Tasodifiy hikoya: MEHMONXONADAGI KUTILMAGAN MEHMON-2!!
Ozgina kayfim bor emasmi Lobar xonaga kirishi bilan unga shilimshiqdek yopishdim Lobar esa eeee uya...davomi
Ozgina kayfim bor emasmi Lobar xonaga kirishi bilan unga shilimshiqdek yopishdim Lobar esa eeee uya...davomi
"Taqdir charxpalagi..." yohud "Ona kasriga qolgan bola..." (tanlovga...) by Rea1ist
| Добавил: | Rea1ist (23.02.2017 / 15:54) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 23556 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Hikoyamni 3D yoki HD formatida chiqara olmaganim uchun uzr, sayt hajmi ko'tara olmadi! 
Xato va kamchiliklar uchun uzur!
Bu dunyoda ideal narsa bo'lmaganidek, ideal xikoya ham yo'qdur...
Xurmat va ehtirom ila Rea1ist...
-Yo'q yo'q oyijon! Unday qilmang...
Nima desangiz shuni qilaman. Faqat meni bolalar uyiga topshirib yubormang, unday qilmang! Yo'q, kirmayman...
Kirmaymaaaaaannn!
*******************************
Yoshgina juvonning qo'lidan tutib kelayotgan bolakay, onasi uni qayerga olib kelayotganligini bilmas edi...
Uyidan chiqib, bolalar uyining bosh darvozasi qarshisigacha, onasining qo'lidan ushlab kelgan besh yoshli bola, shu yerga yetib kelguniga qadar miq etmadi.
Uyidan chiqiboq, o'zining qo'l telefonidan bo'shamagan Mahliyo kecha kechasi, o'zining navbatdagi jazmani bilan tunni birga o'tkazar chog'ida:
-Shu bolang bo'lmaganida edi, o'zim seni osmonlarda olib yurardim. Yelkalarimni... faqat seni ko'tarib yurish uchun ishlatar edim. Ehhhh, Mahliyo- Mahliyo...-deya aytilgan jazmanining gapidan so'ng Mahliyo, o'zining tuqqan bolasidan, o'z manfaatlari yo'lida halos bo'lmoqlikka azm-u qaror qildi.
Mahliyo bilan orada o'tkazgan bir martalik jinsiy yaqinlikdan so'ng to'shak ustida yotgan erkak shu gaplarini aytganicha, yonida yotgan juvonning yalang'och tanasi ustiga bir harakat bilan chiqib olib o'zining biroz junbosgan tanasini birlashtirdi. Biroz soqoli o'sgan yuz va undagi lablarini Mahliyoning chiroyli va oppoq yuziga tekkizib, uning qirmizi g'unchadek bo'lib turgan lablariga bosdi. Yutoqib-yutoqib ketma-ket bo'salar hadya etildi.
Ustidagi haybatli tanaga ega bo'lgan erkakning tagidagi Mahliyo ham o'zini erkalayotgan shaxs egasini erkalamoqlikka tushdi. Bu orada ularning biroz oldin lazzat, ehtirosning yakuni va tanalarda sezilgan charchoq tufayli to'xtatilgan jinsiy yaqinlik, navbatdagisiga ulanib ketdi.
O'z hirsiga qul bo'lgan, jundor erkak tanasi ostida ilondayin to'lg'onayotgan Mahliyoning o'zi bu - kayf-u safo, aysh-u ishratdan tarkib topgan razolat botqog'i ustiga qurilgan yo'ldan yurishni tanlagan edi. Yigirma yoshni qarshilamay turib iffatidan ayrilgan qiz, o'z uyidan haydaldi.
Chiroyli husn, kelishgan qad-u qomad. Qomadga monand tim qora qosh-u ko'zlar... Qisqa qilib aytganda, yaratgan unga ato etgan husniga nazari tushgan ancha-muncha erkakning ko'zini quvnatguvchi, bir nazari tushganida yana bir bora qayta qarashiga majbur etguvchi, o'zi tomon tortguvchi chiroyni tortiq etgan edi.
