Tasodifiy hikoya: Xotira uchun
Юрагимнинг кўзёшлари тинмай қолди, Умрим на тун, кундузлигин билмай қолдим, Уйгинангда тўй бўляпти...davomi

MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (XII- QISM...)

Добавил:	-MAJNUN- (12.03.2018 / 06:01)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	24626
Комментарии:	Комментарии закрыты

MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...

Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - Qismlar...

XII - Qism...

Shodiyani, ``DAYUS!`` degan so`zidan ko`ngilga yoqimsiz hayollar o`rmaladi.

- Akasi kim o`z? - achiqlanib so`radim, - Madinaga qanday zulum qilgan?
- Olloh jazoyini bersin! - lablari qaltirab lanatlab, birmuddat jim bo`lib qoldi. Ko`zlarini yerga qadagancha, eshitilar-eshitilmas pichirladi. - Singlisiga shahvat ko`zi bilan qaragan, akalarni ollohim o`zi jozolasin...
- Iflos-s-s!

O`tirolmay o`rnimdan turib ketdim. G`azabimni chegarasi yo`qdek, bu narsani hazim qilolmasdim. Ayni damda, o`sha iblis saltanatidan chiqqan mahluq yonimda bo`lganida, uning qotiliga aylanishim aniq edi. Shodiya aytayotgan so`zlari inson a`qliga sig`maydi.

- Nomusidan qo`rqib, uyiga bormay qo`ydi... Ikki yil ammasi bilan yashadi... Keyin esa kutulmaganda, ammasi turmushga uzatvordi...

- Bo`ldi bas-s-s! - ortiq bardoshim yetmadi, - Shodiya endi ketaqol...
- Murod iltimos bu gaplarni, sizga aytganimni u bilmasin. Madina ikkimiz orasidagi sir edi...
- Bo`pti...

Bu gaplardan anchagacha o`zimga kelolmay yurdim. Birkun o`sha shaytonda duch kelsa nima qilishim haqida ko`p o`yladim...

* * *

Tuni bilan, shomol aralash yomg`ir yog`ib, qish yaqin qolganidan daraklab, havoni sovutib ketdi. Qalinroq kiyinib o`qishga otlandim. Bu kun yuragim juda sokin. Madina bilan ikki haftacha ko`rishmaganim uchun, uni juda sog`inganman. Bekat yoniga kelganda, oyog`im yurmay qoldi. Huddi aftobur kutayotgan yo`lovchidek o`rindiqqa joylashib oldim. Odamlar gavjumi ko`payib borardi, Madinadan esa darak yo`q. Bir necha daqiqa kutdim, ohiri sabrim tugab, to`g`ri uyiga chiqdimu eshigini qoqdim.

- Kim u?
- Murodman!

Shiriq-shiriq ettiyu, eshik ochildi. Qarshimda Shodiya turardi.

- Salom. Murod yaxshisiz?
- Salom... Madinani yoniga kelgandim...
- Hmmm... Daryolar sokinmi?
- Sokin...

Bir-birimizni tushunganimizdan, mamnun qarab kulib qo`ydi.

- Hozir bir daqida.
- Ho`p...

Sal o`tib Madina chiqdi.

- Assalom alaykum!
- Va`alykum assalom... Qalaysan?
- Tuzuk... O`ziz yaxshimisiz?
- Ha...

Diydor oni shirin, tillarga so`zlar kelmay, bir muddat turib qoldik. Bu orada Shodiya, sumkasini ko`targancha chiqib keldi.

- Murod sizni kutib turaymi? -dedi, inistitutga birga ketishga shama qilib.
- Birinch para, Husnud domlani maruzasi... -dedim, birinchi parani qoldirishimni bildirib.
- Haaa... Bo`lmasa sizlarni yolg`iz qoldiraman... - ``Hammasi yaxshi bo`ladi!`` degan ma`noda, Madinani yelkasini silab, qo`yadi. - Madinnn hali ko`rishamiz... -deya.

Shodiya zinadan tushib tashqariga chiqib ketgan. Madina jilmalmaygancha, ichkariga yo`l ko`rsatdi.

- Ichkariga yuring...
- Mayli. -deya uy ich kirdim. Nonushta qilib o`tirgan ekan dasturxon yozilgan.
- Marxamat o`tring...

Stulga o`tirarkanman, darsturxon chetida, (Asperin) turgani ko`rdim.

