Tasodifiy hikoya: Fohishaboz (tanlov uchun) [nonick92]
Abror oilada kenja farzand, 2 ta akasi, opasi bor. Dadasi va akalari kulolchilik bilan shug'ullanish...davomi

ЖАЗО 3!!!

Добавил:	SardorUmrzakov (02.05.2017 / 18:25)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	8092
Комментарии:	Комментарии закрыты

Жиноий иш тафсилотлари билан етарлича танишиб чиққан судья Дилфуза Ғаниевнанинг тоқати тоқ бўлди. Йигитни озод қилиб , ўрнига шу нотиқни ўтказишни қанчалик хохламасин бунинг иложи йўқ. Афсуски, Қонун шу тулкисийрат, виждону, иймонини ҳам пул билан ўлчайдиган гумроҳ тарафида эди. Шундай бўлсада , суд залидан ташқарида жим туришга виждони чидамади. Эшиги олдида кимгадир дардини дастурхон қилиб турган фермерни овозини ўчирди.
-Бас қилинг! Эркакмисиз ўзи?Умаров Саидхон ҳамқишлоғингиз-а?
-Ха...-деди, фермер бўшашиб.
- Уни қандай қилиб ишга олганингиз иккинчи масала. Шу бола сизга бирор марта хиёнат қилганми?
-Тушун...тушунмадим?
- Нега тушунмайсиз? Фермер хўжалигингиз хисоб-китобини юритган айбланувчи Умаровдан молиявий зарар кўрдингизми?
-Йўўўўқ...Мен...Халиги...
-Нега чайналасиз? Одамгарчилик борми сизда? Виждон, иймончи?!
-Аслида у эмас, сиз фирибгарсиз! Боя онаси билан суҳбатлашган эдим. Умаров Саидхон минус саккиз кўриш даражаси билан хисобчилик қилар экан. Шундай бўлсада, бирор марта хатога йўл қўймаган! Буни ўзингиз ҳам хозиргина тан олдингиз.
Суд раиси катта залдан чиқиб, тарқалишни билмай турган одамларига бир қур назар ташлаб давом этди:
- Мен ҳам қишлоқда туғилганман. Содда одамлар орасидаги оқибат, меҳр, эъзоз нима эканини яхши биламан. Одамлар майли, жониворлар ҳам бошқача эди... Бир итимиз бўларди , савлати кичикроқ тойдай. Ундан ҳамма хайиқар, шунинг учун доим занжирда ушлардик. Мол-хол кўп бўлгани учун оғил биқинидаги уйча билан сийланган қўриқчимиз эди. Олапарнинг ғаройиб бир феъли бўлиб, ўлгунича ўзгартира олмаганмиз. У оғилга оралаган одам бегона бўлса қаттиқ воввуллаб, ҳаммани уйғотар, ўғрининг чиқиб кетишига йўл қўймас эди. Агар том ошиб тушган одам ҳамқишлоғимиз бўлса, оладиганини олиб чиқиб кетгунга қадар “ вак” деган овоз чиқариб қўймасди. Қанча товуқ, қўй-қўзимиз йўқолар, дадам бўлса уларни қидириб топиш ўрнига кулиб, “ Болам мен қишлоқдошимга шу хайвончалик оқибат қила олмайманми?” деб қўя қоларди...
Кўрдингизми? Сиз ўша итчалик бўла олмабсиз! Бир гапни эшитиб қолдим. Ўтирган уйингизни ҳам айбланувчининг отаси қуришга ёрдамлашган экан. Шу ростми?
- У, халиги.....Уста...
- Яшаворинг! Унинг қўли билан тикланган том остида яшаб, боласини статья билан мукофотладингиз!
Суд залида сипо кўриниб, ҳамма гапларига индамай қулоқ солган судья, бор нафратини тўкиб уни ер билан битта қилганди. Томошаталаблар олдида мулзам бўлиб қолган Акбарга бу қаттиқ таъсир этган бўлсада, охиригача олишди. Саидхоннинг бир тийинни бермай, ўзининг айбсиз эканини исботлашга уринарди.
....Мана, янги хисобчи ҳам ёллади . Уларнинг бозори касод эмас. Хозир дарахтни бир тепсанг, коллежни битирган ва арзимаган пулга ишлайдиган хисобчилар тиқилиб ётибди. Маошни эса ҳар доимгидай хосил йиғимидан сўнг тўлашга келишилди. Ваъда бериб турсинчи, ўн икки ой ичида бир гап бўлар.
У ёғи артилмаган машинасидан попка қўлтиқлаган навбатдаги “ўлжаси”ни тушириб, ойнаванд Банк эшигидан кириб кетгунга қадар мийиғида илжайиб қараб турди.Яхши, Саиддака содда экан. Қўлингдаги одам ғўрроқ бўлгани дуруст.
Энди уйга бориб, мазза қилиб дам олиш керак. Калитни бураши билан, кимдир машина ойнасини чертаётгани диққатини тортди. Ким экан? Ойнадан кўриб бўлмади. Балки чорраха яқинида нотўғри тўхтаганини ДАН ходими кўриб қолгандир. Ноилож эшик очиб ташқарига чиққан фермер рўпарасида турган одамни кўриб ранги оқариб кетди.
-Ассалому алай...алайкум ака! Бальнисадан чиқдингизми? Узр, ишлар билан дегандай хабар ололмадим. Халиги...Сизни оғирроқ деб эшитган....
Анча ўзини олдириб қўйган Раҳимжон ака ҳамқишлоғининг узатилган қўлини муаллақ қолдириб, кулимсиради:
-Ха ука, “оғирроқ, нариги дунёга кетиши ҳам мумкин” деб эшитганмидинг?
-Йўғ-эй, нималар деяпсиз? Мен...мен..
-Қўрқма , кетадиган бўлсам сени еткалаб кетмайман. Фақат биттагина илтимосим бор. Шуни бажарсанг бўлди.
Чолнинг сал нарироқда турган девкелбат ўғлидан хайиқиб, тили ғўлдираётган Акбарнинг юзига қон югурди. Машинасига беҳол суянган гавдасини бироз тутиб, бидирлади:
-Эшитаман...Қўлимдан келса бажонидил. .. Халиги, Саидхонинг айби борда... Худо хохласа....Халиги....Ҳарқалай ҳамқишлоқмизу ака..Пулдан ўзим ёрдамлашиб тураман.
Раҳимжон ака қаршисида турган иймонсизга бошдан оёқ қараб чиқар экан, истеҳзо билан кўнглидагини тўкди :
-Раҳмат укам, пулинг ўзингга сийлов. Саидхонга Худо берсин! Кейин яна бир гап. Хозиргина машинангдан тушган, йигит ҳам бировнинг боласи. Уни алдама! Бу дунёда харомдан хайиқмассан, аммо нариги дунёнинг хисоб-китобидан қўрқ!
Акбар миясида режаланган навбатдаги қинғирлик башарасига акс этгандай, бетини кир рўмолчаси билан қайта- қайта артар экан, кўз олди қоронғулашди....