O'z qilmishi tufayli, uyi va shahrini tashlab chiqib ketgan Mahliyo iffatini topshirgan erkakning ko'magi ila o'zga bir viloyatdan yashash uchun ijaraga uy topdi. Ijaradagi uyda Kamol akasi bilan kunda, kun ora ehtirosli tunlar og'ushidagi kunlar, Mahliyo tomonidan asta-sekin o'tkazila boshlandi.
Qiz o'zining hirsi botqog'iga butun bo'y-basti bilan botirilgan tuyg'ularini sevgi deb atalmish nozik bir tuyg'uga yo'yib, kirakash Kamolga o'z ixtiyorini topshirib qo'ydi.
Avvaliga, o'zining ilmoqli, ko'ngilga xush yoquvchi gaplari bilan yoshgina qizning hayollarini zaxarlagan yigit, uylangan bo'lishiga qaramay Mahliyoning qo'ynini, ichida birorta ham mag'zi yo'q puch yong'oqdan iborat orzu-havaslar ila to'ldirdi.
Asl niyati qizning ko'ylagi ichidagi anchayin shakllangan tanaga ega chiqish bo'lgan bu yigit, o'z niyati yo'lida yoshgina, hayotning oq-u qorasini endi-endi fahmlay boshlagan qizning onggini zaharladi, o'zlaridan soxta "Layli va Majnun" yaratishga qizni ishontirdi. O'z tuyg'ularining asl mohiyatini his etmagan Mahliyo alal oqibat, kunlarning birida Kamolning qo'ynini o'z tanasi bilan to'ldirdi.
Suyukli qizidan bundayin qilmishni, el oldida sharmanda etishini kutmagan ota, yurak bag'ri qon bo'lgancha, ming alam ichra qizining bahridan o'tdi. Uni oq qildi. O'zining endi unga begona ekanligini aytganicha, uyidan haydadi. Hokisor ona ham qizining yonini olib, bundan ancha yillar oldin bir yostiqqa bosh qo'ygan turmush o'rtog'ing azm-u qaroriga qarshi chiqa olmadi.
Yaqinlari tomonidan o'z qilmishi tufayli ko'chaga itday haydalgan qiz, qilgan ishidan unchalik ham afsuslanmay Kamolning qo'ynidan panoh topdi. Kirakash Kamol, osongina malaksiymo qushchaga ega bo'lganidan dili shodlikka, o'z hirsining xursandchiligiga to'ldi.
Bu orada, bir zumga bo'lsa-da, to'xtash nima ekanligini bilmaguvchi vaqt o'tib borar, o'z ortidan siraham qaytib kelmaguvchi kun-u tunlarni ergashtirib ketar edi.
Chamasi olti oylar Mahliyo shu tahlidda... ya'ni Kamolning jazmani qiyofasida yashadi. Kunlarning birida har doimgidek ikki, o'z hirsiga qul bo'lganlar yana bir kunning tim qorong'u tunini bir-birini quchog'ini to'ldirganicha o'tkazishar edi. Jinsiy yaqinlikdan so'ng ikki tana egalari: Kamol va Mahliyo biroz hansiranganlaricha, ostidagi to'shakka uzala tushib yotib qolishdi. Biroz tin olgan, ikki jinsga tegishli tana egalari bir-birini erkalamoqlik niyatida o'z tanalarini, tanaga qo'shib lablarini birlashtirdilar. Kamolning lablaridan o'z lablarini olgan Mahliyo:
-Kamol aka, sizga bir yangiligim bor -deya gap boshladi.
Bu vaqtga kelib Kamol, iffatli qizligidan nom-nishon qolmagan Mahliyoning yuzi aralash nozik bo'ynilariga bo'salar yo'llamoqda edi. Lablarini bo'salar yo'llashdan ozod etmagan holda Kamol:
-Qanday yangilik ekan u mening gulim -deganicha, o'zining qilayotgan ishida davom etdi.
