Tasodifiy hikoya: Kivartiradagi ishlar
Mani ismim Donyor 95-yilman. Man sizlarga 2 yil oldin bölgan voqiyani aytib bermoqchiman. Öqishning ...davomi

Sen bilan bir o’n ikki oy…

Добавил:	Князь (08.02.2018 / 12:19)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	27379
Комментарии:	8

Sen bilan bir o’n ikki oy…

Kinostudiyada ish avjida, o’tgan yil katta ekranga uzatilgan mashhur serialning yangi mavsumini suratga olish jarayoni ketmoqda. Shu sabab ishchi jamoa tarkibi ham yangi yil boshida bir necha o’n kishiga kengaytirildi. Studiya rahbari barchani yig’ib yangi kelganlarni birma tanishtirib qaysi ish o’rnida faoliyat ko’rsatishlarini belgilab berdi. San’atshunoslik oliygohining yangi bitiruvchilari bo’lgan Anvar va Rayhona ham shular orasida edilar. Anvar o’z yo’nalishi bo’yicha kamera ustasi operator etib, Rayhona esa husandon bo’lganligi sabab kino qahramonlari nutqlari ustida ishlovchi xodima sifatida ishga qabul qilindilar.
Institutda ba’zi ba’zida yuz ko’rishib qolishganlari uchun yangi begona muhitda bir birlariga o’zlarini anchayin yaqin his qilishdi. Yig’ilish tugagach yangilarga studiya binosi, nima qayerda turishi, qaysi lavozimda kimlar ishlashi yana bir bor eslatildi. Birinchi ish kuni shu taqlid yakunlandi.
Katta yo’lga olib chiquvchi nimqorong’u piyodalar yo’lkasidan tez tez yurib ketayotgan Rayhon ortidan ergashib kelayotgan sharpaga o’grildi. Yelkasiga ryukzagini ilgancha mayin kuyni hirgoyi qilib kelayotgan kishi Anvar edi. Tanish inson ekanligidan ko’ngli joyiga tushdi, yigitni negadir o’ziga hamroh qilgisi keldi.
- Assalomu aleykum. – dedi qiz o’ziga yaqinlashgan yigitga.
- Vaaleykum assalom Rayhonaxon. – alik oldi yigit ham jilmaygancha.
- Ismingiz…iimm?... – qiz eslamoqqa urindiyu negadir tanishtiruv jarayonida fikru hayoli boshqa narsa bilan band bo’lib o’tirgani pand berdi.
- Anvar. – tanishganimdan xursandman.
- Uzr eslolmaganim uchun. Menimcha bir joyni tamomlaganmiz?
- Ha shunaqa.
- Ismimni eslab qopsizu, men siznikini eslolmadim baribir hijolat bo’lyapman.
- O’qish paytidan sizni tanimayman.
- Aaa? – ko’zlari katta ochilgan qiz yigitga qaradi.
- Tadbirlarda ko’p olib boruvchilik qilgansiz… shundan. – yigit o’zgarmas sokin va erkalovchi ohangda gapni davom ettirdi, - Mana yetib keldik bekatga. Siz qaysi tomonga ketasiz?
- 17-marshrutkani kutaman. Sizchi?
- Yo’limiz deyarli bir ekan. Men tramvay deposida tushib qolaman.
- Hmm…
Yana o’qish va yangi ishlari haqida qizg’in suhbat qurishdi. Kelgan marshrutkada bittagina bo’sh o’rin bo’lgani sabab qizni unga o’tqazgan Anvar kech bo’lib qolgani sabab piyoda manzili tomon yura ketdi.
==========
Studiyada kun sayin ish avjiga chiqar, hamma tinmay mehnat qilar vaqt esa bir maromda soatlarni chiqqillatib qadam bosib o’tardi. Shu zayilda bir oy o’tdi. Bu orada Anvar va Rayhona ham ishga ko’nikib bir birlari bilan ancha chiqishib ketishdi. Ish vaqtida tez tez ko’rishishmasa ham ishdan so’ng ko’pincha birga qaytishar - yo’l bo’yi suhbat qurib bir birlarini zeriktirishmas edi. Tabiatan qiz ancha sho’x xushchaqchaq hamda yoqimtoy bo’lsa yigit ham undan qolishmaydi ammo har ishni reja bilan qilguvchi edi. Deyarli tengdosh bo’lganlari sabab sensirab gaplashadigan bo’lishdi.
- Bilasanmi? – bir kecha ishdan qaytishayotganda qiz yangi suhbat uchun mavzu ochdi.
- Nima?- yigit so’radi
- Studiyada ishlashga meni nima jalb qilgan?
- Xo’sh nima ekan?
- U bilan yonma yon ishlash… - qiz kulib ko’z qisib qo’ydi.
- Kim ekan o’sha baxtiqaro – sen bilan ishlayotgan? – yigit ham hazil bilan so’radi.
- Ma’ruf Aliyev! – qiz beixtiyor allaqanday hayajon bilan serial bosh qahramoni bo’lgan detektiv roli ijrochi nomini aytib yubordi.
