MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ VI-QISM ]
| Добавил: | -MAJNUN- (08.05.2017 / 10:32) |
| Рейтинг: |  (1) |
| Прочтений: | 24165 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Kuzda uchub Bahor qaytgan TURNALAR... [ VI-QISM ]
RASM
Avvalgi qismlar...
I- QISM...
II- QISM...
III- QISM...
IV- QISM...
V- QISM...
Onam yig`lab dadamni tinchlantirishga urundilar.
- Bo`ldi yetar... Bolamga rahmiz kelsin!..
- Aralashma!..
Singlimning yig`i ovozi keldi. Inginchka ovozda chinqirib:
- Dadajon akami urmeng... -deb o`tindi.
Dadam hansiragancha to`xtab qoldilar.
- Menga qara?
Orqami devorga qilib dadam tomonga o`grildim.
- O`ta-onang tirik ekan! Sen 80 yoshga kirganingda ham bolasan? Agar haq yo`lda yurmay, el oldida boshimni egadigan bo`lsang, senday farzanddan vos kechganim bo`lsin! -dedilar kamarni buklab yelkamga yengil urib.
- Gunohim sevganimmi?
- Ha... Lanat bildingmi, lanat! -dadam qo`llaridagi kamarni oyog` ostiga uloqtirdilar. - Nima keragi bor, hammani dilini og`ritadigan bunaqa sevgini? Onang sho`rlik ertalabdan buyon yig`laydi. Seni ahmoqni deb, biz ne hayollarda o`tirganimizni bilasanmi?
Qilgan ishimdan pushaymon boshimni egdim. Tilimga biror so`z ham kelmaydi, o`zimni oqlay desam.
- Sevish kerak avvalo Ollohni, sevish keraka ota-onani, sevish kerak jigarlarni, sevish kerak seni sevganlarni!
- Dada, men ham... -dedim fikrlarimni bayon etolmay.
Dadam gapimni bo`lib:
- O`g`lim... Hissiyotga suyanib yashayman desang, qoqilib qolasan! Hayotta a`qlga, imonga tayanib biror nimaga erishish mumkun? -dadam ichlaridan toshib uh tortdilar. - Bilmadim seni bu ketishingda! Senga qanday ishonaman. Ortimda qolib chirog`imni yoqib o`tirishingga qanday ishonaman?! Tarbiyada xato qildimmi?!.. Lanat o`zimga lanat...
Dadam bir lov etib yondilar-u yana o`zlariga keldilar.
- Kechiring dada...
Yelkamdan asta quchdilar, yelkamga qo`llarini qo`ydilar.
- To`ying bo`ladi. Barno qizga uylanasan! Yo`q desang dadam oq qildilar deb bilginu, uydan chiqib ket!
Qo`rqib ketgan singlimni quchoqlab turgan onamdan umidvoq u kishiga boqdim. Onam ham dadamni qarorlarini hurmat qilishdan o`zga choralari yo`q! Singlimni boshini silagan ko`yi, afsusda skut saqlashdan nari o`tolmadilar.
- Gap shu!
Dadam uyga kirib ketdilar.
Qanday cho`kka tushib qoldim bilmayman. Fikrlarim, hayollarim, Oydinga bog`liq bo`lgan barcha o`ylar, miyyamga sig`may chiqib ketganu atrofimda g`ujg`on aylanadi. Go`yo mittigina o`yinchoqqa, aylanib qolganma-u, taqdir beybosh boladay meni har kuyga solmoqda edi.
Yurak uvvos soladiyu, ko`zga nam kelmaydi. Ruhiy azob shunchayin og`riqli bo`lar ekan, uni davosi yo`q. Shunday paytda tillar o`z-o`zidan hudoga nola qilar ekan!
- Eey hudo... Bundan ortiq, murakkab shart bormikin?
Boshimni changallagancha peshonamni polga urdim. Dunyo shunchalar siqilib ketdi-ki, hozir porchalanib ketadigandek edim. Onam yonimga cho`kkalab bag`irlariga boshdilar. Yig`lab nima deb ovutdilar, bilmayman. Ammo uyolmay onam bag`riga bosh qo`yib yig`lab yubordim...
Men go`yo vagzaldaman, qorong`u, zulmat qoplagan. Yolg`izlikdan yurakni vohim bosadi. Qo`limda ikkita chipta, birida Oydin birida Barno tomon elituvchi poezd beletlapi. Oydin o`tirgan poyez allaqachon harakatni boshlagan. Uni ortidan yuguray desam, yelkamga zil-zambilday ota qarg`ishi yuklanadi, bu yuk bilan esa poyezga yetib olishim amri mahol. Boshqa tomonda yana bir poyez. U poyez men chiqmagunimgacha, yurmaydi. Bir qizni baxtiga chang solib, shanida yuvib ham ketmaydigan dog` qoldirib, qanday vijdan bilan u poyezga chiqaman?!
