Tasodifiy hikoya: pulga sotilgan nomus yoki otasini uldirgan farzand
Wohida qiwloqning eng oldi qizlaridan edi u doim uziga etbor oro berardi odamlar nazarida ...davomi

Killer 4 (kamolov) copy

Добавил:	!!!!!kamolov!!!!! (11.04.2018 / 20:54)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	27715
Комментарии:	Комментарии закрыты

Vadim o'tirgan yer zax va qorong'i edi. Bu ham yetmagandek, suvaraklarning vizillagan tovushi odamning asabiga tegardi. U juda charchagani, a'zoyi badani ezilib borayotganiga qaramay, uxlayolmas, o'sha suvaraklarning quloq-pulog'iga kirib ketib qolishidan cho'chirdi…
Bir soatcha hech narsa haqida o'ylamay, jim o'tiraverdi… Bora-bora qorni ochib borayotganini his qildi. Afsuski, unga hech kim ovqat olib kelmasdi…
“Bu dunyo juda qiziq ekan-da! — o'yladi Vadim yer chizib. — Kelib-kelib suyuqoyoqqa ko'ngil qo'yibman. U bo'lsa, nafaqat suyuqoyoq, balki g'irt sotqin, haromi ekan… Padaringga la'nat!.. Qani ilgarigi holatim bo'lsa-yu, peshonasidan darcha ochib maza qilsam!.. Valiga nima bo'ldiykin?.. Ishqilib, qiynab-piynab yurishmagan bo'lishsin!..”
Soat necha bo'lganini bilmasdi. Yerto'ladagi qorong'ilik xuddi abadiydek, birday qotib turardi. Bir mahal yerto'la eshigi sharaqlab ochildi va kimdir ichkariga kirdi…
“Qo'riqchidir-da, — ko'nglidan kechirdi Vadim ko'ziga urilayotgan fonar nuriga beparvo tikilib. — Boshqa kim ham kirardi bu sassiq yerga…”
Adashibdi. Qarshisida…
Ruxsora paydo bo'ldi.
Ie, u nega kirdi yerto'laga?..
Vadimning ko'zlariga shu qadar sovuq va yoqimsiz ko'rinib ketdiki…
Kuchining boricha shapaloqlab yuborgisi kelib ketdi. Ammo… Ayol kishiga qo'l ko'tarishni o'ziga ep ko'rmadimi, qo'lini qaytib oldi.
— Xo'sh, nima ish bilan kirding? — so'radi Ruxsoradan. — Yana qanday nag'malaring bor?..
— Meni oldingizga elchi qilib yuborishdi.
— Nima?.. Elchi qilib?.. Nega?.. Men kim bo'libmanki, elchi jo'natishsa?..
— Siz haliyam o'zingizni pastga urasiz-a!.. Ko'zingizni ochsangiz-chi!.. Hammasi sizdan hayiqadi, hadiksiraydi… Ularning ko'z o'ngida juda xavfli odamsiz…
— Bo'pti… Nima istaysan mendan?..
— Sizga yana bir imkoniyat berishmoqchi. — dedi Ruxsora. — Gunohlaringizni yuvishingiz uchun yana bir imkoniyat…
— Bu safar nima karomat ko'rsatishim lozim ekan?.. To'xta, bu gapni o'sha Samadning o'zi aytsa ham bo'lardi-ku! Nega endi aynan seni yubordi?..
— Buyog'ini so'ramang!.. Meni qiynamang!..
— Senam qiynalasanmi? Sen-a?..
— Siz nimaniyam tushunardingiz?.. Qalb bormidi siz erkaklarda…
— Qalb?.. Unaqangi narsalar narigi dunyodagina bo'larkan. Endi tushunib yetdim. Shunday ekan, bor ket bu yerdan!..
— So'ramadingiz-ku nima imkoniyatligini?!.
— Ha-ya, so'ramabman. Xo'sh, gapir!..
— Bilasizmi… Samad aka aytdiki…
— Chaynalmay tezroq gapirsang-chi!..
— Xullas, tirik qolishni istasangiz, hammaning ko'z o'ngida u kishining oyoqlarini o'pib tavba qilishingiz kerak ekan.
— Nima?.. Oyoqlarini o'pib?.. Chuchvarani xom sanabdi o'sha Samad akang. Shunday deb ayt!..
— Bu… Axir qiyin ish emas-ku!..
— Sen uchun qiyin emasdir. Ammo men… G'ururini yerga toptaydiganlardan emasman…
— Mayli, o'zingiz bilasiz…
— Menga qara, — Vadim kutilmaganda Ruxsorani quchoqlab yerga yotqizib oldi. — Sen meni sotding-a?.. Ko'nglim bo'shligidan, bu sohada tajribam yo'qligidan foydalanding… Lekin bilib qo'y, menam ahmoqmasman… Bankda Samad sovg'a qilgan millionlab pullarim yotibdi. Sen bu haqda umuman bilmasding… U pullarni o'zimdan bo'lak hech kim ololmaydi…
Ruxsora Vadimdan hech qachon bu gapni eshitmagandi. Hayron qoldi. Qiziq… Go'l, shalviragan, sodda deb o'ylagan yigitning millionlab pullari bo'lsa…
Ruxsora shu qadar tez o'zgardiki, Vadimning o'zi ham hayron qoldi.
— Menga qarang, — dedi u erkalanib. — To'g'ri, anavilarning gapi bilan sizga ko'p ozor yetkazdim. Buning uchun kerak bo'lsa, qonim bilan aybimni yuvishgayam tayyorman… Faqat… Kechiring!.. O'lgan onamning arvohini o'rtaga qo'yib qasam ichamanki, bundan keyin sizga sodiq bo'laman…
— Ol-a, — kuldi Vadim. — Shunchalar ustamonligingni, pulga o'chligingni avval bilganimda, o'z qo'llarim bilan bo'g'izlab qo'ya qolardim… Afsuski… Hozir menga keraksan…
— Ayting, jahannamga bor desangiz ham tayyorman.
— Bu yerdan qochishimga yordam berasan. Lekin bilib qo'y. Og'zingga siqqan haqni beraman-u, shu bilan xayrlashamiz…
Ruxsora nozik qo'llari bilan Vadimning badanlarini siypalay boshladi.
— Yo'q, akajon, bu shartga rozi bo'lolmayman.
— Nega?
— Chunki bir umr siz bilan bo'lishni istayman.
— E, seni boshimga uramanmi?
— Boshingizga urmasangiz, hech bo'lmaganda xizmatkorlikka yarab qolarman…
— Bo'pti, oldin aytganimni qil. Keyin o'ylab bir qarorga kelarmiz…
Haqiqatan Vadimga hozirgi pallada qanday bo'lmasin bu yerto'ladan qochib qolish zarurroq edi. Shu sababli Ruxsora bilan tortishib o'tirishni istamadi…
***

