ДАҲШАТЛИ СИНОВ (ҳаётий ҳикоя)
| Добавил: | Карандаш (02.01.2016 / 04:47) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 19343 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
ДАҲШАТЛИ СИНОВ
(ҳаётий ҳикоя)
Комил ака билан Замира опа етти қиз, бир ўғилни дунёга келтириб, оқ ювиб, оқ тараб вояга етказишди.
Оиланинг кенжа қизи Нилуфардан ташқари ҳамма фарзандлари уйли-жойли, касб-ҳунарли, ҳаётда ўз бахтларини топишган. Бугун эса кенжатой-эркатой Нилуфарнинг никоҳ тўйи. Куёв Улугбек қўшни
махалладан. Автобус ҳайдовчиси бўлиб ишлайди.
Тўй жуда тартибли ва қувончли ўтди. Келин-куёвни гўшангага кузатиб, мехмонлар уй-уйларига тарқалишди.
-Етти қизни уйли-жойли қилиб,
жаннати бўлдиларингиз,
иншааллоҳ, - хавас қилишди
одамлар. Тўйдан кейин юзочди маросими ҳам ўтди. Ҳамма Нилуфарга бахт тилади. Эртасига эса тонг отар-отмас
Комил аканинг кўча дарвозаси
ваҳимали тақиллади. Кўчадан
эркаку аёлнинг сўкишу ҳақорати эшитилди.
- Оч, дарвозангни Комил! Шундай иффатсиз қиз ўстиргандан ит боқсанг яхши эди, - эркак овози жуда
важоҳатли эди.
- Лаънатилар, Аллоҳ қаҳрига учрагурлар, - аёл тинмай
қарганарди. - Бузилган қизингни
бизга раво кўрдиларингми? Судга бераман сенларни. Тўй ҳаражатини икки баравар қилиб тўлайсанлар. Дунёга келганингга пушаймон қилдираман, ҳали. Чиқларинг
буёққа! Шарманда қизингни
аҳволига қара!
Комил аканинг дарвозаси очилмай, бу ғала-ғовурга маҳалла аҳли йиғилди. Ҳамма ҳайратда. Ниҳоят Комил ака дарвозани очди. Ортидан хотини, ўғли, келинлари, тўйдан
кейин ҳали уйига кетмаган қизлари чиқишди. Куёвни отаси Махмуд ака кела солиб, Комил аканинг ёқасидан олди.
- Ярамас, ифлос! Иффатсиз қизингни менинг ўғлимга тутказиб, меҳнатларимни сувга оқиздингми? Ахир мен ҳалол меҳнат қилиб, тўй қилгандим-ку!
Комил ака лолу ҳайрон эди. Тили калимага келмасди. Замира опа "Вой, ўлмасам, наҳотки менинг қизим бузилган бўлса? Бўлиши мумкин эмас!" деб тинмай йиғларди.
Бахт кўйлагидаги қизи оломон ўртасида юзларини кафти билан ёпиб, қон йиғларди.
- Мана, ювинди қизларингни олинглар! Шармандалар! Энди халқ олдида қандай бош кўтариб юрасанлар? - куёвни амакиси оғзига келган гапни айтиб, сўкиниб гапирарди.
Комил ака уйига ўқдек кириб кетди. Зум утмай, қўлида пичоқ билан қайтди.
- Нилуфаааааар! Мен сени оқ қилдим! Сендай қизим йўқ энди! Менга шарманда қизнинг кераги
йўқ! Халойиқ, мен бу қизни қўйдай сўйиб ташлайман! Бу ҳамма қизларга сабоқ бўлсин! -Комил ака пичоқ билан қизига ташланди.
Қўни-қўшни эркаклар унга ёпишишди. Қўлидан бир илож
қилиб пичоқни тортиб олишди.
Маҳалла оқсоқоли, хотин-қизлар қўмитаси раиси ҳам етиб келди.
Замира опа Нилуфарни юзига
тарсаки тортиб, юз-кўзи аралаш ура кетди.
- Ярамас қиз, бизни ер билан яксон қилдинг! Берган оқ сутимга рози эмасман! Иффатингни кимга бой
бердинг, лаънати қиз, - қизини уриб чарчаган Замира опа ҳушидан кетиб йиқилди.
