Tasodifiy hikoya: TELBA... (Tanlov uchun.)
TELBA... Sobir erta tongda uyg`ondi, chaylasidan chiqib. Tog`ning eng musaffo havosidan o`pkasi...davomi

..:: CHORASIZ QALB ::.. (Tanlov uchun)

Добавил:	-MAJNUN- (08.04.2016 / 22:18)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	18478
Комментарии:	Комментарии закрыты

..:: CHORASIZ QALB ::..



Odil, suyuklisini asta quchog`iga bosar ekan. Uni qo`ng`iroq sochlaridan siladi. Shirin uyquda yotgan yorini oyday yuzlariga, mehir bilan boqdi. Beyhos yuzida tabassum paydo bo`ldi. ``Mani malikam`` deb shivirladi. Uyg`otib yubormaslik uchun, juda ohistalik bilan labidan, yanoqlaridan o`pdi. Lekin baribir qizni uyg`otib yubordi. Qiz asta ko`zini ochar ekan, tepasida jilmayib qarab turgan yorini ko`rib, uzun kipriklarini pir-piratdi.
- Uyg`otib yubordimmi, jonim!
- Yo`q! -qiz asta bosh chayqadi. O`rnidan qo`zg`olar ekan, kiyimsiz yalang`och ekani sezdi. Garangsib atrofga qarab oldi. So`ng tayiga to`shalgan, oppoq choyshobni uyatdan qizargan dog`iga ko`zi tushib, ko`ngli g`ashlandi. Tunda bo`lib o`tgan ishlar, hayolida qayta jonlandi. Asta o`ychan qiyofada yorini yuziga qaradi.
- Nega hafa bo`lyabsan jonim! -yigit yana qizni yelkalari, sochlaridan siladi.
- Odil aka, ehtirosga berilib xato qilmadikmi?
- Yo`q jonim biz, xato qilmadik!
- Baribir, xali to`y qilganimiz yo`q!
- Lola san manga ishonmaysanmi?
- Ishonaman Odil aka! -yigit qizni yana bag`riga bosdi.
- Jonim bilibqo`y, mani sandan, sani mandan hechkim ayira olmaydi. Biz baribir birga bo`lamiz, san bunday mayda-chuydalarga etibor berma. Mani sevasanmi?
- Ha! -dedi qiz.
- Manam sani sevaman, qolganini o`ylama! -dedi. Yigit qizni qattiq quchoqlab yotar ekan, bu qiz bilan bir umur birga bo`lishiga ishonchi komil edi...

- Odil aka, o`zimni yomon xis qilyabman, uyga ketaylik! -dedi qiz.
- Ketamiz jonim, san avval yuvinib chiq! -dedi. Qiz choyshobga o`ralib dushga kirdi. Iliqsuv tagida turar ekan, beyvaqt yo`qotgan nomusi uchun biroz ko`zyosh to`kdi. Yuvinib chiqganidan so`ng, yigit yuvingani kirib ketdi...

Bunday kechalar, kun ora davom etardi. Lola toshoynaga qarab o`zini tartibga solar ekan, negadur ko`zlari jimirlab, boshi aylanib ketdi. Endi xonaga kirgan Odil tezda Lolanani oldiga yugurib keldi.
- Nima bo`ldi jonim, ahvoling yaxshimi?
- Qo`yavering qonim kamayib ketgan shekili!
- Yo`q bugunoq do`ktirga olib boraman!
- Ovora bo`lmang man o`zim! -dedi qiz...

