Tasodifiy hikoya: MaFtUnInGmAn: ibodat qil
Mol dunyoga ko’ngil berma, omonat. Umring bo’yi quraverma imorat. Barchasining hisobi bor, qiyomat...davomi

YIGIT IRODASI... (T - T tanloviga)

Добавил:	-MAJNUN- (09.02.2016 / 17:49)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	23124
Комментарии:	Комментарии закрыты

YIGIT IRODASI...


Sanobar tabiyatan nazokatli, dilbar qiz. Ammo o'zi bilmagan holda yengil tabiyat Maftunga dugona bo'ldiyu. O'ziga yarashmagan odat chiqarib oldi. Xalqda naqil bor

Qozonga yaqinlashseng qorasi yuqadi.

U ham dugonasidan o'rnak oldi. Kelishgan yigit uchrasa ko'z suzardi. Bora bora 20 ga kirmayoq qizlikdan asar qolmadi. Avvaliga yigitlar bilan aysh qilish unga yoqardi. Ikki yil ichida to'rtta yigitga ilakishib yurdi. Qachondur turmushga chiqishi kerak-u. Sanobar angladiki, bu yigitlar, uni yaxshi ko'rgan, sevgan ammo hech qachon unga uylanmaydilar. Avvaliga qo'rqib yurdi, keyin bir fikirga keldi. Birorta bo'shang yigitni topib olishni. Uncha chiroyli bo'lmasaham mayli deb yurdi. Bu orada uylariga kelayotgan sovchilarni sanog'i ortib ketgan edi. Endi ota-onasi birortasini tanla deb qistovga ola boshladi. Agar birortasiga ho'p desa, ertasigayoq sharmanda bo'ladi. Bu vaziatda dadasi oq qilib qo'ya qolsa mayliydi. Naq o'ldirib qo'yadi, dadasini felini biladi, or nomusi kuchli odam. Otasi onasiga yo'q degani ish bermasdi, shu orada bir dugonasi to'yiga borgandi. O'sha yerda kiyov jo'rlar, bir yigitni shaxsiyatiga tegib aroq ichirayotgan edilar. Sanobar man izlagan yigit shu deb o'yladi. U o'zi o'ylaganday bo'shangroq yigitga o'xshaydi, lekin u tasavur qilgandan ancha kelishgan. Bu Sanobar uchun omad qushiday edi. Shuni yuragi sezib uni atrofida o'ralashib qoldi...

Bu omadli yigitni ismi Tohir, u eng yaqin do'stini to'yida o'tiribdi. Bu uyatchan, soddagina yigit umrida og'ziga aroq olmagan. Bazi o'rtog'lari, unga aroq ichkizish uchun shaxsiyatiga tegdilar.
- Erkak aroq ichadi, ich erkakmisan?
- Nima desanglarham ichmayman... -dedi. Qaysidur o'rtog'i:
- Bugun eng yaqin do'stingni to'yi, do'stingni baxti uchun ich! -dedi. Do'stini baxti bu aroq ichish bilan o'lchanmasligini bilsada. Ichishga majbur bo'ldi, do'stim baxti bo'lsa bas. Ikki qadaxdan keyin tomog'i ochildi. O'rtog'larini keyingi quyganlariniham qaytarmadi. Qarabsizki aroqni kuchi bilan, eng qo'rqoq - eng botirga, eng uyatchan - eng bezbetga aylandi. Aroq tanasini qizitib davrada uyoqdan buyoq tebranib o'ynardi. Buni qarangki, atrofida hurluqolar paydo bo'ldi. Unga yaqin kelib o'ynayotgan Sanobarni quchoqlab oldi. ''Hey-Hey'' sur-sur...

To'yhonadagi odobsizligi uchun chiqib ketgan Tohir tashqarida devorga suyanib turardi. Shu payt yonida Sanobar paydo bo'ldi.
- Uyatsiz ekansiz! -dedi. Toxir bir muddat kayfi tasirida garangsiz turda:
- Uzur, kechir! -dedi.
- Mayli sizni kechirdim, kayfiz bor ekan uyizga olib borib qo'yaman! -dedida atrofga bir qarab olgach Toxirni qo'yniga kirib belidan quchoqlab oldi. Yo'lchetida ketar ekanlar, Sanobar qanday qilib rejasini amalga oshirishni o'ylardi.
- Mani ismim Sanobar, sizni ismiz nima?
- Sanobar, Sanobar deng...
- Ha, maniki Sanobar siznikichi?
- Tohir... Ismim Tohir...
- Tohir aka uylanganmisiz?
- Nima?
- Xotiniz bormi?
- Yo'q!
- Hali bo'ydoqmisiz?
- Ha...
- Uyiz qayerda Tohir aka?
- Huv anaviyoqda...
- Iya orqada qoldimi, nega indamadiz?
- O'zing bilsang kerak!
- Qayoqdanam bilaman! -Sanobar Tohirni qo'ltiqlab ortiga qaytdi. Sanobar endi umidini uza boshlagan edi. Tor ko'cha kirganda ishini Tohir o'nglab qoldi. Sanobarni quchoqlab teraklar tagidagi ariqchaga yeqitdi. Huddi shuni kutgan Sanobar qarshilik ko'rsatmadi. Kayfi balant bo'lsa ham o'zini epalab shimini tushurdi, Sanobarni yupkasini ko'tarib bir amallab tiqib oldi. Sanobar baqirmadi qo'yib berdi. Birozdan so'ng bir amallab Toxirning tagidan chiqib ketti. ''Ayy'' deb baqirvordida yig'lay boshladi. O'sha baqirganda barmog'ini qattiq tishlagan edi. O'zi esa barmog'ini og'rig'idan yig'layotgandi. Qo'lidan qon chiqayotgani sezib kaftini amiga ishqaladi.
- Nima qildiz? -deb Tohirga qaradi. Tohir gandraklab shimini ko'tarar edi. Sanobor o'tirvolib yolg'ontakam yig'lagan bo'ldi. Toxir o'zini uncha bilmaydi, ammo nima qilib qo'yganini tushunib turardi. Sanobar ko'p paysalga solmadi, tursigini yechdida qonab turgan barmog'ini artdi. Imkor etib bo'lmas dalil, Tohirni maykasini ichiga tiqdida ortiga qarab yugurdi. Barmog'i zirqirab og'riydi, yangi kiygan ko'ylagi tuproq bo'lgan. Shularni xisobga olmasi hammasi o'zi istaganday bo'ldi. Buyog'iga endi vaqt hakam. Tohir qanday qarorga keladi, o'zi o'ylagan ish bo'ladimi, bo'lmaydimi u baribir xech nima yo'qotmaydi. Tohirgacha yo'qotaydiganini yo'qotib bo'lgan...

