Tasodifiy hikoya: Birinchimmi dovomi
Ko'krelaridan o'pdim. Har xil ovozla chqardi undan. Anchadan beri erke kishi ushamo'di bulani didi...davomi

Yangi yil hikoyasi (tarjima)

Добавил:	Князь (29.12.2016 / 21:47)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	10441
Комментарии:	Комментарии закрыты

Yangi yil hikoyasi
(Новогодняя история. Автор А. Васильев)
Bu voqea 1952-yilda yuz bergandi.
Men Moskvadagi Xarbiy bilim yurtini tamomlagandim. Shunisi aniq ediki meni endi uzoq-uzoq o’lkalardan biriga xizmatga yuborashida. Bu men uchun qo’rqinchli emasdi...
Mendagi yagona kamchilik: haligacha sevikli ayolni uchratmaganim edi, uylanmagan ofitser bo’lishsa esa – salgina g’alati holat.
Do’stim Volodya bilan esa ahvol anchagina boshqacharoq - uning qaylig’i bor. U boshqa shaharda geologiya fakultetida o’qiydi.
Yangi yil arafasida Volodya telegramma oldi: qaylig’i Zoya soat uchdagi poyezdda Moskvaga kelarkan. Shu payt juda noxush hodisa yuz berdi – Volodyaning tobi qochib qoldi. Harorati 40qa chiqqan, o’rnidan qo’zg’alishga ham majoli yo’q. Nima qilish kerak? Do’stimga yordam berishga qaror qildim. Ilgari hech Zoya bilan uchrashmagandim. Volodya menga uning ko’rinishini ta’riflab berdi, lekin juda aniq emas. “Muhimi,-dedi Volodya, - U juda ham yoqimtoy!”
Va mana beshinchi raqamli vagon oldida turib olib poyezddan tushib kelayotgan har bir qizga diqqat bilan termulib o’tiribman. Nihoyat juda ham yoqimtoy bir qiz vagondan tushdi. Bu aniq – U! Men “Siz Zoyamisiz?” deb so’radim, “Ha” deya javob berdi – “Siz Volodya bilan uchrashishingiz kerak edi, shunaqami?” – “Shunaqa...”. Unga vaziyatni tushuntirib uning jomadonini qo’lidan oldim va boshqa vokzalga qarab yo’l oldik. Yo’lda unga bir-biridan qiziq kulguli yangi yil voqealaridan aytib berdim. Va ich ichimdan shuni his qildimki do’stimning qaylig’ini sevib qoldim. Qanday daxshat!
Vokzaldan chiqib yotoqxonaga keldim. Kayfiyat – tushkun. Volodya bilan yashaydigan xonamizga kirib kelganimda quvoq qahqahani eshitdim. Ayol kishi kulgusi. “Qiziq, - o’yladim men. – Uning qaylig’i poyezdga o’tirib qaytib ketdi, o’zi bo’lsa xonada boshqa qiz bilan kulishib o’tiribdi!”
Eshikni ochib xonaga kirdim va Volodyaning yonidagi yoqimtoygina qizni ko’rdim. “Igor, - dedi Volodya, - tanish – bu mening Zoyam. Vokzalda bir biringizni o’tkazib yuboribsizlar va u to’g’ri shu yerga kelib qo’ya qolibdi. Bizni tabrikla, yozda to’y qilishga kelishib oldik!”
Hayratdan yiqilib tushay dedim! Unda meni kimni kuzatib qo’ydim? Va eng muhimi endi uni qanday topaman?!
Uni qanday qidirganim, qanday qilib gazetalarga e’lon berganim, kutganim, umid qilganim to’g’risida aytib o’tirmayman. Shuni aytishim mumkinki do’stim Volodya ikkimiz ham ellik uchinchi yilning yozida uylandik. Bunga ham ancha yillar bo’ldi.
Lekin Zoya ikkimizda bitta an’ana o’zgarmasdan qoldi: har yili 31 dekabr kuni xuddi Yangi yilni uyda bayram qilgandek vokzalga boramiz va ko’p yillar ilgari sodir bo’lgan kutilmagan va baxtli uchrashuvimiz sharafiga shampan ichamiz.
P. S. Qo’ldan kelgancha tarjima qildim, kamchiliklar uchun uzr.