Tasodifiy hikoya: Oyilaviy insest boshka hikoya 3
kayf edi man esa sochlaridan bosip amimga kirisip kisip berar edim shunaka kayf edi rosa mazzza kilip amimni oyimni yuziga ishkalar edim oooohhhhh immmmmm aaaaahhhh asalim mani ha yalang aaaafff asalim jonim tillarizdan ooohhhh immmm asalim ha yalang endi bu am kiz bola bomidi bugundan ooohhhh immmm aaahhhh jonim hozir boshanip yuboraman ooohhhh dep rosa kayf kildik oziham rosa boshandim va adam kelishiga yuvinip amimni tozalap yasanip tayor bolip turdim va adam keldide Va tel kildi asalim chi...davomi

Jumanji... Yakun... (turnir uchun)

Добавил:	Egoiste (04.06.2016 / 05:06)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	25882
Комментарии:	Комментарии закрыты

Ben Emmaning yoniga ohistagina yotdi. Özi bilgan eng yaxshi sözlar bilan, uni erkalay boshladi.
-Farishtam meni, böldi, yig'lama! Endi har kun birga bölamiz, oramizdagi barcha tösiqlarni olib tashlab, birgalikda yangi hayot boshlaymiz. Sen va men, ikkimiz!
Og'riqdan krovat ustida ingrab yotgan Emma, Benning sözlarini butun vujudi bilan tinglay boshladi. Samimiyatdan boshqa, hech narsa aralashmagan bu sözlar, joniga oro berardi. Ovozi va nafaslari sokinlasha boshlagan Emmani körib, Ben ham jonlana boshladi. U gapdan töxtamas, shu gaplari orqali, qizni og'riqdan chalg'ishiga harakat qilardi.
-Mana shu moviy közlaringdagi quvonch uchun, borlig'imdan vos kechishga ham tayyorman.
Ben shunday osmonöpar gaplari bilan, qizning butunlay tinchlanishiga muvaffaq böldi. Emma endi ingramas, og'riqdan hansiramas, faqatgina közlari yumiq holida, erkingina nafas olardi. Ben shunda ham gapirishdan töxtamay, uning yuragi markaziga kirib borardi.
-JGözalim, seni chiroyingni, bahor taqqoslayman. Sen bahor faslidek gözalsan! Qalbing ham shunday! Shu gözalliklar uchun, jonimni fido qilishga ham tayyorman.
-Yöq!
Ben darhol sergak tortdi. U Emmadan javob kutmagandi. Nigohlarini unga qadadi. Emma ham unga, mehr ila közlari bilan boqar, közlari tagida ozginagina yosh qalqib turardi.
-Menga jon fido qilsang, men nima qilaman? Sensiz qanday yashayman?
Ben bu gaplarni eshitib, yuziga tabassum yugurdi. Sevgilisining yuzini-yuziga qilib, lablaridan ohista bösa oldi.
-Buni hohlamas ekansan, mayli! Sen aytganing bölaqolsin! Senga mensiz, menga sensiz yashash nasib qilmasin!
-Ben.
-Ha!
-Men seni sevaman!
-Shunday kunlar kelishini bilardim. Men ham seni sevaman Emma!
Bir-biridan atigi ikki barmoq enligidek uzoqlikda turgan lablar, yana tutashishdi. Bu safar oddiygina ehtiros uchun emas, balkida haqiqiy sevgi uchun tutashishgandi. Ular juda ham qattiq öpishar, lablardagi bor shirani sörib olishayotgandek edi. Öpich ovozlari ham, xona uzra "chulb-chulb" qilib aylanardi. Ben qulaylik maqsadida, huddi boyagidek qilib, Emmaning ustiga chiqib oldi. Uni dahanidan ushlab, öziga tög'irlab tinmay döpar, közlarini uning moviy közlaridan uzmasdi. Ular lablar harakatini töxtatmay, özlarining "bösa olami"ni yaratishdi. Bu bösalar ketidan kelayotgan ehtiros, mazkur kechada ancha-muncha ishlarni reja qilgandi. Ikki sevishgan esa, ehtirosi tobora kuchayotganini his qilib, aloqa boshlashga oshiqishardi. Halaqit beradigan kiyimlar yöq, qarshiliklar va uyat ham endi yöq edi. Faqatgina bir harakat va maromidagi tebranishlar qolgandi holos. Ben esa, shu "arzimagan" ish uchun ham shoshilmadi. Qilmoqchi bölgan ishi, Emma uchun birinchisi ekanligini, unga ozroq bölsada qiyin bölishini tushundi. Harakatlarini boyagidek, oppoq badandan boshladi. Sutga belangan badanning, kökrak tepa qismlarini silay boshladi. Ariqcha atrofiga alohida mehr berib, astalik bilan tarang kökraklarga tushdi. Boshlanishiga, ularni ham sekin siypalayotgandi. Keyinchalik bilgan-eshitganlarini eslab, kökraklarni eza boshladi. U kökrakni tag qismidan, barmoqlarini yonidan tepaga ötkazgan holida ushlab, örtaga siqa boshladi. Dumaloq kökraklar esa, ezilish natijasida