Tasodifiy hikoya: Aka singil rishtalari singlim bilan 10 kisim
Dedimde va ovkatlandik bany yokdim paritsa kilamiz dep baniy isiguncha bashenga tushdik singlim bir chta turar edi man esa rosa u yogdan buyoka rosa suzdim rosa mazza kildim suvdan suzip singlimni oldiga yakinlashdim suvni ichida kolimni amiga tekazgan edim u seskanip kettide Singlim: jonim sekinro ogrivoti koliz bilan ushlamang tilizga organip koldi kolizbilan ushlasangiz ogrivoti Man: hop bu til bita sanikiga kiradi asalim dep birinchi labidan optimde sekin mamalariga tushdim va yana labid...davomi

Ko`zlarimning nuri O`ZING...

Добавил:	-MAJNUN- (26.07.2016 / 13:31)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	36291
Комментарии:	Комментарии закрыты

Ko`zlarimning nuri O`ZING...



Tor ko`chaga ketma-ket kirib kelgan, mashinalardan, chug`urlashib tushgan, 7, 8 ta qizlar, to`g`iridagi xonadon darvoza tomon yurdilar. Har birlarining qo`llarida o`ralgan sovg`alar. Huddi shu qizlarni kutub turganday davrvoza ochilib bir chiroyli qiz ochiq chehra bilan kutib oldi.

- Namuncha kech qoldilaring? -dedi qiz yolg`ondakam araz qilib.
``Chaqaloq yig`layabdi, vooy shirintoyim, asalcham...`` qizlar ham bo`sh kelishmay dugonasiga hazil qilishdi. Biroz kulishib olishdi.
``Umida dugonajon tabriklaymiz``, deyishib sovg`alarini berib uni hursand qilishdi...

Bugun Umidaning tug`ulgan kuni, u bugun ziyofat bermoqda. Tug`ulgan kuniga inistitudagi kursdosh dugonalarini taklif qilgan.

- Qani ichkariga marhamat, - u qizlarni ichkariga taklif qilar ekan yana bir bor ko`chaga qaradi. - Qizlar Zulfizar kelmadimi?
- Yo`lda kelayotgandur, qo`ng`iroqlashgan edik! - dedi dugonalaridan biri.
Umida qizlarni ziyofat uchun mo`ljallanga, o`rtada kattagina dasturxon tuzalgan xonaga boshlab kirdi. Mehmonlar endi stullarga o`tirishgan edilar, darvoza qo`ng`irog`i chalindi.
- Marhamat tortinmay oldingizdagi nozu-nematlardan olib o`tiringlar! -dedi Umida va xonadan chiqdi. Tez-tez yurib borib darvoza eshigini ochdi. Avval ko`zi, yo`l chetidagi inomarka mashinaga tushdi, so`ng qarshisida kulib turgan dugonasi paydo bo`ldi. U etagi tovoniga tushgan uzun, yengsiz yelkasi ochiq chiroyli ko`ylak kiygan. Yelkasiga tashlab olgan harir sharif rumoli, oddiygina soch turgagi o`ziga juda yarashgan.

- Zulfizar dugonajon, -dedi. Quchoqlab o`pishib ko`rishdi va qo`lidan ushlab ichkariga boshladi. - Nega buncha kech qolding?
- Senga sovg`a tanlashga juda qiynaldim! - sumkasidan sovg`ani olib tabrikladi.
- Tug`ulgan kuning bilan duganajon!
Umida sovg`ani olar ekan bir muddat tikilib qoldi.
- So`rg`ichmi?
- Ha, chaqaloq uchun eng yaxshi sovg`a!
Bir necha sonya bir-birlariga termulib turdilarda so`ng ikkovlari ham kulib yubordilar.
- Bu eng ajoyib sovg`a bo`ldi. Asrab qo`yaman. Turmushga chiqib bolalik bo`lsam, bolamga beraman. Zalfuzar xolasini sovg`asi deb. -dedi Umida dugonasini bu sovg`asidan yanada xursand bo`lib. Ikkovlari ham biroz kulishib kayfiyatlarini ko`tarib olishdi.

- Yur Zulfuzar ichkariga kiraylik!
- Shoshma... -dedi Zulfizar dugonasini qo`lidan ushlab to`xtatib. So`ng o`zining nozik barmoqlariga zeb berib turgan, eng chiroyli tilla uzugni sug`urib, dugonasini barmog`iga taqdi.

- Zulfizar bu?!
- Sovg;a dugonajon.
- Ololmayman! -dedi Umida uzugni yechishga taraddutlanib.
- Qaytarsang xafa bo`laman.
- Ahir bu juda qimmatboxo-ku!
- Seni do`stliging oldida bu arzimagan narsa! -dedi.
Dugonasini bu qimmat sovg`a bilan biroz hijolat qilib qo`yganini tushinib, uni chalg`itishga urundi.
- Qizlar kelishdimi?
- Ha, biroz avval kelishgandi.
- Uylaring shu yerda ekanda. -deb atrofga alangladi.
Xashamatli saroyday qurilgan qimmat jixozlar bilan bezatilgan uyda yashab katta bo`lgan Zulfuzar uchun bu uylar bir kulbaday. Yo`q-yo`q u xozir bu xaqida o`ylamayabdi. U bu xonadondan ufirib turgan fayzni, qilbi his qilmoqda. Ich ichidan dugonasiga havasi kelmoqda.

