Tasodifiy hikoya: 2- kursligimda davomiiiii
Xullas sevarani gaplarini uzoq oyladim va azizga rad javobini berdim. U uzbga qaytdi va biz xar kuni...davomi

Bolalar uyining bolasi... 2-qism.

Добавил:	eroZero (14.03.2016 / 21:49)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10405
Комментарии:	Комментарии закрыты

Men bolaligimda juda ham köp orzular qilar edim, bolalar uyidan ketish, öqish, özim istagan ish, oila qurish va shu kabi hamma orzu niyat qladgan narsalar edi. Bu orzular ichida oldin öz onamni, ösha meni tashlab ketgan bag'ritosh onani topish ham bor edi. Ammo shuncha yil ichida meni biror marotaba körishga kelmagan onani qidirish shahti menda anchagina tushgandi. Shunga qaramay men onamni hech bölmaganda uzoqdan bir bor körishga bölsa ham yöq demasdim. Onamni topaolmadim, lekin huddi onamdek qiz topiwm kerak, menga bir umr yöldosh, sirdosh, dardkash, yig'lasam yupatadgan, kulsam birga kuladgan qiz kerak edi menga. Demak navbat özimni idealimdagi qizni topishga kelgandi. Bu ham bir muhim orzuyim. Institutimizda shunday qiz bor edi, ha ösha meni orzuimdagi dilbar, latofatli, beli hipcha, köz qoshi qoracha hullas bir qultum suv bilan yutgulik edi u. Men har uni körganimda ortidan ketgim, u bilan suhbat qurgim kelardi. Ammo botinolmasdim, qölimdan kelmasdi, hatto uni ismini ham bilmasdim. U buxgalterlik fakultetida öqir edi. Shuning uchun uni köp körmasdim. Koridorda, öqw hududida, kutubxonada yoki oshxonada körib qolardm uni. Uni közlari meni öziga rom qilgandi. Men uni birinchi marotaba kutubxonada körgaman, kitob öqiyotgandi, u menga bir qarab qöydiyu söngra kitob öqiwni davom ettirdi. Balki istaraliroq bölganimdami, u menga köproq etibor bergan bölardi. Uning ovozi ham chiroyli, ayniqsa dugonalari bn suhbatlawib ketayotganda, öziga yarawadgan qomati va sochlari kulganida har tarafga öynashi menga ilhom bag'ishlardi va ehtirosim oshardi. Shu paytkacha körgan qizlarimning eng gözali u. Bir kuni institutdagi döstimdan uni ismini bilib berishini iltimos qildim. Uning ismi Lola ekan. Uning ketidan necha necha hushtorlari yurarkan, uni haridori köp ekan. Ammo menga farqi yöq edi. Nechadan necha imkoniyatlar böldi biroq unga gapiriwga botinolmadim. Kunlar shu zayl ötaverdi va törtinchi kursga ham ötdim. Shunday kunlarning birida Botir akam öz ishxonasiga chaqirib qoldilar. Zudlik bilan yetib bordim, salom berib xonaga kirdim, Botir akam stolga ötiriwmi ishora qildilar va gap boshladilar. "Umid senga jiddiy gapim bor, endi meni diqqat bilan eshit" dedi, men "ha qulog'm szda", "yoshing naq 25ga chiqdi, endi seni uylantirish kerak, köz ostingga olganing bormi", men hayron qoldm, chunki oldin Botir akam bilan bu mavzuda gaplawmagandik, "yöq, men hali öylagan ishlarim bor shularni qilmoh...", "qanaqa ish(baqirib gapirb ketti) a qanaqa ish, özing muhandislik qilib özinga 6sotix joydan dang'illama uy s6lding, institutni deyarli tugatding, özingni hususiy korxonang bor endi, bolalar uyiga homiylik qilyapsan, yana nima kerak", "men...", "gap tamom, ertadan kelinoyinga aytaman senga qiz qidiradi". Men bu gapdan söng tög'risi xursand böldim. Lekin mendak badbashara va yetim yigitga kim ham qizini berardi. Mening yuzim huddi anavi Erkin Komilov ijro etgan "Yuzsiz" filmidagi qiyofaga öxshar edi. Onam ham meni shu yuzim tufayli tashlab ketgan. Balki Botir akam va kelnoyim örtaga tushishsa rozi bölishar. Kelnoyim ham juda yahshi hushmuomula ayol. Mening bir umrlik yöldoshimni topish shu ayolning qölida bölsa ikkilanmasdan rozi bölar edim. Balki taqdir menga kulib boqib, yaxshi qiz bn taqdirim birlashib ketar. Ammo, Lolachi?