Tasodifiy hikoya: _Öz kelinini sotgan qaynona_ ^2-qism^ { Tun_QIROLI } .köchirilgan.
Endi Aziz avvalgidan ko'proq ishlardi.Shundoq bo'lsa ham xotining oldiga har tuni yetib kelardi.Gulz...davomi

Muallif: -MAJNUN- :Bir Zamonlar...

Добавил:	-MAJNUN- (25.01.2016 / 19:57)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	22172
Комментарии:	1

Bir Zamonlar...


Qadimgi Aqsikent... Huftondan keyin bong ikki marta uruldi. Shu paytda Nazmi oshpazning yemakhonasida ikki kishi o'tiribdi. Shag'am lip-pillab qorang'u xonani yoritishga urunanadi. Ikki og'ayni Mirza qumorvoz va Ahmadali mirshab uzum sharobidan simirib ichishmoqda.
- Oling movlona! -deb Ahmadali bir sopol kosada sharob uzatdi.
- Bo'ladi do'stim, endi ketayli uyda bolalarim, xotinim kutib qolg'an!
- Eyy... Movlono senga havasim keladid-aaa! -deb do'stini yuziga bir termulib sharobdan xo'pladi.
Mirza qumorvoz kuldi:
- Do'stim sizga necha bor aytgandim. Uylaning... Uylaning deb!
- Jon deb uylanar eldim, lekin xozir zamon no tinch, ha deganda urush boshlanib qolmog'i mumkun Movlon... Agar o'lib ketsam u bechorani holi ne kechur?
- To'g'ri aytasiz do'stim. Ammo tunda yolg'iz yotgandan ko'ra bir dildorni qo'ynida yotg'anga ne yetur!
- Ahhh... Movlono alamimni qo'zg'adingizda, agar Xon hazlarining xotinbozlik qilinmasin deg'an qonunlari bo'lmagandamidi!
- Ha, o'sha kecha yodimda bir xorluqoni qo'ynida yotib erdim... Mirshablar bostirib kelishdi, zo'rg'a qochib qutilg`an erdim! Qishloqdag'i barcha buzuqlarni zindong'a tashladilar...
- Nimasini aytas movlono mening ham bir ovinchog'im bor erdi, ko'nglim tusag'anda borar erdim. Afsus u ham shu to'palonda surg'un bo'lg'anmish!
- Turaylig' endi do'stim qolg'anini yo'lda gaplashurmiz! -mavzu noziklashganidan Mirza xavotirga tushib atrofga qarab qo'ydi.
- Mayli turaqolaylik! -deb Ahmadali hamyoniga qo'l soldi.
- Do'stim, mayishatni haqqini o'zim to'lagayman, kecha bir davrada omadim kelg'an! -deb kuldida, hamyonidan 5, 10 ta mis tanga olib sopol kosa ichiga tashladi...

Ular shox ko'chadan qaytar edilar. Mirza piyoda, Ahmadali esa otini juganidan ushlab yetaklab bormoqda edilar. Mirza qumorvoz uyoq-bu yoqqa qarab hechkim yo'qligiga amin bo'lgach:
- Do'stim agar meni dushman demasangiz sizga bir nima aytar erdim! -u yana atrofga qarab qo'ydi.
- Ahir movlono siz meni yaqin, dildosh do'stim bo'lg'aysiz, sizdan har chand hafa bo'lmag'ayman!
- O'tgan hafta, bir yerda katta o'yin bo'lg'an erdi. Ana o'sha yerda qozini beybosh o'g'li Mamadali ham bor erdi. Kayfi oshib bir nimalarni aytib maqtandi! O'tgan yili To'ychi baqqol tog' yo'lida halok bo'lgan edi. U qurg'ur 16 yoshli Hadichabonuni nigohig'a olg'an ekan. O'limidan keyin, avvalg'i xotini, bolalari juvon sho'rlig'ni sig'dirmag'an ermishlar. Hadichabonu yarim yildan buyon dalahovlida yolg'iz turarmish. Qurg'ur o'lg'an erini qumsag'anmi, Mamadalig'a paranji ortidan ko'z suzg'anmisha. Mamadalini aytishicha 2, 3 bor to'shakda bo'lg'anmishlar. Haqqini olayotg'an deganday qiluvdi. Bir omodig'izni sinab ko'rmaysizmi?
- Yaxshi bo'lur, ammo bu ish elg'a ayon bo'lsa obro'yimg'a putur yetmasmikin, o'zi yaqinda mirshablik lovozimig'a ega bo'lg'anmen?!
- Bu tomoni ham bor do'stim! Ammo tog'ga chiqmasang do'lona qayda? -Mirza yana atrofga qarab iljaydi.
- To'g'ri aytasiz movlono, bir zayifani ko'nglini ololmasak. Na qilurmiz o'zimi er yig'it deb! - Ahmadali balant ovozda gaprib yubordi.
- Seknroq do'stim, birov eshitmasin. Aks holda ikkimizham zindong'a tushajagimiz anig'! -Mirza qo'rqib do'stini tinchlantirdi. Lekin sharobning tasirida turgan Ahmadalini yuragi taskin topolmas edi. Qarib bir yilldan buyon ayol taftini hes etmagan badani qizirdi.
- Qo'rqmang movlono, men hozir sherg'a hamla qilishg'a tayorman, har qanday g'animni boshini uzushga qodirman! -Ahmadali jo'shib gapirdida, qilishini dastasidan ushlab ozgina sug'irib yana joyiga tiqdi.
- O'o'o'... Do'stim har chand ehtiyot bo'ling!
- Men doyim ehtiyotkormen. Siz undan ko'ra meng'a Hadichabonuni uylarini qayerdalig'ini ayting?
- Bekor bu gapni aytdimmi deyman do'stim... Nima rotdanham bormog' istagingiz bormu?
- Neg'a endi bo'lmasin. Hoziroq borgayman!
- Unda eshiting, Qozining uyidan to'rt hovni narida, rahmatli To'ychi baqqolning dala hovlisi bor. Avvagidan ko'rimli emas, duvorlari nurab yotibdi! Bir ko'rishda tayisiz!
- Rahmat movlon! -dedida otini egariga o'tirdi.
- Arzimaydi do'stim, ammo kech bo'lganda uyiga qo'yermu sizni? -dedi Mirza havotirlanib. Ahmadali javoban kuldi va boshini egib past ovozda:
- Bugungi tunni Hadaichabonuni hobgohlarida o'tqazmasam erkak ermasmen! -dedida otini yeldirib ketti...