- Qiziq…
- Hmm qiziq. Bilmaysanda uni qanchalik… exxx.
- Bilinib turibdi, yaxshi inson deyishadi. Rollari ham ajoyib.
- Shunaqa…
=========
Oylar bir birin quvdi – abri naysonli aprel keldi. Studiya ishlab berayotgan “mahsulot” – serial oldingi mavsumdagidan ham yuqori reytingga chiqdi. Rayhonani ham Anvarni ham o’z ishlarining ustalari deyish mumkin edi, yanada yutuqlarga yetish uchun tinmay mehnat qilishlari bunga sabab. Ammo endi ular birga ishdan qaytmay qo’yishdi. Ko’pincha Anvar tushlikdan so’ng qandaydir boshqa yumushini bahona qilib yo’qolib qolar edi.
Ishlarini tugatib ertangi kun uchun materiallarni tayyorlab qog’ozda chiqarib olgan Rayhona eshikdan ko’chaga chiqdiyu yuragi shuv etdi – ertalab ochiqqina havo edi, Kechga kelib osmon qovoq uygan: qop qora bulutlardan hozir yomg’ir quyadigandek tuyulardi. Soyabon olib chiqmaganiga afsus aytdi. Ha mayli bekatgacha ulguraman deya tez tez qadam tashlab keta boshladi. Yo’lka o’rtasidagi daraxt tagiga yetganda barglar shitirlashni boshladi. Ulgurmadi… Nima qilishini bilmasdan daraxtdan panoh kutgandek tagiga turib oldi.
- Xonim! Yordam kerakmasmi. – qo’lida soyabon ko’targancha qizga tomon Anvar kela boshladi.
- Viiyyy!!! – qiz quvonchdan qichqirib quvnadi.
- O’tgan kun aytgandim bahor havosiga ishonma deb. – qiz qo’lidan tutib soyabon tagiga tortdi.
Bekatga yetib kelishgach ajralishgach ajralishdi. Yigit yomg’irpo’shni yig’ib g’ilofga soldi.
- Bugun yumushlari yo’q ekanda? – kinoya qilgandek gap otdi qiz. – jin ursin loy tegibdi – deya etagiga qarab jahl qildi.
- Rahmat shart emas, kamina holis xizmat gadosi. Yomg’irni “zakaz” qilgan ham biz bo’lamiz. Loy tekkan bo’lsa yuvarsan… - yigit bamaylixotir gap qaytardi.
- Hmm RAHMAT! – jahldan tushmasdan dedi qiz. Sal ovozini pastlatib - Endi qachon kelarkin anavi “traktor”?!
Anvar yonidan smartfon telefonini oldida kovlay boshladi. Yomg’ir esa endi ancha tartibga tushib mayin yog’ishga tushdi.
- Anvar…
- Hmmm.
- Nima qilyapsan?
- O’zim. Zerikdim ozroq.
- Qizingga sms yozyapsanmi debman.
- Shunaqaroq, nima edi?
- Voy pismig’ey unaqa bola emasdingku. Kim u qiz? – qiz ayyorona kulib qosh qoqdi.
- Menga nima qipti? Sen har kuni “suyukliging” bilan gaplashyapsanku.
- Voy kimakan o’sha men bilmagan “sevgim” – handon otdi qiz.
- Ma’ruf akajonizda.
- Hmm shunaqa! – qiz ko’rding degandek boshini hiyol silkitib qo’ydi.
Ha mayli, ana yana bir kutganing “traktor” keldi. – telefonini cho’ntagiga solgan Anvar marshrutkaga qarab yurdi…
=========
Novdalarni bezab g'unchalar
Tongda aytdi hayot otini
Va shabboda qurg'ur ilk sahar
Olib ketdi gulning totini…
Gullar mavsumi ortda qoldi. Avji yoz keldi. Ijodkorlarning ko’p vaqti yopiq pavilionda o’tardi.
Har vaqtdagidek kechki mahal Anvar va Rayhona bekatda ko’rishishdi.
- Salom. – sho’x ohangda salom berdi Rayhona.
- Salom. – qo’lidagi telefonidan bosh ko’tardi Anvar.
- Rosa jigaringdan uribdida seni shu qiz.
- Haa nimasini aytasan. O’zingni ishlaring qalay?
- Gapni chalg’itmada kimligini ayta qol.
- Kimni kimligini?
- Sevganingnida?
- Men senga sevganim bor dedimmi?
- Unda kiming bor? Qizing bormi desam ha degandingku!
- Hm qizim bor – qi-zim! – bo’g’inlab takrorladi.
- Tovba qanaqa qiz? Farzandim deyapsanmi?
- Ha. Mendan ota chiqmaydimi?
- Voy o’lmasam, hali xotinim ham bor dersan.
- Yo’q uylanishga ulgurmadim.
- Jinnisan.
- Bilaman.
- O’zi nima bo’lyapti – boshim aylanib ketdi. Gap nimada tushuntirib ber.
- Senga oilam haqida gapirganlarim aslida…yolg’on – bekat o’rindig’ida o’tirgan Anvar chuqur o’yga toldi.
Rayhona yanayam o’yga toldi: uning oilasi haqida bilgani ota-onasi