Уни кўтариб уйга олиб киришди. Қон босими ошган Комил акага ҳам дори ичириб, ичкарига олиб киришди.
- Нимага сен индамайсан?
- Бир оғиз гапирсанг-чи Нилуфар! Шу гаплар ростми, Нилуфар?
- Мен бу гапларга ишонмайман,
синглим. Сен сувдай поксан. Гапир, чимилдикда нима бўлди?
Гапирсанг-чи...
Опалар Нилуфарни ўртага олиб, сўроққа тутишди. Ниҳоят Нилуфар тилга кирди. Ака опаларининг оёқларига йиқилди.
- Буларга ишонманглар! Ҳаммаси ёлғон, ҳаммаси бўхтон! Менга бирорта йигит хатто жимжилоғини теккизмаган. Ҳа, опажон. Мен покман. Лекин бугун менинг номимни булғашди. Юзимга қора лой чаплашди. Булар бориб ўғлидан сўрашсин ҳақиқатни... мени тиббий текширувдан ўтказинглар... минг марта ўтказинглар... мен покман... дадажон, ойижон, менга ишонинглар...
Бу аянчли воқеага бутун маҳалла гувоҳ бўлди. Маҳалла оқсоқоли ҳаммага тарқалишни буюрди. Қуда томонни бироз тинчлантириб, ортга қайтаришди. Опалар Нилуфарни
уйга олиб киришди. Қизгина
ювиниб, бахт кўйлагини йиртиб
ташлади. Опалар асл ҳақиқатни
билиш учун сингилни гапга солишди. Нилуфар чимилдиқда
бўлиб ўтган гап-сўзни оққизмай-томизмай опаларига йиғлаганча сўзлаб берди...
...Юз кўрди маросими ўтгач, келин-куёв гўшангага киришди. Нилуфар ҳаяжондан титрар, зимдан куёвни кузатарди. Лекин куёв Улуғбек келинни юзини очишга шошилмас, у қанақадир совуққон, саросимада эди. Орадан бир неча соат ўтди хамки, куёв келиннинг олдига келмади. Нилуфар хайрон нима қилишни билмасди. Кутилмаганда Улуғбек қўлида пичоқ билан унинг олдида пайдо бўлди. Нилуфар қўрққиб кетди. Ранги девордай оқарди. Бақирмоқчи эди, Улуғбек кафти билан унинг оғзини махкам ёпди.
- Қўрқма, овозингни чиқарма! Сенга айтадиган гапим бор... Мен анчадан бери бир қизни севаман. У ҳозир мендан ҳомиладор. Лекин ота-онам у қизга уйланишимга рози бўлишмади. Отам "Агар ўша қизни десанг, сени уйдан ҳайдайман, оқ киламан, уй-
жойдан мосуво қиламан!", дедилар. Ойимни ҳам кўндиролмадим. Чунки у қизнинг онаси ўйинчи, уни хатто
"Мама роза", дейишади. Ота-онам сўраб-суриштириб, буни билиб олишибди. Нима қилай, мен у қизни севаман. Онаси ёмон бўлса, қизи азоб чекиши керакми? Бизлар яқинда фарзандли бўламиз. Унга
уйланмасам, онаси мени тинч
қўймайди. Бошимга ит кунини
солади. Унинг қўлидан ҳар нарса келади. Яна ота-онамга оқ бўлишни, уй-жойдан қуруқ қолишни истамайман. Мени тушундингми?
Нилуфар бу гаплардан ҳайрон
қолди.
- Бу гапларни менга нима даҳли
бор? Унда нега менга уйландингиз? Мақсадингиз нима? - Нилуфарни оёк-қўллари қалтирай бошлади.
- Мен сени "қиз эмасакан" деб ҳайдаб юбораман. Шунда ота-онамнинг тили қисиқ бўлиб қолади. Мен эса севган қизимга уйланаман. Сен ҳам бахтингни топасан. Энди тушундингми? -Улуғбекни юзи важоҳатли тусга кира бошлади.