-Men homiladorman...
Mahliyoning og'zidan uchib chiqib Kamolning qulog'i ichiga kirib, uning aqliy faoliyatiga eshitilgan bu ovoz yigitning lazzat og'ushida o'tayotgan tunini motamga aylantirgandek bo'ldi go'yo.
Ostida yotgan, chimildiq ko'rmay turib juvon lavozimiga erishgan qizdan eshitgan bu xabar Kamolning yaxshi kayfiyatini xuddiki, zambarak ichiga joylab uzoq-uzoqlarga otib yuborgandek bo'ldi. Yigit o'zining kayf ustida kelib Mahliyo bilan o'tkazgan tunlarini yodga oldi. Er ko'rmay juvon bo'lgan Mahliyoning aytgan gaplaridan o'zini yo'qotib qo'ymagan holda:
-Kimdan...? -deya, oradagi boshlanmoqchi bo'lgan suhbatni hazilga yo'ydi.
-Kimdan...?!
Kimdan bo'lar edi, sizdanda...
Mahliyoning yuziga tushgan jiddiylik qiyofasi, uning aytayotgan so'zlarida ham zohir bo'ldi.
Kamol qaradiki, suhbatning ahvoli, u o'ylagan holat tomon bormadi...
O'zini qo'lga olganicha, muloyim ohangda, Mahliyoning tanasini qo'l harakaztlari bilan erkalaganicha, uni avray boshladi.
-Mahli...
Rostdan homiladormisan? Bu zo'r yangilikku... -o'zini yolg'ondan, bu eshitgan xabaridan shod ekanligini namoyon etdi.
Kamol akasining bu xabardan xursand bo'lishini kutmagan Mahliyo:
-Oldiraman!
Sizni bilmadimu, lekin menga bu bola kerak emas. Endi o'ynab-kulish davrimda, bir kami, bolaga qarashim qoluvdi...?!
Sizga bola kerak bo'lsa, ana, tug'voling. Keyin bolaga o'zingiz qarang!
Quchog'idagi malak tomonidan yangragan bu gaplar Kamolning ko'tarinki kayfiyatini qaytib o'z joyiga keltirib qo'ydi. Lek shundaham bu ayyor kirakash sir boy bermasdan:
-Mahli, nimaga ahir...?
Bolamiz bo'lishini xohlamaysanmi...?
Xato va kamchiliklar uchun uzur!
Bu dunyoda ideal narsa bo'lmaganidek, ideal xikoya ham yo'qdur...
Xurmat va ehtirom ila Rea1ist...
-Yo'q yo'q oyijon! Unday qilmang...
Nima desangiz shuni qilaman. Faqat meni bolalar uyiga topshirib yubormang, unday qilmang! Yo'q, kirmayman...
Kirmaymaaaaaannn!
*******************************
Yoshgina juvonning qo'lidan tutib kelayotgan bolakay, onasi uni qayerga olib kelayotganligini bilmas edi...
Uyidan chiqib, bolalar uyining bosh darvozasi qarshisigacha, onasining qo'lidan ushlab kelgan besh yoshli bola, shu yerga yetib kelguniga qadar miq etmadi.
Uyidan chiqiboq, o'zining qo'l telefonidan bo'shamagan Mahliyo kecha kechasi, o'zining navbatdagi jazmani bilan tunni birga o'tkazar chog'ida:
-Shu bolang bo'lmaganida edi, o'zim seni osmonlarda olib yurardim. Yelkalarimni... faqat seni ko'tarib yurish uchun ishlatar edim. Ehhhh, Mahliyo- Mahliyo...-deya aytilgan jazmanining gapidan so'ng Mahliyo, o'zining tuqqan bolasidan, o'z manfaatlari yo'lida halos bo'lmoqlikka azm-u qaror qildi.