Oradan salkam ikki oy o`tdi. Qizni ko`chasi boshida yigini mashinasi turar. O`zi esa asabiy u-yog'dan-bu yoqqa yurardi. Yigit uzoq kutdi, xech qanday darak yo`q. Qayta-qayta qizni telifoniga qo`ng`iroq qiladi. O`chirilgan, asabiylashib mushtuni tugadi. Kechga yaqin begona mashina ko`chaga kirib keldi. Saldan keyin qaytib chiqib ketayotgan edi. Nogoh Odil mashina ichida Lolani ko`rib qoldi. Odil o`zini mashina oldiga tashladi. Mashinasini epchillik bilan tormizini bosgan begona yigit, o`qday otilib tushdi.
- Esing joyida ahmoq! -baqirdi. Odil u yigitga parvo qilmay orqa o`rindiqda o`tirgan Lolani qo`lidan tortib tushurdi.
- Qo`yvoring...
- Manga tushuntir, nega o`zingni olib qochyabsan, nega telifoning o`chiq? -baqirdi Odil.
- Mani tinch qo`ying Odil aka!
- Nima, nima uchun sabab? -bey ihtiyor Odil Lolani siltab tashladi.
- Qizni qo`yvor? -begona yigit Odilga yaqinlashdi. Odil uni ko`kragidan itarib:
- Sana aralashmaaa!
- Jamol aka aralashmang o`zim! -dedi Lola. Begona yigit joyida to`xtadi.
- Ha, o`zingga Jamol aka topvoldingmi?
- Ha, nima qilibdi. Biz Jamol akam bilan bir birimizni sevamiz! -dedi, Lola jilmayib huddi Odilni ustidan kulganday.
- Onangni... -Odil qo`lini ko`tardiyu, sevgilisini qattiq sevgani uchun tarsaki urushga qo`li bormadi.
- Uring... Uring... Urolmaysiz! -Lola hiringlab kuldi.
- Kulyabsanmi, ustimdan?
- Yo`q!
- Mani sevardingku? -Odil yana avvalgiday Lolani ko`zlariga termuldi. Ko`zlar aldamaydi, Lola shuni sezib ko`zlarini pastga oldi. Asta jilmayib, lablarini Odilni qulog`iga cho`zi.
- Biz shunchaki vaqt o`tkazdik xolos! -dedi.
Odilni ko`zlari g`azabdan olayib, labida istehzoli kulgu paydo bo`ldi.
- Nomusingni manga bag`ishlab bo`lgansanu, endi qaysi o`zini eeeerkeyman degan sanga uylanadi? -Odil Jamol tarafga o`grildi. Jamolni ko`zlarida hayrat, Lolaga qarab turardi. Lolani yuzi qizarib, boshi egildi. Ammo uyalib turganini sezdirmay yana shirin tabassum qildi.
- Jamol akam hammasini biladi, baribir mani sevadilar, manam Jamol akamni jonimdan ortiq sevaman! -dedi.
- Buzuqi, hali afsus qilasan!
- Manaaa hech qachon! -yana jilmaydi.
- Qarab tur, bir hafta ichida sandanam yaxshisiga uylanib olaman. Keyin it bo`lib yalinsanham kechirmayman. Sevgimni oyog`osti qilganing uchun, butun umir qarg`ab o`taman! -dedida hamyonida saqlab yuradigan Lola ikkisi tushgan rasmni oldida, to`rtga bo`lib Lolani qo`liga berdi.
- Qarg`aysizmi yo`qmi manga baribir, man sizni o`rtiq ko`rmasam bo`ldi! -dedida mashinaga o`tirdi. - Jamol aka ketdik! -dedi.

Odil ularni ortidan g`azab bilan termulib qolar ekan: Nahokti shu mani Lolam bo`lsa deb o`ylardi. Loladan ko`ngli ozib ketdi. Jahlini bosolmay mashinasini baloniga bir-ikki tepdi.
- Bu dunyoda sandanda jirkanch qizham bormikin...? -deb baqirgisi keldi...

* * *
Qadrim sezib yig`laysan hali,
Armonlarga do`st bo`lib jonim.
Unutaman xuddi sen kabi,
Osongina ketaman kechib.
Erkalayman o`zga bir yorni,
Bo`sa olib, bag`rimga quchib.
Sog`inasan, hali men kabi,
Termulasan javobsiz xatga.
Yosh to`kasan ,,ESTALIK UCHUN``
Deb yozilgan eski suratga.
Jilmayaman, xuddi sen kabi,
Kulib yorga yoqib yashayman.
,, Bitta oshka nafi tegar`` deb,
Suratingni yoqib tashlayman.
Ovunasan, hali men kabi,
Bo`lolmadik sen bilan birga.
Yig`lay, yig`lay so`ngra na iloj,
Tan berasan zorg`a taqdirga.
Men yashayman, xuddi sen kabi,
Sevmasamda bo`lib unga vafodor.
Sen bermagan mehirni izlab,
Chala topsam bo`lib baxtiyor.
Sen yig`laysan, hali men kabi,
Xonangda jim qamalib olib.
Men kulaman, xuddi sen kabi,
Tuyg`ularni qilib-la ermak.
Sen qolasan ortimdan jimib,
Qaytar dunyo ekanda demak.
Ko`nikasan, hali men kabi,
Tizzanga jim boshingni qo`yib.
Ko`z yoshlaring qizigan cho`g`day,
Goho oqar yuzingni o`yib.
Sen yig`laysan, hali men kabi,
JILMAYAMAN, XUDDI SEN KABI...

* * *

Lola orqa o`rindiqda ketar ekan. Qaytib orqaga qaramaslikka urunardi. Qo`lida qolib ketgan, to`rtga bo`lingan rasmni kaftiga qo`yib qayta tiklashga urunardi. Rul boshqarib ketayotgan Jamol oynacha orqali Lolaga qaradi:
- Lola shuni to`g`irlikcha tushuntirib bo`lmasmidi? -dedi.
- Jamol aka, Odil akamni felini bilaman... -dedida ko`zidagi ikki tomchi yoshni artib oldi...

Odil so`zida turdi, ikki hafta bo`lmay Dilbar isimli hamshira qizga uylandi. Baxti kulib Dilabr oqila, mehribon rafiqa bo`lib chiqdi. Odilga onalarday g`amho`r, hamshiraday shirinso`z. Odil Dilabrni sevmasada, mehir berishga Dilbarni baxtiyor etishga xarakat qilardi. Taqdir ularni eng ajoyib juftlik qilib, hayot yo`llarini tutashtirdi...

Oradan ikki oy vaqt o`tdi. Odil ishxonasidan, kech chiqgan bo`lsada uyiga oshiqardi. Suyukli Dilbari uchun sirinlik olishniham unutmadi...
- Salom Dilbarim! -deya uyga kirib keldi. Dilbar salom berib, xurmat bilan Odilni qo`lidagi kastumini