Tasodifiy hikoya: Qimorbozning qismati... (TuNGi_HaMRoX dan yangisi...)
Salom hurmatli saytdoshlar, anchadan beri hikoya yozmay qo'yganimga sizlardan uzr so'riman va ko'p q...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: O`n uchunchi Palata...

Добавил:	-MAJNUN- (10.08.2017 / 20:41)
Рейтинг:	(1)
Прочтений:	33239
Комментарии:	Комментарии закрыты

MUHABBAT JILG`ALARI: O`n uchunchi Palata...



O`n uchunchi palata eshigi oldida ko`tarilgan shovqin hammani e`tiborini tortdi.
``Kuyov bo`lmay o`l. Senga gulday qizimni bergandim, umrini hazon qilding!`` Ayol kuyovini ko`ksidan itarar edi. ``Seni hudo ursin - seni hudoga soldim!``

Bosh virach o`rtaga tushmaganda, shallaqi ayol yana qancha bemorlarni oromini buzardi.
- Agar shu ablahni yana qizimni oldida ko`rsam seni sudga beraman...
Ayol bosh virachga pupisa qilib baqirdi.
- Botirjon...!
Virachni bir qarashi yigitga kifoya qildi. O`n uchunch palalata eshiga qayta-qayta qarab qo`ygan yigit, lom-mum demay ortiga qaytdi.
- Sevmay o`l go`rsuhta...
Ortidan nafrat bilan qarab qolgan ayol dung`ulladi...

Oradan bir muncha vaqt o`tib. Hamshiralarni dam olish xonasiga bosh hamshira kirib keldi.
- Matluba opa virach nima dedi?
Shohista sabirsizlik bilan so`radi.
- G`aybarov anavi yigitni palataga qo`ymay turinglar deb aytdi, -Matluba og`ir hursinib stulga o`tirdi. - Ayol degani ham shunchalar beyyuz bo`ladimi-aa?
Og`ir bosiq Matlubani bunchalar alam bilam kuyingani ko`rgan xonadagi 3, 4 ta hamshiralar, tillariga erk berib muhokama qilishni boshlab yuborishdi.
- To`g`ri... Qizi uchun bir tinyn sarf qilmagan onasini aytayotgan gapini qarang opa. Hamma harajatni shu kuyov bolani yelkasida ekan sho`rlik! -dedi kasalik varaqalarini tartibga solayotgan hamshira.

- Qachondan buyon yotadi uni ayoli? -deb so`radi kelganiga uncha ko`p bo`lmagan hamshira.
- Besh oydan oshdi...
- Haa... Bunday bemorlarni davolatishni o`zi bo`ladimi. Dori darmonni narhiyam osonda...
- Mana g`ing-ng demay, topib olib kelyabdi-yu baraka topkur...
- O`tgan kuni quygan dorilarni narxini eshitib kapalagim uchadi... -dedi, o`n uchunchi palatadagi bemorga masul hamshira.
- Ey Dilfuz qo`ysangchi... - bir chekkada turgan. O`rta bo`yli, 35 yoshlardagi. Qiyofasi anchayin jiddiy, hamshira suxbatga qo`shildi. - Boyga jin urarmidi... -dedi zardali ohangda.
- Opa yigit sizdan bizdan ortiq, boy emas, - so`zida davom etdi Dilfuza. - Qaynim shu yigit bilan birga ishlardi. Aytishicha uy-joyi mashinalarini sotganmish. Shuncha mol-mulkini nima uchun soatadi? Albatta ayolini davolatish uchunda...
- Biror aybi bor-ki, majburlikdan qaraydi Dilfuz sodda bo`lmagin singlim...
- Opajon majburlikdan emas... Sevmasa hech bir erkak majburlikdan ham bunchalik g`amho`r bo`la olmaydi. Ayolini hayotga qaytishi gumon bo`lgan bir paytda esa, bilmadim... -dedi Dilfuza bosh chayqab.
- Buni muhabbat deb qo`yishibdi! - dedi lablarini qip qizil qilib bo`yab olgan hali turmushga chiqmagan hamshira qiz suhbatga aralashib.
- Muhabbat insonni har narsaga qodir qilib qo`yadi, - Dilfuza jilmaydi. - Agar ho`jayinim shu yigitdaqa bo`lganida, poyini ko`zimga to`tiyo qilardim...
- Nimasini aytasiz. Meni ham shunday yigit sevganida. Jon deb uni ayoli o`rnida yotgan bo`lardim...

Matluba stol ustiga bir shapati urdi.
- Xurshida nima deyabsan ahmoq qiz? Yaxshi gap ham yomon gapga ham farishta omin deydi. Tavba qildim dee!
Matluba qizlarni hissiyotga berilayotganidan achchiqlandi.
- Senam Dilfuza...
- Ha... Nima bo`lsa menmi aybdor?
- Hadeb g`iybat qilguncha. Borib 11-palatadagi bemoringa qara, isitmasi chiqayotgandi! Senlaram bor, bemorlar uyquga ketmasdan kechki mualajalarini qillaring! - qizlarga buyurdi...

