Tasodifiy hikoya: Domilam Bilan Real voqea<1qism)
2-qism Domilam trustigimni yechib tik turgan Qo'tog'imni Qo'llari bilan O'shlab Silay boshladi men ...davomi

YURAGIMDA SAQLAGANLARIM: QORQIZNING DARDI...

Добавил:	JaNoB_X (04.01.2017 / 09:20)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	13579
Комментарии:	Комментарии закрыты

Kecha odnoga kirgandim tasmadagi bir mavzu meni befarq qoldirmadi, bir singilchani yozganlarini sizlar bilan baham ko'rmoqchiman...

Gunohlarim shunchalik og'irmidiki, ota-onam meni ko'rishni istamaydi, havotirga tushmaydi.

Maktublar bizga turli insonlar taqdiridan kichik lavha keltiruvchi elchi, vositachi. Har birini o'qiganimiz sari Alloh odamlarga o'xshashi yo'q qismat bitganiga amin bo'lamiz. Goh hayratga tushamiz, ba'zan qayg'uga botamiz, ayrim chog'larda sevinamiz ham. Ismini sir tutishni so'ragan ushbu xat egasining kechmishlari esa bizni o'yga toldirdi. O'ylaymanki undan o'z maslahatlaringizni ayamaysiz.

- Men yangi yilni intiqlik bilan kutyapman, - deb gap boshlaydi xat egasi.
- O'tgan yilgi voqeadan so'ng endi har yili kutsam kerak. Bilmayman, yana qancha kutib yashayman, bu bayramni? Ammo bilamanki uzoq kutaman...
Keling men sizga hammasini boshidan so'zlab beraman. Men uncha katta bo'lmagan shahar chetida dunyoga kelganman. Oilada uch qiz, ikki o'g'ilmiz. Men hammasidan kichigiman. Akamlaru, opamlarning hammasi uy-joyli bo'lib ketgan. Men esa...
Hammasi o'sha, uni uchratgan kunimdan boshlandi. Men pishiriq pishirishni o'rgatadigan o'quv markazida tahsil olardim. Har kuni uydan tuxum, shakar, un kabi mayda-chuyda mahsulotlarni olib ketardim-da, uyga ajoyib shirinliklar pishirib qaytardim.
Ota-onamning eng kichik, erkatoy qizi bo'lganim sabab ular rosa maqtashar, alqab-alqab yeyishardi. Men esa bundan g'ururlanib yana nimadur pishirishga kirishib ketardim. Uyda o'zim ham mustaqil ravishda pishirib hammani, ayniqsa, jiyanlarimni xursand qilardim. Bir safar galdagi pishiriqlarning masalliqlarini olish uchun bozorga tushdim. Hamma narsani olib, asal olgani asalchilarning yoniga o'tdim.
- Arzonrog'i bormi? - dedim pul kam qolgani bois.
- Arzonini nima qilasiz? Qimmatidan oling toza bo'ladi. Ming dardga davo, - dedi sotuvchi yigit...
U o'ta kelishgan, baland bo'yli, qora qoshli, ochiq yuzli yigit edi.
Bir qarashdayoq yuragim jiz etdi.
- Men pishiriq uchun olyapman. Toza bo'lishi shart emas, - dedim to'grisini aytib.
Shundan so'ng u boshqa asalni tavsiya qildi. Men endi uning doimiy mijoziga aylandim. O'quv kurslarim tugagandan so'ng ham aynan uni ko'rish uchun pishiriq pishirishga kirishar va bozorga kelib, undan asal olib ketardim. Tabiiyki bu orada biz yaqin tanishga aylandik. So'rashadigan, rasta oldida biroz gaplashib qolib ketadigan bo'dik. Keyin men qo'shnilarning taklifi bilan ko'proq pishiradigan, ular har kuni oladigan bo'lishdi. Endi har kuni, ko'proq pishiriq pishirar va pullardim. Biroz foyda qila boshlaganimni ko'rgan ota-onam yanada ko'proq pishirimga sharoit yaratdi va bozordagi bir pishiriq sotadigan ayolga sotgani berib, foyda qila boshladim. Endi yanada ko'p asal olganim uchun biz qadrdonlarga aylangan va telefon va telegram orqali ham turadigan bo'ldik. Kunlarning birida uning rashk qilayotganini sezib qoldim. Shunaqa xursand bo'ldimki...
Keyin sevishini aytdi, so'ng sovchi yubordi. Sovchilarga otam rad javobini berdi. Sababini bilmadim. Oyoq tirab turib oldi. Men yig'ladim-siqtadim. Onam o'rtaga tushmoqchi bo'ldi. Otam baribir yumshamadi. Oxiri onamdan bildimki, ko'ngil qo'ygan insonimning otasi bilan bir paytlar birga ishlagan va u tufayli otam ishdan haydalgan ekan. To'g'rirog'i otamni ishdan haydatgan. Shuning uchun otam sira yon bermadi. Men esa muhabbatimdan voz kecholmasdim. Uni chin dildan sevardim.
- Menga sendan boshqasi kerakmas. Qochib ket, - dedi yigit jiddiy, men onamga aytib, seni to'g'ri uyga olib boraman. Keyin ilojsiz qolishgach, to'yga rozi bo'lishadi.
Bu yo'l menga ma'quldek ko'rindi. Axir men begona bilan ketayotganim yo'q. Hamma biladi. U menga sovchi yuborgan, niyat jiddiy. U bilan birga ketsam... Shu bilan yana ota-onasi sovchilikka boradi, sekin tushuntirishadi. Birov bilib birov bilmaydi. Shu bilan hamma rozi. To'yimiz bo'ladi va men baxtli bo'laman. G'o'rligim sabab shu yo'lni to'g'ri deb bildim. U bir hafta tayorgarlik ko'rdi. Uydagilar bilan mashlahatlashgan holda men sekingina u aytgan joyga bordim. O'sha kunning o'zida ota-onasi yana biznikiga borgan va vaziyatni tushuntirgan. Otam battar tutaqibdi, to'nini teskari kiyibdi. Uyga qadam bosmasligimni aytibdi...
- Hozir qizishib turibdida, hademay hammasi o'z o'rniga tushadi, - dedi bo'lajak qaynonam...

Afsuski unday bo'lmadi. Yarim yil kutdik, bir yil kutdik. Oxiri kichikroq to'y qilib bizni nikohlashdi. To'yga bitta-ikkita qarindoshlarimni aytmasa, yaqinlarim kelmadi. Hamma mendan hafa. "Otaning yuziga oyoq qo'ydi" deb bilardi...
Xullas, men shu tarzda o'z uyimga begona bo'ldim. Mana shu voqeaga ham to'rt yil bo'libdi. Bu orada farzandli bo'ldim... Kelin bo'lgan uyimning o'tidan kirib kulidan chiqdim. Hammasining ko'nglidan joy oldim. Faqat...faqatgina ota-onamning ko'ngli yumshamayapti, mehri tovlanib, meni kechirishmayapti. Ularni juda sog'inib ketdim. Shunchalar ko'rgim keladiki.

Oxiri o'tgan yili bir ish qildim...



Davomi bor...


E'tiborlariz uchun rahmat!!!




Adminga ham rahmat!!!