Tasodifiy hikoya: Jilovlanmagan ehtiros yohud men dayus emasman !!! Yakun
Shunday qilib aziz saytdoshlar hikoyaning oxirgi qismi. Davomi cho'zilib ketgani uchun uzur. Demak boshladik. Humora bilan sevgi o'yinlarimiz avjiga chiqdi. Oxirgi paytlar Humora o'zgara boshladi. Yoshi o'tish yoshi bo'lganligi uchun bizning ishqiy munosabatlarimiz unga kamlik qildimi diyman. Bir kuni kalliktiv bilan bir hamkasbimizni to'yiga boradigan bo'ldik. Toshkent viloyati Bostonliq tumaniga. Humora mani moshinamda manzil tomon yo'l oldik. Endi Humorani kiyinishi hammani o'ziga tortdi....davomi
Shunday qilib aziz saytdoshlar hikoyaning oxirgi qismi. Davomi cho'zilib ketgani uchun uzur. Demak boshladik. Humora bilan sevgi o'yinlarimiz avjiga chiqdi. Oxirgi paytlar Humora o'zgara boshladi. Yoshi o'tish yoshi bo'lganligi uchun bizning ishqiy munosabatlarimiz unga kamlik qildimi diyman. Bir kuni kalliktiv bilan bir hamkasbimizni to'yiga boradigan bo'ldik. Toshkent viloyati Bostonliq tumaniga. Humora mani moshinamda manzil tomon yo'l oldik. Endi Humorani kiyinishi hammani o'ziga tortdi....davomi
Jallod “Ota o`g`il”
| Добавил: | Narration (05.03.2017 / 11:11) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 23502 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
“Birovni kaltaklasang, boplab adabini bergin, toki ikkinchi bor senga ro`baro` kelishga qo`rqsin”
O`g`lining maktabda qilgan mayda bezoriligi uchun o`qituvchining e`tirozi va jarima to`lashi haqidagi xabarini eshitgan Umarali “Kaptiva”sini yuqori tezlikda darvozaxonaga haydab kirdi-yu, ammo tormozni bosishga kechikdi. U itni orqa oyog`i bosib majaqlab yubordi. Bu holatdan faqatgina oilaning kenjatoy erkasi Javohir o`zini yo`qotmadi. U yerto`ladan boltani olib chiqdi-da, bir zarb bilan itning shalvirab qolgan oyog`ini tizzasidan chopib tashladi. Keyin itni bir amallab qopga solib terakzorga tiriklayin ko`mib keldi.
— "Birovni kaltaklasang, o`rnidan turmaydigan qilib adabini bergin, toki ikkinchi bor senga ro`baro` kelishga qo`rqsin", deb o`zingiz aytgansiz-ku, — “nima bo`ldi” degandek, savol nazari bilan unga qarab turgan otasiga javob berdi Javohir.
— Ha, ota o`g`il, aqlingga qoyil! – o`g`lining elkasiga qoqdi ota. – Kelgan balo shu itga urgan bo`lsin...
"Har kim ekkanini o`radi" deganlaridek, xuddi shu tobda u sassiq-alaf urug`ini ekib, rayhonu atirgullar unib chiqishini kutayotgandi...
Maktabni amal-taqal tamomlagan “ota o`g`il” qurilish kollejini ham bir amallab bitirdi. Qurilishni ozroq o`rgangan bu yigit yakka tartibda uy quradigan mijozlarning ishonchini tez qozonar, 5-6 kishilik guruhtuzib, ishni jadal boshlab yuborardi. Ammo pulni olgach bu erlarda qaytib qorasini ko`rsatmasdi.
ESKI TANISh
Javohir o`zidan yoshi ancha katta, eski tanishi Habibulla bilan pivoxonada tasodifan uchrashib qoldi.
— Jo`va, o`shanda pulni olib, “quyonni rasmini chizvorgan” ekansan, – shirakayf Habibulla uning yoqasidan oldi. — Qurilishning egasi bir oy bizni tekinga ezib ishlatdi. Qani, haqimni cho`z! Piyonista og`aynisi bilan yarashish uchun bir shisha aroq etarli ekanini yaxshi bilgan Javohir, o`zi ham "chanqab" turganligi bois, sherigini yarim tungacha mehmon qildi. Bazmi jamshid ertasiga ham, indiniga ham davom etdi.
