Tasodifiy hikoya: Больницада медсестралар (uzbxxx.org)
Салом! бу хакикий ва менимча кулгили хикоя! бундан икки ойча олдин кулим синиб балницага тушиб колдим. докторлар бир хафтадан кейин операция килиш керак дейишди . шу пайтгача умуман балницага йотмаганим учун жуда зерикдим. ва бир хафта утди ва операцияга тайерланадим, томирдан наркоз берди , бу пайт соат 10 эди! кузими очганимда эса соат 16 00. узими худди улгандек хис килардим олдимда жуда куплб гира-шира куриниб турган одамлар йиглаб туришарди. ва бир соатдан кейин узимга келдиа. эрталаб булди...davomi

Shvet stoli... Tor joyning ham gashti özgacha... (tanlov uchun)

Добавил:	eroZero (04.04.2016 / 22:30)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11394
Комментарии:	Комментарии закрыты

Bu hikoya fantaziya mahsuli bölib, hikoyadagi qahramonlar real hayotda yöq.

Ziyofat tomon ketar ekanmiz, közlarimdagi quvonch va beg'uborlikni yashira olmasdim. Yöldagi darahtlar, baland binolar va körkam hiyobonlar ham, mening quvonchimga sherik bölayotgandek edi göyo. Ziyofatga borganda birinchi qiladigan ishlarimni reja qila boshladim. U yerga yetib olganimizdan söng, Mohirani yana körishimni öylasam, bahru-dilim yayrab ketardi. Bugungi ziyofatni bir yarim oydan beri intiq bölib kutmoqdaman. Ziyofat qiziq emas, menga faqat Mohira kerak. Chunki, u meni sevgilim. U ham meni intizorlik bilan kutmoqda degan umiddaman. Oxirgi marotaba körishganimizda, bizning uyda, mening yotog'imda birga bölgandik. Uning qizligini 1yil oldin olganman. Shu orada bor yög'i uch marta birga bölganmiz. Biz bir-birimiz bilan qanchalik körishishga harakat qilmaylik, ota-onalarimiz bunga izm berishmasdi. Körishganimizda ham, biz uchun oddiy bölib ulgurgan siypalashlar, quchoq va bösalar bilan cheklanib qolardik. Bugun esa u bilan nima qilib bölsa ham birga bölishim, hushböy iforidan, gözalligidan va silliq badanidan bahra olishim kerak edi. Shunday shirin hayollar bilan manzilga yetib keldik. Mashinani avtoturarjoyga qöyib, "Zarafshon" zinalaridan yuqoriga kötarila boshladik. Asosiy eshik tomon yaqinlashar ekaman, hayajon va sog'inch hislarimni vujudimni qamrab olayotgandi. Chiroyli bezatilgan "hall" orqali katta zalga ötdik. Bu zal juda ham chiroyli bezatilgan, devorlari naqshinkor, shiftlaridagi bezaklari va kattakon qandil ham zalga körk berib turardi. Ammo menga bu naqshlardan köra, Mohira köproq körk bag'ishlaydigandek tuyulardi. Ota-onam ortidan ergashib, mezbonlar, ya'ni ziyofat egalari va boshqa mehmonlar bilan körishib chiqdim. Mohirani ota-onasi ham kelib bölishibdi. Demak, qizlari ham shu yerda. Men tengi yigitlar deyarli yöq ekan. Faqat bir-biridan chiroyli qizlar körinardi. Ular orasidan Mohiramni qidirib, qöshiqchilar oldiga kelib qolibman. Shu qöshiqchilar sahnasi ortida fotostudiya ish yuritar ekan. Ösha yerdan tanish ovoz keldi. Zum ötmasdan ikki qiz bilan kulishib, fotostudiyadan Mohira chiqib keldi. Men uni körib közlarimdagi quvonchni yashira olmadim.
