Tasodifiy hikoya: fikringizni ayamang
Salom meni ismim Zebo yoshim 23da erga tekkanman lekin erim bn yotganimizda men unchalik bo'shanaolm...davomi
Salom meni ismim Zebo yoshim 23da erga tekkanman lekin erim bn yotganimizda men unchalik bo'shanaolm...davomi
Tsyurix voqealari. Turnir uchun. Yakuniy qism. Shijoat taqdim etadi
Добавил: | Shijoat (11.05.2016 / 12:33) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 25041 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
Shijoatning mashaqqatli yo`li!
Endi yanada extirosli!
JonPo`lat Kasalxonaning jonlantirish bo`limida ko`zini ochib ro`parasida turgan oq halatdagi hamshirani ko`rib dastlab o`ldim, bu farishta deb o`yladi. Uning ko`zini ochganini ko`rgan qosh-ko`zlari qop-qora misli joduli, lablari tim qizil, o`rta bo`y, o`ziga yarashgan qad-qomatli bu pariro`y sanam bir jilmayish hadya etdi-da:
- O`zingizga keldizmi erkatoy? Shuuncha odamdi xavotirga qo`yib rosa qo`rqitdiz. Hamma ko`pchilik szi yaxshi ko`rarkan. Naq 15 kundan beri siz uchun qayg`urishyapti… Man doktorga xabar beraman hozir, -deya chiqib ketti.
Uning so`zlarini yaxshi idrok eta olmagan Po`lat faqatgina tirik ekanligini tushundi.
O’nlab malakali professorlarning tinimsiz harakati sabab tez sog`aya boshladi. Doktorlar ham uning irodasiga tan berib barcha a’zolari mukammal har tomonlama sog`ayayotganini ta’kidlashardi. Bu orada uni butun dunyodan izolyatsiyalashgan. Faqat onasiga bir kunda bir marta derazadan qarashga ruxsat berishardi. Qattiq tayinlashganmi, o`g`li uchun tabiatan kuyunchak va ko`ngilchan onasi umuman yig`lamas, aksincha siniq jilmayib qo`yardi. Bu diydorlashuv ham atigi bir necha daqiqa davom etar. Keyin hamshira kelib onasini qo`yarda qo`ymay olib ketardi. Bu vaqtda Po`lat har kuni ovozsiz film ko`rayotganday his qilardi o`zini.
Hademay Po`latni alohida palataga olishdi. Yo`qlovlar haddan tashqari ko`payib ketar, hamma bu yigitchani sog`ligidan havotir olib u tomonga oshiqishardi. Keldi-ketdidan qattiq toliqqan bo`lsada JonPo`lat ham ularni sog`ingan, suhbatlashishdan zavq olar, yolg’izlikdan siqilar edi. Tun kirishi bilan yotaverishdan ancha zerikkan Po`lat uxlagisi kelmas, lekin unga ko`z quloq bo`lishga ma’sul hamshira qiz (Ismi Nazira ekan) uni yolg`iz qolib hordiq chiqarishga majburlar, yoniga hech kimi yo`latmas edi. Po`lat ham uni zerikmasligi uchun gaplashib o`tirishga majbur qilar, aniqrog`i qiz yigitning ko`nglini ko`tarish uchun tinmay javrab o`tirardi. Yigit esa jimgina, jiddiy tarzda uni ewitib o`tirardi.. Po`lat unga harakatlanishga qiynalib yotgan dastlabki kunlarida bu qizdan har kuni kitob o`qib berishini iltimos qilgan edi. Chunki Po`lat har kuni bir soat istisnosiz kitob o`qishga vaqt sarflardi. Qiz deyarli badiiy kitob o`qimagan lekin majburlikdan uyidagi yagona badiiy kitob bo`lgan “O`tgan kunlar” ni olib kelib o`qib bera boshladi. Kitob o`qish jarayonida uning o`zi ham mutoolaga mehr qo`ydi. Shu tufayli Po`lat o`zi harakatlana boshlaganiga qaramay qizning kitob o`qishi odatga aylanib qolgan, qiz aynan yigit uchun tinimsiz ishlar, deyarli dam olmasdi. “O`tgan kunlardan” keyin “Mehrobdan chayon”, “Ikki eshik orasi”, “Ufq”, “Temur Malik”, “Sarbadorlar”… yigit bu kitoblarni avval ham o`qib chiqqan shuning uchun qiz kitob o`qib bo`lganidan keyin fikr almashishar, ba’zan tortishar, qiz yigitning farosatiga, kitoblardagi nozik jiharlarni mohirlik ila anglab olishiga tan berardi.
