Tasodifiy hikoya: Essiz NARGIZA...
Endigina 19 kirgan Nargizani o'zi tanigan birga maktabda o'qigan O'ktamga fotiha qilishdi. Ikki yosh...davomi
Endigina 19 kirgan Nargizani o'zi tanigan birga maktabda o'qigan O'ktamga fotiha qilishdi. Ikki yosh...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (II - QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (04.02.2018 / 04:48) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 30453 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi I -Qism...
II - Qism...
Hecham ayol kishini yonida bunchayin dovdirab qolmagan edim. Uning nigohlarida o`zgacha sexr borde go`yo.
- Shumi kelin opa?
Yaqinlashib unga qaray, yurak hovurimni bosib olishga urundim. Gaz balonni ko`tarib ikki metirlar beriga oldim.
- Ha mana shu, -o`rnidan qo`zg`adi, - To`g`irlab berasizmi?
Indamasam yonimgacha kelib oladigandek, shiddat bilan o`rnidan qo`zg`aldi.
- Siz qimirlamang. Men o`zim hozir ko`raman... -dedim.
- Sen o`ltir qizim, -oyim kelin qo`lidan ushab joyiga o`tqizdilar va kulib: - Voy booo qizim! Balaning ham o`zinga o`xshab nozikkina ekan-ku! Buning tezda tugab qolmaydimi? -dedilar.
U esa yelka qisib qo`yarkan, hasratlangan ko`yi oyimga dardini to`kishga kirishib ketdi:
- Holajon, bular to`yda bo`lmasa ko`chada to`yib keladilar. Ovqatni ham o`zimga yarasha bir yegulik tayorlayman, -dedi.
- Unday ekan ovqat qilib nima qilasan-a? Ha biznikiga chiqaver. Birgalashim o`tiramiz...
- Bular...
Kelin kutulmagan taklifga qanday javob qaytarishni bilmay kalovlanib qoldi.
Oyim sodda oqko`ngil insonlar. Kelinni o`zlariga yaqin olib senlab, yelkasini silagancha, taklif qilardilar. Qarasam kelin noqulay ahvolda, oyimni taklifini rat etolmayabdi. Oyimni chalg`itish uchun aralashdim.
- Kelin opa, bunizga nima bo`lyabdi o`zi?
- Aaaa! - u dik etib o`rnidan turdi. Maqsadimni anglaganday o`zicha shoshilib tushuntira boshladi. - Anovi buraydigani, anaqasi bo`shab qolibdi!
Detallarni nomini topalmay, o`sha kuni aytgan gaplarimni takrorladi.
- Shurfimi? -dedim men ham talmovsirab, uni ajabtovur hovluqmaligidan to`lqinlanib.
- Ha, him o`sha shurpi. Anaqa bilan burab mustaxkamlash kerakde...
- Atverka... Bajaramiz kelin opa.
Yana savolga tutib chalg`itishda davom etgan bo`lardim. Ammo baxtimga kichik yangam paydo bo`ldilar. Uy ichida yig`lab qolgan jiyanimni olib chiqib oyimga topshirdilar.
- Oyijon nevarangizga qarab turing, men shundoq ishtonchalarni chayib olayin.
- Beraqol...
Oyim shu kuyi, jiyanimni yupataman deb ovunib qoldilar. Kelin esa yana meni harakatimni kuzata boshladi. Men unga ortiqcha e`tibor bermagan kuyi, balondagi muammoni to`g`irlashda davom etdim.
Muommoni to`g`irlagach, zanglab qolgan garelkasini ham tozalab berishga qaror qildim. Buning uchun kichik shurfni bo`shatish kerak edi. Shurufni bo`shatish qiyin bo`lmadi, ammo zanglab ketgani sabab qayta o`rnatish mushkullik tug`dirardi. Hecham atvervka to`g`ri kelmas, to`g`ri kelsa balonni tutib turish uchun menga yana bir qo`l yetishmasdi.
