Tasodifiy hikoya: Ingiliz tili 6qtuv4im bn...
Mani ismim zafar (sex_xochu) bu voqea wu yil may oylarida b6gan.man k6lejda 2 kursman bir ingiliz ti...davomi
Mani ismim zafar (sex_xochu) bu voqea wu yil may oylarida b6gan.man k6lejda 2 kursman bir ingiliz ti...davomi
Muttahamning parvozi (I- qism)
| Добавил: | ------DIMA----- (17.10.2016 / 01:51) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 106995 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Tadeush Dolenga-Mostovich
Muttahamning parvozi (I- qism)
agar o'quvchilarga maqul kelsa qolgan ikki qismi ham joylanadi.
Restoran xoʻjayini pianinochiga qarab qoʻl siltagan edi, tango sadolari darhol tindi. Tansa tushayotgan erkak bilan ayol boʻm-boʻsh zalning oʻrtasida toʻxtab qolishdi.
— Xoʻsh, qalay? — deya soʻradi ozgʻingiia malla soch juvon. Soʻngra sherigining quchogʻidan chiqdi-da, stollardan birining chetiga omonatgina oʻtirgan semiz xoʻjayinning oldiga keldi.
Xoʻjayin uning savoliga javoban yelka qisib qoʻya qoldi.
— Yaramaydimi? — beparvogina soʻradi juvon.
— Qayoqda deysiz! Oʻzini tutishni mutlaqo bilmaydi. Kelishgan boʻlganida ham goʻrga edi.
Haligi erkak ham ularning yoniga keldi.
Malla soch juvon unga diqqat bilan koʻz yugurtirib chiqdi. Egnidagi kostyumining ancha ohori toʻkilgzn erkakning ogʻzi kichkina, iyagi goʻshtdor boʻlib, toʻkila boshlagan mallatob sochlarining oʻrtasidan farqi ochib taralgan edi.
— Ilgari ham biror yerda tansa tushganmisiz?
— Yoʻq. Ha, aytganday, tushganman. Faqat oʻz oshnalarim orasida, albatta. Ular tansaga ancha yaxshi tushasan, deyishardi.
— Qayerda tansa tushgan edingiz? — loqaydgina surishtirgan boʻldi xoʻjayin.
Tansa boshqaruvchilikka nomzod boʻlib kelgan haligi kishi zalga ma’yus koʻz yugurtirdi.
— Oʻzimiz tomonda, Liskovda tushgan edim. Baqaloq kulib yubordi.
— Varshava sizga Liskov emas, azizim. Bilasizmi, bu yerda dabdaba va shukuh kerak boʻladi. Ochigʻini ayta qolay: bizga toʻgʻri keshmas ekansiz, Yaxshisi, oʻzingizga boshqa ish qidirib toping.
Shunday deya u orqasiga oʻgirilib, bufet tomon yoʻl oldi. Malla soch juvon garderobga qarab yugurdi. Pianinochi royalning qopqogʻini yopib qoʻydi.
Omadi chopmagan raqqos shoshilmay plashini qoʻliga tashladi-da, shlyapasini bostirib kiyib, eshik tomon yoʻl oldi. Shu payt uning dimogʻiga oshxonaning ishtahani qitiqlovchi hidi urildi: yonidan buterbrod toʻla patnis koʻtarganicha dastyor bola yugurib oʻtdi.
Koʻcha quyosh nurlariga gʻarq boʻlgandi. Peshin mahali yaqinlashmoqda edi. Oʻtkinchilar deyarli koʻrinmasdi. Dizma, ohista qadam tashlaganicha Lazenkiga joʻnadi. Penknaya muyulishiga yetgach, u toʻxtab, jiletining choʻntagidan nikel' tangani oldi.
«Oxirgisi», — deya xayolidan oʻtkazdi u.
Soʻng papiros sotiladigan kioska yoniga keldi.
— Ikkita «Gran-pri».