Mirza aytganday Ahmadali, Hadichabonuni uylarini osongina topib keldi. Ammo darvozani taqillatib ko'p kutib qoldi.
Nihoyat ichkaridan ozoz keldi:
- Kim u?
- Men mirshab Ahmadali!
- Mullaka sizni nima yetaklab keldi, kech bo'lg'anda menikiga?
- Eshig'ni ochsang'iz aytaman!
- Mullaka uyat bo'lg'ay uyda er kishi yo'g'dur! -dedi Hadichabonu qo'rqib ovozi titrab. Ahmadalini yuragi kuyardi, ovozida judayam yosh ekanligini bilib sezib turardi.
- Aytdimku zarur ishim bor, tez eshig'izni oching! -dedi Ahmadali buyrug' ohangida.
Biroz skunatdan so'ng eshik ochilib paranji yopingan ayol ko'rindi. Ahmadali taklifni kutmay ichkariga qadam qo'ydi.
- Qanday gapingiz bor mullaka? -dedi qo'rquvini yashirib.
- Tarifu-tasrifizi eshitib, ko'nglim intiq bo'lib huzurizg'a keldim?
- Tarifimni eshitibsiz-u, turmug'a chiqg'animni eshitmabsizda? -dedi zardali ohangda. Bu pichindan Ahmadalini biroz jahli chiqdi, meni mensimayabdi deb o'ylab qo'rqitishga tushdi.
- Xon hajratlanini buyrug'i chiqg'an, sizday no poklarni jazolash haqinda! -dedi qilichini dastasini ushlab. Hadichabonu qo'rqanidan tizzalari qaltirab ketdi.
- Yolg'on gapirganlar, buhton men unday ermasmen!
- Ishonchli ayg'oqchilarimiz, xabar berdilar. Siz nima qilg'ansiz, huzurizg'a kimlar kelg'an hammasi meng'a ayon! -dedi.
- Yolg'on, yolg'on o'sha kimsalar, meni badnom qilmoq istaydur!
- Mamadali deg'an kimsaning kelg'aniham yolg'onmu? -dedi Ahmadali. Mamadali ismani eshitgach Hadaichabonu o'tirib qoldi. O'zini o'ngladida tiz cho'kib yig'lab yubordi.
- Bir qoshiq qonimdan keching mullaka. Hato qildim g'aribliq majbur qildi! -deb yig'lay boshladi. Ahmadali Hadichami yuzidagi paranjisini oldi. Haqiqatdan parivash, dildor ekanligiga amin bo'ldi. Ishi oson bitishi uchun yana biroz do'q urdi.
- Xon hazratlaning buyrug'lari bor! -dedi.
Hadichabonu kaftlarini yuziga boshib yig'lab yalindi.
- Mullaka mart yigitga o'xshaysiz. Shu safar kechiring men nodonni? -deb yalinib yolvordi.
- Mayli, aybizdan o'turman. Faqat bir shart evazig'a? -dedida Hadichabonuni bilaklaridan ushladi. Huddi hurkovich kiyikday qo'lini tortib oldi. Ahmadali yan bir bor qo'lini ushlash uchun urundi. Yana o'shanday qo'lini tortib oldi. Keyngi safar yelkasidan ushlab turg'uzib qo'ydi. Hadichabonu yig'idan to'xtab ko'z yoshlarini artar ekan.
- Qanday shart! -dedi.
- Bugun tunni sizni hobgoxizda o'tqazaman... Yuqsaa! -dedi. Hadichabonu ko'p o'ylamadi, oy yorug'ida Ahmadalini yuziga bir qarab olgach uyga boshladi. Ahmadali tashqaridagi otini ichkariga olib kirib ayvon ustumiga bog'ladi. So'ng Hadichabonuni ortidan xonaga kirdi. Xona torgina to'rida kichik