- Ўз мақсадингиз йўлида мени
номусимни поймол қилиб, қурбон қилмоқчимисиз? Ота-онамни эл олдида шарманда-ю шармисор қилмоқчимисиз? Мен бу гапдан кейин кандай яшайман? Қандай бош кўтариб юраман эл олдида. Ундан кўра ҳаммага ҳақиқатни айтинг. Ёки мендан кейин у қизга ҳам уйланинг. Мен кундошликка розиман. Лекин иффатсиз деб бахт излаб келган хонадонимдан ҳайдаманг. Оиламизни шаънини булғаманг, - Нилуфар йиғлади, ялиниб ёлворди.
Улугбек Нилуфарнинг бўғзига пичоқ тиради.
- Ҳов, манжалақи, менга ақл ўргатма. Айтганимни қиласан. Бўлмаса, ўлдираман! Оилангни ҳам тинч қўймайман! Керак бўлса, фоҳишалик қилишга мажбур қиламан. Севган қизимни онасига айтсам, сени яхшигина пуллайди. Арабгами, туркгами сотиб юборади. Ундан кейин, "Қизинг фоҳиша экан,
Эмиратга қочиб кетди", деб
дадангни тириклайин ерга кўмаман. Мен ўз мақсадим йўлида ҳеч нарсадан қайтмайман...
Нилуфар опаларига бўлган воқеани айтиб бергач, аччиқ қисматидан ўксиб-ўксиб йиғлади. Опалари ҳам куёвни қарғаб, синглисига қўшилиб йиғлашди.
- Номард! Ўз мақсади йўлида сени қурбон қилибди. Энди биздан кўради! - опаси Насиба ғазаб отига минди. Акаси ва ота-онасига бор ҳақиқатни айтиб берди.
- Мен уни ўз қўлларим билан
бўғзлаб ўлдираман! Мурдасини
итларга ташлайман! - аканинг қони қайнади. Қўллари мушт бўлиб тугилди.
- Падарингга минг лаънат! Гулдай қизимни бахтиқаро қилди. Бизни пичоқсиз сўйди! Аллоҳ жазоингни берсин, - Замира опа юрагини ғижимлаб йиғлади.
- Уйингга ўт қўяман, ифлос! - Комил ака оламга ўт қўйишга тайёр эди.
Насиба синглисининг номини
оқлашга киришди. Судга ариза
билан мурожаат
(ҳаётий ҳикоя)
Комил ака билан Замира опа етти қиз, бир ўғилни дунёга келтириб, оқ ювиб, оқ тараб вояга етказишди.
Оиланинг кенжа қизи Нилуфардан ташқари ҳамма фарзандлари уйли-жойли, касб-ҳунарли, ҳаётда ўз бахтларини топишган. Бугун эса кенжатой-эркатой Нилуфарнинг никоҳ тўйи. Куёв Улугбек қўшни
махалладан. Автобус ҳайдовчиси бўлиб ишлайди.
Тўй жуда тартибли ва қувончли ўтди. Келин-куёвни гўшангага кузатиб, мехмонлар уй-уйларига тарқалишди.
-Етти қизни уйли-жойли қилиб,
жаннати бўлдиларингиз,
иншааллоҳ, - хавас қилишди
одамлар. Тўйдан кейин юзочди маросими ҳам ўтди. Ҳамма Нилуфарга бахт тилади. Эртасига эса тонг отар-отмас
Комил аканинг кўча дарвозаси
ваҳимали тақиллади. Кўчадан
эркаку аёлнинг сўкишу ҳақорати эшитилди.
- Оч, дарвозангни Комил! Шундай иффатсиз қиз ўстиргандан ит боқсанг яхши эди, - эркак овози жуда
важоҳатли эди.
- Лаънатилар, Аллоҳ қаҳрига учрагурлар, - аёл тинмай
қарганарди. - Бузилган қизингни
бизга раво кўрдиларингми? Судга бераман сенларни. Тўй ҳаражатини икки баравар қилиб тўлайсанлар. Дунёга келганингга пушаймон қилдираман, ҳали. Чиқларинг
буёққа! Шарманда қизингни
аҳволига қара!
Комил аканинг дарвозаси очилмай, бу ғала-ғовурга маҳалла аҳли йиғилди. Ҳамма ҳайратда. Ниҳоят Комил ака дарвозани очди. Ортидан хотини, ўғли, келинлари, тўйдан
кейин ҳали уйига кетмаган қизлари чиқишди. Куёвни отаси Махмуд ака кела солиб, Комил аканинг ёқасидан олди.
