Tasodifiy hikoya: Achinarli voqea (davomi)
Avalombor barchangizdan uzr sorayman hikoyani davomini kechikibroq yozganimdan Zarifani uxlab yot...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (V- QISM...)

Добавил:	-MAJNUN- (07.02.2018 / 11:10)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	29589
Комментарии:	2

MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...

Avvalgi I -II -III -IV - Qismlar...

V - Qism...

Yangamning so`zlaridan so`ng, hammalarini nigohi menga qadaldi. O`zim ham biroz shunarsiz holatdan, turib qoldim.

- Menimi? -dedim, hayratimni yashirar ekanman, yangamdan izoh kutib.
- Ha, sizni chaqiryabdi! -dedi yangam, labini qeyshaytirgancha yelka qisib.
- Menda nima ishlari bor ekan?
- Zarur dedi, bilmadim!

Yelka qisib turgan yangani ko`rib, joyimdan asta qimirladim, ammo akamning o`tkir nigohlaridan, yam turgan holatda qotib qoldim.

- Qaramisanmi? -dedilar oyim.
- Hozir... -dedimda, shoshib eshik tomon odimladim.

Darvoza eshigini ochgan hamonim, huddi tog` shabasi misol, yoqimli ifor yuzimga uruldi va qarshimda, havorang bayramona libos kiyib olgan qo`shni kelin zohir bo`ldi. Uning, o`ynoqi tabassumiyu, go`zal kiprik qoqishlaridan, qalbim mastona, tuyg`ular og`usida qolib ketdim.

Arang hushimni yegib olarkanman, uning quyosh otashi jo bo`lgan ko`rlariga boqib:
- Keling... -dedim.
- Assalom alaykum...

Boyagidanda otashin tabassum bilan, qaroqlarini jovdiratib yuz ko`zimga bir-bir nazar tashlab oldi.

Har safar hurmat yuzasidan, o`zim birinchi bo`lib salom berardim. Lekin bu safar u birinchi bo`lgani, allanechuk o`zimga bo`lgan ishonchimni oshirib, sevintirib yubordi. Hissiyotlar og`ushiga, tezgina shung`ib ketganimdan, uning qo`l cho`zib turgani kechroq sezdim. Asta qo`lini siqarkanman, uning o`zini tutishidan, huddi yaqin tanishlardek, samimiyat yuzaga chiqqandek bo`ldi.

- Va`alaykum assalom...

Uning shodlikdan yorishib turgan chehrasiga qarab, qo`llarini uzoq vaqit siqib turaveribman. Bir muddat shu zayl turib qoldik. O`yinqarog`lik qilganday, qo`llarimizni havoda 3, 4 bor siklitib oldida, quvnoq ohangda:

- Yaxshimisiz? -dedi.
- Shukur, - bunchalik xursandligini sababini bilishga oshiqib so`radim: - Tinchlimi kelin opa, og`zingiz qulog`izda?

Qoshlarini salgina uyib, o`pakalangannamo ohangda gapirdi:
- Qachongacha ``Kelin opa`` deysiz? - ko`zlarini salgina qisgancha birzum o`ylanib qoldi, - Immmm... Ahir sizdan 87 kunlik kichkinaman-ku! Iltimos ``Kelin opa`` demasdan, Madina deyaqoling?

``Yoo rabbim. Bu qanday baxt-a? Salkam yarim yilda, o`zim sevgan insonni ismini eshitdim!``

- Madina... - hayrat bilan bu go`zal isimni aytar ekanman, sohibasiga qaradim. - Qanday gapiz bor edi, Madina? -dedim ovozim temttini bir parda pastlatib.
- Iltimosim bor edi!..
- Qulog`im sizda, agar qo`limdan kelsa jonim bilan...
- Bozordan non olib kelib berolasmi?
- Non?
- Ha, non! Iltimos...

Ko`zlari mo`ltirab, qarab turardi. Qarashlarida o`zimga nisbatan, iliqlikni sezayotganim uchun, hazil qilishga botindim.

- O`ziz yopaqolsayz bo`lmaydimi? Zo`r nonvoysiz-ku!

Hazilimdan uyalib, yanoqlari olmadek qizarib ketdi. Kafti bilan labini to`sib ``Yo`q!`` deganday bosh chayqadi.

- Allabatta olib kelib beraman... -dedim.
- 10 ta yog`lik patir, 20 ta obi non...

Qo`lidagi dasta pulni uzatdi. Pulni olarkanman:
- Bugun mehmonlar keladimi? -dedim.

Labini bir chetini tishlagancha boshini qimirlatdi. Shu lahzada, hursandligi sababini tushungandek bo`ldim. Hayolan tug`ulgan kunim va hozir kun orasidagi sanalarni hisoblay boshladim. Tahminan u aytgandek kunlar chiqdi.