— Menga qara, Jo`va, — dedi sigaret tutatarkan Habibulla, – senga yangi dazmol va billur stakanlar kerakmasmi, sotaman? O`zimniki. Pul kerak, tushundingmi? – dedi stoldagi deyarli bo`shab qolgan aroq shishasiga imo qilgan sherigi.
— Xotinim va qizim ikki kundan beri bozorda sotisholmayapti.
— Aytaman, dadam sotib oladi, — dedi Javohir. — Ertaga dala-hovliga olib kelishsin.
— Ular ertaga ertalab yonimizdagi bozorcha eshigi yonida bo`lishadi, xotinim Vikani taniysan, uni otangning oldiga o`zing boshlab borasan, — dedi Habibulla.
Kelishilgan joyda uni kutib turgan Vika xolani Javohir uzoqdan tanib oldi. Vika eski tanishi bilan uchrashgach, yonidagi, ko'rinishidan o`smir yoshdagilarga o`xshaydigan qizi Oydin bilan Javohirni tanishtirdi. Uchalasi bu erdan uncha uzoq bo`lmagan Javohirlarning dala-hovlisi tomon piyoda ketishdi.
BO`YDOQONA HAYoT
Ota-onasi bilan tez-tez arazlashib turadigan Javohir, asosan mana shu yerda bo`ydoqona hayot kechirardi. Ikki qavatli bu hashamatli binoni otasi puli ko`paygan paytlarida qurdirgan bo`lib, hozir qarovsiz, ancha nurab qolgandi. Dala hovlidagi bog`ni aylanib, u yerdagi uzumlardan tanovvul qilgach:
— Endi ketaylik, oyi, — dedi Oydin iymanib. O`y-xayoli shu norasida qizni "to`ri"ga ilintirish bilan band bo`lgan Javohir xushomadni joyiga qo`yib dedi:
— Siz uyga boravering, Vika. Boya telefonda dadam kelolmasliklarini aytgandilar. "Narsalarni tashlab ketaverishsin, pulini ertaga beraman", dedilar. Ichkarida o`zim devorga ishlagan naqshlar bor. Shularni ko`rsatamanu, qizingizni ortingizdan jo`natib yuboraman. Ona rozi bo`lib, uzum to`la xaltani ko`targancha yo`lga tushdi.
JIRKANCh NIYaTGA PAND BERGAN ChAQIRIQ
Qizni binoning ikkinchi qavatiga boshlab chiqqan Javohir, naridan-beri naqshlarni ko`rsatdi-da, uni deyarli majburlab stol atrofidagi kursiga o`tqazdi. Yigit qo`shni xonaga chiqib ketgandan so`ng atrofni ko`zdan kechirgan qiz, burchakdagi ko`rpalari betartib bo`lib yotgan temir karavotni ko`rdi-yu, negadir yuragini vahima bosdi. Bu vaqt shaytonning gapiga kirib, jirkanch niyatini amalga oshirish uchun hamma narsaga tayyor turgan yigit, oshxona pichog`ini ko`tarib, qizning yoniga chiqdi. Xuddi shu vaqt kutilmaganda tashqaridan tanish ovoz eshitildi:
— Oydin, yur qizim, ketdik... Onasining tovushini eshitgan qizga “jon” kirib, o`rnidan sakrab turdi. Javohir chapdastlik bilan hozirgina qizning tomog`iga tiralishi lozim bo`lgan pichoq bilan dasturxondagi olmaning po`stlog`ini arta boshladi. Javohir ko`zlagan niyatiga etolmay armonda qoldi.
KO`NGIL SEZGAN NOXUShLIK
Ertasi kuni ozroq pulni yoniga solib, Habibulla bilan aroqxo`rlik qilish uchun uning uyiga kelgan Javohir, ajoyib xushxabarni eshitib, suyunib ketdi.
— Oshnangiz shaharda ishga joylashdi, endi faqat yakshanba kunlari bo`sh bo`ladi, – dedi Vika yigitni ichkariga taklif qilarkan.
