Tasodifiy hikoya: Taqdir Qasosi(Siryozni Yigitdan)
Olima dugonasi, Umida bilan eng oldi qatorda, yonma yon o`tirgancha berilib domlaning so`zlarini eshitar edi. Umida biqiniga sal turtib pichirlab gap boshladi: - Oli man hayronman, rektir qarindoshing emasmi? - Yo`q! - Qarindoshing bo`lmasa! Nega senga yaxshi mumila qiladi? - Yo`g`aaa nega qarindoshim bo`lsin. Shunchaki o`zlariga yaqin olsalar kerakda! - Aldama. San pismiq yana qarindosh ekaningni sir tutib yurgan bo`lma, oying ham kelganda huddi qadirdonday iliq gaplashgan edi! - Kantira...davomi

Gonkongdan kelgan tobut 4 (kamolov)

Добавил:	((((kamolov)))) (05.05.2017 / 09:13)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	13589
Комментарии:	2

Bunga mening aslo e'tirozim yo'q edi. Retnik derazaga qarab o'y surib qoldi. Deraza oynasidan ko'p qavatli uy ko'rinib turar, osilgan qirlar va bolalar aravachasi ko'zga tashlanar edi.
- Men uzil- kesil bir qarorga kelishdan oldin bu ishning mohiyatiga chuqur kirib borishim kerak, - dedi u. - Seni nima deb ro'yxatga olish kerak edi? Guvoh debmi yoki ko'ngilli ravishda yordam beruvchi debmi?
-Ko'ngilli ravishda yordam beruvchi deng.
Retnik telefon orqali polisiyachini chaqirdi. Po'rim kiyingan yigit kirib keldi. Aftidan u vijdonli kishilar toifasidan, polisiya ishi hozircha uning medasiga tegmagan ko'rinadi. U leysenantga sodiq it kabi mutelik nigohi bilan qaradi. Retnik men tomonga barmog'i bilan ishora qildi, xuddi men uning sho'ring qurg'ur qarindoshlaridan biridek...
-Bu - izquvar Nelson Rayan! Uni ovuntirib turgin, hozircha menga kerak bo'lmaydi, - deb u menga qaradi. - Bu - Patterson. U polisiyada yaqindan xizmat qila boshladi. Aslo joniga tegma.
Men Patterson hamrohligida yo'lakka chiqdim, u meni xonasiga boshladi. Xona ter, dezinfeksiya va vahima bilan to'lib- toshgan edi. Men tokchaga, Patterson esa stolning chekkasida joylashib oldik.
- O'zingni bemalol, erkin tutgin, - deb ruxsat berdim unga. - Biz bu yerda sen bilan, ehtimol, bir necha soat birga bo'larmiz. Sening sherifing bu ayolni men o'ldirganimni isbotlashga harakat qilyapti, ammo u bunga mutlaqo erisha olmaydi.
Patterson menga ko'zlarini mo'ltiratib qaradi va men unga bir necha bor g'ajib tashlangan, Retnikdan olingan sigara qoldig'ini cho'zmoqchi bo'ldim.
- Senda birorta kolleksiya bormi? Mana shu qimmatbaho ashyo bilan muzeyni to'ldirib qo'yishni istamaysanmi? Shunday qilib, bu sigarani menga sening leysenanting berdi.
Patterson yuzi haqiqiy polisiyachi ifodasini oldi.

-Quloq sol, biz yaxshi ko'rmaydigan...
-Bilaman, bilaman, - deb uning gaplarini bo'ldim men. - Bu gapni bir necha bor Retnikdan eshitishga to'g'ri keldi. Men har doim sizlarga xalaqib beraman va doimo yo'lingizda g'ov bo'lib turaveraman.Xo'sh, bundan nima naf? Men ham xuddi sizlarday hayotdan biror narsa undirish payidan. Nahotki men sizlarning burningizdagi tortish huquiga ega bo'lmasam? Nima uchun sizlar shunchalik tez ranjiysiz?
Men Pattersonni mazax qilganday qarayman, u esa bir oz o'ylanib, so'ngra kulumsirab boqadi. Mana, biz nihoyat bir-birimizni tushundik. Tushlik qilish vaqti bo'lib qolgan edi, qandaydir qo'riqchi bizga go'shtli no'xat sho'rva keltirardi. Patterson uni ishtaha bilan pokiza tushirdi, men esa likopchani qoshiq bilan kavlab qo'ydim- u, qaytarib berdim.
Ovqatdan keyin Patterson qarta chiqardi va biz " Gugurtdagi jin" degan o'yinni boshlab yubordik. Butun boshli gugurt qutisini yutib olganimdan so'ng yigitga qanday firib berganimni, unga o'rgatib qo'yishim mumkiinligini tavsiya qildim. Patterson tirishqoq va qobiliyatli o'quvchi chiqib qoldi.
Soat sakkizga yaqin yana o'sha qo'riqchi bizga no'xatli sho'rva keltirdi. Biz uni shunchaki, ermak uchun tanovul qildik. So'ngra yana o'yinga berilib ketdik. Patterson firib berishini shunchalik puxta o'rgandiki, mendan bitta gugurt qutisini butunlay yutib oldi. Soat o'n ikkida telefon jiringlab qoldi. Patterson go'shakni olib, quloq soldi va " xo'p bo'ladi, ser", - deb go'shakni joyiga osib qo'ydi.
- Leysenant retnik sizni ko'rmoqchi ekan, - dedi u o'rnidan turib.
Har ikkimiz ham poyezdagi yo'lovchilar deya his etdik o'zimizni: jo'nash uchun oxirgi signal berilganida , birdan kuzatuvchilar bilan suhbat uzilib, gapni bas qilishadi.
Retnik stol ortida toliqib, umidsiz holda o'tirar edi. Menga kursini ko'rsatib, Pattersonga chiqib ketishini imo qildi. Men uning qarshisida o'tirdim, uzoq davom etgan jimlik cho'kdi, bu muddat ichida bir- birimizni tikilib o'tirdik.