Kuzatib turgani uchun, yordam kerakligini fahmlab kelin yonimga keldi.
- Qayerni ushlab turayin!
- Manabu narsani, - boshimni ko`tarib unga qarab oldim, - Qo`liz qora bo`ladida.
- Mayliga... -deya kaftlari bilan orqa etagini sidirgancha tizzalarini bukib, yonimga engashdi. U juda yaqin kelgani tufayli, uning bo`yi dimog`imga uruldi. Yana avvalgidek ajib hissiyotdan vujudim to`lqinlanib ketdi. Beyhos balonni aylantirib yubordim, oqibatda uning to`r matoli yengi garelkani zanglagan temiriga ilinib qoldi. Shoshgancha unga yordam beraman deb qo`llarini ushlab olibman. Yetmaganiga barmoqlarim ham ko`kragiga tegib ketdi. O`zim hijolat bo`lib:
- Kelin opa siz qo`yaqoling o`zim! -dedim.
U lablarini ko`ng yoyib jilmayib qo`yarkan:
- Ho`p! -degancha oyimni yonlariga ketdi.
To`g`irlab bo`lgach, olov yoqib kiranni ishlashini tekshib ko`rdim.
- Kelin opa, mana bo`ldi. Endi qo`rqmay qozon qaynataverasiz, hodo hohlasa endi yonib ketmaydi.
- Qo`liz dard ko`rmasin, rahmat...
- Arzimidi...
U uyiga kirib ketishga taraddutlanganini oyimga namoyish qilib qo`lini duoga ochdi.
- Duo qiling hala...
- Turasanmi?
- Kirayin ovqat qilaman...
- O`tirsang bo`lardi, xozir ovqatimiz pishadi. Birga-birga ovqatlanardik?
- Rahmat hola, boshqa safar...
- Omin yurtimiz tinch bo`lsin, tan sihatlik hotirjamlik bersin. Sen ham qo`shganing bilan qo`sha qari, omin...
Kelin yuziga fotixa tortarkan, yana bir bor menga jilmayib minnaddorona qarab qo`ydi.
- Mayli, bizanikiga ham kiring hola... -deya balonni ko`tarishga chog`landi.
- Qo`y qizim sen ko`tarma, - oyim buyruq ohangida menga imladilar, - Ol sen...
Oyimning buyrug`iga itoat qilib, baloni oldimda, eshik tomon yurdim. Kelin esa, kir chayayotgan kichik yangan, oshxonada ovqat qilayotgan katta yangam bilan hayrlashgancha ortimdan ergashdi.
Ko`chaga chiqishimiz bilan, yelkamga qo`lini qo`yib e`tiborimni tortib:
- Oyingiz tenggi yo`q ayol ekanlar... -dedi, to`lqinlanib kulib qarab.
- Oyim dunyoda yagonalarda... -dedim.
- Ha, tog`ri, hammaning ham oyisi bo`lsin ekan.
Bu gapi bilan oyisi yo`qligiga shama qildi. Kayfiyati tushib homush bo`lib qoldi.
Shu kuyi ularni xovlisiga kirdik. Darvozaxonada mashina yo`qligini ko`rib, Sadir hofizni uyda emasligini tushundim.
- Kelin opa! Hofiz uydamasmi?
- ``To`yim bor!`` deb peshinda chiqib ketgandilar.
- Ha...
Balonni joyiga o`rnatib qo`yarkanman, kelin uyda yolg`iz bo`lsa ko`p qolishim no to`g`riligini anglab, tezda qaytishga chog`landim.
- Kelin opa, men qaytdim...
- To`xteng... -dedi keskin ohangda to`xtatib.
- Labbay... - unga qaradim. U esa gapini yo`qotib qo`ydi yoki gapini o`ylab olmasdan meni to`xtatib qo`ygandi. Bir necha sonya o`ylanib jim turib qoldi.