— Dadam haligi stakanlar bilan dazmolning pulini bergandi-ya, ola kelaman deb, yodimdan chiqibdi, — dedi yigit. Keyin biroz o`ylangan kishi bo`lib, qo`shib qo`ydi:
— Agar Oydinni menga qo`shib yuborsangiz, pulni berib yuborardim.
Yigit va qiz kimsasiz uyning ikkinchi qavatiga ko`tarilishdi. Tanish xonaga kirgan Oydin, allaqanday noxushlikni sezgandek, orqasiga tislandi. Ammo qochishga kech bo`lgandi... Or-nomusi toptalgan ojiza qizni darvozagacha kuzatib qo`ygan Javohir, dedi:
— Voqea to`g`risida birovga "churq" etadigan bo`lsang, seni ham, ota-onangni ham, barcha oila a`zolaringni ham so`yaman, tushundingmi? Qasam ich! Shu kuniyoq jinoyati fosh bo`lishidan qo`rqqan Javohir, ishlash bahonasida Qozog`istonga qochib ketdi. Oradan 8-9 oy o`tgach, "yopig`liq qozon yopig`ligicha qolgan"ligiga ishonch hosil qilgan yigit yana shaharchaga qaytib keldi.
UYDAGI “SIRK”
Ko`ngliga nima kelsa, shuni qilib kelgan Javohir, jinoyati jazosiz qolganidan keyin bosar-tusarini butunlay unutdi.
Kuppa-kunduz kuni u ikki shisha aroq va bir shisha salqin ichimlikni ko`tarib, Viktoriyaning xonadoniga kirib keldi. Garchi, oldindan xabardor bo`lsa-da, Habibullaning bugun uyga kelmasligini eshitgan mehmon, shishalarni ko`tarib, yolg`ondakam ketishga otlanganini ko`rgan uy bekasi, uni bir amallab qolishga ko`ndirdi. Shu orada xonada paydo bo`lgan Oydin, onasiga dugonalari bilan sayr qilib kelishini aytib, chiqib ketdi. Anchaga cho`zilgan bazmi jamshiddan tagidan qirqilgan daraxtdek, yonboshiga"shilq" etib ag`darilgan ayol uyquga ketdi. Uyga kirib onasining ahvolini ko`rgan Oydin onasiga nima bo`lganini tushunishga uringunicha Javohir yolg`ondan gandiraklab borib, kirish eshigini qulflab keldi. Uning qaytib kelayotganini ko`rgan qiz, qo`rqib ketdi. Javohirning maqsadining anglagach esa jon holatda o`zini himoya qilishga urindi. Azbaroyi jahli chiqqan Javohir, qizning qo`llarini qayirib, qo`shni xona eshigigacha sudrab keldi. Qiz so`nggi kuchini yig`ib, yigitning qo`lidan chiqdi-da, o`zini onasi yotgan joyga otdi. U qo`llari bilan onasining oyoqlarini quchoqlab oldi. Ammo onasi ichgan aroqlari sabab hali ham o`ziga kelmagandi.
— Sirk tugadi, manjalaqi! — xitob qildi Javohir hamon labidan sizib chiqayotgan qonni engi bilan
O`g`lining maktabda qilgan mayda bezoriligi uchun o`qituvchining e`tirozi va jarima to`lashi haqidagi xabarini eshitgan Umarali “Kaptiva”sini yuqori tezlikda darvozaxonaga haydab kirdi-yu, ammo tormozni bosishga kechikdi. U itni orqa oyog`i bosib majaqlab yubordi. Bu holatdan faqatgina oilaning kenjatoy erkasi Javohir o`zini yo`qotmadi. U yerto`ladan boltani olib chiqdi-da, bir zarb bilan itning shalvirab qolgan oyog`ini tizzasidan chopib tashladi. Keyin itni bir amallab qopga solib terakzorga tiriklayin ko`mib keldi.
— "Birovni kaltaklasang, o`rnidan turmaydigan qilib adabini bergin, toki ikkinchi bor senga ro`baro` kelishga qo`rqsin", deb o`zingiz aytgansiz-ku, — “nima bo`ldi” degandek, savol nazari bilan unga qarab turgan otasiga javob berdi Javohir.
— Ha, ota o`g`il, aqlingga qoyil! – o`g`lining elkasiga qoqdi ota. – Kelgan balo shu itga urgan bo`lsin...
