Tasodifiy hikoya: Mehnat daftarchasi yoxud 9 A sinf xonasida
Ishonasizmi yo'qmi bu voqeani o'z boshimdan o'tkazganman.Maktabda shanbalik kuni edi.1-sinfdan to 9-...davomi

Qish harorati

Добавил:	Князь (23.03.2016 / 03:33)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18937
Комментарии:	Комментарии закрыты

Qanchalar qahrli va bemehr ko’rinmasin aynan shu qish o’z muzli qavati ostida bahor chechaklarini sovuqlar va ayozlardan himoya qiladi…
***
Qish kelganiga ham bir oycha bo’lib qoldiyu, lekin hali qor degan narsadan darak yo’q. Nuqul izg’irin sovuq. Bu yil ham yangi yilni qorbobo yasamasdan o’tkazamizmi deyman. Kechadan beri qovog’ini uygancha bulutga burkangan osmon axiri sivalabgina yomg’irni boshladi. Jin ursin soyabonni olib olsam bo’larkan. Qo’lga tutqazadigan odam esa uyda yo’q. Shu o’ylar hayoldan o’tdiyu o’sha odamning – Nozimaning oldiga borish kerakligi miyaga urdi. Shosha pisha ish stolidagi qog’ozlarni tartibga keltirib plashimni kiygancha kabinetdan chiqdim.
Bekatda avtobus kutarkanman ichimda “Hech kimning shifoxonaga ishi tushmasin, faqat barcha ayollarga xos “dard” bilangina o’sha dargohga qatnasin” deb qo’ydim. Mana bugun oltinchi kuni bizni Nozimaxonni yotqizganimizni. Sal shamollashi bor uydan qatnab davolansa qiynaladi, shu yerda hafta o’n kun yotib davolanib qo’ya qolsinlar degan Bosh shifokorning gapini oyim ham maqullagach o’sh joyga joylashtirib qo’ya qoldim.
Avtobusga chiqarkanman plashimni qo’ynidagi ertalab bekor qolsam o’qirman deb olgan gazetam e’tiborimni tortdi. Yaxshi bo’ldi yetib olgunimcha shu ermak. Har xil avtorlarning har xil saviyadagi maqolalari: Biri undoq biri, biri bundoq. Sahifa pastidan joy olgan oy haqidagi qiziqarli faktlarga ko’zim tushdi:
• Oyda butkul vakum holati, atmosfera yo’q demak tovush ham. “Oyda yashaganlarga maza ekan, sokingina”
• Oyda suv ham yo’q. “A yo’q suv bo’lmasa qanday yashash mumkin?! Demak bo’lmaskan”
• Oyga birinchi qadam qo’ygan ikki shaxs Neyl Armstrong va…
Eng oxirida yozilgan ikki qator esa diqqatimni o’ziga tortdi:
• Astranomlarning aytishicha yuzasini minglab kraterlar qoplagan, boshqa osmon jismlari bilan solishtirganda qum zarrasini eslatuvchi va hayotining yarmi yorug’likda yarmi qorong’ulikda o’tishga mahkum shu tosh bo’lagi koinotning eng go’zal hilqatlaridan biri ekan. “Qoyil, rostdan ham”
• Oyning o’zi nur tarata olmaydi, balki quyoshdan qaytgan nurni akslantirib yerga uzatadi va shu orqali porlaydi. “Mana bunisi ajoyib”
---
Karidordan ketib borarkanman dori hidi dimog’imga urildiyu achchiq narsa chaynagan odamdek yuzim burishdi – yoshligimdan yoqtirmayman shu isni.
- Bizni jonimizga to’zin bersin, kechalari bilan shu joydan chiqmasdan ishlaymiz. – Ortimdan jarangdor ovoz keldi.
- Hali ham esingdami – dori isiga hushim yo’qligi?! Assalom. – degancha yoshlikdan birga o’ynab katta bo’lgan qo’shni qiz – Xolisa bilan so’rashdim. U shu yerda davolovchi vrach bo’lib ishlaydi, mendan 3 yosh kata bo’lsa ham negadir sensirab gaplashaman – uning o’zi ham bunga e’tibor bermaydi: doimo samimiy, bolalikdagi kabi shaddod.
- Vaaleykum, nima balo birorta qizmizni yoqtirib qoldingmi buncha serqatnovsan? – kulgancha qoshini uchirdi, - Kelin shu yerda yotibdi ham demaysan.
- Seni eringga rahmim keladi! Qanday chidarkin sen shaytonga? Haykal qo’ysa arzirkan. – men ham kulgancha javob qytardim.
- Chidaydida, boshqa nima iloji bor. – balosan deganday ko’z qisib qo’ydi.
Palataga yaqinlasharkanman yana o’sha kamida ikkita ayol birlashsa vujudga keladigan holatning ustidan chiqdim – G’IYBAT!
(Ikki latifa yodimga kelib qoldi:
1. Ikki ayolni 10 yilga bitta kameraga qamashibdi. Nihoyat muddat tugab ozodlikka chiqishgach yaqinlari olib ketishayotganda:
- To’xtab turinglar, kameradosh dugonamdan bir narsani so’rash esdan chiqibdi. - degancha bir birlariga yugurgancha yqinlashib kelib:
- O’zi nimaga qamalgandiz? Shuncha suhbatlashib shunga ulgurmabmiza qarang, - deyishganmush.
2. Skameykada ikki ayol bir og’iz ham g’iybat qilmasdan jimgina o’tirishibdi..)