Mahliyo bilan orada o'tkazgan bir martalik jinsiy yaqinlikdan so'ng to'shak ustida yotgan erkak shu gaplarini aytganicha, yonida yotgan juvonning yalang'och tanasi ustiga bir harakat bilan chiqib olib o'zining biroz junbosgan tanasini birlashtirdi. Biroz soqoli o'sgan yuz va undagi lablarini Mahliyoning chiroyli va oppoq yuziga tekkizib, uning qirmizi g'unchadek bo'lib turgan lablariga bosdi. Yutoqib-yutoqib ketma-ket bo'salar hadya etildi.
Ustidagi haybatli tanaga ega bo'lgan erkakning tagidagi Mahliyo ham o'zini erkalayotgan shaxs egasini erkalamoqlikka tushdi. Bu orada ularning biroz oldin lazzat, ehtirosning yakuni va tanalarda sezilgan charchoq tufayli to'xtatilgan jinsiy yaqinlik, navbatdagisiga ulanib ketdi.
O'z hirsiga qul bo'lgan, jundor erkak tanasi ostida ilondayin to'lg'onayotgan Mahliyoning o'zi bu - kayf-u safo, aysh-u ishratdan tarkib topgan razolat botqog'i ustiga qurilgan yo'ldan yurishni tanlagan edi. Yigirma yoshni qarshilamay turib iffatidan ayrilgan qiz, o'z uyidan haydaldi.
Chiroyli husn, kelishgan qad-u qomad. Qomadga monand tim qora qosh-u ko'zlar... Qisqa qilib aytganda, yaratgan unga ato etgan husniga nazari tushgan ancha-muncha erkakning ko'zini quvnatguvchi, bir nazari tushganida yana bir bora qayta qarashiga majbur etguvchi, o'zi tomon tortguvchi chiroyni tortiq etgan edi.
O'z qilmishi tufayli, uyi va shahrini tashlab chiqib ketgan Mahliyo iffatini topshirgan erkakning ko'magi ila o'zga bir viloyatdan yashash uchun ijaraga uy topdi. Ijaradagi uyda Kamol akasi bilan kunda, kun ora ehtirosli tunlar og'ushidagi kunlar, Mahliyo tomonidan asta-sekin o'tkazila boshlandi.
Qiz o'zining hirsi botqog'iga butun bo'y-basti bilan botirilgan tuyg'ularini sevgi deb atalmish nozik bir tuyg'uga yo'yib, kirakash Kamolga o'z ixtiyorini topshirib qo'ydi.
Avvaliga, o'zining ilmoqli, ko'ngilga xush yoquvchi gaplari bilan yoshgina qizning hayollarini zaxarlagan yigit, uylangan bo'lishiga qaramay Mahliyoning qo'ynini, ichida birorta ham mag'zi yo'q puch yong'oqdan iborat orzu-havaslar ila to'ldirdi.
Asl niyati qizning ko'ylagi ichidagi anchayin shakllangan tanaga ega chiqish bo'lgan bu yigit, o'z niyati yo'lida yoshgina, hayotning oq-u qorasini endi-endi fahmlay boshlagan qizning onggini zaharladi, o'zlaridan soxta "Layli va Majnun" yaratishga qizni ishontirdi. O'z tuyg'ularining asl mohiyatini his etmagan Mahliyo alal oqibat, kunlarning birida Kamolning qo'ynini o'z tanasi bilan to'ldirdi.
Suyukli qizidan bundayin qilmishni, el oldida sharmanda etishini kutmagan ota, yurak bag'ri qon bo'lgancha, ming alam ichra qizining bahridan o'tdi. Uni oq qildi. O'zining endi unga begona ekanligini aytganicha, uyidan haydadi. Hokisor ona ham qizining yonini olib, bundan ancha yillar oldin bir yostiqqa bosh qo'ygan turmush o'rtog'ing azm-u qaroriga qarshi chiqa olmadi.
Yaqinlari tomonidan o'z qilmishi tufayli ko'chaga itday haydalgan qiz, qilgan ishidan unchalik ham afsuslanmay Kamolning qo'ynidan panoh topdi. Kirakash Kamol, osongina malaksiymo qushchaga ega bo'lganidan dili shodlikka, o'z hirsining xursandchiligiga to'ldi.