Qizlar Matlubadan hafa bo`lishsada, majburyatlarini bajarish uchun xonadan chiqib ketishdi.

Matluba boshini changallab, asabi buzulganidan boshida og`riq turganini sezdi. O`ziga-o`zi g`azabno ohongda gapirdi.
``Shallaqini qarg`ashini! Shunday kuyovi boriga shukur qilish o`rniga!``

O`zi ham qiz uzatib kuyovli bo`lganiga ko`p bo`lmagani uchun. Kuyovini urgandan battar qilib haydab chiqargan qaynonani qilgan ishi qattiq tasir qilgandi...

Soat yarim tundan oshganida. Shohista xonaga kirdi.
- Matluba opa anovi...
- Ha... Gapir tez-tez chaynalmasdan! -dedi, bosh og`rig`i tufayli asabiylashayotgan Matluba.
- Anavi... Botir aka kelibdi nima qilay?
- Hozir o`zim chiqaman!

* * * * *

Kutish zalida o`tirgan yigit Matlubani ko`rib o`rnidan turdi.
- Salom opa.
- Vaalayku. Uzur uka bizga gap tegib qoladi.
Yigit bo`shashib joyiga o`tirdi.
- Bir ilojini yo`qmi?
Yigit iltijoli ko`zlarini Matlubaga tikdi.
- Mayli... Lekin qizlar aytganda chiqib keting. Qaynonayzni qahriga duchor bo`lmaylik... - yigitni iltimosini rat qilishga vijdoni yo`l bermadi.

Yigit minnaddorona bosh qimirlatib qo`ydida, jufti yotgan o`n uchunchi palata tomon shoshib ketdi.
Matluba yigitni ortidan angrayib qolgan hamshira qiz Shohistani sal turtib qo`ydi.
- Ha opa...
- U yigitni o`z egasi bor...
- Kim ekan egasi?
- O`n uchunchi palatada yotibdi.
- Nega menga buni aytyabsiz?
- Men qizlarni ko`ziga bir qarab, qalbida nima kechayotganini bilib olaman...
- Yo`q unday emas, -dedi Shohista gap nima haqida ketayotganini tushunib.
- Unda qanday?
- Shunchaki... Rafiqasini hayoti uchun kurashayotgan, bu insonga hurmatim kundan kun oshmoqda... -dedi sir boy bermaslik uchun.
- Haqiqiy erkak ayolini ezozlashi kerak. Labzi halol deb shunday yigitlarga aytishadi. Hozurda haqiqiy yigit nomiga loyiqlar kamayib ketyabdi, - Matluba hursindi. - Afsuski bazi vijdonsizlar bu yigitni qadriga yetishmayabdi...
- Qaynonasini aytyabsizmi?
- Ha... - Matluba Shohistani ohista yelkasini siladi. - Anchadan buyon birgamiz. A`qlli hushli qizsan. Qachondur senam turmushga chiqasan. Sabrli, vafodor insonlarga hamma hurmat bilan qaraydi. Senam sabirli bo`lsang, ertami-kechmi senga ham munosib yigit uchraydi. Hozir e`tiboringni ishinga qarat, hissiyotga berilmagin...
- Sizni tushuna olmayabman!
- Juda yaxshi tushunyabsan.. Ko`zlar qalb ko`zgusi. Qancha yashirma baribir ko`zlaring oshkor qilib qo`yadi. Yigitni yoqtirib qolganingni allaqachon fahmlaganman...
- Eeee opa...
- Eee deysan-a! Qani endi bor, qizlarni chaqir. Bemorlardan yana bir xabar olilar. Keyin navbatma-navbat dam olvolilar... -dedi Matluba shogirtini o`zi to`g`ri deb bilgan yo`l bilan to`g`ri yo`lni ko`rsatib.

Bu vaqtda yigit o`n uchunchi palatga kirib bo`lgandi. Palata kichikroq, lekin yorug` va shinam. Bir maromda ishlayotgan aparatning ovozi mudom yangrab turibdi. Kiravatga yaqinlashgan yigit ohista lablarini juftining peshonasiga tekkazdi.
- Salom Dilbar. Ish bilan bo`lib kela olmadim, jonim. -beyhush yotgan yoriga umid bilan boqdi, uning harakatsiz qo`llarini ushlab, yuziga bosdi...

Oradan ikki soatlar vaqt o`tib. Shifoxonada ishlay boshlaganiga uncha ko`p vaqt bo`lmagan xamshira Nilufar dam olish xonasiga kirdi. Stulda o`tirib daftar varoqlayotgan Matlubani cho`chitib yubordi.

- Bir kun, senlar yuragimni tushib qo`yasanlar. Eshikni seknroq ochsang, biror yering kamayib qoladimi?
- Uzur... -deb Matlubaga yaqinroq kelib. - Opa anovi yigitni esi joyidami?
- Tinchlikmi? -havotirlanib o`rnidan qo`zg`oldi Matluba.
- Tog`arachada iliq suv so`ragandi. Birozdan keyin qarasan,