Dizma qaytimini sanab oldi-da, beixtiyor yoʻlida davom etdi va tramvay bekati oldiga borib toʻxtadi. Hassa tutgan allaqanday chol unga xira koʻzlarini tikib turardi. Qoʻlida bir talay tugun ushlagan bashang bir xonim tramvayni kutar ekan, yoʻldan koʻzini uzmasdi. Xonimdan sal narida qoʻltigʻiga kitob qistirgan bir bola chidamsizlik bilan pitirlab turardi. Uning qoʻltigʻidagi narsa aslida kitob boʻlmay, kul rang polotnodan tikilgan papka edi. Bola Dizmaga orqa oʻgirganida papkaning ogʻzida xatlar va korrespondensiya topshirilgach, egasidan qoʻl qoʻydirilib olinadigan bir dasta kvitansiyalar koʻrindi.
Dizma bolaga qaradi-yu, bir vaqtlar notarius Vinderning huzurida xat tashuvchi boʻlib xizmat qilganida oʻzi ham shundan papka koʻtarib yurganini esladi. U paytlar hali urush boshlanmagan edi. Oʻshandan keyin bir oz vaqt oʻtgach, Dizma Liskovda pochta chinovnigi boʻlib ishga oʻtgandi. Faqat notariusning konvertlari havo rang boʻlib, bolaning papkasidagi konvertlar esa oq edi.
Bekatga toʻqqizinchi tramvay kelib toʻxtadi. Bola tramvayning toʻxtashini kutib oʻtirmay, orqa eshikdan sakrab chiqqan edi, papkasi tutqichga ilinib qolib, xatlar sochilib ketdi.
«Shumtakaning omadi bor ekan — bugun yer qup-quruq», — deya xayolidan oʻtkazdi raqqos, bola xatlarni qanday terib olayotganini kuzatar ekan.
Tramvay joyidan qoʻzgʻalgan edi, bitta xat zinadan yerga uchib tushdi. Dizma oq konvertni olib, uzoqlashib borayotgan tramvay ortidan qoʻl siltadi. Biroq xatlarni papkaga joylash bilan ovora boʻlib qolgan bola hech nimani sezmadi. Silliq qogʻozdan ishlangan konvertga qoʻl bilan chiroyli qilib:
Pan rais Artur Rakovetskiyga
Mahalliy Uyazdovskiy xiyoboni, 7.
deb yozib qoʻyilgan edi.
Ogʻzi yopilmagan konvertga ikki buklangan bejirimgina kartochka joylab qoʻyilgan ekan. Kartochkaniig bir tomoniga fransuz tilida allanimalar yozilgan boʻlib, ikkinchi tomonida, chamasi, xuddi oʻsha gapning oʻzi polyak tilida bayon etilgandi:
«Ministrlar Sovetining raisi zoʻr mamnuniyat bilan Siz pan rais zoti oliylarini Avstriya respublikasining kansleri janobi oliylari sharafiga beriladigan banketga tashrif buyurishlarini iltimos qiladilar. Banket shu yilning 15 iyul' kuni, kech soat sakkizda, Yevropa mehmonxonasining birinchi qavatidagi salonlarda beriladi».
Kartochka pastiga mayda harflar bilan: «Frak, ordenlar», deb yozib qoʻyilgan edi.
Dizma adresni yana bir marta oʻqib chiqdi: Uyazdovskiy xiyoboni, 7. Olib borib bersa qanday boʻlarkin? Zora bir zlotiy berishsa... Kel, undan nima ketdi, Yettinchi uy! Bu bir necha qadam narida-ku, axir.
Uyda turuvchilarning roʻyxatida «A. Rakoveskiy» familiyasining qarshisiga: «kv. № 3, bel'etaj» deb yozib qoʻyilgan edi.
Dizma zinadan yuqori koʻtarildi-da, bir necha marta qoʻngʻiroq tugmasini bosdi. Bir ozdan soʻng darbon paydo boʻlib, pan raisning chet elga ketganini aytdi.
— Omad chopmasa shunaqa boʻladi oʻzi!
Dizma yelkasini qisdi-da, qoʻlida xat bilai uyi tomon joʻnadi.