"Har kim ekkanini o`radi" deganlaridek, xuddi shu tobda u sassiq-alaf urug`ini ekib, rayhonu atirgullar unib chiqishini kutayotgandi...
Maktabni amal-taqal tamomlagan “ota o`g`il” qurilish kollejini ham bir amallab bitirdi. Qurilishni ozroq o`rgangan bu yigit yakka tartibda uy quradigan mijozlarning ishonchini tez qozonar, 5-6 kishilik guruhtuzib, ishni jadal boshlab yuborardi. Ammo pulni olgach bu erlarda qaytib qorasini ko`rsatmasdi.
ESKI TANISh
Javohir o`zidan yoshi ancha katta, eski tanishi Habibulla bilan pivoxonada tasodifan uchrashib qoldi.
— Jo`va, o`shanda pulni olib, “quyonni rasmini chizvorgan” ekansan, – shirakayf Habibulla uning yoqasidan oldi. — Qurilishning egasi bir oy bizni tekinga ezib ishlatdi. Qani, haqimni cho`z! Piyonista og`aynisi bilan yarashish uchun bir shisha aroq etarli ekanini yaxshi bilgan Javohir, o`zi ham "chanqab" turganligi bois, sherigini yarim tungacha mehmon qildi. Bazmi jamshid ertasiga ham, indiniga ham davom etdi.
— Menga qara, Jo`va, — dedi sigaret tutatarkan Habibulla, – senga yangi dazmol va billur stakanlar kerakmasmi, sotaman? O`zimniki. Pul kerak, tushundingmi? – dedi stoldagi deyarli bo`shab qolgan aroq shishasiga imo qilgan sherigi.
— Xotinim va qizim ikki kundan beri bozorda sotisholmayapti.
— Aytaman, dadam sotib oladi, — dedi Javohir. — Ertaga dala-hovliga olib kelishsin.
— Ular ertaga ertalab yonimizdagi bozorcha eshigi yonida bo`lishadi, xotinim Vikani taniysan, uni otangning oldiga o`zing boshlab borasan, — dedi Habibulla.
Kelishilgan joyda uni kutib turgan Vika xolani Javohir uzoqdan tanib oldi. Vika eski tanishi bilan uchrashgach, yonidagi, ko'rinishidan o`smir yoshdagilarga o`xshaydigan qizi Oydin bilan Javohirni tanishtirdi. Uchalasi bu erdan uncha uzoq bo`lmagan Javohirlarning dala-hovlisi tomon piyoda ketishdi.
BO`YDOQONA HAYoT
Ota-onasi bilan tez-tez arazlashib turadigan Javohir, asosan mana shu yerda bo`ydoqona hayot kechirardi. Ikki qavatli bu hashamatli binoni otasi puli ko`paygan paytlarida qurdirgan bo`lib, hozir qarovsiz, ancha nurab qolgandi. Dala hovlidagi bog`ni aylanib, u yerdagi uzumlardan tanovvul qilgach:
— Endi ketaylik, oyi, — dedi Oydin iymanib. O`y-xayoli shu norasida qizni "to`ri"ga ilintirish bilan band bo`lgan Javohir xushomadni joyiga qo`yib dedi:
— Siz uyga boravering, Vika. Boya telefonda dadam kelolmasliklarini aytgandilar. "Narsalarni tashlab ketaverishsin, pulini ertaga beraman", dedilar. Ichkarida o`zim devorga ishlagan naqshlar bor. Shularni ko`rsatamanu, qizingizni ortingizdan jo`natib yuboraman. Ona rozi bo`lib, uzum to`la xaltani ko`targancha yo`lga tushdi.
JIRKANCh NIYaTGA PAND BERGAN ChAQIRIQ
Qizni binoning ikkinchi qavatiga boshlab chiqqan Javohir, naridan-beri naqshlarni ko`rsatdi-da, uni deyarli majburlab stol atrofidagi kursiga o`tqazdi. Yigit qo`shni xonaga chiqib ketgandan so`ng atrofni ko`zdan kechirgan qiz, burchakdagi ko`rpalari betartib bo`lib yotgan temir karavotni ko`rdi-yu, negadir yuragini vahima bosdi. Bu vaqt shaytonning gapiga kirib, jirkanch niyatini amalga oshirish uchun hamma narsaga tayyor turgan yigit, oshxona pichog`ini ko`tarib, qizning yoniga chiqdi. Xuddi shu vaqt kutilmaganda tashqaridan tanish ovoz eshitildi:
— Oydin, yur qizim, ketdik... Onasining tovushini eshitgan qizga “jon” kirib, o`rnidan sakrab turdi. Javohir chapdastlik bilan hozirgina qizning tomog`iga tiralishi lozim bo`lgan pichoq bilan dasturxondagi olmaning po`stlog`ini arta boshladi. Javohir ko`zlagan niyatiga etolmay armonda qoldi.
