Tasodifiy hikoya: Sevgilim...
Sog'inch. Bu tuyg'uni inson zoti borki umrida bir marta bo'lsa ham his qiladi. Sog'inch azobini tuym...davomi

Shahid ketgan fohisha... Yakuni...

Добавил:	Egoiste (24.04.2016 / 22:17)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	13790
Комментарии:	Комментарии закрыты

Bu gaplarni Murodga aytib berar ekan, Diyoraning közlarida alam yoshlari paydo böldi.
-Ne orzularim bor edi, Murod aka!
-Bölar ish böpti, yig'lama, bas qil!
Diyora hushtorining taskinidan söng, köz yoshlarini artib yana gap boshladi.
-Meni zörlashgani yetmagandek, qaysarligim tufayli va "yengil tortasan" deb sigaret tutqazishgandi. Men taqdirga tan berdim, ammo endi uydagilarga nima deyishimni bilmay hayron edim. Kursdoshim ösha kecha menga köylak olib kelib, uyimgacha kuzatib qöygandi. Uygacha yetib kelib, ochiq turgan darvoza eshigidan ichkariga kirgandimhamki, yölakda betoqat holatda u yoqdan, bu yoqqa yurayotgan dadamga közim tushdi. Bechora dadam, yuraklari taka-puka bölib ketgani közlaridan bilinib turardi. Egnimdagi kursdoshim bergan libosni körsatib, uni dugonamnikidan olib kelganimni, transport muammosi sabab kech qolganimni aytdim. Ular bu gapimga ming bir gap bilan javob qaytarishganda ham, men shunday deb turavergandim. Mana endi esa bu yolg'on hozirgacha yuragimni tirnaydi. Bu voqea kollejda yana bir-ikki marotaba takrorlandi. Bölgan voqeani rökach qilib, men orqali yana nafsini qondirdi. Nima insonning qadri shunchalik pastmi Murod aka?
-Sadqai köz yoshing, davom etchi!
-Birinchi kursning örtalarida, vujudimda endi uyg'onayotgan ikki oylik norasidani abort qildirdim. Bu azoblardan söng, hayotim huddi yigitlarnikidek davom etdi. Har haftada aysh-ishrat, ziyofatlar, tamaki tutuni meni hayotimga kirib kelgandi. Uyga kech qolishlar borgan sari ortib borgani tufayli, dadam meni shahardan chetroqqa, qarindoshimiznikiga yubordi. U yer shahardagi sharoitdan holi bölsada, u yerda ham Yusuf ismli maktab bolasi bilan birga böldim. U bilan hozir ham gaplashib turamiz. Shu bilan shaharga qayttimu, mana shu badbaxt yölga qadam qöydim. Oradan yillar ötdi. Sizni uchratdim. Mana endi siz bilan birgamiz.
-Haaa, achinarli voqea. Ularchi? Kollejindagi ikki hayvon jazosini olmaganmi?
-Bilmayman. Kollejni bitirganimdan söng, faqat qorovulni g'irt mast holda, barda körgandim. Nosirni uchratmadim.
-Mayli, unut ularni, kelajagingni qaytadan boshla! Baxtli yashashga harakat qil!
-Siz yonimda bölganingizdan hursandman azizim!
Shu gap suhbatni yopdi va ular krovatdan kötarilishdi. Murod ketishi kerakligini aytib, köchaga otlandi. Uni hayrlashuv bösasi bilan kuzatib yuborgan Diyora, eshikni yopdiyu, yotoqxonaga kirdi. Kiyimlarini almashtirib, u ham köchaga otlandi. Negadir uyda qolgisi kelmadi. Köchaga chiqib, barga borishga qaror qildi, taksi töxtatdi. Taksi mashinasida g'ira-shira bölib qolgan köchalardan ketar edi. Taksi svetofor qizil chirog'i tufayli mashinalar bilan bir qatorda töxtadi. Mashinalar orasidan qandaydir tanish yuzli, soch-soqoli ösgan bir hunuk odam, nogironlar aravachasida yurib kelardi. U ochiq turgan mashina oynalari oldiga kelib, pul sörar, ya'ni tilanchilik qilar edi. Taksi yoniga ham keldi. Ana öshandagina Diyora uni tanidi. U ösha nomard kursdoshi, bir vaqtlar uni bokiraligidan ajratgan Nosir edi. Nosir taksistga ochiq oynadan qöl uzatdi va mayda pulni olib, duo qildi. Orqada ötirgan ayolga közi tushdiyu rangi özgardi. Taksi joyidan qözg'alishi bilan, orqadan "Diyora, töxta Diyora" degan ovoz eshitila boshladi. Diyora bu nidoga e'tibor bermadi. Chunki, bir paytlar Nosir ham shunday qilgandi.
-Bu kuningdan battar böl! -dedi u past ovozda.
Manzilga yetishgach, taksist mashinani chetroq, odamlardan holi joyda töxtatdi. Mashinadan tushib, bar tomon yurayotgandi, daraxtlar joylashgan qorong'ulik tomondan, qizning qandaydir bög'iq ovozini eshitdi. Ösha tomonga biroz hadiksirab qadam bosdi. Bu holatga Diyora aniq tushungandi. Haa, bu yana bir zöravonlik edi. Nim qorong'ulikda daraxtlar ortidagi tört odamga közi tushdi. Biri oyoqlari oppoq bölib körinib turgan qiz edi. Ortiga qaytib kimnidir yordamga chaqirmoqchi böldi. Atrofda hech kim yöq, faqat mashinalar ötardi. Yöl yoqasiga tushib mashina töxtatib, yordam söramoqchi böldi. Aksiga olib biror mashina ham töxtamadi. Dadilligi tutib, daraxtzor tomon kirdi. Chamasi, ön qadam narida, uch yigit va bir qiz tinmay harakatlanardi. Qizning og'ziga qora bog'ich boylangan, qöllari va oyog'ini ikki yigit ushlab turardi.
-Hoy, nima qilyapsizlar, qöyvoring uni!
-Kim böldi bu oyimcha?
-Uf, guvohlarni yomon köraman, -dedi boshqa yigit.
-Yölingdan qolma!
-Aslo, qizni qöyvoringlar, men bilan ketadi. Aks holda militsiyaga qöng'iroq qilaman, mana telefon.
-Sen bizni ishga aralashma, biz ham senikiga...
-Militsiya dedimi?
-Yöqol qanjiq, bölmasa seni ham davraga qöshamiz. -yigitlar baralla kulib yuborishdi.
Diyora pöpisa foydasiz ekanligini tushunib, raqamni terdi.
-Allo, bu politsiyami... -u oxirgacha gapirolmadi.
Diyora yon tarafidan kelgan badböy hid va biqinidagi kuchli og'riqni his qildi. Yerga ohista quladi. Tepasida qonga belangan pichoq ushlab turgan yigit va nariroqda oyoq-qöllarini tinmay tipirchilatib turgan, közlari katta-katta ochilgan qiz, uning söngi körgan manzarasi böldi...


Shuni unutmang!
Har bir jinoyat uchun jazo muqarrar...


T A M O M