Oradan qirq minutcha oʻtgach, u Lutskaya koʻchasiga yetib bordi-da, har qadamda gʻichirlayditan taxta zinadan beshinchi qavatga chiqib, eshikni ochdi.
Ichkaridan Dizmaning dimogʻita gup etib qashshoq xonadonning isi urildi: bu yerda piyozdogʻning totli hidi bilan hoʻl yoʻrgakning achchiq hidi aralashib ketgandi. Burchakdan ayol kishining tovushi eshitildi:
— Eshikni yopsangiz-chi. Bolani shamollatib qoʻyasiz! Dizma allanima deb toʻngʻilladi-da, shlyapasini yechib, pal'tosini devordagi mixga ildi va deraza yoniga borib oʻtirdi.
— Xoʻsh, qalay? — soʻradi ayol. — Ish topdingizmi?
— Hozircha yoʻq.
— Eh, pan Dizma! Bu yerlarda bekorga ovora boʻlib yuribsiz. Sizga necha marta aytdim axir! Qishloqda rizqi roʻzni topish osonroq boʻladi. Erkaklarning hammasi shunaqa oʻzi.
Dizma indamadi. Mana uch oy boʻlibdiki, Panskaya koʻchasidagi «Fil» mayxonasi yopilganidan beri u ishsiz yurardi. Mayxonada u harqalay mandolina chalib, kuniga besh zlotiy ishlardi. Bundan tashqari, u yerda kechki ovqati ham tekinga tushardi. Rost, mehnat birjasi uni temir yoʻl uzel qurilishiga ishga yubordi. Biroq Dizma u yerda injener bilan ham, master va ishchilar bilan ham chiqisha olmadi. Ikki haftadan soʻng uni ishdan boʻshatib yuborishdi. Liskovda esa...
Ayol ham, chamasi, shu haqda oʻylardi.
— Pan Dizma, shundan koʻra oʻz yurtingizga, qarindosh-urugʻlaringizning oldiga joʻnaganingiz ma’qul emasmi? U yerda sizga doim ish topiladi.
— Mening hech qanaqa qarindosh-urugʻim yoʻq, deb aytganman-ku, sizga, pani Valentova.
— Oʻlib ketishganmi?
— Ha, oʻlib ketishgan.
Valentova kartoshkasini artib boʻlib, qozonchasini olovga qoʻydi.
— Varshavaning
Muttahamning parvozi (I- qism)
agar o'quvchilarga maqul kelsa qolgan ikki qismi ham joylanadi.
Restoran xoʻjayini pianinochiga qarab qoʻl siltagan edi, tango sadolari darhol tindi. Tansa tushayotgan erkak bilan ayol boʻm-boʻsh zalning oʻrtasida toʻxtab qolishdi.
— Xoʻsh, qalay? — deya soʻradi ozgʻingiia malla soch juvon. Soʻngra sherigining quchogʻidan chiqdi-da, stollardan birining chetiga omonatgina oʻtirgan semiz xoʻjayinning oldiga keldi.
Xoʻjayin uning savoliga javoban yelka qisib qoʻya qoldi.
— Yaramaydimi? — beparvogina soʻradi juvon.
— Qayoqda deysiz! Oʻzini tutishni mutlaqo bilmaydi. Kelishgan boʻlganida ham goʻrga edi.
Haligi erkak ham ularning yoniga keldi.
Malla soch juvon unga diqqat bilan koʻz yugurtirib chiqdi. Egnidagi kostyumining ancha ohori toʻkilgzn erkakning ogʻzi kichkina, iyagi goʻshtdor boʻlib, toʻkila boshlagan mallatob sochlarining oʻrtasidan farqi ochib taralgan edi.
— Ilgari ham biror yerda tansa tushganmisiz?
— Yoʻq. Ha, aytganday, tushganman. Faqat oʻz oshnalarim orasida, albatta. Ular tansaga ancha yaxshi tushasan, deyishardi.
— Qayerda tansa tushgan edingiz? — loqaydgina surishtirgan boʻldi xoʻjayin.
Tansa boshqaruvchilikka nomzod boʻlib kelgan haligi kishi zalga ma’yus koʻz yugurtirdi.