- Ярамас, ифлос! Иффатсиз қизингни менинг ўғлимга тутказиб, меҳнатларимни сувга оқиздингми? Ахир мен ҳалол меҳнат қилиб, тўй қилгандим-ку!
Комил ака лолу ҳайрон эди. Тили калимага келмасди. Замира опа "Вой, ўлмасам, наҳотки менинг қизим бузилган бўлса? Бўлиши мумкин эмас!" деб тинмай йиғларди.
Бахт кўйлагидаги қизи оломон ўртасида юзларини кафти билан ёпиб, қон йиғларди.
- Мана, ювинди қизларингни олинглар! Шармандалар! Энди халқ олдида қандай бош кўтариб юрасанлар? - куёвни амакиси оғзига келган гапни айтиб, сўкиниб гапирарди.
Комил ака уйига ўқдек кириб кетди. Зум утмай, қўлида пичоқ билан қайтди.
- Нилуфаааааар! Мен сени оқ қилдим! Сендай қизим йўқ энди! Менга шарманда қизнинг кераги
йўқ! Халойиқ, мен бу қизни қўйдай сўйиб ташлайман! Бу ҳамма қизларга сабоқ бўлсин! -Комил ака пичоқ билан қизига ташланди.
Қўни-қўшни эркаклар унга ёпишишди. Қўлидан бир илож
қилиб пичоқни тортиб олишди.
Маҳалла оқсоқоли, хотин-қизлар қўмитаси раиси ҳам етиб келди.
Замира опа Нилуфарни юзига
тарсаки тортиб, юз-кўзи аралаш ура кетди.
- Ярамас қиз, бизни ер билан яксон қилдинг! Берган оқ сутимга рози эмасман! Иффатингни кимга бой
бердинг, лаънати қиз, - қизини уриб чарчаган Замира опа ҳушидан кетиб йиқилди.
Уни кўтариб уйга олиб киришди. Қон босими ошган Комил акага ҳам дори ичириб, ичкарига олиб киришди.
- Нимага сен индамайсан?
- Бир оғиз гапирсанг-чи Нилуфар! Шу гаплар ростми, Нилуфар?
- Мен бу гапларга ишонмайман,
синглим. Сен сувдай поксан. Гапир, чимилдикда нима бўлди?
Гапирсанг-чи...
Опалар Нилуфарни ўртага олиб, сўроққа тутишди. Ниҳоят Нилуфар тилга кирди. Ака опаларининг оёқларига йиқилди.
- Буларга ишонманглар! Ҳаммаси ёлғон, ҳаммаси бўхтон! Менга бирорта йигит хатто жимжилоғини теккизмаган. Ҳа, опажон. Мен покман. Лекин бугун менинг номимни булғашди. Юзимга қора лой чаплашди. Булар бориб ўғлидан сўрашсин ҳақиқатни... мени тиббий текширувдан ўтказинглар... минг марта ўтказинглар... мен покман... дадажон, ойижон, менга ишонинглар...
Бу аянчли воқеага бутун маҳалла гувоҳ бўлди. Маҳалла оқсоқоли ҳаммага тарқалишни буюрди. Қуда томонни бироз тинчлантириб, ортга қайтаришди. Опалар Нилуфарни
уйга олиб киришди. Қизгина
ювиниб, бахт кўйлагини йиртиб
ташлади. Опалар асл ҳақиқатни
билиш учун сингилни гапга солишди. Нилуфар чимилдиқда
бўлиб ўтган гап-сўзни оққизмай-томизмай опаларига йиғлаганча сўзлаб берди...
...Юз кўрди маросими ўтгач, келин-куёв гўшангага киришди. Нилуфар ҳаяжондан титрар, зимдан куёвни кузатарди. Лекин куёв Улуғбек келинни юзини очишга шошилмас, у қанақадир совуққон, саросимада эди. Орадан бир неча соат ўтди хамки, куёв келиннинг олдига келмади. Нилуфар хайрон нима қилишни билмасди. Кутилмаганда Улуғбек қўлида пичоқ билан унинг олдида пайдо бўлди. Нилуфар қўрққиб кетди. Ранги девордай оқарди. Бақирмоқчи эди, Улуғбек кафти билан унинг оғзини махкам ёпди.