Sevganimdan uzoqqa olib ketadigan, bu poyezga chiqsam manzilim qaygacha boladi? Birkun emas birkuni halokat yuz bermasmikin?!
Menga qolsa bir umur shu qorong`u, vahimali vagzalda qolib ketganim afzal edi. Ammo meni shunday majburlashdiki Barno o`tirgan poyezga chiqishdan o`zga choram qolmadi...
* * * * *
To`y harakatlari boshlanib ketdi. Bir oyga ham yetmay to`y kunim keldi. Shu zulmatga aylangan kunlar, Oydinsiz ekanligimni his qilgan kechalar. Bir jonsiz haykaldan yashadim. Biroq qalbimda bir nafrat, og`usida sugorilgan giyoh ko`kka bo`y cho`za boshlagandi. Oydindan ayro bo`lishimga sababchi bo`lgan, ota-onamni jodulab olgan jodugarga atalgan, Barnoga atalgan zaharli giyoh...
To`yim boshlandi. Dadam vada berganidek shohona to`y, ammo men uchun azadan farqi yo`q. Oylam obro`yi uchun, tabassum qilaman. Lekin ichimda qiyomat. ``BAXTLI BO`LILAR!`` deb tilak aytishadi. Qulog`imga yoqimsiz sadoday eshitiladi. Do`stlarimga, urug`larimga, tanishlarga og`zimni to`ldirib, ``BAXTLIMAN!`` deb aytaman. Ammo zahar yutganday bo`g`zim achishadi...
To`yim o`z xovlimizda bo`lmoqda. Kelinni uyidan chiqgach, BAXT UYIDA nikohni rasmiylashtirib oldik. So`ng rasmiyatchilik uchun, hiyobonda biroz aylandik. Mashinada uyga qaytarkanmiz, Barnoga qarab qo`yaman. U o`zicha baxtli. Ko`zlari chaqnagan labida, tabassum qotib qolgan. Ko`zlari pastga qaragan, goh-goh ko`z tashab qo`yadi. Bilagimdan mahkam uchlab, barmoqlarimni kaftlari orasiga olib tizasiga qo`yib olgan. Yelkasini yelkamga asta suyab oladi. U shunchalar baxtliki, hatto unga hadiya etayotgan sohta tabassumimni ham, sezmaydi. Undan shunchalar nafratlanamanki, u tasovur ham qilolmaydi. Qani edi, tovonim ostiga olib qumursqaday ezg`ilab tashlasam. Yana jilmayib qaraydi. Unga qo`limni tutqazaman, barmoqlarimni ohista silab o`ynab qo`yadi. Yelkasini yana ham dadilroq suyab oladi. Ahmoq qiz, bilmaydiki, yelka suyagan insonini yuragi allaqachon muzga aylangan. Bilmaydiki, bu uyda boshiga qanday azoblar tushadi. Bilganda edi, bunchalik baxtdan sarmast entikmagan bo`larmidi...
Mashina kelib darvoza qarshisiga to`xtadi. Mashinadan tushar ekanman ichkaridan yor-yor qo`shig`i sadolari yangray boshladi. Barnoga yordam berish uchun, nozik barmog`laridan tutib tushib olishiga ko`maklashdim. Bu ham kamera uchun, chiroyli tasvir uchun. Sohta tabassum bilan qo`llariga guldasta tutdim...
Guldastani olar chog`i, harir yopinchig`i ostidan bir on tikib qoldi. Ko`zlaridan mehir bulg`i oqib chiqayotgandek go`yo. Lablari qimirladi, nima deganiga tushuna olmay, o`ng`aysizlandim. Manoli kiprik qoqib, oyog`ini biroz oldinga chiqarib:
- Bosib qo`ymadiz? -dedi.
Uning oppoq, tufilisi uchuni asta bosar ekanman. Ko`ksimda bir nima duburlab borligini eslatdi.
Allanechuk bo`lib tipirchilab ketdi. Balki yana mehir, muhabbatni tuygandir. Hovliga qadam qo`yar ekanmiz, Barno asta egilib tazim qildi. Har ikki qadamda tazim qilib borarkan. Lablari pichirlardi. Uning yanida bo`lganim uchun, har egilganda pichirlab aytayotgan niyatlari qulog`imga sal bo`lsada chalinib qolardi. Negadur butun vijudimni, huddi sovuqdan uyushgandek, titroq bosdi. Ichimda allaqayday isyon ko`tarilganidan
RASM
Avvalgi qismlar...