— Oʻzimiz tomonda, Liskovda tushgan edim. Baqaloq kulib yubordi.
— Varshava sizga Liskov emas, azizim. Bilasizmi, bu yerda dabdaba va shukuh kerak boʻladi. Ochigʻini ayta qolay: bizga toʻgʻri keshmas ekansiz, Yaxshisi, oʻzingizga boshqa ish qidirib toping.
Shunday deya u orqasiga oʻgirilib, bufet tomon yoʻl oldi. Malla soch juvon garderobga qarab yugurdi. Pianinochi royalning qopqogʻini yopib qoʻydi.
Omadi chopmagan raqqos shoshilmay plashini qoʻliga tashladi-da, shlyapasini bostirib kiyib, eshik tomon yoʻl oldi. Shu payt uning dimogʻiga oshxonaning ishtahani qitiqlovchi hidi urildi: yonidan buterbrod toʻla patnis koʻtarganicha dastyor bola yugurib oʻtdi.
Koʻcha quyosh nurlariga gʻarq boʻlgandi. Peshin mahali yaqinlashmoqda edi. Oʻtkinchilar deyarli koʻrinmasdi. Dizma, ohista qadam tashlaganicha Lazenkiga joʻnadi. Penknaya muyulishiga yetgach, u toʻxtab, jiletining choʻntagidan nikel' tangani oldi.
«Oxirgisi», — deya xayolidan oʻtkazdi u.
Soʻng papiros sotiladigan kioska yoniga keldi.
— Ikkita «Gran-pri».
Dizma qaytimini sanab oldi-da, beixtiyor yoʻlida davom etdi va tramvay bekati oldiga borib toʻxtadi. Hassa tutgan allaqanday chol unga xira koʻzlarini tikib turardi. Qoʻlida bir talay tugun ushlagan bashang bir xonim tramvayni kutar ekan, yoʻldan koʻzini uzmasdi. Xonimdan sal narida qoʻltigʻiga kitob qistirgan bir bola chidamsizlik bilan pitirlab turardi. Uning qoʻltigʻidagi narsa aslida kitob boʻlmay, kul rang polotnodan tikilgan papka edi. Bola Dizmaga orqa oʻgirganida papkaning ogʻzida xatlar va korrespondensiya topshirilgach, egasidan qoʻl qoʻydirilib olinadigan bir dasta kvitansiyalar koʻrindi.
Dizma bolaga qaradi-yu, bir vaqtlar notarius Vinderning huzurida xat tashuvchi boʻlib xizmat qilganida oʻzi ham shundan papka koʻtarib yurganini esladi. U paytlar hali urush boshlanmagan edi. Oʻshandan keyin bir oz vaqt oʻtgach, Dizma Liskovda pochta chinovnigi boʻlib ishga oʻtgandi. Faqat notariusning konvertlari havo rang boʻlib, bolaning papkasidagi konvertlar esa oq edi.
Bekatga toʻqqizinchi tramvay kelib toʻxtadi. Bola tramvayning toʻxtashini kutib oʻtirmay, orqa eshikdan sakrab chiqqan edi, papkasi tutqichga ilinib qolib, xatlar sochilib ketdi.
«Shumtakaning omadi bor ekan — bugun yer qup-quruq», — deya xayolidan oʻtkazdi raqqos, bola xatlarni qanday terib olayotganini kuzatar ekan.
Tramvay joyidan qoʻzgʻalgan edi, bitta xat zinadan yerga uchib tushdi. Dizma oq konvertni olib, uzoqlashib borayotgan tramvay ortidan qoʻl siltadi. Biroq xatlarni papkaga joylash bilan ovora boʻlib qolgan bola hech nimani sezmadi. Silliq qogʻozdan ishlangan konvertga qoʻl bilan chiroyli qilib:
Pan rais Artur Rakovetskiyga
Mahalliy Uyazdovskiy xiyoboni, 7.
deb yozib qoʻyilgan edi.
