Tasodifiy hikoya: Sinfdoshim Rohila (ayriliq azobo) 3- fasl
Rohila Oradan bir yil o'tdi... Bu orada ota-onamga dilimdagini aytib Rohilalarnikiga sovchilikka bo...davomi

Majruh

Добавил:	Князь (22.07.2016 / 21:30)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	20632
Комментарии:	Комментарии закрыты

Majruh.

Gulga qo’nsa, qanotlari botmaydi,
Ojizlarim birovga tosh otmaydi.
Bir kun yashar, bir-birini sotmaydi!
Kapalaklar odamlardan mehribon…
***
- Singlim, hozircha tibbiyot bu sohada ojiz. Mana ko’ryapsizmi bu sog’lom odam oyog’ining rentgen tasviri. Farqlariga qarang: o’g’lingizning boldir suyagi tug’ma qiyshiq va mana bu yerdagi kichik bo’lak ham shakllanmay qolgan. Bu vaziyatda operatsiya ham yordam berolmaydi, afsus.
Qiyagina ochiq eshikdan doktorning bir narsalarni onasiga jon kuydirib tushuntirishini kuzatib o’tirgan ozg’ingina qora sochli bolakay yoshiga nisbatan zukkolik bilan hammsini tushini oldi: Demak, hali davo topisholmabdi.
Ona-bola bir-birlarining qo’llaridan tutgancha uyga qayta boshlashdi.
- O’g’lim, yana ozroq kutishing kerak ekan. Xudo xohlasa sen ham boshqa bolalardek bemalol yugirib ketasan, - ko’zlari yoshlardan qizargan ona o’glining boshini silagancha gapirdi.
- Albatta, onajon – o’ng oyog’ini sudrab oqsoqlangancha qadam tashlab ketayotgan bola onasiga tasalli bergan bo’ldi.
Bu bolaning ismi Sanjar edi, aniqroq qilib aytadigan bo’lsak Sanjar “Cho’loq”.
Onasi Halima aya bilan rahmatli otasidan qolgan eski hovliga kirib borishganda kun tushga yaqinlashib qolgan edi.
- Tezroq ovqatlanib ol, darsga kech qolmagin tag’in. Men Sarvi buvingnikiga ko’rpa qaviqqa chiqaman.
- Xo’p bo’ladi.
Butun ro’zg’or yuki o’z bo’ynida qolgan Halima opa qo’ni-qo’shnilarning turli xizmatlari: ko’rpa-yostiq tikish, kir-chir yuvish, to’ylarga turli pishiriqlar pishirish kabi yumushlarida qarashib kun kechirardi.
- Sanjar, tezroq bo’l darsga kech qolamiz. Birinchi soat algebra, bo’la qolsangchi, - darvozdan baqirgancha kirib keldi bir bola. Bu Sanjarning sinfdoshi va yagona o’rtog’i Adham edi.
- Hozir, - ichkaridan oq ko’ylagi tugmasini o’tkazgancha Sanjar chiqib keldi.
Mana maktab qo’ng’iroq ham chalinib tushdan keyingi ikkinchi smena darslari boshlandi.
7 – “B” sinf xonasiga ikkita muallima ketma-ket kirib kelishdi. Salom-alikdan so’ng yoshi kattaroq ustoz so’z boshladi:
- Bolajonlar, bugundan boshlab mening o’rnimga sizlarga darsni mana shu yangi ustozlaringiz – Lobarxon o’tadilar. Bu kishi ham o’z shogirdim, yaqinda o’qishni tamomlab bizning maktabga ishga kirganlar. Mening esa nafaqaga chiqadigan vaqtim bo’ldi...
Yangi ustozni tanishtirib buyog’iga uni ham xuddi o’zi kabi xurmat qilishlarini va darslarni yaxshi o’zlashtirib kelajakda katta muvaffqiyatlarga erishishlarini o’quvchilariga tilagan muallima bolalar bilan xayrlashgancha xonani tark etdi.
- Qani bolalar bir davomadni tekshirib shu bahonada tanishib ham olsak – Lobar opa sinf jurnalini ochgancha yo’qlama qila boshladi va shu bilan birga o’quvchilar bilan qisqagina suhbat qilib tanishib ham oldi.
- Mana tanishib ham oldik, endi kimning bilimi qay darajada ekanligini tekshirib olishim uchun sizlardan yozma ish olaman...
-----
Mana yana bugun sinfda algebra darsi.
- O’tgan darsda olingan yozma ish natijalari bilan tanishinglar bolalar, - Lobar opa qo’lidagi ro’yxatga qaragancha o’qiy boshladi: Abdullayev – 4, Botirov – 3,5, ... Turdiyeva – 2 (Hech qaysi misolni to’g’ri ishlay olmagansiz), Tursunov kim bo’ladilar?
- Men, - o’rnidan turdi Sanjar.
- 5 barakalla hamma misollar to’g’ri va aniq ishlangan. Xo’sh Yo’lchiyev – 4,5 (Bitta misoni oxiriga yetkaza olmagansiz)...
