Tasodifiy hikoya: Жинсий алоканинг кандай турларидан кайтарилган маъкул?
“Хаё имондандир” дейилади хадиси шарифда. Мўмин банда фахш ишлардан хаё килиши керак. Аммо халол ...davomi

Internetdan Oshiq Izlagan Ayol.. 1-Qism..

Добавил:	--Shekh-- (08.08.2017 / 21:15)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	12197
Комментарии:	Комментарии закрыты

screenСиз ҳаммадан чиройлисиз, мен
бунақа гўзал аёлни биринчи
марта кўриб турибман. Буни
мен сизга хушомад қилиш
учун гапирмаяпман, ўзи
қизларга хушомад қилишни
билмайман. Ҳақиқат бу. Сиз
соҳибжамолсиз… ”
Лобарнинг юраги энтикиб
кетди, тез-тез ура бошлади.
«Қандай ёқимли сўзлар. Мен
ростдан ҳам хунук эмасман.
Расмимга яхшироқ разм
солай-чи… Кулиб тушибман,
ёноқларимда қизиллик
ўйнайди. Қора қошлар
остидан қора кўзлар мастона
боқади. Юзимда ҳали ажин
йўқ, тўғрироғи, билинар-
билинмас ажинларим расмда
кўринмасди. Уни фақатгина
ўзим билардим, холос. Бу
ажинларни қанақа ёмон
кўришимни тасаввур ҳам
қилолмайсиз. Улар – менинг
душманларим».
Лобар ёнидаги каравотда
пишиллаб ухлаб ётган ўғлига
бир қараб қўйди-да, яна
интернет дунёсига шўнғиб
кетди. Чунки бу ер жуда яхши.
Истаган одаминг билан
гаплаша оласан, хоҳлаган
сўзингни ёзасан. Ҳеч ким “сен
оилалисан” ёки “бу сўзларни
ёзиш сенга ножоиз”, демайди.
Истасанг дўстлашасан,
истамасанг – шартта
блокировка қилиб ташлайсан.
Виртуал дунё деганлари
ҳақиқий дунёга нисбатан анча
ранг-баранг, қизиқарлироқ
экан. «Майли, уйга кетадиган
вақтим бўлиб қолди, хайр,
азизим!». «Азизим»ни сал
ҳайиқиброқ ёзди у, тўғрироғи
юрагининг бир чеккасида
нимадир қимирлаб қўйгандек
бўлди. «Ахир, оилалиман,
бошимда эрим бор, қаердаги
нотаниш бир йигитни
«азизим» дейиш ғалати».
Лобар экрандан кўз узмай,
жавобни интизорлик билан
кутарди. Ниҳоят, унинг лабига
табассум югурди. «Жоним,
менинг борлиғим, жону
жаҳоним. Сиз билан
хайрлашишни истамайман.
Сиз билан мангуга бирга
бўлишни, доим
суҳбатингиздан баҳра олишни
истайман. Мен мудом сизнинг
расмингизга тикилиб
ўтираман. Чунки сиз менинг
юрагимга тобора чуқурроқ
жойлашяпсиз. Чунки сиз менга
жудаям ёқасиз»…
Лобар ўзида йўқ, кулиб, барча
гапларни ўчириб ташлаб,
телефонини ғаладонга ташлаб
қўйди. У худди қуш каби
осмонда парвоз этарди. Дунё
бунча чиройли бўлмаса!
Одамлар ҳам жуда ёқимли…
Мен дунёдаги энг бахтиёр
инсонман…
* * *
Ғолиб бошқа институтда
ўқирди. У ҳар замонда бир
ҳамюрти – Лобарнинг
курсдоши Акмалнинг олдига
келиб турарди. Ўша куни
Лобар энг чиройли кўйлагида,
узун сочларини ёйиб,
пешонасига қора кўзойнак
қўндириб аудиторияга кириб
келганда, кўпчилик ҳайрат
билан тикилганини у ҳечам
ёдидан чиқармайди. Айниқса
Ғолиб. У беихтиёр Лобардан
кўзини узолмасди. Қиз эса
ўзини сезмаганга олиб,
дугоналари билан кўришди-
да, жойига ўтирди. Лекин бу
нотаниш йигит юрагида тўфон
уйғотиб юборганини у илкис
сезарди.
Лобар учинчи курсга ўтганида
ортидан югуриб чарчамаган,
мудом соядек эргашиб
юрадиган, чиройли совғалар
олиб келиб, олмаса қизларга
тарқатиб, дилга хуш ёқувчи
ёқимли ишқ сатрларини
қоғозга тушириб, уни Лобарга
тутқазадиган Ғолибга буткул
кўнгил қўйганди. Буларнинг
бари қизнинг
орзуларидагидек эди. У
Ғолибга тобора қаттиқроқ
боғланиб бораётганини сезар,
бу туйғу олдида ожиз эди.
Йиллар ўтиб, улар турмуш
қуришди. Қуёш ва Ой, ниҳоят,
бир-бирларининг висолига
етишишди. Уларнинг
муҳаббат муҳаббат қиссалари давом
эта бошлади.
* * *
– Бунча имилладинг, тезроқ
ҳаракат қилсанг ўласанми?
– Нега бақиряпсиз? Имиллаб
нима қилибман, ўзи шундоғам
куни билан болага қара, уй
йиғиштир, овқат пишир, кир
ювишдан чарчаб кетсам,
бунинг устига сизнинг қош-
қовоғингизга қарайман…
– Вой, нима ишни қойиллатиб
қўйибсан? Олдинги
назокатинг ҳам йўқолгандек,
бочкага ўхшаб семириб
кетяпсан. Бунақада уй
эшигини алмаштиришга тўғри
келмаса бўлдийди.
Лобар бир муддат жим бўлиб
қолди. Хўрлиги келди. У мана
шу эрни деб тиним билмаса,
унга ёқадиган овқатлар
пиширса, бешик тебратиб
ўтириб ҳам у ҳақда ўйласа-ю,
севгани унинг юзига мана
шундан оғир гапларни шартта
айтиб ўтирса.
(давоми 2-қисмда)