I- QISM...
II- QISM...
III- QISM...
IV- QISM...
V- QISM...
Onam yig`lab dadamni tinchlantirishga urundilar.
- Bo`ldi yetar... Bolamga rahmiz kelsin!..
- Aralashma!..
Singlimning yig`i ovozi keldi. Inginchka ovozda chinqirib:
- Dadajon akami urmeng... -deb o`tindi.
Dadam hansiragancha to`xtab qoldilar.
- Menga qara?
Orqami devorga qilib dadam tomonga o`grildim.
- O`ta-onang tirik ekan! Sen 80 yoshga kirganingda ham bolasan? Agar haq yo`lda yurmay, el oldida boshimni egadigan bo`lsang, senday farzanddan vos kechganim bo`lsin! -dedilar kamarni buklab yelkamga yengil urib.
- Gunohim sevganimmi?
- Ha... Lanat bildingmi, lanat! -dadam qo`llaridagi kamarni oyog` ostiga uloqtirdilar. - Nima keragi bor, hammani dilini og`ritadigan bunaqa sevgini? Onang sho`rlik ertalabdan buyon yig`laydi. Seni ahmoqni deb, biz ne hayollarda o`tirganimizni bilasanmi?
Qilgan ishimdan pushaymon boshimni egdim. Tilimga biror so`z ham kelmaydi, o`zimni oqlay desam.
- Sevish kerak avvalo Ollohni, sevish keraka ota-onani, sevish kerak jigarlarni, sevish kerak seni sevganlarni!
- Dada, men ham... -dedim fikrlarimni bayon etolmay.
Dadam gapimni bo`lib:
- O`g`lim... Hissiyotga suyanib yashayman desang, qoqilib qolasan! Hayotta a`qlga, imonga tayanib biror nimaga erishish mumkun? -dadam ichlaridan toshib uh tortdilar. - Bilmadim seni bu ketishingda! Senga qanday ishonaman. Ortimda qolib chirog`imni yoqib o`tirishingga qanday ishonaman?! Tarbiyada xato qildimmi?!.. Lanat o`zimga lanat...
Dadam bir lov etib yondilar-u yana o`zlariga keldilar.
- Kechiring dada...
Yelkamdan asta quchdilar, yelkamga qo`llarini qo`ydilar.
- To`ying bo`ladi. Barno qizga uylanasan! Yo`q desang dadam oq qildilar deb bilginu, uydan chiqib ket!
Qo`rqib ketgan singlimni quchoqlab turgan onamdan umidvoq u kishiga boqdim. Onam ham dadamni qarorlarini hurmat qilishdan o`zga choralari yo`q! Singlimni boshini silagan ko`yi, afsusda skut saqlashdan nari o`tolmadilar.
- Gap shu!
Dadam uyga kirib ketdilar.
Qanday cho`kka tushib qoldim bilmayman. Fikrlarim, hayollarim, Oydinga bog`liq bo`lgan barcha o`ylar, miyyamga sig`may chiqib ketganu atrofimda g`ujg`on aylanadi. Go`yo mittigina o`yinchoqqa, aylanib qolganma-u, taqdir beybosh boladay meni har kuyga solmoqda edi.
Yurak uvvos soladiyu, ko`zga nam kelmaydi. Ruhiy azob shunchayin og`riqli bo`lar ekan, uni davosi yo`q. Shunday paytda tillar o`z-o`zidan hudoga nola qilar ekan!
- Eey hudo... Bundan ortiq, murakkab shart bormikin?
Boshimni changallagancha peshonamni polga urdim. Dunyo shunchalar siqilib ketdi-ki, hozir porchalanib ketadigandek edim. Onam yonimga cho`kkalab bag`irlariga boshdilar. Yig`lab nima deb ovutdilar, bilmayman. Ammo uyolmay onam bag`riga bosh qo`yib yig`lab yubordim...
Men go`yo vagzaldaman, qorong`u, zulmat qoplagan. Yolg`izlikdan yurakni vohim bosadi. Qo`limda ikkita chipta, birida Oydin birida Barno tomon elituvchi poezd beletlapi. Oydin o`tirgan poyez allaqachon harakatni boshlagan. Uni ortidan yuguray desam, yelkamga zil-zambilday ota qarg`ishi yuklanadi, bu yuk bilan esa poyezga yetib olishim amri mahol. Boshqa tomonda yana bir poyez. U poyez men chiqmagunimgacha, yurmaydi. Bir qizni baxtiga chang solib, shanida yuvib ham ketmaydigan dog` qoldirib, qanday vijdan bilan u poyezga chiqaman?!