- Қўрқма, овозингни чиқарма! Сенга айтадиган гапим бор... Мен анчадан бери бир қизни севаман. У ҳозир мендан ҳомиладор. Лекин ота-онам у қизга уйланишимга рози бўлишмади. Отам "Агар ўша қизни десанг, сени уйдан ҳайдайман, оқ киламан, уй-
жойдан мосуво қиламан!", дедилар. Ойимни ҳам кўндиролмадим. Чунки у қизнинг онаси ўйинчи, уни хатто
"Мама роза", дейишади. Ота-онам сўраб-суриштириб, буни билиб олишибди. Нима қилай, мен у қизни севаман. Онаси ёмон бўлса, қизи азоб чекиши керакми? Бизлар яқинда фарзандли бўламиз. Унга
уйланмасам, онаси мени тинч
қўймайди. Бошимга ит кунини
солади. Унинг қўлидан ҳар нарса келади. Яна ота-онамга оқ бўлишни, уй-жойдан қуруқ қолишни истамайман. Мени тушундингми?
Нилуфар бу гаплардан ҳайрон
қолди.
- Бу гапларни менга нима даҳли
бор? Унда нега менга уйландингиз? Мақсадингиз нима? - Нилуфарни оёк-қўллари қалтирай бошлади.
- Мен сени "қиз эмасакан" деб ҳайдаб юбораман. Шунда ота-онамнинг тили қисиқ бўлиб қолади. Мен эса севган қизимга уйланаман. Сен ҳам бахтингни топасан. Энди тушундингми? -Улуғбекни юзи важоҳатли тусга кира бошлади.
- Ўз мақсадингиз йўлида мени
номусимни поймол қилиб, қурбон қилмоқчимисиз? Ота-онамни эл олдида шарманда-ю шармисор қилмоқчимисиз? Мен бу гапдан кейин кандай яшайман? Қандай бош кўтариб юраман эл олдида. Ундан кўра ҳаммага ҳақиқатни айтинг. Ёки мендан кейин у қизга ҳам уйланинг. Мен кундошликка розиман. Лекин иффатсиз деб бахт излаб келган хонадонимдан ҳайдаманг. Оиламизни шаънини булғаманг, - Нилуфар йиғлади, ялиниб ёлворди.
Улугбек Нилуфарнинг бўғзига пичоқ тиради.
- Ҳов, манжалақи, менга ақл ўргатма. Айтганимни қиласан. Бўлмаса, ўлдираман! Оилангни ҳам тинч қўймайман! Керак бўлса, фоҳишалик қилишга мажбур қиламан. Севган қизимни онасига айтсам, сени яхшигина пуллайди. Арабгами, туркгами сотиб юборади. Ундан кейин, "Қизинг фоҳиша экан,
Эмиратга қочиб кетди", деб
дадангни тириклайин ерга кўмаман. Мен ўз мақсадим йўлида ҳеч нарсадан қайтмайман...
Нилуфар опаларига бўлган воқеани айтиб бергач, аччиқ қисматидан ўксиб-ўксиб йиғлади. Опалари ҳам куёвни қарғаб, синглисига қўшилиб йиғлашди.
- Номард! Ўз мақсади йўлида сени қурбон қилибди. Энди биздан кўради! - опаси Насиба ғазаб отига минди. Акаси ва ота-онасига бор ҳақиқатни айтиб берди.
- Мен уни ўз қўлларим билан
бўғзлаб ўлдираман! Мурдасини
итларга ташлайман! - аканинг қони қайнади. Қўллари мушт бўлиб тугилди.
- Падарингга минг лаънат! Гулдай қизимни бахтиқаро қилди. Бизни пичоқсиз сўйди! Аллоҳ жазоингни берсин, - Замира опа юрагини ғижимлаб йиғлади.
- Уйингга ўт қўяман, ифлос! - Комил ака оламга ўт қўйишга тайёр эди.
Насиба синглисининг номини
оқлашга киришди. Судга ариза
билан мурожаат
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!