-Fozilaka, dedi u ham meni körib hursan bölgan holda.
-Qalesan, seni qidirib yuruvdim.
-Hozir, bir daqiqa Fozilaka.
U shunday deb haligi qizlar bilan nimanidir gaplashdiyu, hayrlashib yonimga keldi. U mendan bir qadam narida turardi. Etagi yergacha tushib turgan, ammo yelkalari va kökrak tepa qismi ochiq bölgan bu binafsha rangi köylagi, uni bu kecha malikasi ekanligini bildirib turardi. Bir tekisda yoyilgan sochlari esa, körkiga körk qöshib, mening ehtirosimni qitiqlardi. Uni közlariga sog'inchga tölgan közlarim bilan qarab:
-Seni qanchalik sog'inganimni bilasanmi gözalim?
-Qanchaligini bilmadimu, lekin aniq meni sog'inchimdan kam.
-Seni shu yerni özida bag'rimga bosib diydoringa töygim kelayabdi.
-Yöööq, ahmoqqinam meni, odam köpku, oyim ham ana bizga qarab turibdilar.
-Menga farqi yöq, odamlar ham, onang ham bilib qöyishsin örtamizdagi tuyg'uni!
-Qanday tuyg'u ekan?
-Muhabbat tuyg'usi azizam, muhabbat!
-Balki faqat ehtirosdir a?
-Agar shunday bölganida hozir meni quchog'imda bölarding.
-Mayli Fozilaka, tarqalaylik! Men özim sizga ishora qilaman jonim.
Oxirgi sözdan yaxshigina ta'sirlanib kettim. Bu ta'sir bir qismi shim ichidagi "jangchi"ga ötib, u ham uyqudan biroz uyg'onib ketdi. Restoran bariga borib qizish uchun ozgina, ellik gramm viski bilan ichak yöllarim va oshqozonni chayib oldim. Özimda biroz bölsada özgarish boshlanganini sezdim. Telefon hushtagidan apil-tapil chöntaklarimdan uni qidirib topdim. Mohiradan yangi xabar kelibdi.
"qayerdasiz".
Jin ursin, yodimdan kötarilibdiku. Tezlik bilan katta zalga chiqdim, Mohira körinmayabdi. Örtaroqqa keldim, ha ana u, boshqa zalga kirib ketayabdi. Ösha 9al tomon men ham yura boshladim.
-Foziljon, qayerga shoshayabsiz?
Beihtiyor öng tomonga qaradim, Mohirani dadasi. U tomonga asta qadam tashlab bordim.
-Assalomu alaykum, Salim aka, tuzukmisz, kelnoyim tuzukmilar, Mohirani öqishlari yaxshimi?
-Besh daqiqa oldin gaplashib turgandingizku Mohira bilan.
-A? Haa aytgancha, tög'ri, yodimdan kötarilibdi, dedim kalovlanib.
-Haa, xotirani yaxshilang. Qolganlar yaxshi, tuzuk.
-Unaqada yaxshi, ajoyib ziyofat bölmoqda.
-Haa, mayli, boraqoling qayergadir shoshilayotgandingiz.
Madaniyat bilan Salim aka bilan xayrlashdimda, boyagi zalga kirdim. Bu zal kichikroq, ammo asosiy zaldan köra chiroyliroq ekan. Devorlar ajoyib alvon tusdagi gulqog'oz bilan bezatilgan, polda ham chiroyli alvon gilam. Shiftda mayda har xil chiroqlar közni olardi. Zal örtasida esa katta dumaloq va baland stol joylashgandi. Stol usti nozu-nematlar bilan töldirilgan. Biroq stullari yöq. Haa, axir bu "shvet stöli"ku(столь шведская). Hayolimni chalg'itgan zalning bir burchagida Mohira menga kulib qarab turardi. Hech narsa demay, bag'rimga qattiq bosdim. Gözal chexrasiga qaradimda, lablariga endi yaqinlashgandim, zalga ofitsiant kirib qoldi...