oldinga chözilar, sörg'ichlari uchki nuqtada ajib manzara hosil qilardi. Kökraklarni ezib turib, ösha holatida uchlaridan öpardi. Emma esa, uni sochlaridan silab, kökraklari tomon qattiqroq bosardi. Ben oppoq badan uzra, qöllarini tepadan-pastga, yokida aksini qilib sila chiqardi. Badanida aylanayotgan qöllar, kökraklaridagi lablar, Emmaning ehtirosini yuqori darajaga kötarar edi. U bösh turgisi kelmadi shekilli, Benning boshidan tepaga tortib, yuzlariga olib keldi. Uzoq vaqt bösh qolgan lablarini, uning tinib-tinchimas lablariga tekkazdi. Ben endi Emmaning labidan ehtirosli bösalar olar, uning kökraklari badaniga ezilib tegib turardi. Belli-beliga tög'ri kelib turgani uchun, vaziyatni qöldan boy berib ötirmadi. Bir qöli bilan, jangga shay turgan "jangchi"sini, tög'ri raqibni teshigiga tög'irladi. Asbob boshi teshikka kirib ketdi. Belini kötarib, qolganini tiqmay turdi. Emma oyoqlari orasiga begona a'zo tiqilganidan, ozgina jodyi bilan kirib turganidan ehtiroslanardi. Ben "örgatib böldim" deb öyladimi, yo sabri yetmadimi, asbobini yana ichkariga tiqdi. Asbob bosh qismi ötib, yarmiga yetar-yetmas, qin ichiga joylashdi. Emma endi ehtirosli kichik a'zoni emas, oyoqlari orasidagi og'riqli manbani his qilardi. Közlari kattalashib, bir qattiqroq nafas olib qöydi. Ben asbobini bu holatda ham köp ushlamadi. Asbobni yana ichkariga suqdi. Endi asbob, qin ichiga deyarli hammasi kirgandi. Faqatgina ikki barmoq enligidagi joyi, ochiq iavoda qolgandi. Emmada esa, özgarishlar bir muncha ortdi. U benning qöllarini qattiq ushlab oldi. Közlarini yumib, boshini ikki yon tomonga ura boshladi. Nafaslari ham boshqacha chiqardi. Ben uning ochilib yotgan lablariga, dag'al labini bosdi. Biroz chalg'itish uchun, tez-tez bösa ola boshladi. Emma ham, oyoqlari örtasidagi og'riqni biroz unutib, unga lablar orqali javob qaytara boshladi. Ben bösalarini töxtatmagan holatda, asbobini harakatga keltirdi. Avvaliga ortga tortib, keyin yana ichkariga tiqdi.
Shu yösinda ohistagina davom etdi. Emma esa, oyoqlari orasiga qaytib kelgan og'riqdan qiynala boshladi. Asbob kirib-chiqishi, yaqindagina ochilgan devorlarga tegishi, uning kuchli og'riq sezishiga sababchi böldi. Qini ichiga tobora tezlashib, botib kirayotgan "tayoq"ni, bor vujudi bilan og'riq orqali his qilardi. Qöllarini Benning kökragiga qöyib, özidan itara boshladi. Uning terisiga tirnoqlarini botirardi. Bu ishi Ben quchog'idan chiqib ketishiga yordam berishini niyat qilgandi. Belini teparoqqa surishga harakat qilar, ammo buning uddasidan chiqolmasdi. Ben esa, tagida kökraklarini tepaga kötarib tölg'onayotgan, tepasidagi yigitning domidan chiqishga harakat qilayotgan gözalni körib, ilhomlanardi. Bora-bora sekin harakatlar tezlashib, ehtirosli ovozlar balandlashib bordi. Maksimal tezlikga erishilganda esa, Emma öziga begona harakatlarga moslasha boshladi. Og'riq sekinlik bilan rohatga yaqinlashar, sportchi qiz bir vaqtning özida, ham rohat, ham og'riqni sezar edi. Tepasida terga botib ketgan yigit, hali hamon harakatdan töxtamas, kezi kelganda egilib, lablardan bösa olardi. Ikki sevishgan örtasida, ehtiros öta "xavfli" darajada alanga oldi. Bu alanga va boyagi vino Benning kuchiga kuch qöshsa, Emmaning ovoziga ovoz qöshardi.
-Ahhhh, axxx, uhhh...
Ben tezlashib borar, aloqani ijobiy yöl bilan tugatishga harakat qilardi. Tugatish vaqti yaqinlashib keldi. Emmada ham shu holat boshlanayotgani tufayli, ovozlari balandlashib, bellari kötarila boshladi.
-Aa, ahhh. Aaaa... Mmmmm...
U böshana boshladi. Ben ham uni ketidan quvganday, shilliqlarini chiqarib yubordi. Qin ichiga oqayotgan iliq suyuqlik, Emmani yanada lazzat olishiga sababchi böldi. Bir maromida ketayotgan harakatlar ham, keskin töxtadi. Ben katta gavdasini, sevgilisi ustiga tashlagisi kelmay, uni yoniga ohistagina yotdi. Shipga qarab yotar ekan, qöli bilan Emmaning sochini silar, taranglashib turgan asbobi