- Kim betob?
- Men... Ertalabdan salgina bo`shim og`rigandi...
- Olloh shifo bersin...
- Rahmat. Endi yaxshi!
- Sen uchun hursandman...
- Vooy nega o`tiribsiz? - piyoladagi asalni yoniga surdi, - Asaldan oling... - deya, non bo`laklarini oldimga qo`ydi.
- Doyim nonushtada asal yerkansanda? Shunga o`zing ham, so`zing ham shirin! -dedim, suhbatni ham shirin davon ettirish istagida.
- Hmmm! - iliqqandek, kulumsiradi, - Pochcham, asalari boqadilar...
- Hoynaxoy, ona asalari, ammang bo`lsa ko`rak-a? -dedim, kulib.
- Yana boshladizmi! - yolg`ondan qoshlarini chimirdi, - Qovog`ariday chaqib olisiz-a?
- Go`zalim, men qovog`arimanmi?
- Oq-qora! - ustimdagi yo`l-yo`l sivitirimga ishora qilib kuldi, - Buguncha...
- Unda sen...
- Haaa, men... -yolg`ondan po`pisa, qilganday gavdasini oldinga tashlab, dasturxondagi pichoqni qo`liga oldi, qoshini tez-tez qoqqancha. - Ho`sh men, qanaqa ariman? -dedi.
- Yo`q-yo`q siz arimassiz... - o`zimni po`pisasidan qo`rqandek, ko`rsatdim, - Siz kapalaksiz, farishtanikidek jajji qanotlari bor, o`zi beozor dilkash kapalak. Mening kapalagim...

Qiyosimdan ko`zlari sevinchdan yonib ketdi.

- Eeee! -ko`zlarini qisib, labini qiyshaytirdi, - Bo`meydi!...
- Nega endi?
- Umm, umm! - ko`rsatgich barmog`ini lik-killatdi, -Qovog`ari bilan go`zal kapalak!!! Tabiyat qonuniga to`g`ri kelmaydi, ular bir-birini sevolmidi!...
- Bo`ldi, go`zalim... Unda tabiyat qonuniga moskeladigan, insonligimizcha qolamiz... Murod Madina bo`lib...
- Kelishdik... - birdan allanima yodiga tushgandek o`rnida turdi, - Ha aytgandek...

Borib, yotoq devani chetiga o`tirgancha, sumkasini qo`liga oldi. Ochishga urundiyu, ocholmay g`ulduradi ``Nimmabalo buzilibdi shekili!`` dedi.
O`rnimdan turib yoniga borib o`tirdim.

- Buyoqqa berginchi!
- Ochilmayabdi! - sumkani qo`limga tutqazdi, - O`sha kuni suratlar menda qolib ketibdi...

Bir ikki harakat bilan sumkachasi ilgagini bo`shatib berdi. Ichidan o`sha kungi suratlarni olib, bir-bir ko`z tashlab chiqa boshladi.

- Qarang sifati, zo`r chiqqan!
- Ha... - qo`limga olib, bir-bir qaradim, suratda ham alamzadaligim bilinib qolgan. - Yaxshi chiqmagan, tashlab yubor.. Boshqa safar yangittan tushamiz...
- Nega tashlar ekanman? Bularni hammasini albomga solib, asrab qo`yaman... - suratlarda tikilgancha, bosh barmog`i bilan, suratdagi aksimni siypaladi, - Bular men uchun qadirli... -deya shivirladi.

Qo`limni yelkasidan oshirib, o`zimga tortdim.

- Kechir dilhunligim uchun...

Tanasi bo`shashib, boshini yelkamga oxista suyadi. Peshonasidan o`pib, muhabbatimnilar erkaladim.

- Kechir meni Madinam...
- Shodiya hammasini aytib berdi... Undan ranjimeng...
- Bo`ldi o`tmishni, unatamiz... Nima bo`lsa, ortta qoldi, oldimizda kelajak bor...
- Ha...

Ko`zlarimni yumib, uni qattiqroq o`zimga tortim.

``Kapalakdek beozorim!``

Kelajak haqida shirin orzular hayollarni to`ldira boshladi. Oppoq kelin libosida, beshik quchgan holatda... Har lavhalarda baxtiyor qiyofada gavdalanadi.
Surat qog`ozlarini ishqalanishidan chiqqan ovoz, hayol olamidan hayotga qaytargandek bo`ldi. U o`ziga tegishli to`rtasini ajratib, qolgan to`rtasini asta tizamga qo`ydi.

- Bular sizniki...
- Kerakmas...
- Nimaga? -dedi, boshini ko`tardi. - Meni suratim kerakmasmi?