, ey aytgancha, ismim Avaz, -dedim unga qo'l cho'zib.
U biroz hayrat bilan tikilib qoldida, biroz qo'rquv bilan qo'lini cho'zdi:
-Mohinur.
-Tanishganimdan hursandman. Bu qiz Ruhshona bo'ladi, -dedim kulib. Mohinur o'zi istamagan holda yig'i aralash kulib yubordi.
-Bo'ldi endi, eski voqealarni unutingda, kelajakka intilib yashang. Endi yangi do'stiz bor, kelishgaaaan, -shunday deb yoqamni to'g'rilagan bo'ldim.
-Rahmat, -dedi past ovozda.
-Arziyman, xo'sh, o'sha yigit bilan gaplashdizmi?
-Uni boshqasi bilan unashtiruvi bo'pti, "boshqa bezovta qilma" dedi. -shunday dediyu, yana yig'lashga shaylandi.
-Eyy yig'lamaaang! Battar bo'lsin, sizdek qizdan quruq qopti!
-Bu holimda kimga keragim bor? Men endi bokira emasman!
-Bu degani hech kimga kerakmassiz degani emasku, to'g'rimi? -shunday deb Ruhshonaga yuzlandim.
-A? Ha. . . Ha, albatta, bizga keraksan Mohi, nega unaqa deysan?
Mohinur yana yuzlarini berkitib yig'lay boshladi.
-Undan ko'ra hayotdan zavq olib yashang, hali hammasi yaxshi bo'ladi! -dedim va o'rnimdan turdim. -Endi men boraqolay, do'konga o'zim qaramasam bo'lmaydi.
-Mayli, kuzatib qo'yaman, -deya Ruhshona ham o'rnidan turdi.
Eshikka yaqinlashgan paytimda Mohinurning menga qarata "rahmat" deyishi ruhimni yanada tetiklashtirib yubordi.
Taksi ushlab, do'konga qaytdim, Zokir doimgidek telefonda gaplashib o'tirardi. Gapirish ohangidan qiz bola bilan gaplashayotgani aniq edi. U shunchalik berilib gaplashardiki, men do'konga kirganimni ham sezmadi. Hozir seni bir boplamasammi.
-Tur o'rningdan, polni art! Undan keyin idishlarni yuv! -dedim atay baland ovozda.
Zokir cho'chib ketdida, "keyinroq telefon qilaman" deb telefonni o'chirdi.
-Parot qildizku aka, -dedi arazlagan ohangda.
-Sen bola hadeb telefonda gaplashavermasdan do'konga qarasang bo'midimi? Qara, hammayoq bardak bo'b yotibdi. Qani, tur o'rningdan, manavi korobkalarni ko'zdan yo'qot, tashqaridan kelgan odamga xunuk ko'rinarkan. Yana anavi qoplarniyam taxlab, chiroyli qilib qo'y. Changlarni artib o'tirsang o'lasanmi!?
Zokir shoshgancha men aytgan ishlarni qila boshladi. Do'konda nima qilishni bilmay turdim. Hayolim haliyam Mohinurda edi. Bo'lib o'tgan gaplarni eslab, telefonimni qo'lga oldim va tanish raqamlarni tera boshladim.
-Alooo! Johooon! Bitta chumoni surishtirish kerakda do'stim. . .