KO`NGIL SEZGAN NOXUShLIK
Ertasi kuni ozroq pulni yoniga solib, Habibulla bilan aroqxo`rlik qilish uchun uning uyiga kelgan Javohir, ajoyib xushxabarni eshitib, suyunib ketdi.
— Oshnangiz shaharda ishga joylashdi, endi faqat yakshanba kunlari bo`sh bo`ladi, – dedi Vika yigitni ichkariga taklif qilarkan.
— Dadam haligi stakanlar bilan dazmolning pulini bergandi-ya, ola kelaman deb, yodimdan chiqibdi, — dedi yigit. Keyin biroz o`ylangan kishi bo`lib, qo`shib qo`ydi:
— Agar Oydinni menga qo`shib yuborsangiz, pulni berib yuborardim.
Yigit va qiz kimsasiz uyning ikkinchi qavatiga ko`tarilishdi. Tanish xonaga kirgan Oydin, allaqanday noxushlikni sezgandek, orqasiga tislandi. Ammo qochishga kech bo`lgandi... Or-nomusi toptalgan ojiza qizni darvozagacha kuzatib qo`ygan Javohir, dedi:
— Voqea to`g`risida birovga "churq" etadigan bo`lsang, seni ham, ota-onangni ham, barcha oila a`zolaringni ham so`yaman, tushundingmi? Qasam ich! Shu kuniyoq jinoyati fosh bo`lishidan qo`rqqan Javohir, ishlash bahonasida Qozog`istonga qochib ketdi. Oradan 8-9 oy o`tgach, "yopig`liq qozon yopig`ligicha qolgan"ligiga ishonch hosil qilgan yigit yana shaharchaga qaytib keldi.
UYDAGI “SIRK”
Ko`ngliga nima kelsa, shuni qilib kelgan Javohir, jinoyati jazosiz qolganidan keyin bosar-tusarini butunlay unutdi.
Kuppa-kunduz kuni u ikki shisha aroq va bir shisha salqin ichimlikni ko`tarib, Viktoriyaning xonadoniga kirib keldi. Garchi, oldindan xabardor bo`lsa-da, Habibullaning bugun uyga kelmasligini eshitgan mehmon, shishalarni ko`tarib, yolg`ondakam ketishga otlanganini ko`rgan uy bekasi, uni bir amallab qolishga ko`ndirdi. Shu orada xonada paydo bo`lgan Oydin, onasiga dugonalari bilan sayr qilib kelishini aytib, chiqib ketdi. Anchaga cho`zilgan bazmi jamshiddan tagidan qirqilgan daraxtdek, yonboshiga"shilq" etib ag`darilgan ayol uyquga ketdi. Uyga kirib onasining ahvolini ko`rgan Oydin onasiga nima bo`lganini tushunishga uringunicha Javohir yolg`ondan gandiraklab borib, kirish eshigini qulflab keldi. Uning qaytib kelayotganini ko`rgan qiz, qo`rqib ketdi. Javohirning maqsadining anglagach esa jon holatda o`zini himoya qilishga urindi. Azbaroyi jahli chiqqan Javohir, qizning qo`llarini qayirib, qo`shni xona eshigigacha sudrab keldi. Qiz so`nggi kuchini yig`ib, yigitning qo`lidan chiqdi-da, o`zini onasi yotgan joyga otdi. U qo`llari bilan onasining oyoqlarini quchoqlab oldi. Ammo onasi ichgan aroqlari sabab hali ham o`ziga kelmagandi.
— Sirk tugadi, manjalaqi! — xitob qildi Javohir hamon labidan sizib chiqayotgan qonni engi bilan
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!