Sevganimdan uzoqqa olib ketadigan, bu poyezga chiqsam manzilim qaygacha boladi? Birkun emas birkuni halokat yuz bermasmikin?!
Menga qolsa bir umur shu qorong`u, vahimali vagzalda qolib ketganim afzal edi. Ammo meni shunday majburlashdiki Barno o`tirgan poyezga chiqishdan o`zga choram qolmadi...
* * * * *
To`y harakatlari boshlanib ketdi. Bir oyga ham yetmay to`y kunim keldi. Shu zulmatga aylangan kunlar, Oydinsiz ekanligimni his qilgan kechalar. Bir jonsiz haykaldan yashadim. Biroq qalbimda bir nafrat, og`usida sugorilgan giyoh ko`kka bo`y cho`za boshlagandi. Oydindan ayro bo`lishimga sababchi bo`lgan, ota-onamni jodulab olgan jodugarga atalgan, Barnoga atalgan zaharli giyoh...
To`yim boshlandi. Dadam vada berganidek shohona to`y, ammo men uchun azadan farqi yo`q. Oylam obro`yi uchun, tabassum qilaman. Lekin ichimda qiyomat. ``BAXTLI BO`LILAR!`` deb tilak aytishadi. Qulog`imga yoqimsiz sadoday eshitiladi. Do`stlarimga, urug`larimga, tanishlarga og`zimni to`ldirib, ``BAXTLIMAN!`` deb aytaman. Ammo zahar yutganday bo`g`zim achishadi...
To`yim o`z xovlimizda bo`lmoqda. Kelinni uyidan chiqgach, BAXT UYIDA nikohni rasmiylashtirib oldik. So`ng rasmiyatchilik uchun, hiyobonda biroz aylandik. Mashinada uyga qaytarkanmiz, Barnoga qarab qo`yaman. U o`zicha baxtli. Ko`zlari chaqnagan labida, tabassum qotib qolgan. Ko`zlari pastga qaragan, goh-goh ko`z tashab qo`yadi. Bilagimdan mahkam uchlab, barmoqlarimni kaftlari orasiga olib tizasiga qo`yib olgan. Yelkasini yelkamga asta suyab oladi. U shunchalar baxtliki, hatto unga hadiya etayotgan sohta tabassumimni ham, sezmaydi. Undan shunchalar nafratlanamanki, u tasovur ham qilolmaydi. Qani edi, tovonim ostiga olib qumursqaday ezg`ilab tashlasam. Yana jilmayib qaraydi. Unga qo`limni tutqazaman, barmoqlarimni ohista silab o`ynab qo`yadi. Yelkasini yana ham dadilroq suyab oladi. Ahmoq qiz, bilmaydiki, yelka suyagan insonini yuragi allaqachon muzga aylangan. Bilmaydiki, bu uyda boshiga qanday azoblar tushadi. Bilganda edi, bunchalik baxtdan sarmast entikmagan bo`larmidi...
Mashina kelib darvoza qarshisiga to`xtadi. Mashinadan tushar ekanman ichkaridan yor-yor qo`shig`i sadolari yangray boshladi. Barnoga yordam berish uchun, nozik barmog`laridan tutib tushib olishiga ko`maklashdim. Bu ham kamera uchun, chiroyli tasvir uchun. Sohta tabassum bilan qo`llariga guldasta tutdim...
Guldastani olar chog`i, harir yopinchig`i ostidan bir on tikib qoldi. Ko`zlaridan mehir bulg`i oqib chiqayotgandek go`yo. Lablari qimirladi, nima deganiga tushuna olmay, o`ng`aysizlandim. Manoli kiprik qoqib, oyog`ini biroz oldinga chiqarib:
- Bosib qo`ymadiz? -dedi.
Uning oppoq, tufilisi uchuni asta bosar ekanman. Ko`ksimda bir nima duburlab borligini eslatdi.
Allanechuk bo`lib tipirchilab ketdi. Balki yana mehir, muhabbatni tuygandir. Hovliga qadam qo`yar ekanmiz, Barno asta egilib tazim qildi. Har ikki qadamda tazim qilib borarkan. Lablari pichirlardi. Uning yanida bo`lganim uchun, har egilganda pichirlab aytayotgan niyatlari qulog`imga sal bo`lsada chalinib qolardi. Negadur butun vijudimni, huddi sovuqdan uyushgandek, titroq bosdi. Ichimda allaqayday isyon ko`tarilganidan
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!