Tasodifiy hikoya: Bratanlar yana maslahatilar kere!
Salom xalq. Salom mani muhlislarim! afsuski bu yana man. manga qarsaklar va olqiwlar wart emas. saba...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ I-QISM ]

Добавил:	-MAJNUN- (22.04.2017 / 17:54)
Рейтинг:	(3)
Прочтений:	26363
Комментарии:	Комментарии закрыты

MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ I-QISM ]


RASM

Yodgor:
- O`shga kuni, singlimning boshqa yumuslari chiqib safarga ketgani sabab bo`lib, yetti yashar qizchamni maktabiga o`zim olib bordim. Maktab xovlisiga tashlaganimdan so`ng ishiga shoshildim. Shoshganidan bazi hujjatlarni uyda unutib qoldirbman. Korxona rahbari dadam bo`ladilar. Uyda maslahatgo`y, g`amho`r ota, ishxonada esa qattiqqo`l rahbar. Dadam meni hammani oldida, masulyatsizlik, hardam hayollikda ayiblab koyib berdilar. Yomon alam qildi, lekin ayb o`zimda. Noiloj hujjatlarni olish uchun uyga qaytdim. Olib, yuqori qavatdan tushayotganimda, eshikdan qizi Nozima kirib keldi. Maktabdan buncha tez qaytganiga hayron bo`ldim.
- Qizim...
Uning ko`zlari jiqqa yoshga to`lgan. Meni ko`rishi bilan yig`lab yubordi. Hovliqqancha zinani ikki, uch poyasin bitta qilib, pastga yugurib tushdim.

- Kim hafa qildi qizim?! -yeqilib u-bu yeri lat yemadimikin degan hayolga qizimni usti boshiga sinchkov nazar tashladim, - Menga ayt kim uuu, seni yeg`latgan?
Qizim barmoqlarimdan mahkam siqimladi.
- Oyimni topib beringgg... -dedi ovozi bo`g`ilib.
- Jonim qizim!...
Qizimni quchoqlab, shirin so`zlar bilan ovutishga urunardim.
Aksiga olib, qizalog`im yupanish o`rniga yanaham balantroq hiqqillab yig`lardi.
- Sizni yomon ko`raman... - dedi ko`kragidan itarib, quchog`imdan chiqarkan.
- To`xta Nozima...
- Oyim yomonlar... Oyim meni yomon ko`radi...
Kuzgu yoniga borgan qizim, onasini kichik yog`och ramkaga solingan suratini qo`liga oldi.
- Kim aytgan bo`lsa, baloni yebdi. Oying seni hammadan ham ko`proq yaxshi ko`rardi! -dedim asta qizimga yaqinlashar ekanman.
Qizim esa jahil bilan onasini suratini otib yubordi.
Hiqqillab yig`lab:
- Oyimni yomon ko`raman! -deb qichqirdi.

Bu qichqirig` huddi momaqaldiroq gumburiday qulog`im ostida, qayta-qayta jaranglab ketdi.
- Qizim oying senga jonini bergan...
So`zlarim tilimda qolib ketdi. Jigar bag`ri nimtalanib, tuz sepganday ich-ichimdan tushunturib bo`lmas og`riqlarni his qildim. Tanamdan milyon-milyon chumoli o`rmalab o`tib ketganday jimirlardi.

Asta engashib, oynasi dars ketgan rahmatli hotinim Barnoni suratini qo`limga oldim. Qizim esa yig`lagancha zinadan yuqoriga ko`tarilib ulgurgandi. Eshikdan onam kirib keldilar. Erta tongda, 8, 9 ta qo`shnilar bir bo`lib sumalak solishgan edilar. Qo`shni ayoldan nabiralarini yig`lab kelayotganini eshitbdilar-u hovliqqancha uyga shoshibdilar.

Qizm buvisini ko`rdiyu, qo`llarini oldiga cho`zib:
- Buvijonim! -deb onaning quchog`lariga kirib oldi.
- Shirinim nima bo`ldi, nimaga yig`layabsiz?
Qizim hech so`z aytmas, faqat o`ksib yig`lardi.
Onamning say harakatlari, yupatishlari ham beyfoyda, qizalog`im yig`idan to`xtamadi. O`zimning ko`nglimda ming hil o`y-fikrlar, qizimga nima bo`ldi? Nega to`satdan oyisini yomon ko`rib qoldi? Birortasi biror nima dedimikan!
Havotirda yuragim taka-puka bo`lib ketdi.

- Yodgor, Nozimaga nima bo`ldi?
Onamning ovozlariyam qaltiray boshladi.
- Bilmadim oyi!

So`zimni bo`lib, telifonim jiringladi, ko`tardim.
- Yodgor kelyabsanmi? Kutib qoldik!
- Hozir dada, mana uydan chiqyabman!
Yig`i ovozi telifon orqali dadamga ham eshitildi.
- Kim yig`layabdi?
- Nozima!
- Kim yig`latdi onamni? Berginchi telifonni!
- Jonim qizim bobojoning!
Qizim telifonni qulog`iga tutdi.
- Boboooo...
Boshqa gapira olmadi, hiqqilab yig`layverdi.
- Kim hafa qildi. Menga ayting onam... Hali boray o`sha hafa qilgan bilan boshqacha gaplashib qo`yaman...