- Omading keldi, - dedi nihoyat Retnik. - Men seni xitoylik ayolning o'limida ayblaganim yo'q, ammo hamma ish prokurorga bog'liq bo'lib qoldi. Endi ayon bo'ldiki, sening mutlaqo aybing yo'q . Yana takrorlayman : omading keldi!
Men polisiyada o'n besh soatni o'tkazdim va shu vaqt ichida meni bitta gumon tark etmadi: to'g'ri ish qilyapmanmi o'zi? Ba'zida vahimaga berilib ketar edim! Endi esa Retnikning gaplarini eshitib, yengil tortib, xo'rsinib qo'ydim.
- Ha , rostdan ham omadim keldi, - dedim men.
Retnik sigara tortishga harakat qildi. Ammo labida sigara qoldig'i qolganini payqadi- yu, kuldi va uni savatga tashladi.
- Keyingi o'n besh soat mobaynida bu qotillikni tekshirish uchun butun polisiya ter to'kdi. Biz seni Kennot hiyobonida tungi soat ikki- yu o'ttizda ko'rgan guvohni topishga muvaffaq bo'ldik. Guvoh prokurorni ko'rarga ko'zi yo'q advokat edi. Shu sababli u o'zining ko'rsatmalari bilan prokurorni yana bir bor achitib o'tdi. Mana endi hammasi joyida.

-Axir qotil kim?
Retnik menga yana sigara manzirat qildo, ammo bu safar dadillik bilan rad etdim. U portsigarini yashirar ekan, shunday deb javob berdi:
-Biror taxminni aytishga hali vaqt erta. qotillik qoyilmaqom ijro etilgan, birorta iz qolmagan!
-Xitoylik ayolning shaxsai aniqlanadimi?
-Ha. Buni aniqlash qiyin kechmadi. Sumkasida hujjatlari bo'lmasa-da, aeroportda uni bir necha guvohlar eslab qolishgan ekan. Chjo Yan Jefferson deb atasharkan, u Gonkongdan uchib kelgan. Hayratlanarli tomoni shundaki, u keksa millioner Jon Uilbur Jeffersonning kelini bo'lib chiqdi. Bu ayol bir yil avval Gonkongda Uilburning o'g'li German Jeffersonga turmushga chiqqan. U yerda, Gonkongda eri avtomobil halokatiga uchrab o'lgan, xotini esa uning jasadini dafn etish uchun bu tomonga olib kelgan ekan.
-Nima uchun?
-Otasi uni shaxsiy dahmalarida dafn etishni hohlaydi. Yo'l harajatlarini ham u to'lagan.
-Jasad hozir qayerda turibdi?
-Uni ertalab dafn byurosi xodimi qabul qilib olibdi. Dafn etilguncha o'sha yerda turadi.
-Siz buni tekshirib ko'rdingizmi?
-Quloq solsangchi, izquvar menga hadeb ishlashni o'rgataverma! Men tobutni ham ko'rdim, hujjatlarni ham tekshirdim - hammasi joyida. Xitoylik juvon Gonkongdan bu yerga kechasi soat biru o'ttizda uchib kelgan. Aeroportdan taksi yollab, sening idorangga yo'l olgan. Faqat bir narsani tushunmayapman: unga sendan nima kerak edi, qiziq qotil ham bularning barini qayerdan bildi ekan?
-Ha men haqimda kimdan bilgani noma'lum.
- Agar u senga oldinroq xat yozgan bo'lsa, uni olishing kerak edi.
Men noma'lum muddat o'ylanib qoldim.
-Faraz qilaylik, Xardvik uni aerroportda kutib oldi. U o'sha yerdan soat oltida menga qo'ng'iroq qildi, deylik . uni kutib olib, o'zini izquvar Rayan deb tanishtirgan bo'lsa-da , hamma ishni idorada hal etishni tavsiya qilgan. Xonim jasad solingan tobutni aeroportga topshirguncha, u bu yerga yetib kelib, idora eshigini ochgan va uni kutib o'tirgan.
Biroq bu faraz menga ham, Retnikka ham unchalik ma'qul tushmadi.
-Ammo o'sha jim urgurga sendan nima kerak edi?
-Agar bu haqda bilganimizda qotillikning sababini ochib tashlar edik! Yuki haqida nima deya olasiz, uni topdingizmi?
- Ha . Uni aeroportda buyumlarni saqlash kamerasiga topshirgan ekan. U kichik chamadondan