- Biror yumishiz bormi?
- Perog yeysizmi? -dedi muloyim jilmayib.
Men ham bu kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. - Yeysizmi? o`zim pishirganman.
- Rahmat, qornim to`q... -dedim tezroq ketishni istab.
- Boya ochman degandiz-ku?!
- Ha... Rosti kelin opa, shirinlikni hushlamayman.
- Siz men pishirgandan bir yeb ko`ring, fikriz o`zgaradi.
``Yaqin olib ilinyabdi, bir bo`lak yesam o`lmasman! U ham hursand bo`lar.``
- Mayli bir bo`lak...
So`rini chetiga omonat o`tirdim. U esa zippillagancha oshxonasiga kirib ketdi. Sal o`tmay, patnis ko`tarib qaytib chiqdi. Xontaxta ustiga dasturxon yozib, patnis ustidagi neymatlarni dasturga qo`ydi.
- Ovora bo`lmang... -dedim likopchalardagi pechenyi, qant, mayizlarni ko`rib.
- Ovorasi borakanmi. - kattaroq likopdagi 7, 8 bo`lak perogni oldimga surdi. - Oling, tortinmang...
Perogni bir bo`lagini olib, og`zimga soldim. U esa nim tabassum qilgancha, fikrimni kutib og`zimga termuldi. Uning bu qadar diqqatini berib qarashi juda yoqdi. Shuni uchun bo`lakni yeb biturmagunimcha, javobimni aytishga shoshmadim. Sabirsizlik qilganday qoshlari qoqib, ko`zlari ma`noli jovdiray boshladi.
- Endi fikrim o`zgardi. Bugundan keyin shirinlikdan qatmayman. Ayniqsa siz tayorlagandan...
Bu javobim uni sevintirib yubordi. Ko`zlar porlab, beyg`ubor tabassumidan chehrasi yaxshnab ketdi.
- Osh bo`lsin. -choy quyib berish uchun piyolani qo`liga oldiyu, allanima yodiga tushub oshxona tomon bir qarab qo`ydi, - Sharbat ichasizmi?
- Yo`q,
Avvalgi I -Qism...
II - Qism...
Hecham ayol kishini yonida bunchayin dovdirab qolmagan edim. Uning nigohlarida o`zgacha sexr borde go`yo.
- Shumi kelin opa?
Yaqinlashib unga qaray, yurak hovurimni bosib olishga urundim. Gaz balonni ko`tarib ikki metirlar beriga oldim.
- Ha mana shu, -o`rnidan qo`zg`adi, - To`g`irlab berasizmi?
Indamasam yonimgacha kelib oladigandek, shiddat bilan o`rnidan qo`zg`aldi.
- Siz qimirlamang. Men o`zim hozir ko`raman... -dedim.
- Sen o`ltir qizim, -oyim kelin qo`lidan ushab joyiga o`tqizdilar va kulib: - Voy booo qizim! Balaning ham o`zinga o`xshab nozikkina ekan-ku! Buning tezda tugab qolmaydimi? -dedilar.
U esa yelka qisib qo`yarkan, hasratlangan ko`yi oyimga dardini to`kishga kirishib ketdi:
- Holajon, bular to`yda bo`lmasa ko`chada to`yib keladilar. Ovqatni ham o`zimga yarasha bir yegulik tayorlayman, -dedi.
- Unday ekan ovqat qilib nima qilasan-a? Ha biznikiga chiqaver. Birgalashim o`tiramiz...
- Bular...
Kelin kutulmagan taklifga qanday javob qaytarishni bilmay kalovlanib qoldi.
Oyim sodda oqko`ngil insonlar. Kelinni o`zlariga yaqin olib senlab, yelkasini silagancha, taklif qilardilar. Qarasam kelin noqulay ahvolda, oyimni taklifini rat etolmayabdi. Oyimni chalg`itish uchun aralashdim.