- Salom, qizlar. Ishlar qalay? - degancha ichkariga bostirib kirdim.
- O qani kuyovjon kela qoling. Bugun nima bilan mehmon qilasiz? – degancha jilmayib kutub oldi Nozimamning palatadoshi Dilnoza opa.
- Buncha nafsiz yomon, pochcham o’tgan safar aytgandilar: menga figurniy ayollar yoqadi deb. Shu ketishda aniq ersiz qolasiz. – Palatani xandon kulgu tutdi.
Kirganimdan beri menga qiziqsinib qarab turgan nigohni endi payqabman. “Deraza oldidagi kravat kecha bo’sh edi, demak bugun kelibdida.” degan hayollarni ichimdan o’tkazdim. Odmigina kiyimi o’ziga yarashgan, yoshi 30ga yaqinlashib qolgan suluvgina juvon.
- Assalom aleykum, yaxshi joylashib oldingizmi? – u bilan ham so’rashdim.
- Yaxshi, rahmat. Nozimaxonni turmush o’rtoqlarisiz shekilli. Hozirgina tashqariga chiqqandilar. – o’ziga yarashgan jilmayish bilan javob qaytardiyu yuzini derazaga burgancha tashqariga o’ychan tikildi:
- Qizlar!!! Birinchi qor boshlabdi! – yosh boladek suyungancha qarsak chalib yubordi.
Shu mahal xonaga ikki kishi orqama ketin salom bergancha kirib keldi: biri bizning “xo’jayin”, ikkinchisi esa menimcha “yangi”ning oldiga kelgan.
- Bugun kelmasangiz ham bo’lardi, nima qilardingiz ovora bo’lib. – mehr bilan ko’zlarimga boqqancha gap boshladi Nozima.
- Uyda ham nima qilaman bir o’zim? Keldim aylanib. Ahvoling qalay?
- Yaxshi bo’lib qoldim.
U yoq bu yoqdan gaplashgancha burchakdagi ikkinchi juftlikni kuzatdim: pichirlashgancha bir birlariga bilan allanimalarnidir aytishar, ayoling qo’llarini bir qo’lida tutgancha ikkinchisida mayinlik bilan yuzlarini siypalayotgan yigitning ham yoshi 30 lar atrofida, uning ham kiyinishi o’ziga yarashgan – ancha tartibli odamligi ko’rinib turardi. Xuddi bir juft musichalarga o’xshashardi shu turishda: mas’um va beg’ubor.
Tashqarida esa qor avjida, bir pasda hamma narsani oq choyshabga o’radi.
- Men endi bora qolay. – o’rnimdan qo’zg’aldim.
- Yaxshi yetib oling. – ortimdan kuzatish uchun ergashdi Nozima.
- O’zingni ehtiyot qilgin.
- Siz ham. Zontik olib yursangiz bo’lmaydimi? – norozilik bilan biqinimdan turtib qo’ydi.
- Uygacha taksida g’irra yetaman, xavotirlanma. – shu mehribonchiligiga bormanda ichimdan suyungancha tashqariga chiqdim.
Yo’l chekkasida taksi kutub tursam, yonginamda bir mashina to’xtab yon oynasini tushurdi.
- Eltib qo’yaman o’tiring.- ichkaridan ovoz keldi.
Qarasam haligi yangi kelgan ayolning turmush o’rtog’i.
- Yo’limiz birmikin, tag’in ovora bo’lib yurmang.
- Ovorasi bor ekanmi? Chiqing, turasizmi qorda. Bu havoda taksi to’xtashi ham qiyin.
- Mayli. – deya o’tirarkanman yana bir bor so’rashib manzilimni aytdim.
- Yo’limning ustida ekansiz. Men sizdan keyin yana 8 kilometr yurishim kerak. Bizni taksini bitta sharti bor: yo’l haqi olinmaydi!– degancha u ham manzilini aytdi.
- Obbo avval boshdan aytganingizda chiqmasdim. Ancha olisda yasharkansiz, qatnash noqulayku.
- Shu yerni rosa maqtashdi, shifokorlarining qo’li yengil emish. Chiqmagan jondan umid…. – degancha jim bo’lib qoldi.
- Bularga yetadigani yo’q! Viloyatning eng zo’rlari. – gap nimadaligini faxmlagandek bo’lib kayfiyatni ko’tarish uchun kulib quvnoq ohangda javob berdim.
- Aha, shuncha gaplashib hali tanishmabmiz ham: meni ismim Muxtor. – u ham jilmayib qo’lini uzatdi.
- Meniki Farrux. – qo’lini siqib qo’ydim. – Yoshingiz nechida?