Kunlar shu zaylda o`tib Po`lat ancha o`ziga keldi. Oyoqqa turib yura boshladi.
Bir kun ertalabki muolajalardan keyin palata eshigi ochilib yengil qiy-chuv bilan do’stlari kirib keldi. Hamshira qiz ularga norozilik ila boqqanicha, lekin yigit o`zi ruxsat bergani uchun noiloj eshikni yopib chiqib ketti. Lekin ora-orada kirib halaqit berib turardi.
Yigitlar unga bo`lib o`tgan barcha ishlar haqida ma’lumot berishdi. Keyin esa Oz-moz hazil-huzul degandek.
- Shijoat anavi janona namuncha szii xotinizdaka rashk qilmasa? Nima qildiz o`zi uni?, - har doimgidek ayollarga suyagi yo`q Bonji gap boshladi
- Bir marta amni orqasidan o`lib kete dediz. Ko`ziz ochilmaptida.
- Yo`ge o`rto wunaqa dmesku hammani orasida, - deya kulib gapni hazilga burdi u.
Po`lat etibor bermasdan Boyga tikildi:
- yaxshimisan?
- Rahmat, o`zin qalesan?
- Yaxshi bo`p qoldinmi?
- Ha bollar bilan futbol o`ynayapmiz )))
- Zo`rku. Ayniqsa sandan xavotir olgandim. O`qishing, ishing yaxshimi?
- Ha zo`r. dadam bor bilasanku ishxonam muammo qmedi. O`qishimni sizlar gaplashibsilar. Rahmat, bilib xursand bo`ldim. Baha vahima qilib 5 ga yoptiripti sessiyani. Manga 3 ham yetardi )))
- O`zing yopaverasan uchga. Biz aralashgan ish doim besh bo`lshi kerak )))
- Xaxaxa gapniyam olasanda
Po`lat hammaga bir-bir nazar tashladida gap boshladi:
- yigitlar mana biz boshlagan ish o`yin emas ekanligini o`z tanalarinda his qilib ko`rdilarin. Hali bundan battari bo`ladi. Nima qilamiz shu yerda tugasinmi hammasi?
- Sani miyen chayqaldimi? Biz sani yolg`izlatib qo`ymimiz, - Mirji asabiylashdi.
- Jim tur. Kim xohlasa marhamat. Do`stligimiz davom etaveradi. Faqat hayotimizning o`zimizgagina ma`lum sahifasi yopiladi.
- Biz san bilan, - deya bir ovozdan ta’kidlashdi yigitlar.
Shu tariqa har hil mavzuda suhbatlashishar edi.
Bu vaqtda xonaga Po`latning dadasi kirib keldi. Hamma bilan birma-bir hol-ahvol so`rashdi. Yigitlar ketishga izn olib chiqib ketishgach ota-bola yolg`iz qolishdi.
- yaxshimisan
- ha rahmat
- oying mastava pishirgan ekan…
- dada jenevada nima bo`ldi?
- Hech narsa. Mutlaqo hech narsa
- Shuncha harakat, shuncha odamni hayotini xavf ostiga qo`yib hech narsa bo`madimi dada?
- U yerda faqat Turkiya ishtirok etardi. Bizning esa hech qanday manfaatimiz yo`q edi u yerda. Shoshilma, Sani oldinda hali katta ishlar, katta yig`ilishlar kutib turipti..
Po`lat asabiylashib boshini chayqab, yuz-ko`zida norozilik ifodasi aks etdi. Chuqur “Uxxxx…” tortdi.