- Kelin opa, bunizga nima bo`lyabdi o`zi?
- Aaaa! - u dik etib o`rnidan turdi. Maqsadimni anglaganday o`zicha shoshilib tushuntira boshladi. - Anovi buraydigani, anaqasi bo`shab qolibdi!
Detallarni nomini topalmay, o`sha kuni aytgan gaplarimni takrorladi.
- Shurfimi? -dedim men ham talmovsirab, uni ajabtovur hovluqmaligidan to`lqinlanib.
- Ha, him o`sha shurpi. Anaqa bilan burab mustaxkamlash kerakde...
- Atverka... Bajaramiz kelin opa.
Yana savolga tutib chalg`itishda davom etgan bo`lardim. Ammo baxtimga kichik yangam paydo bo`ldilar. Uy ichida yig`lab qolgan jiyanimni olib chiqib oyimga topshirdilar.
- Oyijon nevarangizga qarab turing, men shundoq ishtonchalarni chayib olayin.
- Beraqol...
Oyim shu kuyi, jiyanimni yupataman deb ovunib qoldilar. Kelin esa yana meni harakatimni kuzata boshladi. Men unga ortiqcha e`tibor bermagan kuyi, balondagi muammoni to`g`irlashda davom etdim.
Muommoni to`g`irlagach, zanglab qolgan garelkasini ham tozalab berishga qaror qildim. Buning uchun kichik shurfni bo`shatish kerak edi. Shurufni bo`shatish qiyin bo`lmadi, ammo zanglab ketgani sabab qayta o`rnatish mushkullik tug`dirardi. Hecham atvervka to`g`ri kelmas, to`g`ri kelsa balonni tutib turish uchun menga yana bir qo`l yetishmasdi.
Kuzatib turgani uchun, yordam kerakligini fahmlab kelin yonimga keldi.
- Qayerni ushlab turayin!
- Manabu narsani, - boshimni ko`tarib unga qarab oldim, - Qo`liz qora bo`ladida.
- Mayliga... -deya kaftlari bilan orqa etagini sidirgancha tizzalarini bukib, yonimga engashdi. U juda yaqin kelgani tufayli, uning bo`yi dimog`imga uruldi. Yana avvalgidek ajib hissiyotdan vujudim to`lqinlanib ketdi. Beyhos balonni aylantirib yubordim, oqibatda uning to`r matoli yengi garelkani zanglagan temiriga ilinib qoldi. Shoshgancha unga yordam beraman deb qo`llarini ushlab olibman. Yetmaganiga barmoqlarim ham ko`kragiga tegib ketdi. O`zim hijolat bo`lib:
- Kelin opa siz qo`yaqoling o`zim! -dedim.
U lablarini ko`ng yoyib jilmayib qo`yarkan:
- Ho`p! -degancha oyimni yonlariga ketdi.
To`g`irlab bo`lgach, olov yoqib kiranni ishlashini tekshib ko`rdim.
- Kelin opa, mana bo`ldi. Endi qo`rqmay qozon qaynataverasiz, hodo hohlasa endi yonib ketmaydi.
- Qo`liz dard ko`rmasin, rahmat...
- Arzimidi...
U uyiga kirib ketishga taraddutlanganini oyimga namoyish qilib qo`lini duoga ochdi.
- Duo qiling hala...
- Turasanmi?
- Kirayin ovqat qilaman...
- O`tirsang bo`lardi, xozir ovqatimiz pishadi. Birga-birga ovqatlanardik?
- Rahmat hola, boshqa safar...
- Omin yurtimiz tinch bo`lsin, tan sihatlik hotirjamlik bersin. Sen ham qo`shganing bilan qo`sha qari, omin...
Kelin yuziga fotixa tortarkan, yana bir bor menga jilmayib minnaddorona qarab qo`ydi.
- Mayli, bizanikiga ham kiring hola... -deya balonni ko`tarishga chog`landi.
