Tasodifiy hikoya: iwonchli
real voqea bir kuni quwnimni uyiga lapatki surap chiqsam hechkim javob bermadi ichkariga kirib chaqi...davomi

Jon berish oson emas _-_ by Tanqidchi

Добавил:	Tanqidchi (14.07.2016 / 17:05)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	9006
Комментарии:	Комментарии закрыты

Men bu saytga mehmon emasman. Ko'p bo'masayam bir nechta hikoyalarim chop etilgam. Lekn hotira qursin u profillarimi esimdan chiqarib qo'ydim. Endi bu saytga kirmoqchi emasdim, lekin bu hikoya miyyamga yalt etib keganida, yana hikoya yozishga qaror qildim. Hikoya davomida sizlar bilan suhbatda bo'laman, fikrilani bilaman. Bu hiloyani yozishda men sevimli xalq ijodkori Tohir Malik ijod yo'nalishidan ozma oz foydalanaman. Sizlarni ham ko'p kuttirmay muddaoga o'tsam.

BEXRUZ. 1993 yil. 31 dekabr. Andijon
Mustaqillik yillari... Hamma hursand, chunki biz mustaqil bo'ldik, nechi yillik orzularimiz ushaldi. Lekn hammaning hayolidagi kunlar boshlandi. Bu yerdagi ko'plab oziq ovqat mahsulotlari Sobiq Ittifoqdan keltirilardi. Mustaqillikdan so'ng bu ta'minot uzib qo'yildi. Ocharchilik mavsumi boshlandi. Kimnidir esida bor kimnidir yo'q musqillik yillarida salkam 3 yil o'z o'zini tiklash yillari bo'lgan. Ocharchilik uzoq cho'zilmagan. Mustaqillikka erishganimizdan so'ng muhtaram prezidentimiz oldiga oziq ovqat ombori direktori tashrif buyurgan. Prezidentimiz undan "necha kunlik donimiz qoldi?" deb so'raganlarida, direktor "3 kunlik..." deb javob bergan edi. Keyingi voqealarni oldinga surib qo'ysakda, yana bexruzga qaytsak. U endigina 7 yoshga to'lgandi. Maktabga ilk qadam qo'ygan yili edi. Yangi yil kechasi uni uyiga talonchi guruh bostirib kirdi. Bunga asosiy sabab ularning uyida don bor edi. Otasi oz bo'lsada don asrab qo'ygandi. Talonchilar bostirib kirganida otasi Bexruzni sovugan sandal ichiga tiqdida o'zi ular tomon yugurdi. Bexruz nogahon boshini sandaldan chiqarganida talonchilardan biri otasini yuragiga pichoq sanchdi. Bexruz ko'zidan bir tomchi yosh polga tushdi. Yugurib borib otasini yoniga o'tirdi va og'zidan chiqqan birinchi so'zi "o'ch olaman" bo'ldi. Uni so'zini eshitgan otasi bor quvvatini bir joyga yig'dida "zinhor!" dedi va joni uzildi. Bexruz "otaa" deb baqirganini qo'shnisi va uning eng yaqin oshnasi Jalil eshitdi va yugurib uyga kirdi...

JALIL. 1991 yil 14 iyul. Andijon
Jalilnong onasi etagini tutganicha faqat baqirardi. Unga ikkinchi bolani tug'ish mumkin emasdi, lekn o'zi bola ko'rishni juda hohladi. Jalil deyarli hech narsaga tushunmasada onasini qiynalayotganini bilib turardi. Onasi raddomga ketdi, lekn qaytmadi... Otasi qaytdi, yolg'iz qaytdi.
-Dada onam kelmadimi
-Yo'q, kelmadi
-Qachon keladi
-Hech qachon
-Nima uchun?
-Onang senga uka tug'ib beraman deb halok bo'ldi
-Menga uka kerak emas, menga onam kerak
-Unaqa dema, onag o'zi shuni hohlagan...