* * * * *

To'rtinchi marta eshik qo'ng'irog'ini chalganimdan keyingina eshik ochildi.
-Ha? Voy sizmi? -dedi Ruhshona kulimsirab.
-Yo'q, qarindoshiz, -dedim men ham kulib, -kinoga bilet olgandim, dugonezi aylantirib kelaymikan deb. Nima deysiz?
-Yaxshi bo'lardi. Lekin uni o'zi nima derkin?
U shunday deb ichkariga boshladi. Men oyoq kiyimimni yechib, ichkariga kirdim. Mohinurning ahvoli unchalik yaxshi bo'lmasada, kechagidan tuzukroq edi. Meni ko'rib yuziga nimtabassum yugurdi.
-Ishlar qalay? -dedim unga qo'limni cho'zib.
-Rahmat, yaxshi.
-Shu desez, kinoga bilet oluvdim, birga boramizmi?
-Voy. . . Qanaqa kino ekan o'zi?
-Komediya kinoda. Kayfiyatni yanayam ko'tarib kelamiz, nima deysiz?
-Men. . . Bilmasam. . . -u shunday deb Ruhshonaga qarab qo'ydi.
-Ana, demak rozisiz. Bo'ling tezda tayyorlanimg. Ruhshona, bu qizga qarashvoring, -dedim jilmayib.
Ruhshona Mohinurni turgazib, xonasiga opkirib ketdi. Bu qiz ham boshqalar kabi bir soat pardoz qilsa kerak, zerikib o'lamanku. Televizorni yoqdim, tuzukroq, ko'rishga arzirli narsa yo'q. Televizorni o'chirib, kvartirani aylana boshladim, oxiri balkonga chiqib, tashqarini kuzata boshladim.

* * * * *

Kinozaldan chiqar ekanmiz, kinodagi eng kulgili joylarni Mohinurga eslatib, zavqlanib kulardim. Mohinur ham kula boshlagandi. Kinoteatr tashqarisiga chiqqach, undan so'radim:
-Xo'sh, meni mehmon qilasizmi? Birorta kafega taklif qiling endi.
-A? -Mohinur shoshib qoldi.
-Hazillashdim, yuring biror joyda o'tiramiz.
Shu yaqin o'rtadagi kafega kirib o'tirdik. Bittadan lavash va kolani tushirdik. U bilan birga ekanimda doim kayfiyatini ko'tarishga harakat qilardim. Hayotga intilishi kuchayishini istardim. Shuni ham ta'kidlash kerakki, Mohinurga bog'lanib qolayotganimni inkor eta olmasdim.
Kafedan chiqar ekanmiz, kechki salqindagi sayrga taklif qildim. Kuzgi mayin shabboda taftini his etgancha, piyoda ketib borardik.
-Nega o'qituvchi bo'lmoqchisiz? -so'radim undan.
-A nima? -shoshib dovdirab qoldi u.
-Harqalay harbiy bo'lish uchun filologiyada o'qimassiz?
-Haa, shunchaki adabiyotga qiziqaman, -dedi u past ovozda.
-Agar o'qituvchi bo'lganizdayam, hamma o'quvchilar boshizga chiqvolgan bo'lardi.
-Hechamda, men rosa qattiqqo'lman, -yelkamga jaxl bilan turtib qo'ydi.
-Agar dars paytidayam shunaqa past gapirsez, hechkim ishonmaydi! -keyin uni ovoziga taqlid qilib men ham past ovozda gapira boshladim: -Hurmatli o'quvchilar, hamma daftarini olib mavzuni konspekt qilsin, Baqoyev jim o'tiring! Hojiyev, hojiyeeeev -deya past ovozda chiyillab yubordim.
Mohinur esa qiqirlab kulib yubordi: - Jinniii!
Shu taxlitda qiziqarli gaplar bilan ularni kvartirasiga yetib keldik. Podyezd zinalaridan ko'tarilib, eshik qo'ng'irog'ini chaldim. Eshikni hovliqib ochgan Ruxshona bizni ko'rib kayfitati ko'tarilib ketdi.
-Oling, dugonezi qaytarib opkeldim, -shunday deb Mohinurni ichkariga kiritdim, -biram sergap ekanki, og'zi tinmas ekan bu qizni.
-Ahmoq, -Mohinur deya arazlagandek bo'lib yelkasi bilan turtib o'tdi.
-Sizam kiring ichkariga, -taklif qildi Ruhshona.
-Bilasizmi, jon-jon deb shahlo ko'zlarizga termulib siz bilan kofe ichgan bo'lardimkuya, lekin shoshilinch ishlarim bor, -Ruxshonani yuzidan chimchilab qo'ydim.
Shunday qilib, kulishib hayrlashdim. Pastga tushar ekanman, Jahongirga telefon qildim:
-Ha Jahon, men aytgan ish nima bo'ldi?

* * * * *

-Bu Davron akami? -deya qotib qoldi Ruxshona, ko'zlari katta-katta ochilib,