- bas qil. Hozir ishni o`ylama.
- Dada u yerdan man qochmadim. Nega mani qo`yib yuborishdi? O`ldirishsa ham bo`lardi? Nimalar bo`lyapti?
- Bilmayman, hozircha bilmayman. Lekin buning tagiga ketaman. Ular na bizi xizmatdan , na tog`ang ular haqida ma`lumotga ega emas ekan. Lekin tez orada bilvolamiz. Bo`ldi hozir vaqti emas tuzalib chiq qolganini keyin bilvolamiz, hozir mavridi emas, bas qil dedim.
- Dada yigitlarni qayerdaligini tog`mdan so`raganimda tog`am manga aniq manzil bergan edi. Nahotki tog`am…?
- Tog`ang vazirlikda iwledi. Bilasanmi MTS dan keyin teoada suv loyqalanyapti. Sizlar juda katta hajmdagi mahfiy ma’lumotlarni ko`chaga chiqarib yubordinglar. Ayniqsa, anavi “Pulyora”ning paytavasiga qurt tushib aqldan ozib quturgan itdek hammaga tashlayapti. Lekin hozircha faqat piyodalar qurbon qilinyapti. Tog`ang ba`zi ma’lumotlarga ega bo`lgan bo`lishi mumkin, lekin Harakatning kelajagini xavf ostiga qo`ymaslik uchun inday olmayotgandir. Lekin manimcha sani tirik chiqishingda ham tog`angni aloqa kanallarini hidi kelyapti. Bo`ldi ish haqida o`ylamasdan tezroq sog`ayishni o`yla.
- Dada o`zimi ishxonam nima bo`ldi? Otpuskam tugaganiga ancha bo`ldi
- Doktorlar bolnichniy ochtirip berishdi. Xavotir olmasdan bemalol davolanaver. Man ketdim. Aytgancha sani qattiq qo`riqlanyapsan. Shuning uchun do`stlaring bemalol o`z ishlariga tarqalaverishsin, bu yerda hammani e`tiborini tortishyapti.
Nima zarur bo`lsa aytgin keltirib beraman. Biron narsa kerakmi?
Yo`q ma’nosini beruvchi bosh chayqab ruhsiz alamzada holda qolaverdi… Kun bo`yi shu ahvolda bir shiftga termulganicha yotdi.
Endi yanada extirosli!
JonPo`lat Kasalxonaning jonlantirish bo`limida ko`zini ochib ro`parasida turgan oq halatdagi hamshirani ko`rib dastlab o`ldim, bu farishta deb o`yladi. Uning ko`zini ochganini ko`rgan qosh-ko`zlari qop-qora misli joduli, lablari tim qizil, o`rta bo`y, o`ziga yarashgan qad-qomatli bu pariro`y sanam bir jilmayish hadya etdi-da:
- O`zingizga keldizmi erkatoy? Shuuncha odamdi xavotirga qo`yib rosa qo`rqitdiz. Hamma ko`pchilik szi yaxshi ko`rarkan. Naq 15 kundan beri siz uchun qayg`urishyapti… Man doktorga xabar beraman hozir, -deya chiqib ketti.
Uning so`zlarini yaxshi idrok eta olmagan Po`lat faqatgina tirik ekanligini tushundi.
O’nlab malakali professorlarning tinimsiz harakati sabab tez sog`aya boshladi. Doktorlar ham uning irodasiga tan berib barcha a’zolari mukammal har tomonlama sog`ayayotganini ta’kidlashardi. Bu orada uni butun dunyodan izolyatsiyalashgan. Faqat onasiga bir kunda bir marta derazadan qarashga ruxsat berishardi. Qattiq tayinlashganmi, o`g`li uchun tabiatan kuyunchak va ko`ngilchan onasi umuman yig`lamas, aksincha siniq jilmayib qo`yardi. Bu diydorlashuv ham atigi bir necha daqiqa davom etar. Keyin hamshira kelib onasini qo`yarda qo`ymay olib ketardi. Bu vaqtda Po`lat har kuni ovozsiz film ko`rayotganday his qilardi o`zini.