Tohir ertalab turganida boshi og'rirdi. Zo'rg'a ko'zini ochdi. Ko'ylagi shimi, chang oppoq ko'ylagida qon dog'lari qolgan. Qornida maykasi ichida nimadur borligini bilib oldi. Qizlarning oppoq tursigi, yaqqol ko'rinib turgan qon dog'lariham boridi. Sirazi tundagi voqeani esladi. Boshini changallagancha tursukdagi qonlarga qarab o'tirar edi. Shu payt eshik ochib onasi xonaga kirib keldi. Hayiryatki qo'lidagi tursikni yostiq tagiga qo'yishga ulgurdi...
- Fuuuu! Axmoq nega ichding? -oyisi 5-10 daqiqa nasihat qildi. Oyisini birorta gapi qulog'iga kirmasdi. U faqat man badnom qilgan sho'r peshona kim ekan deb Sanobarni qiyofasini eslashga urunardi. Oyisi gapini tugatib chiqib ketayotganda:
- Oyi ichganimi dadamga aytmang! -dedi xolos. Shundan so'ng 3, 4 kungacha o'ziga kelolmay yurdi. O'sha tundagi voqealarni eslashga urunardi. Oz-moz Esladi ham ismi Sanobar, chiroyligina qiz, ammo nima uchun uyiga olib kelganini tushunmasdi...

Sanabor bir haftadan buyon Tohirni kutardi, ammo Tohirdan darak yo'q. Nihoyat o'zi Tohirni uyiga borishga aht qildi. Buni qarangki yana ishi o'ngidan keldi. Tohirni ko'chasida uchratdi, salomlashgach o'sha tunni eslatdi. Ortiqcha gaplasha olmagach telifon no'mer almashishdida qaytishdi...

Tunda Tohir Sanobarga qo'ng'iroq qildi.
- O'sha tunda nima bo'ldi? -dedi huddi hech nimani eslay olmaganday.
- Siz mani numusimga tegdiz!
-yig'layotganday g'amgin ohangda.
- Nega manga qarshilik ko'rsatmading?
- Sizga kuchum yetmadi... Endi nima qilaman uyimga sovchilar kelmoqda, dadam mani o'ldiradi bilsa! -dedi.
- Yoqtirganing bormi?
- Haligi... Hozircha yo'q! -dedi. Tohir biroz o'ylanib turdi. Sanobar chiroyli qiz ekan, aybimi yuvsam keyin afsus qilmayman.
- Sanobar gunohimi yuvsam bo'ladimi?
- Qanday qilas nomusimi qaytib bera olmaysizku?
- Agar hop desan, sanga uylanaman bu sir ikkimizi oramizda qoladi! -dedi. Sanobar biroz tarang qilib yolg'ondakam yig'lab oldi va rozilik berdi!
- Ho'p, faqat tezlating, uyimga sovchilar kelib qo'ymayabdi! -dedi...

Tohir 3, 4 kun bu gaplarni onasiga qanday tushuntirishni o'yladi. Nihoyat oyisini oldiga bordi.
- Oyi bir joyga borib kelishiz kerak!
- Qayerga ekan?
- Bir qiznikiga, sovchilikka!
- Vooy o'g'lim! -onazor uyatchan o'g'lidan bu gapni eshitib ko'ngli ko'tarib ketti.
- Tezroq bormasez boshqalar opketib qoladi!
- Yaxshiku o'g'lim, lekin to'y qilishga qurbimiz yetmaydi!
- Oyi hech yo'q boshini bog'lab keling! -dedi.
- Ho'p o'g'lim ertagayoq xolang bilan borib kelamiz! -dedi. Tohir xursand, lekin chindanam to'y qilishga