Oylamizga qizim osongina til topisha oladigan, inson dadam.
Bobosi bilan gaplashib olganidan so`ng qizim ancha tinchlandi.

Yon qo`shnimiz, ona tomondan bobomning uylari. Onam ``Ishinga boraver, dadang kutib qolmasinlar!`` deb, o`zlari qizimni olib, bobomlarnikiga olib chiqib ketishdi...

Onam bohcha mudirasi, ikki singlim ham bohchada ishlashardi. Shuni uchun, Barno olamdan o`tgandan keyin ham qizimni tarbiya qilishimda qiyinchilik bo`lmagan. Bazi-bazida bo`ladigan, injiqlik har-xashasini inobatga olmasak, u hecham yeg`lamasdi. Doyim hush kayfiyatda, buvisiga, ammalariga ergashib bohchaga kirardi. O`sha yerda bolalar bilan ovunib, yurardi... Qizim onasiga tortgan aqilli, mehribon, zehni balan qiz. Bolalar bilan tez do`stlashib, chiqishib ketaveradi. Maktabda a`loga o`qydi, yosh bo`lsa ham, har qanday ishga faol kirishadi...

Bazida yolg`iz qolganimizda, Barno haqida so`rab qoladi. Shunday paytda, allanechuk ezilishni his qilaman. Ammo qizimga sezdirmayman va onasi qanday ajoyib ayol ekanligini aytib beraman. Qizim tizzamda o`tib jim tinglaydi. So`zlarim ohirida, u ham onasiga oshxagan ajoyib qiz ekanligini aytib chakkasidan o`pib qo`yaman. Shundan so`ng onasi o`rniga menga g`amho`rlik qila boshlaydi. Charchab kelganimda, paypog`imni yechib qo`yadi. Yotishdan avval ustimni yopib qo`yadi. Charchadim deb yotgan bo`lsam ustimga chiqib, oyog`i bilan yelkalarimni ezib qo`yadi yoki boshlarimni jajji qo`lchalari bilan bosib, bosh og`rig`imdan halos qiladi.
Uhlab qolganida, tepasida o`tib, shunday qizaloqni dadasi bo`lishimga muyassar qilgan yaratganga shukronalar aytaman. Qizi uchun hayotini bahshlagan, rahmatli hotinimning haqqiga duo qilaman...

Hozir shunday ajoyib qizchaning qalbida, to`stdan ota-onasiga bunchalar nafratni paydo bo`lashi! Zulmatni tilib o`tgan, chaqmoqday sergak tottirib qo`ydi. Nima qilishim kerak? O`ylanib qoldim.

Bir ahvolda ish joyimga bordim. Ahvolimni ko`rib dadam, xonalariga chaqirdilar.
- Uyda nima bo`ldi uzi? Nega ranging o`chgan?

Bo`lgan voqeani dadamga aytib maslahat berishlarini so`radim. Dadam hursunib, bo`yinboqlarini salgina bo`shatib oldilar. O`rnilaridan turib, ezilib uyoqdan-bu yoqqa yurgan bo`ldilar. Havo kamlik qilayotganday oynani ochib o`ylanib qoldilar.

- O`g`lim, mana-bu kursiga o`tiradigan vaqting keldi! -dedilar o`z o`rindiqlariga ishora qilib.
- Yo`g`e dada...
- Ha, endi men pensiyaga chiqaman!
- Eplolmasamchi?
- Senga ishonaman... Lekin avval uylanishing kerak... Yo`q peshonangni tirishtirma! Oylasi mustahkam bo`lmagan insonnig, ishida unum bo`lmaydi...
- Dada...
- Yoshing ham 30 ga chiqdi...
- Dada ahir...
- Kamar bilan yaxshilab adabingni berish kerak seni! - dadamni ovzlari jiddiylashdi. - Yo`q, gap bitta o`g`lim! Avvalham takitlaganimday, qizinga ona kerak...
- Dada allaqachon uylangan bo`lardim. Lekin Nozima o`gay ona qo`lida aziyat chekib qolmasmikan deb qo`rqaman. Hammayam meni onamday bo`lolmaydi...
Shu payt kotiba kirib choynak, piyolani stol ustiga qo`yib chiqib ketdi. Dadam yelkamni qoqib qo`ydilarda o`rinlariga o`tirdilar.
Choyni qaytarib so`ng piyolaga quyib dadamga uzatarkanman. Dilimdagi gapni tilimga chiqardim.

- Dada, nega bizni taqdirimiz shunday? Avval meniki, endi qizimniki?
Bu so`zlarni aytdim-u, dadamning ko`zlarida namoyon bo`lgan his-tuyg`ularni ko`rib, aytganimdan afsuslandim.