Hademay Po`latni alohida palataga olishdi. Yo`qlovlar haddan tashqari ko`payib ketar, hamma bu yigitchani sog`ligidan havotir olib u tomonga oshiqishardi. Keldi-ketdidan qattiq toliqqan bo`lsada JonPo`lat ham ularni sog`ingan, suhbatlashishdan zavq olar, yolg’izlikdan siqilar edi. Tun kirishi bilan yotaverishdan ancha zerikkan Po`lat uxlagisi kelmas, lekin unga ko`z quloq bo`lishga ma’sul hamshira qiz (Ismi Nazira ekan) uni yolg`iz qolib hordiq chiqarishga majburlar, yoniga hech kimi yo`latmas edi. Po`lat ham uni zerikmasligi uchun gaplashib o`tirishga majbur qilar, aniqrog`i qiz yigitning ko`nglini ko`tarish uchun tinmay javrab o`tirardi. Yigit esa jimgina, jiddiy tarzda uni ewitib o`tirardi.. Po`lat unga harakatlanishga qiynalib yotgan dastlabki kunlarida bu qizdan har kuni kitob o`qib berishini iltimos qilgan edi. Chunki Po`lat har kuni bir soat istisnosiz kitob o`qishga vaqt sarflardi. Qiz deyarli badiiy kitob o`qimagan lekin majburlikdan uyidagi yagona badiiy kitob bo`lgan “O`tgan kunlar” ni olib kelib o`qib bera boshladi. Kitob o`qish jarayonida uning o`zi ham mutoolaga mehr qo`ydi. Shu tufayli Po`lat o`zi harakatlana boshlaganiga qaramay qizning kitob o`qishi odatga aylanib qolgan, qiz aynan yigit uchun tinimsiz ishlar, deyarli dam olmasdi. “O`tgan kunlardan” keyin “Mehrobdan chayon”, “Ikki eshik orasi”, “Ufq”, “Temur Malik”, “Sarbadorlar”… yigit bu kitoblarni avval ham o`qib chiqqan shuning uchun qiz kitob o`qib bo`lganidan keyin fikr almashishar, ba’zan tortishar, qiz yigitning farosatiga, kitoblardagi nozik jiharlarni mohirlik ila anglab olishiga tan berardi.
Kunlar shu zaylda o`tib Po`lat ancha o`ziga keldi. Oyoqqa turib yura boshladi.
Bir kun ertalabki muolajalardan keyin palata eshigi ochilib yengil qiy-chuv bilan do’stlari kirib keldi. Hamshira qiz ularga norozilik ila boqqanicha, lekin yigit o`zi ruxsat bergani uchun noiloj eshikni yopib chiqib ketti. Lekin ora-orada kirib halaqit berib turardi.
Yigitlar unga bo`lib o`tgan barcha ishlar haqida ma’lumot berishdi. Keyin esa Oz-moz hazil-huzul degandek.
- Shijoat anavi janona namuncha szii xotinizdaka rashk qilmasa? Nima qildiz o`zi uni?, - har doimgidek ayollarga suyagi yo`q Bonji gap boshladi
- Bir marta amni orqasidan o`lib kete dediz. Ko`ziz ochilmaptida.
- Yo`ge o`rto wunaqa dmesku hammani orasida, - deya kulib gapni hazilga burdi u.
Po`lat etibor bermasdan Boyga tikildi:
- yaxshimisan?
- Rahmat, o`zin qalesan?
- Yaxshi bo`p qoldinmi?
- Ha bollar bilan futbol o`ynayapmiz )))
- Zo`rku. Ayniqsa sandan xavotir olgandim. O`qishing, ishing yaxshimi?
- Ha zo`r. dadam bor bilasanku ishxonam muammo qmedi. O`qishimni sizlar gaplashibsilar. Rahmat, bilib xursand bo`ldim. Baha vahima qilib 5 ga yoptiripti sessiyani. Manga 3 ham yetardi )))
- O`zing yopaverasan uchga. Biz aralashgan ish doim besh bo`lshi kerak )))
- Xaxaxa gapniyam olasanda
Po`lat hammaga bir-bir nazar tashladida gap boshladi:
- yigitlar mana biz boshlagan ish o`yin emas ekanligini o`z tanalarinda his qilib ko`rdilarin. Hali bundan battari bo`ladi. Nima qilamiz shu yerda tugasinmi hammasi?