Oylasida ota-onasi, akasi bilan yashaydi. Uylari xuddi saroyday juda xashamatli, u esa malika. Anig'rog'i asirasi.
Bu bolaligidan boshlangan. Ota-onasi erka qiz deb aytganini muxoyyo qilishgan, erkam deb boshlariga ko`tarishdi. Bir o`zini 3 tadan xonasi bor. Tagida mashina eng chiroyli liboslar, yegani oldida. Tug`ulganidan, unda hamma narsa bo`lgan, faqat biroz etibordan boshqa. Bolaligi boshqacha o`tdi. Ota onasi, uni haddan ortiq ehtiyot qilishganidan. Uyda enaga bilan yolg`iz qoldirishardi, darvoza xatlab chiqishga ruxsat yo`q. Miriqib o`ynayotgan qo`shni qizchalarga deraza orqali qarab o`tirish bor-u, qo`shilib o`ynashiga ruhsat yo`q edi. Ota - onasi katta amaldor bo`lgani uchun, kim bilan do'st bo'lish ketagu, kim bilan yo'q bularni ham ular xal qilishardi. Chunki u oddiy odamni qizi emas. Nazarida bu xayotda shundog` sohtalikdan iboratdek.
Keyinchalik fel atvori o'zgardi, oddiy qiz bo`lishiga yo`l qo`ymagan ota onasiga jahil qilibmi! Atayin o`zini qo`rs, tarbiyasiz qilib ko`rsata boshladi. Har kimni haqoratlagan, jizzaki bo`lib bordi. Maktab, kollej davri birorta dugona ottirmadi. Huddi o`g`il bolalarday beyzori bo`ldi qoldi. Maktab kolejni eng taniqli qizi edi. Ota onasi-ku umuman tushuna olishmasdi. ``Menga qizil rangli ko`ylak olib bering`` desa, olib berishardi, ammo ko`ylakni olgach ``Men oq degandim`` deya janjal qilardi. Shu tariqa ota onasidan o`zicha alamini olardi. Zulfizarni bu fel atvori to inistitut xovlisiga qadam bosguniga qadar davom etdi.

Zulfuzar eshik oldida turgan edi. Oldiga soddagina qiz keldi va savolga tutdi.
- Siz ham yangimi?
- Bu nima deganing! -deb qoshlarini chimirdi Zulfuzar.
- Kechirasiz. Juda hayajondaman, - qiz Zulfuzarga qo`lini uzatdi. - Ismim Umida dugona bo`lib ketamiz degan umiddaman! -u jilmaydi.
- Men ismim Zulfuzar...

Umidani do`stlik taklifi chin dildan bo`lgani uchunmi, tezda qalin dugonaga aylandilar. Zulfuzar hech qachon bundayin soddadil, samimiy qizni uchratmagan edi. Ustiga ustak go`zalligichi. Inistitutga qatnashi uchun, otasi tagiga qimmatbaxo mashina olib bergan bo`lsada. Birinchi chin do`sti dugonasi bilan inistitut yotoqxonasida qolishni xush ko`rardi.

Qozonga yaqin yursang qorasi yuqadi. Ammo men boshqacha tarif berardim. Tilla kukuniga teginsang, usting zar bo`ladi. Dugonasini barcha chiroyli fel atvorlari unda namayon bo`layotganday, Zulfuzarni yuish-turishi, insonlarga momilasi butunlay o`zgardi. Lekin aslida u qalbining qarida o`zi berkitib qo`ygan asil Zulfuzar namoyon bo`layotgan edi. Mana o`shandan beri do`stligi qalinlashib bormoqda...

Zulfuzar shunday dugonasi borligidan be nihoya baxtiyor. Uning yonida xovliga kirib borar ekan, derazadan tashqariga qarab turgan. Qora ko`z oynak taqib, qo`llarini ko`ksiga qovushtirib turgan, juda kelishgan yigitga ko`zi tushdi. Yigit unga qarab turganini, sezib mayin jilmaydi va boshini salgina egib unsiz salomlashdi. Biroq yigitni beyparvo qarab turishini ko`rib o`zini kamsitilganday his qildi. Bey ehtiyor olifta deb pichirladi. Agar boshqa yerda bo`lganda, bunday hurmatsizlik uchun ortiga qaytib ketardi. Lekin dugonasi hurmati uchunham bu fikrdan yiroqlashdi...

Ikkovlashib xonaga kirib keldilar.

Qizlar yana birma-bir chaqaloqni tabriklab uning shaniga iliq tilaklar bildirdilar. Uyog'i shodon, o'yin-kulguga ulanib ketdi. Dasturxonga tortilgan nozu nematlardan cho`qilashdi. Bir tomonda musiqa qo`yilgan, ko`ngli ko`targanlar raqsga tushmoqda. Kimdur institut yotoqxonasida bo`lgan qiziq voqealarni aytib kuldurgan, yana kimdur yonidagi dugonalariga sevgan yigiti haqida miriqib so`zlamoqda...

Birrovga tashqariga chiqqan mezbon qiz Umida xonga kirgan xamoni ikki, uch bor qarsak chalib hammani etiborini o`ziga tortdi. Shunda eshikdan qo`lda dutor cholg`u asbobini ko`targan, boya Zulfuzar ko`rgan