Tasodifiy hikoya: Maktab
Qizim qachon erga tegasan endi?! -Uff oyi faqat bugun emas,bugun birinchi ish kunim-ku! -Unda ayt qachon?Eshigim tagidagi sovchilar meni yeb qo`yishdiku!? -Mmm,oyii rosa besabirsizda yana ozgina kuting!! -To`rt yil kutdim,bas men aytgan o`sha Akbar degan bolaga tegasan esli hushli kelishkan yigit ekan,yana bankda ishlarkan!! -Oyi huddi o`ziz erga tegayotgandek maqtaysiza)) -Bo`ldi jim hazil qima menga choyingni ichda ishinga jo`na yakshanba kuni uchrashuv bo`ladi bo`lg`usi kuyov bilan!! -...davomi

Baxtim izlab...!

Добавил:	-MAJNUN- (17.12.2016 / 07:35)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	25478
Комментарии:	Комментарии закрыты

Baxtim izlab...!



Armon o`qi yurakda,
Zirqiratdi tanamni.
Chayonlar ko`p yo`lakda,
Muzlatdi dil xonamni.
Savdoying qo`y soxir ishq,
Orttirmagin alamni.
Shundoq ham bu chayonlar,
Makon qildi kulbamni!


Ikkinchi qavatning shinamgina xonasi. Xonaning har bir jihozi did bilan joylashtirilgan. Kanpuyet, tilivizir, kanditsaner hatto devor qog`ozi va pardalar rangigacha e`tibor berilgan. Yumshoq o`yinchoqlar esa xona chiroyiga chiroy qo`shgan. Xonaga kirgan inson bir qarashdayoq, bu xona qizbolaga tegishli ekanini faximlab olishi mumkun...
Bu shinam xonaning, sohibasi o`zining tutquchlari o`yma naqshli, yotoq devonida, boychechaklar tasviri tushurilgan choyshobi, og`ushida shirin uyquda yotardi. Qarg`a qanotidek tim-qora sochlari, yuzini biroz to`sgan. Har qoqishi, yuraklarga muhabbat shamolini yetqazuvchi, uzun kipriklar, o`z maxbubini quchgan oshiqlarday bir-birlariga yopishgan. Nafas olayotganini sezish mushkul, juda sokin, lablar esa tabssumga shaylangandek biroz yoyilgan. Huddi tushlarida, sevgan yori bo`sa olib, uyaltirganidek yanoqlariga qizillik yugurgan...
Bu noz uyquda yotgan sanam, shundayin dilbar-ki uni uyg`otishga biror kim jazim eta olishi dargumon...
Biroq qiya ochiq deraza oynasidan bosh suqqan, erka tong shamoli, harir pardalarni hilpiratib xona ichkarisiga kirdi va qizni yuzlariga urilib, erkalab o`pich olgancha xona uzra yoyildi. O`zi bilan, yaqindagina yog`ib o`tgan yomg`ir, hamda gulzor ichidagi rayhonlar isini olib kelib qizning dimog`iga urdi...

Kipriklar jonlandi, sohibasini uyg`otish uchun, uyqu pardalarini ochib, uyg`onishga majburladi...
Yorug`lik ko`zlarini qamashtirgani tufayli ko`zlarini yumgan holatda nozik gavdasi ko`targan qiz bir muddat yostig`ini quchoqlab o`tirdi. So`ngra qo`llarini ikki yonga keng yoyib chigilini yozdi, istamaygina o`rnidan turib deraza oynasi tomon yaqinlashdi. Tong yorishmay turib yog`ib o`tgan yomg`ir, tabiyatni poklab ketgan. Derazani kattaroq ochgani hamoni tog` havosiday musoffo havo honaga bostirib kirdi. Sochlarini oynab, yuziga urilayotgan shabada, quloqlariga ``sen juda go`zalsan`` deb shirlagancha bir olam orzularni qalbiga joo etayotgandek bo`ldi go`yo. Dimog`ini biroz ko`tarib, o`pkasini havoga to`ldirdi...

- Naqadar go`zal... - lablarida tabassum bilan shivirladi...

Xonasini shamollatib, o`rnini tuzatgach, yuz-qo`lini yuvgani oshiqdi...

Bugun kollejdagi o`qishining birinchi kuni, shuning uchun biroz shoshilardi. Yuz qo`lini yuvgach, oyna qarshisiga keldi, sochlarini taradi. Egniga kofta, yupkasini kiydi.
U juda go`zal, juda baxtiyor. Chiroyidan huzir kuzguham chil-chil bo`ladigandek. Ko`zlarini oynaga tikdi, qarshisidagi o`z aksiga tikildi... Sho`xliklari shaxlo ko`zlarida, erkaligi nafis tabassumida aks etgan qizgina. Bir nima kamday, qutichadagi tilla zanjirini qo`liga oldi...

Yuqori qavat zinasidan, asta tushib kelar ekan, balant poshnali tuflisida oyog`i qayrilib ketmasligi uchun nozik qadam bosardi...

Nonushta dasturxoniga hali barcha to`planishmagan edi. Qiz asta yuqori qavatdan tushib keldi.