- Endi sizlarning o’rinlaringizni o’zgartiraman: bilimlilar qolganlarga ko’maklashadi. Siz Yo’lchiyev o’rtog’ingiz Ismatov bilan o’tirasiz. Siz Abdullayev Botirovga yordam berasiz... – barcha o’quvchilarga sizlab muloyimlik bilan gapirardi Lobar opa. – Turdiyeva siz Tursunovning yoniga o’ting.
- Nega, ustoz? Men dugonam Nargiza bilan o’tirmoqchiman, biz har doim birga o’tiramiz! – norozi bo’ldi sinfdagi aniqrog’i maktabdagi eng olifta va takkabbur qiz Malohat: Otasi kattagina amaldor va puldor odam bo’lgani uchun maktabda aytgani aytgan degani degan edi.
- Yo’q Malohat, sizning o’zlashtirishingiz past – o’rtog’ingizdan ko’p narsalarni o’rganasiz.
- Ufff endi bir kamim shu “Mayib” bilan o’tirishim qoluvdi! – burni jiyirgancha ming’irlab joy almashtirdi Malohat. Uning bu gaplarini faqat Sanjar eshitdi.
Endi har algebra va geometriya darsida o’quvchilar doim shu tartibda o’tiradigan bo’lishdi. Hamma bundan mamnun faqat ikki dugona Malohat va Nargizadan tashqari. Bu holat ham ko’pga bormadi.
- Voy sumkamdan pul yo’qolibdi! Kim tegindi meni sumkamga?! – tanaffusdan qaytgan o’quvchilar orasida shovqin ko’tardi Malohat.
- O’zi qancha edi? Kim sinfda qolgan edi? – bolalar bir biridan surishtira boshlashdi.
Yetti yil birga o’qib oralarida hali bunaqa holat yuz bermagan edi. Odatda bolalarning bunaqa masalalariga aralashmaydigan sinf rahbari – biologiya o’qituvchisi Orif malim ham halloslagancha yetib keldi. Sababini tushunsa bo’ladi chunki Malohatning boy otasidan uncha buncha rag’batlantirishlar olib turar va buning evaziga tantiq qizaloqning o’qishi ancha muncha yengillashtirilar edi. Yana bir muhim vaj bor ediki bunisi har qanday narsadan ustun edi – Malohat va Orif malimning o’g’li Laziz yoshlikda unashtirib qo’yilgan edi ya’ni Malohat bo’lajak kelin.
- Kim sen bilan yonma yon o’tirardi? – tergovni boshladi Orif malim. – Qancha puling yo’qolibdi?
- Sanjar. Sumkamda 5000 so’m bor edi qaytib kelsam yo’q.
- Qani ol buyoqqa popkani, Sanjar. Birma-bir hammangizning sumkangizni tintib ko’raman. Hech kim tashqariga chiqmaydi.
Parta ustiga papkalardagi hamma narsa to’kildi, cho’ntaklar ham tintuv qilindi.
- Mana bu nima?! – Sanjarning kitoblari orasidan chiqqan bir dasta pulni changallagancha o’shqirdi Orif malim. – Ayt deyapman qayerdan keldi?
- Bilmayman, xudo haqqi.
- Endi o’g’irlikka o’tdingmi? – bolaning quloqlaridan tortgancha so’roq qila boshladi muallim.
- Aytyapmanku bilmayman qayerdan kelganini!
- Bilmaysanmi?! Unda hammaning oldida seni so’roq qilamiz. Hamma shu yerda tursin, men direktor va boshqa o’qituvchikarni yig’ib kelaman.
Bir pastda xonada xuddi katta majlis qilinayotgandek 7-“B”sinfga dars o’tadigan barcha ustozlar va maktab direktori jamul-jam bo’ldi.
Voqea tafsilotlari ayon: hamma dalillar aybor kimligini ko’rsatib turibdi – Sanjar o’g’ri.
- Xo’sh kim nima deydi: bunga qanday jazo qo’llaymiz? – ko’zoynagini qo’lida o’ynagancha gap boshladi direktor.
- Buni haydash kerak makatabdan! – qo’lini paxsa qilgancha vishshilladi Orif malim.
- Balki anglashilmovchilik bo’lgandir, ayb unda emasdir, - Sanjarning yonini olib gap boshladi Lobar opa. – Axir Sanjar sinfdagi eng bilimdon va tartibli o’quvchi ....
- Kechagina ishga kelib bugun hammaga aql o’rgatyapsizmi?! Bu isnodni yo’qotish kerak!
- Sanjarning aybi yo’q, tanaffusda birga edik. Hech narsaga tegingani yo’q, - do’stini oqlashga tushdi Adham.
- Unda sen ham sherik bo’lsang kerak? Qani doskaga chiq, - o’quvchilar orasidan Adhamni ham sudrab chiqdi Orif malim. – Ayt endi ikkalang qildilaringmi?
- Yo’q deyapmanku, birga gaplashib o’tirdik hech kimning narsasiga teginganimiz yo’q. – Adham tabiatan ancha baquvvat va gavdali edi shu sabab hezlangancha