Ayol makri qirqta tuyaga yuk bo'ladi. Ayniqsa, Ruxsoraning makri… Shunday sodiq qo'riqchini ham bir hamla bilan o'z o'ljasiga aylantirdi…
Hammasi oddiygina sodir bo'ldi. Qo'riqchi o'tgan gal chiqib ketayotganda uning sonlariga, bo'liq siynalariga yeb qo'yguday termulib qolgandi. Ana shundan foydalanib qolmoqchi bo'ldi…
Tunda hamma uxlagan payt egniga kalta yubka kiydi. Ko'ylakning atayin ko'krakni yarmigacha ochiq qoldiradigan xilidan tanladi. Sochlarini yoyib, yengiltak ayollarga xos o'rdak yurish bilan yerto'laga tushib keldi. Haqiqatan qo'riqchi lol qoldi. O'zini tutib turolmadi. Uyoq-buyoqqa alanglab olgan bo'ldi-yu, Ruxsoraning orqasidan kelib mahkam quchoqladi.
— Jonidan, qayoqqa?.. — deya harsillardi u. — Avval meni xursand qip ketmaysizmi?.. Sizdaqasi kam bo'ladi dunyoda.
— Yo'g'-e, — yo'liga tipirchilab erkalangan bo'ldi Ruxsora. — Ja bilag'on ekansiz-ku-a?!. Bilib qo'ying, bekorga mushuk oftobga chiqmaydi.
— Bo'pti, qancha so'raysan? Ayt!..
— Menga pul kerak emas. Kerak bo'lsa, sizga berishim mumkin o'sha sassiq pullarni.
— Unda nima istaysan, opoq qiz?.. Oh, ko'kraklaringdan akang!.. Aytaqol, osmondagi oyni obering desangam roziman!..
Qo'riqchi Ruxsorani yerga bosib ulgurdi. U bildiki, bu laqmani bemalol ko'ndirsa bo'ladi.
— Anavi qamoqda yotgan yigitni hech kimga bildirmay chiqarib yuborasiz. Evaziga men… — Ruxsora yigitning nozik joyidan ohista g'ijimlab qo'ydi. — Evaziga sizni xursand qilaman…
— Axir… — Qo'riqchi beixtiyor o'rnidan turib ketdi. — Axir, kallamni olishadi-ku!..
— Voy, shunchalik qo'rqoqmisiz?.. Mayli, o'zingiz bilasiz… Unda… — Ruxsora ham shartta o'rnidan turib yubkasini to'g'riladi. — Hozir chiqaman-da, qo'riqchingiz meni zo'rladi deb aytaman.
— Nima?.. Yo'q, yo'q, iltimos, hech kimga og'iz ochmang!.. Bo'pti, roziman…
— Nimaga rozisiz? — atayin so'radi Ruxsora.
— O'sha… Yigitni… Mayli, chiqarib yuboraman… Endi keling, bag'rimga kiring!..
Qo'riqchi Ruxsorani tappa yerga bosdi-da, ko'ylagini yechib tashladi…
***
Qorong'i tun. Elas-elas itlarning vovillashigina tashqaridagi sokinlikni buzardi xolos. Harqalay, yog'in-sochin yo'q. Faqat havo biroz sovuq…
Qo'riqchi yigit Ruxsora va Vadimni yerto'laning boshqa bir burchiga olib bordi. U yerda bir odam siqqulik tuynuk bor ekan. G'isht bilan shunchaki yopib qo'yilgan ekan. G'ishtlarni olib tashladi-da, ikkovlariga yuzlandi.
— Shu yerdan chiqsalaring, katta ko'cha. Bemalol uyog'iga taksi to'xtatib ketaverasizlar… Lekin… — U sekin Ruxsoraning qulog'iga pichirladi. — Sizni bir umr unutmayman…
Ruxsora yigitga javoban sonini