- Assalomu a`laykum dadajon!
- Va`alayku ona qizim turdingmi?
- Bugun kollejdagi birinchi o`qish kuni duo qiling!
- Nonushtachi?
- Ishtaham yo`q...
Birinchi kun qizida hayojon borligini payqagan otasi, miyg`ida bosh chayqab kulib qo`ydi.
- Ha mayli qani... - qo`llarini duoga ochdi otasi...

Kollejdagi birinchi kunini boshlanishi, kun bo`yi osmonni qoplab, yo-ketishi yo-yog`ini bilmay suzib yurgan qora bulutlarni nazarda tutmasa hammasi a`lo darazada boshlandi. Yangi do`stlar, yangi o`qtuvchilar. Yoshlar uchun keng imkonyatlar...

Hammasi yaxshi ketayotgandi-ku! Lekin uyga qaytar chog`ida, kollej darvozasidan chaqib ulgurmaslaridan yomg`ir sharros quyib berdi. Yomg`irdan qochib, arang bekatgacha yetib oldi...

- Vooy! -dedi, yupkasini etagiga sachragan loy dog`lariga ko`zi tushib. - Boya ko`rgandim... -degancha sumkasini titkilardi...

- Marhamat! -dedi, notanish yigit dasrumolcha uzatib.
Boya ortidan kelayotgan yigitga e`tibor ham bermagandi. Lekin unga bir qaradi-yu, ko`ksida dinamit portlashi sodir bo`lganday, yuragi jismiga sig`may ketdi. Og`riqliy ammo yoqimli, balki shu topda muhabbat farishtasi o`z paykoni bilan uning ko`ksini aniq nishonga olgandur...

- Mana marhamat... - yigitni yana qilgan taklifi uni o`ziga keltirib qo`ydi.
- Yo` rahmat o`zimni-ki bor...
- Olavering baribir o`ziznikini topolmaysiz!
Qiz yalt etib qaradi, shu top yigit o`tli tabassumi bilan qizni qalbini butkul zab etdi...
- Nega?
- Bu o`zizniki, boya tushib qo`ydiz!

Qiz nigohlarini dastrumolchaga qaratdi, haqiqatdan o`ziniki. Yomg`ir tegib biroz namglangan dastrumolchani qo`liga olar ekan, yigitni qomati, tabassumiga mahliyo bo`lib, e`tiborsiz bo`lganidan uyalib ketdi.
- Rahmat...
- Arzimaydi... Ismim Aziz... - yigit qo`l uzatdi...

Shu oddiy bo`lmagan, salom-alikdan boshlangan munosabat, keyinchalik tasodufiy uchrashuvlar, uyigacha kuzatib qo`yish va nihoyat pana-panadagi uchrashuvlargacha yetdi...

* * * * *

Tuni bilan uyqusida halovat bo`lmadi, erta tongda turtib olgan o`zini qayerga qo`yishni bilmas. Huddi oppoq par kabi osmonda uchib yurganday. Chunki ikki kun avval, u onasi bilan gaplashishini va onasini yuborishini aytgan edi...
Shuning uchun bugun halovatini yo`qotgan. Hademay hushxabar eshitishini kutyabdi. Yumshoq o`yinchog`ini quchoqlagancha, xonasida uyoqdan bu yoqqa yuradi, goh oyna qarshisiga kelib o`z aksiga termuladi, goh derazadan qarab tashqarida maydalab yog`ayotgan qor parchalarini kuzatadi. Ko`zlari ko`rayotgan hamma yerni oppoq qor qoplabi, huddi uning orzulari kabi pok va beypayon...

Deraza oldida turgancha, qorlarga qarab hayolga erk berdi. Eslaganda ham eng shirin damlarni eslaydi. O`sha hiyobondagi uchrashuvni yana bir bor yodiga oldi...

- Gulimsan... Sen faqat mening bog`imda ochilasan... -deya qo`llaridan ohista ushlab, sevgi izhor qilgan yigitni ko`z oldidan o`tqazdi.
Negadur o`sha kun hayoliga keldi deguncha, lablariga titroq kiradi. Yuragi o`tloqda sho`x sakrab yurgan quyonchaday tipirchilaydi. Huddi u yonida turganday, hayjondan oyoqlarida qaltiraydi. Yuzlari qizaradi, o`z-o`zidan lablarida tabassum paydo bo`ladi...
Yumshoq o`yinchog`ini bag`riga bosgancha, dilida tinmay uni sevishi takror-takror qaytarishdan charchaydi...

Negadur shu topda uni yana ko`rgisi kelib ketdi.
Soatga qaradi, qovog`larini uydi, shu ohirgi oylarda soat ham atayin kutganda, immillab zarur vaqtda esa juda tez harakat qilayotganidan biroz jaxlini chiqdi. Lekin na iloj vaqt oliy hakam...

Bir qo`lida mo`ynali palto, sharf ikkinchisida balant poshnali qo`nji tizza baravor etib va shumkasini ko`targancha zinadan tushib keldi. Dasturxon atrofiga yig`ilga oyla azolari bilan salomlashdi...

Stulga o`tirib, bir ikki ho`plam shirinchoy, u bu narsalarda cho`qilagan bo`ldi.
- Dadajon duo qiling, o`qishga kech qolaman...
- Qizim o`qishingni kaliti senda turadimi! Namuncha shoshilmasang? -dedi onasi qizining