- Bugun tug`ulgan kuningizmi? -so`radim. U tastiq tariqasida, keng yoyilgan labini kafti bilan to`sib, ko`zlarini pirpiratdi. - Unday bo`lsa tabrigimni qabul qiling...
- Rahmat...
- Ha, sovg`asiga qarzdorman...
- Ho`p, shu vadangizni eslab qolaman...

Hursandligi uchum yoki menga erkalik qildimi! Ortiga qayrilarkan, ko`zini qisib, sho`xchan nigohlar o`yinini qildi. Uyi tomon odimlar ekan, tez-tez ortiga qarab qo`yardi.

``Tavba... Hissiyotlarini yashirmadi. Huddi qizboladek nozli, ishvali boqib, yuragimni tilib ketadiya! Ko`zlaridagi o`t sevgimidi, yoki shunday tuyuldimi???``

Ortidan armonimni g`ijimlagandek, pullarni ham mahkam changallagancha og`ir hursunib, yurak hovurimni bosdim.

Uyga qaytib kirdim. Yana o`sha savol bilan boqqan nigohlar. Asta joyimga o`tirar ekanman, qovog`ini solib turgan akamga qarab, oyimga gapirdim:

- Kelin opa: ``Non olib kelib bering!`` deb iltimos qilyabdi...
- Nima! Sadir o`libdimi?

Birdan akam ichayotgan piyolasini, xontaxta ustiga duqqullatib urdi.

- Bilmadim, -deb hotirjam yelka qisdim. Nonushta qilishda davom etdim.
- Sen nima deding?

Oyim ham qizib so`radilar.

- Yo`q dermidim oyi, iltimos qilib turganidan keyin!!! -oyimdan, ijozat so`ragandek qarab. - Bugun uylariga mehmonlar keladi shekilli! -deb qo`shib qo`ydim.

Oyimdan sado bo`lmagach, nonushta qilishda davom etdim. Choylarini ichib bo`lishgan akalarim bugungu kunlarga mo`ljallangan ishlarni maslahat qila boshladi. Ularni o`zoro qizg`in suxbatiga, oyim qo`llarini duoga ochib nuqta qo`ydilar.
Uzundan-uzoq o`qilgan duolardan so`ng, yuzimizga fotiha tortdik. Oyim birinchi bo`lib, menga yuzlandilar.

- Otirmasdan tezgina olib kelib beraqol. Yana mehmonlari keladigan bo`lsa, kechikib qolmasin...
- Ho`p bo`ladi...

Tezda turib, mashinani yurg`azdim. Bozorga borib kelishimga, yarim soat kifoya qildi. Mashinamni darvoza yoniga qo`ydimda, avval hovlimizga bir ko`z tashlab oldi. Akalarim allaqachon chiqib ketgan. O`ylashimcha Madina endi nonini olgani chiqmasa kerak!!! Dedak o`zim olib kirib berishimga to`g`ri keladi. Selafan paketlarga solingan nonlarni ko`tarib, ularni uyi tomon yurdim. Kutub turgan ekanmi, chaqirmasimdan qarshimda paydo bo`ldi.

Tongda ko`tarilgan quyoshni, bazorga borib kelgunimcha yuzini qora bulut qoplagan edi. Go`yoki ob-havo afzoyi uning chehrasiga ko`chgandi. Allanechuk ruhi cho`kkan, boyagi kayfiyatdan asar ham qolmagandi.

- Tinchlikmi nima bo`ldi? -dedim.
- Hechnaima...

Holatini yashrishga urunib, jilmaydi. Ammo yuzidagi sohtalik, ko`zlariga qatgan istirob, menga birinchi ko`rishganimizdagi kelinni eslatib yubordi.

Bir nima bo`lgani, butun vujudim his etardi. Undan nigohlarimni uzmagan holda, qo`limdagilarni uzatdim.

- Mana olib keldim...
- Rahmat.
- Arzimaydi.

Kirib ketishga shoshmadi. Lablarin juflayni bir nima demoqchidek, ammo aytolmay ko`zlarini yashiradi. Yana qandaydur yordamim kerakligini his qilganim uchunam, ketishga shoshmaygina ortga tistarildim.

- To`xtang, - birdan oldinga intilib, tirsagimdan tutib qoldi, - Besh daqiqa vaqtingiz bormi?
- Vaqtim bor, lekin...
- Iltimos qarashvoring, - javobimni ham kutmay, ortidan yurishimni so`radi, - Yuraqoling...

Ichkariga kirib keta boshladi. Darvozaxonada Sadirni mashinasi turganini ko`rib, uyda u ham borligiga ishonchim oshgandan so`ngina asta Madinani ortidan ergashdim. Hovgiga kirdaganimda, hammasi risoladagidek