Tasodifiy hikoya: xirs yo’lidagi muxabbat 2
Kamron suxbat taftini sovutmay so’zida davom etdi. ,,San bu uyga nima maqsadda keganiyni bilasan...davomi

Shvet stoli... Yakuniy qism... (tanlov uchun)

Добавил:	eroZero (05.04.2016 / 07:34)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10879
Комментарии:	Комментарии закрыты

Bir onlik kulgudan söng boshimni bir siladimda, tugmalarni yechishni davom ettirdim. Maykani ham yöl-yölakay yechdim. Mohiraning ham böyni aralash yelkalaridan bir qölim bilan kötarib, ikkinchi qölim bilan orqasidagi zamogini yechdim. Shunda ham tor turgan köylagini, kökrak tepa boshlangan joyidan pasga tortib tushurdim. Yon tomonidan taqiladigan pushti siynaband, qizil rang aralashib, uning qomatiga zeb berib turardi. Shu pushti bezak ustidan kökraklarni eza boshladim. U esa boshini kötarishga harakat qilar, mendan bösa olishga intilayotgandi. Men aksincha, uni ehtiroslarini battar junbushga keltirib, harakatlarimni ohistalik bilan qilar edim. Yig'ilib qolgan binafsha rang köylakni, avval qorin, bel, keyin ... jinsiy lablar ustidan ötkazdimda, oyoqlardan chiqarib nariroqqa tashladim. Uning yuziga egilib, bösalar ola boshladim va belimni kötarib shimimni ham qiyinchilik bilan yechib tashladim. Bu stol tagida kiyinib-yechinish emasdi. Shunday bölsada, oldingi birga bölganlarimizdan ham köproq ehtiros shu yerda mujassam bölayotgandi. Ayni paytda örtamizda bölayotgan ishlarga, endi faqatgina ich kiyimlarimiz guvoh bölayotgandi. Biroz lablar taftidan bahra olib, söngi latta-puttalarni ham yecha boshladim. Byusgalter honimlarini yechish qanchalik qiyin bölgan bölsa, ozodlikka chiqqan egizak kökraklarga tegmasdan, shunchaki qarab turish ham, öshanchalik qiyin böldi. Navbat-navbat trusiklarni ham yechib tashladim. Zalga yana ofitsantlar kirib chiqa boshlashdi shekilli, stol ustida bir-biriga urilgan chinni, duq-duq etib qöyilgan idishlar ovozlari paydo böldi. Biz esa qip yalang'och bölib, qip-qizil tusga kirgan stol tagida ehtiros ila bir-birimizga yopishdik. Yalang'och badanlarimiz bir-biriga singib ketgandek edi göyo. Asbob ham, kerakli joyni özi topib, ösha yerga qadalib turardi. Qöllarim bilan uning bor-budini silay boshladim. Yuzimni esa, egizak kökraklar nldiga olib kelib, birin-ketin öpa boshladim. Öpichlar orasida astagida tagidan tishlab olardim. Oyoqlarim bilan uning oyoqchalari ustini bosib olgandim. Qöllarimdan birini asta-sekin asaldoni ustiga tushirdimda, ehtirosli silashlar seriyasini boshladim. Mohiradan vanihoyat, ehtirosli tovushlar eshita boshladim.
-Ohhh... Mmmm...
U mening naq tagimda baliqday tölg'onardi. Közlarini yumib, pastki labini tishlab oldi. Mening badanimda tinmay mayinlik bilan harakatlanayotgan qöllari ham, biroz tezligini oshirib harakatlana boshladi. Bu qöllar qayoqqadir shoshayotganday harakat qilib, yelkalarimdan pastga, ya'ni öziga torta boshladi. Uning hohishga bu safar köndim va bir-biriga mushtoq lablarni qovushtirdim. Mohiraning lablari titrab:
-Oooh... Böldi jonim qiynamang.
Men uning klitoriga barmoq tiqib öynay boshladim. Battar ehtirosini keltirar edim.
-Oooxx, aayyy...
Uning ovozlari meni ham ehtirosimni eng baland chöqqiga olib chiqqandi. Yana ozgina qiynasam ahmoqlik bölar edi. Jangga shay turgan "jangchi"mni öz manziliga tög'irladimda, lazzat deb atalmish g'orga yorib kira boshladim. Boshida g'or ichiga kallasini özini tiqib möralatib kördim. Keyin yana ozginasini, keyin yarmini kirgazdim. Ehtirosli ovozlar esa, mana endi öz simfoniyasini balandroq qila boshladi:
-Ahhh, uuuhh... Jonimmm, aaa...
Mohiraning ovozi tezlashib, balandlasha boshladi. Lablariga bösalar hadya qilib, uning ovozini pasaytirishga harakat qildi. Shunda... Shunda qandaydir qadam tovushlar, ovozlar, kulishlar va musiqa kuyi birdaniga eshitila boshladi. Bu tovushlar borgan sari stolga yaqinlashib kelardi. Huddi bu odamlar stol tagiga qarash uchun kelayotgandek edi meni nazarimda. Biroz qörqdimda, asbobimni sug'urib, sergak tortdim. Pardaning kichik ochiq joyidan tuflilar, stol atrofini egallab olayotgani körindi. Tom tarasha tushganday, baland ovozda skripka va yana qandaydir musiqa cholg'u asboblari chalina boshladi. Haaa, ziyofat mana endi boshlandi. Men esa özimga kelib, tagimda hansirab nafas olayotgan Mohiram bilan, töhtatib qöygan ishimni davom ettirdim. Asbobimni ohistalik bilan oxirigacha tiqdim.
-Ayyy, jonnniiimmm.
Bu tovushlar faqat menga eshitilar edi. Odamlar ovqatlanayotgan stol tagida, biz birga qövushayotgandik. Men ikki qölimni, sevgilimning yelkalari chetiga qöyib, belimni pastga-tepaga qilib tempni oshirdim.
-Aaaaay, ahhh... Ooohh, mmmm.
Ehtirosli ovozlar ichimda otilish arafasida turgan vulqonni, qöyib yuborishga yordam berardi. Tezlik yuqori darajaga yetib, suyuqlik keldi.
-Ooooh, Fozil aaaka. Bor kuchim bilan asbobni sug'urib olib, alvon gilam ustiga tökib tashladim. Mohira ham bu ishni allaqachon qilib bölgan ekan. Uning yoniga holsiz dumaladim. Biz er-hotinlarday,
quchoqlashib, öpishib yotdik. Shvet stoli tagida.

Ziyofat egalari, hammani katta zalga, besh daqiqaga mikrofon orqali chorlashdi. Biz yotgan zaldan shaxdam qadamlar bilan chiqib ketgan mehmonlar ortidan, biz ham sekingina kötarildikda, katta zalga chiqdik. Hech kim sezgani yöq. Biz nihoyat birga bölgandik. Shvet stoli tagida.

Bu voqea ikki sevishganning xotirasiga abadiy muhrlanib qoladigan ajib bir ziyofat edi.