Ha... Jalil bechora onasidan erta ayrilgandi. U ukasini yomon ko'rardi. Onasini o'limida uni ayblardi. Bu hikoyada asosiy qahramon bitta. Uni hikoya davomida bilib olasiz

-Afitsan...hisobni olib keling
(Bexruz, bor seni chaqirishyapti)-Labbay okalar.
-Hisobni bervoring ukam
-Mana okalar
-6000 alohida yozilibdi, nima uchun
-Hizmat haqqi, okalar
-Sizni hizmatingizgami. Ha shunday demaysizmi ukam. Mana 10 ming, ukam.
-Raxmt okalar, kep turilar.
...-Jalil qara, bularga hizmatim yoqipti. 10 ming berishdi
-Maqtanma, ularga men hizmat qilganimda, menga 20 ming bergan bo'lishardi
-Qo'ysangchi, naynov...
-Ha sanani to'liq qilib aytvor. Jurnalga yzish esdan chiqibdi.
-8-aprel 2012 yil
-Bo'ldi yzodim
-Bo'pti, sen tezroq mijozlaringdan xabar ol.
-O'zim bilaman - dedi kulib - sen o'zini ishini qil.
Bexruz hayot qiyinchiliklarini ko'pini ko'rdi. Ancha ulg'aydi. Ha, otasiz o'sish baribir qiyin. Lekin Bexruz xarakat qildi. Ha yangi yil kuni hamma uchun bayram bo'lsa, u uchun motam. Bexruz qorong'u honaga qamalib olganicha bir nuqtaga termulib tunni o'tkazadi. Hatto eng yaqin do'sti Jalil hami shu kuni Bexruzni bezovta qilmaydi. Hayotning ko'plab past balandliklarini k'rib qo'ygan Bexruz qasos haqida unchalik ham o'ylamay qo'ygandi. U bo'sh qoldi deguncha internet kovlardi. Mana shunday kunlarnuping birida unga begona insondan xabar keldi. Unda dinga aloqador ko'plab gaplar yozilgandi. Bexruz 2009-yilgi terrorchilik tashkiloti hawida eshitgandi, lekin ular odamlarni shu yo'l orqali o'z domiga tortishlarini bilmagandi. U avvaliga jaxl bilan so'kinib javob qaytardi. U terror yomon narsaligini, o'lim qanday narsaligini sizu bizdan yaxshiroq bilardi. Shuning uchun u avvaliga so'kindi, yomonladi, lekn ongi bu narsalarni qabul qila boshladi. Avvaliga kelgan xabarni o'qimasdan yomon xabar yozadigan Bexruz endi xabarlarni o'qib keyin yozadigan bo'ldi. Nomalum kimsa unga yoqadigan narsalarni gapirardi, o'zicha uni ovutardi ham. U o'zini Bexruzga do'stdek tuta boshladi. Bexruz xam bunga tobora ishona boshladi. Ular qatoriga qo'shilib, otasining "qasos olma!" degan gapi "qasos ol" degandek eshitila boshladi. Bexruz odamlardan yiroqlasha boshladi va kuni kelib ularning "qo'g'irchoq" quroldoshiga aylandi....

Nazarimda bu hiloya anchaga cho'ziladi. Tog'risi uni bir kunda yozishga ulgurmiman. Boshqa ishlar ham talaygina. "Bu ezma ancha cho'zilarkan" deb koyimang. Balki hikoyam sizlarga yoqib qolar. Har holda shunga umid qilyapman. Sizlardan bir narsani iltimos qilardim. Hikoyani o'qigandan so'ng albatta o'z fikrlarringizni bildiring. Yozmasangiz ham mayli, hafa bo'lmayman. Shu o'rinda admin akamizga ham gapirib o'tsam. Mehnatingizni qadirlayman. Har holda ko'plab insonlarni hojatini chiqaryapsaz. Hikoyamni nazardan chetda qoldirmay ommaga taqdim etasiz degan umiddaman...