Tasodifiy hikoya: Xato
Salom. Ismim Baxrom. Yoshim 23 da. Men yozuvchi emasman va hozir yozayotganlarim real hayotimda bo’l...davomi

KIMNING AYIBI BU? By >UNDISPUTED<

Добавил:	UNDISPUTED (21.07.2017 / 14:57)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	9057
Комментарии:	3

Hikoyani boshidan oqishni tavsiya e aman...Davomini oqish uchun kutubxonamga kiring.


Kunlar o'tib Mansur baribir chiday olmadi qon bosimi tez ko'tarilib ketaverardi. Kun ora uyga tez yordam kelib ketardi...
Mansur chidash berolmay bir joyda qoldi. Shahardagi kasalxonaga analiz topshidi. Ahvol chatoq Mansurning yana 6 oy umri qolgan. Miyasida o'simta bor ekan...
Mansur 1oycha kasalxonada qoladigan bo'ldi...
Bolalar bu paytda Timur 21 yosh, Mahliyo esa 18 ga to'lgandi...
Olti oy ham yeldek o'tib Mansurning vaqti soati yetib keldi...
Achinarli holat...
Havoning avzoyi buzuq...
Mansur olamdan o'tganiga ham 2 soat boldi. Timurning boshida doppi, ustida to'n... Ko'zlarida bir tomchi yosh yoq, ammo qonga to'lgan...
Singlisini oldida o'zini kuchli, bardoshli korsatardi ammo bu mushkul edi. Singlisi Mahliyo yiglayverib kozlari ishib ketgandi. Tiniq yuzlari huddi qovun postidek sirtilgandi...
Nihoyat mayit ko'mildi... Qabr ustida quron o'qilib odamlar tarqaldi...
Qabr oldida faqatgina Timurning o'zi qoldi... Bu atrofda faqatgina yastanib yotgan qabrlardan boshqa hech narsa korinmasdi. Timur birdan okirib yiglab yubordi...
Mansurning qabrini quchog'lab yig'lardi.
Tabiatni ham yuragi ezildimi. Momoqaldiroq chalib yomg'ir yog'ib yubordi... Yomg'irning har bir tomchisi Timurning badanini o'qdek teshib o'tardi go'yo...
-Nega nima uchun bizni buncha qiynading ey Xudoo.
Nima gunohimiz uchun.
Avval Otam bizni tark etdi, keyin onam, endi bolsa Amakim... Bizga shuncha qilganlaring kammidi... U shunday deb yiglarkan hamma joyi loyga belangandi... Bu yiglashlarga dosh berolmay momoqaldiroq ham ovozini balandlatib borardi. Timur osmonga qarab baqirib yig'lardi...

Oradan 2 yil o'tdi...
Shu ikki yil norasida aka singillar uchun qanday azobli otganini faqat o'zlari bilardi...
Ularni pul muammosi ham ancha qiynab qo'ygandi...
Timur og'il bola agar u harakat qilmasa hech kim ularga yordam berolmas edi...

Hikoyani Qahramonlar nomidan yozaman...

Boshim qotdi. Bu yog'da singlim Mahliyoning boyi yetib qoldi. Uni ham uzatishim kerak... Nima qilsam ekan...
Yoki shaharga borib yaxshiroq ish topsammikan...
Ha bu boshqa gap. Buni singlim bilan maslahat qilib korishim kerak...
Mahliyoo.
-ha akajon
-buyoqqa kel
-ha aka nima boldi
-senda zarur gapim bor
singlimni oldimga otkazib unga termularkanman uning ulg'ayganini sezdim... Va gap boshladim...
-singlim, o'zing korib turibsan ahvolimizni.
Bizga qoshnilar ham katta yordam qilishdi. Ammo biz ham ulg'aydik, endi o'z aravamizni o'zimiz tortmasak bolmaydi...
Qachongacha birovlarga qaram bolib yashaymiz.
-ha aka tog'ri aytasiz. Men o'zimga biron ish topaman. Ana o'zimizni maktabda farrosh yetishmayotgan ekan shu yerga ishga kiraman...
-yo'q singlim. Sen mening singlimsan bunaqa ishlar qilishinga yo'l qoymayman tushundingmi
-unda nima qil deysiz aka
-shaharga ketaman.
-shaharga , lekin aka...
-lekin pekini yoq. Sen Halima xolam bilan turasan men u yerdan ishlab senga pul jo'natib turaman...
-nima u yerda ish mana keling Timur aka deb kutib turibdimi?
-ey mahmadona, yigit kishini noni kochada boladi... Meni aytganimni qilasana?
-aka ketsangiz sizni sog'inib qolamanu
-o'zimi singlim, har oyda kelib turaman. Agar ishlarim yurishib ketsa seni ham olib ketaman, xopmi aqlligim.
-xoop aka...

Shundan keyin mahalladagi oq soqollardan duo oldim, qo'ni qo'shnilardan. Qoshnim va trinerim Olim aka baksyordan ham duo olib biroz nasihatlarini eshitdim.
-erkak kishi nima bolgan taqdirda ham or nomusini, g'ururini va sha'nini sotmasligi kerak deb nasihatlar berdi...
Chiqib ketayotganimda ortimdan
-HECH BIR G'ALABA MASHAQQATLARSIZ BO'LMAYDI deb past ovozda gapirdi...
Uning gapiga javob bermadim va chiqib ketdim...
Uyga qaytib soatga qaradim 16:00.
Hali vahtli ulguraman ...
Xonamdan yig'ib yurgan pullarimni oldim hisoblasam 150ming. Bu pulga Toshkentga yetib olishim mumkin...
Singlimni chaqirdim. U bilan hayrlashayotib Mansur amakimdan qolgan tillo trosni boyniga taqdim... Singlim yig'lagancha uyda qoldi. Men ham yig'lab yuborishdan o'zimni zo'rg'a tutib turdim. Halima xolaga ishonganim uchun ham singlimni ishonib tashlab ketayotgandim...
Mashinalar turadigan joyga bordim... Odam gavjum edi.
-Qo'qonga 1ta
-Farg'ona 2ta bilan yuramiz...
Taxichilar shunday deb uyoqdan buyoqqa yurishardi. Taxichilardan biri chetda jim o'tirardi. Shu odamdan Toshkentga qaysi mashina yuradi deb soradim.
-men yuraman .
-aa sizmi
-ha nega hayron bolasan yigitcha
-puli qancha boladi
-uka odam kam sanga 30ming qiberaman.
-aha bolaveradi rahmat.
-lekin 2 , 3 soat kutishga tori keladi.
-xop kutaman.

U meni mashinasiga otqazdi. Yuklarim kop emasdi bor yog'i bir sumka. Uni bagajga qoymasdan oldimga qoydim... Havo issig' edi. Biladim qancha vaqt o'tdi. Kozim ilinibdi shekilli uxlab qopman.
-uka tur yuryapmiz
degan ovozdan uyg'ondim. Orqa orindiqqa qaradim.
3 nafar yosh qizlar ekan...
Qizlardan uyalardimmi yoki juratim yetmasdimi bilmadim shoshib oldimga qarab oldim. Orqada qiqir - qiqir boshlandi.

Davomi Bor!