Ogʻzi yopilmagan konvertga ikki buklangan bejirimgina kartochka joylab qoʻyilgan ekan. Kartochkaniig bir tomoniga fransuz tilida allanimalar yozilgan boʻlib, ikkinchi tomonida, chamasi, xuddi oʻsha gapning oʻzi polyak tilida bayon etilgandi:
«Ministrlar Sovetining raisi zoʻr mamnuniyat bilan Siz pan rais zoti oliylarini Avstriya respublikasining kansleri janobi oliylari sharafiga beriladigan banketga tashrif buyurishlarini iltimos qiladilar. Banket shu yilning 15 iyul' kuni, kech soat sakkizda, Yevropa mehmonxonasining birinchi qavatidagi salonlarda beriladi».
Kartochka pastiga mayda harflar bilan: «Frak, ordenlar», deb yozib qoʻyilgan edi.
Dizma adresni yana bir marta oʻqib chiqdi: Uyazdovskiy xiyoboni, 7. Olib borib bersa qanday boʻlarkin? Zora bir zlotiy berishsa... Kel, undan nima ketdi, Yettinchi uy! Bu bir necha qadam narida-ku, axir.
Uyda turuvchilarning roʻyxatida «A. Rakoveskiy» familiyasining qarshisiga: «kv. № 3, bel'etaj» deb yozib qoʻyilgan edi.
Dizma zinadan yuqori koʻtarildi-da, bir necha marta qoʻngʻiroq tugmasini bosdi. Bir ozdan soʻng darbon paydo boʻlib, pan raisning chet elga ketganini aytdi.
— Omad chopmasa shunaqa boʻladi oʻzi!
Dizma yelkasini qisdi-da, qoʻlida xat bilai uyi tomon joʻnadi.
Oradan qirq minutcha oʻtgach, u Lutskaya koʻchasiga yetib bordi-da, har qadamda gʻichirlayditan taxta zinadan beshinchi qavatga chiqib, eshikni ochdi.
Ichkaridan Dizmaning dimogʻita gup etib qashshoq xonadonning isi urildi: bu yerda piyozdogʻning totli hidi bilan hoʻl yoʻrgakning achchiq hidi aralashib ketgandi. Burchakdan ayol kishining tovushi eshitildi:
— Eshikni yopsangiz-chi. Bolani shamollatib qoʻyasiz! Dizma allanima deb toʻngʻilladi-da, shlyapasini yechib, pal'tosini devordagi mixga ildi va deraza yoniga borib oʻtirdi.
— Xoʻsh, qalay? — soʻradi ayol. — Ish topdingizmi?
— Hozircha yoʻq.
— Eh, pan Dizma! Bu yerlarda bekorga ovora boʻlib yuribsiz. Sizga necha marta aytdim axir! Qishloqda rizqi roʻzni topish osonroq boʻladi. Erkaklarning hammasi shunaqa oʻzi.
Dizma indamadi. Mana uch oy boʻlibdiki, Panskaya koʻchasidagi «Fil» mayxonasi yopilganidan beri u ishsiz yurardi. Mayxonada u harqalay mandolina chalib, kuniga besh zlotiy ishlardi. Bundan tashqari, u yerda kechki ovqati ham tekinga tushardi. Rost, mehnat birjasi uni temir yoʻl uzel qurilishiga ishga yubordi. Biroq Dizma u yerda injener bilan ham, master va ishchilar bilan ham chiqisha olmadi. Ikki haftadan soʻng uni ishdan boʻshatib yuborishdi. Liskovda esa...
Ayol ham, chamasi, shu haqda oʻylardi.
— Pan Dizma, shundan koʻra oʻz yurtingizga, qarindosh-urugʻlaringizning oldiga joʻnaganingiz ma’qul emasmi? U yerda sizga doim ish topiladi.
— Mening hech qanaqa qarindosh-urugʻim yoʻq, deb aytganman-ku, sizga, pani Valentova.
— Oʻlib ketishganmi?
— Ha, oʻlib ketishgan.
Valentova kartoshkasini artib boʻlib, qozonchasini olovga qoʻydi.
— Varshavaning
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!