- Sani miyen chayqaldimi? Biz sani yolg`izlatib qo`ymimiz, - Mirji asabiylashdi.
- Jim tur. Kim xohlasa marhamat. Do`stligimiz davom etaveradi. Faqat hayotimizning o`zimizgagina ma`lum sahifasi yopiladi.
- Biz san bilan, - deya bir ovozdan ta’kidlashdi yigitlar.
Shu tariqa har hil mavzuda suhbatlashishar edi.
Bu vaqtda xonaga Po`latning dadasi kirib keldi. Hamma bilan birma-bir hol-ahvol so`rashdi. Yigitlar ketishga izn olib chiqib ketishgach ota-bola yolg`iz qolishdi.
- yaxshimisan
- ha rahmat
- oying mastava pishirgan ekan…
- dada jenevada nima bo`ldi?
- Hech narsa. Mutlaqo hech narsa
- Shuncha harakat, shuncha odamni hayotini xavf ostiga qo`yib hech narsa bo`madimi dada?
- U yerda faqat Turkiya ishtirok etardi. Bizning esa hech qanday manfaatimiz yo`q edi u yerda. Shoshilma, Sani oldinda hali katta ishlar, katta yig`ilishlar kutib turipti..
Po`lat asabiylashib boshini chayqab, yuz-ko`zida norozilik ifodasi aks etdi. Chuqur “Uxxxx…” tortdi.
- bas qil. Hozir ishni o`ylama.
- Dada u yerdan man qochmadim. Nega mani qo`yib yuborishdi? O`ldirishsa ham bo`lardi? Nimalar bo`lyapti?
- Bilmayman, hozircha bilmayman. Lekin buning tagiga ketaman. Ular na bizi xizmatdan , na tog`ang ular haqida ma`lumotga ega emas ekan. Lekin tez orada bilvolamiz. Bo`ldi hozir vaqti emas tuzalib chiq qolganini keyin bilvolamiz, hozir mavridi emas, bas qil dedim.
- Dada yigitlarni qayerdaligini tog`mdan so`raganimda tog`am manga aniq manzil bergan edi. Nahotki tog`am…?
- Tog`ang vazirlikda iwledi. Bilasanmi MTS dan keyin teoada suv loyqalanyapti. Sizlar juda katta hajmdagi mahfiy ma’lumotlarni ko`chaga chiqarib yubordinglar. Ayniqsa, anavi “Pulyora”ning paytavasiga qurt tushib aqldan ozib quturgan itdek hammaga tashlayapti. Lekin hozircha faqat piyodalar qurbon qilinyapti. Tog`ang ba`zi ma’lumotlarga ega bo`lgan bo`lishi mumkin, lekin Harakatning kelajagini xavf ostiga qo`ymaslik uchun inday olmayotgandir. Lekin manimcha sani tirik chiqishingda ham tog`angni aloqa kanallarini hidi kelyapti. Bo`ldi ish haqida o`ylamasdan tezroq sog`ayishni o`yla.
- Dada o`zimi ishxonam nima bo`ldi? Otpuskam tugaganiga ancha bo`ldi
- Doktorlar bolnichniy ochtirip berishdi. Xavotir olmasdan bemalol davolanaver. Man ketdim. Aytgancha sani qattiq qo`riqlanyapsan. Shuning uchun do`stlaring bemalol o`z ishlariga tarqalaverishsin, bu yerda hammani e`tiborini tortishyapti.
Nima zarur bo`lsa aytgin keltirib beraman. Biron narsa kerakmi?
Yo`q ma’nosini beruvchi bosh chayqab ruhsiz alamzada holda qolaverdi… Kun bo`yi shu ahvolda bir shiftga termulganicha yotdi.