- Qo`y qizim sen ko`tarma, - oyim buyruq ohangida menga imladilar, - Ol sen...
Oyimning buyrug`iga itoat qilib, baloni oldimda, eshik tomon yurdim. Kelin esa, kir chayayotgan kichik yangan, oshxonada ovqat qilayotgan katta yangam bilan hayrlashgancha ortimdan ergashdi.
Ko`chaga chiqishimiz bilan, yelkamga qo`lini qo`yib e`tiborimni tortib:
- Oyingiz tenggi yo`q ayol ekanlar... -dedi, to`lqinlanib kulib qarab.
- Oyim dunyoda yagonalarda... -dedim.
- Ha, tog`ri, hammaning ham oyisi bo`lsin ekan.
Bu gapi bilan oyisi yo`qligiga shama qildi. Kayfiyati tushib homush bo`lib qoldi.
Shu kuyi ularni xovlisiga kirdik. Darvozaxonada mashina yo`qligini ko`rib, Sadir hofizni uyda emasligini tushundim.
- Kelin opa! Hofiz uydamasmi?
- ``To`yim bor!`` deb peshinda chiqib ketgandilar.
- Ha...
Balonni joyiga o`rnatib qo`yarkanman, kelin uyda yolg`iz bo`lsa ko`p qolishim no to`g`riligini anglab, tezda qaytishga chog`landim.
- Kelin opa, men qaytdim...
- To`xteng... -dedi keskin ohangda to`xtatib.
- Labbay... - unga qaradim. U esa gapini yo`qotib qo`ydi yoki gapini o`ylab olmasdan meni to`xtatib qo`ygandi. Bir necha sonya o`ylanib jim turib qoldi.
- Biror yumishiz bormi?
- Perog yeysizmi? -dedi muloyim jilmayib.
Men ham bu kutulmagan taklifga nima deb javob qaytarishni bilmay qoldim. - Yeysizmi? o`zim pishirganman.
- Rahmat, qornim to`q... -dedim tezroq ketishni istab.
- Boya ochman degandiz-ku?!
- Ha... Rosti kelin opa, shirinlikni hushlamayman.
- Siz men pishirgandan bir yeb ko`ring, fikriz o`zgaradi.
``Yaqin olib ilinyabdi, bir bo`lak yesam o`lmasman! U ham hursand bo`lar.``
- Mayli bir bo`lak...
So`rini chetiga omonat o`tirdim. U esa zippillagancha oshxonasiga kirib ketdi. Sal o`tmay, patnis ko`tarib qaytib chiqdi. Xontaxta ustiga dasturxon yozib, patnis ustidagi neymatlarni dasturga qo`ydi.
- Ovora bo`lmang... -dedim likopchalardagi pechenyi, qant, mayizlarni ko`rib.
- Ovorasi borakanmi. - kattaroq likopdagi 7, 8 bo`lak perogni oldimga surdi. - Oling, tortinmang...
Perogni bir bo`lagini olib, og`zimga soldim. U esa nim tabassum qilgancha, fikrimni kutib og`zimga termuldi. Uning bu qadar diqqatini berib qarashi juda yoqdi. Shuni uchun bo`lakni yeb biturmagunimcha, javobimni aytishga shoshmadim. Sabirsizlik qilganday qoshlari qoqib, ko`zlari ma`noli jovdiray boshladi.
- Endi fikrim o`zgardi. Bugundan keyin shirinlikdan qatmayman. Ayniqsa siz tayorlagandan...
Bu javobim uni sevintirib yubordi. Ko`zlar porlab, beyg`ubor tabassumidan chehrasi yaxshnab ketdi.
- Osh bo`lsin. -choy quyib berish uchun piyolani qo`liga oldiyu, allanima yodiga tushub oshxona tomon bir qarab qo`ydi, - Sharbat ichasizmi?
- Yo`q,
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!