Bu orada, bir zumga bo'lsa-da, to'xtash nima ekanligini bilmaguvchi vaqt o'tib borar, o'z ortidan siraham qaytib kelmaguvchi kun-u tunlarni ergashtirib ketar edi.
Chamasi olti oylar Mahliyo shu tahlidda... ya'ni Kamolning jazmani qiyofasida yashadi. Kunlarning birida har doimgidek ikki, o'z hirsiga qul bo'lganlar yana bir kunning tim qorong'u tunini bir-birini quchog'ini to'ldirganicha o'tkazishar edi. Jinsiy yaqinlikdan so'ng ikki tana egalari: Kamol va Mahliyo biroz hansiranganlaricha, ostidagi to'shakka uzala tushib yotib qolishdi. Biroz tin olgan, ikki jinsga tegishli tana egalari bir-birini erkalamoqlik niyatida o'z tanalarini, tanaga qo'shib lablarini birlashtirdilar. Kamolning lablaridan o'z lablarini olgan Mahliyo:
-Kamol aka, sizga bir yangiligim bor -deya gap boshladi.
Bu vaqtga kelib Kamol, iffatli qizligidan nom-nishon qolmagan Mahliyoning yuzi aralash nozik bo'ynilariga bo'salar yo'llamoqda edi. Lablarini bo'salar yo'llashdan ozod etmagan holda Kamol:
-Qanday yangilik ekan u mening gulim -deganicha, o'zining qilayotgan ishida davom etdi.
-Men homiladorman...
Mahliyoning og'zidan uchib chiqib Kamolning qulog'i ichiga kirib, uning aqliy faoliyatiga eshitilgan bu ovoz yigitning lazzat og'ushida o'tayotgan tunini motamga aylantirgandek bo'ldi go'yo.
Ostida yotgan, chimildiq ko'rmay turib juvon lavozimiga erishgan qizdan eshitgan bu xabar Kamolning yaxshi kayfiyatini xuddiki, zambarak ichiga joylab uzoq-uzoqlarga otib yuborgandek bo'ldi. Yigit o'zining kayf ustida kelib Mahliyo bilan o'tkazgan tunlarini yodga oldi. Er ko'rmay juvon bo'lgan Mahliyoning aytgan gaplaridan o'zini yo'qotib qo'ymagan holda:
-Kimdan...? -deya, oradagi boshlanmoqchi bo'lgan suhbatni hazilga yo'ydi.
-Kimdan...?!
Kimdan bo'lar edi, sizdanda...
Mahliyoning yuziga tushgan jiddiylik qiyofasi, uning aytayotgan so'zlarida ham zohir bo'ldi.
Kamol qaradiki, suhbatning ahvoli, u o'ylagan holat tomon bormadi...
O'zini qo'lga olganicha, muloyim ohangda, Mahliyoning tanasini qo'l harakaztlari bilan erkalaganicha, uni avray boshladi.
-Mahli...
Rostdan homiladormisan? Bu zo'r yangilikku... -o'zini yolg'ondan, bu eshitgan xabaridan shod ekanligini namoyon etdi.
Kamol akasining bu xabardan xursand bo'lishini kutmagan Mahliyo:
-Oldiraman!
Sizni bilmadimu, lekin menga bu bola kerak emas. Endi o'ynab-kulish davrimda, bir kami, bolaga qarashim qoluvdi...?!
Sizga bola kerak bo'lsa, ana, tug'voling. Keyin bolaga o'zingiz qarang!
Quchog'idagi malak tomonidan yangragan bu gaplar Kamolning ko'tarinki kayfiyatini qaytib o'z joyiga keltirib qo'ydi. Lek shundaham bu ayyor kirakash sir boy bermasdan:
-Mahli, nimaga ahir...?
Bolamiz bo'lishini xohlamaysanmi...?
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!