Tasodifiy hikoya: Sevgan yigitimdi db foxishalika Kirib ketim davomi 2-qisim
zoxid akam tel qildi man alu. didim aselcem kirdimi maktabinga didi hm didim bir6z telda gablawdik w...davomi

9-МАЙЛАРНИНГ БИРИДА

Добавил:	SaRDoR_UmRZoQoV (18.07.2018 / 08:24)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	9537
Комментарии:	Комментарии закрыты

Болалигимизда 9-май катта байрам бўларди.
Тонг сахардан «Номаълум аскар» олдида тумонат одам йиғилар, тантанани бир кўзи урушда қолган кекса дерижёр бошқарувчи оркестр очиб берарди.
...Ўша йили ҳам, чиройли кийиниб, хафсала билан дазмолланган қизил бўйинбоғимни таққач, тонгда узилган сара атиргулларни кўтариб майдонга йўл олдим. У вақтлар иккинчи жаҳон уруши қатнашчилари хозиргидек саноқли эмас, орден-медаллари ҳавасу- хасадни келтиргувчи «ветеран»лар анчагина эди. Қишлоғимизнинг ўзидан нақд ўттизтача, ўлиб кетганлари эса яна кўпроқ. Уларнинг қизил юлдузли қабрлари мозорда бодраб ётарди. Биз томонда ўликларнинг қадри тирикларникидан баландроқ. Чунки, «Бу уйда Улуғ Ватан уруши қатнашчиси яшайди» деган ёзувли дарвозаларни фақат кинолардагина кўрганман. Қишлоғимиздаги фахрийлар эса ҳеч қандай белги қўйилмаган уйларда оддийгина яшашар, фақат ўлганларидан кейингина у. дунёга кетган қаҳрамонни ким эканлигини беш қиррали юлдуз билан белгилаб қўйишарди...
Мактабда «Ёш Темурчи» лар гуруҳининг сардори бўлганим учун фахрийлар яшайдиган хонадонларни яхши биламан. Уларни тез-тез йўқлаб, ёрдам бериб турамиз. Фақат биттасиникига бормай қўйдик. Ўзиям жуда зерикарли одамда. Тўғри, авваллари хабар олиб турардик. Саксон ёшда ҳам елкасидан кетмон тушмайдиган Раҳмон опоқи жуда серғайрат, хазил-мутойибани қойиллатиб қўярди. Биз боғдаги юмушларга кўмаклашиб, ишларни тез-тез битиргач муддаога ўтардик:
- Энди,уруш хақида гапириб берин.
У ўша захоти ўзгариб қоларди. Аниқроғи , хозиргина кулиб ўтирган ота дархол жиддий бўлиб, мум тишлаб оларди. Ялиниб-ёлворишларимизга эътибор бермай, гилос, ўрик ёки олма билан алдаб уйимизга тарқатиб юборарди...
Хов ана! У ҳам майдонга кетяпти. Бугун елкасида кетмони йўқ, лекин қадди анча эгилган. Оғир кетмон билан тик юргувчи одам, кетмонсиз букилиб қолишини фақат 9-майдагина кўраман. Кийиниши ҳам ёқмади. Тавба, ғалати чолда. Уйида этагигача орден -медал тақилган харбий кийими борлигини ҳамма «темурчилар» кўрганмиз. Ҳеч бўлмаса байрам куни посонланиб, гердайиб юрмайдими? Ана, ёнида кетаётган Камол опоқи «четкий»кийиниб олган. Медаллари бир-бири билан бахс бойлашгандай қуёшда ялтираб кўз олади. Хиром этиги обдон мойланиб, Чапаевча мўйлови ҳам ёдидан кўтарилмаган. Уни хафсала билан бураб, куёвлардай ясаниб олибди. Сал орқароқда кетаётган қариндошимиз Ғофир тоға бўлади. У уруш пайтида сув ости кемасида хизмат қилган. Бир қулоғи яхши эшитмайди. Бомба портлаганда «контуж» бўлган экан. «Ассалому алайкум» десак, «Ха, жоноқи олмам пишган, уйга ўт» дейди. Унга гап тушинтира олмай жиғибийрон бўлиб кетаётган чол қўшнимиз Хусан тоға. Киев учун бўлган жангларда қаҳрамонлик кўрсатган. Жуда кўп фашистларни ер тишлатган дейишади, лекин ўхшамайди. Чунки, у ўта мулойим, хушфеъл инсон. Кампири Бахри хола эса аксинча. Бадфеъл, кўнгли тор. Чолини мактабдаги тадбирларга айтиб келсак жахли чиқади.
-Ха, нима фақат Хусан опоқингни чақираверасанларми? Манам фронт ортида хизмат қилганман. Мана шу қўлларим билан ўнта эркакни ишни қилиб ғалабага хисса қўшиб, кейин ўнта туғиб «мать герой» бўлганман!-деяверади.
Хусан тоғанинг ўнг томонида қўлини орқасига қилиб кетаётган дадаси Суюнбой тоға, ёнидагиси Мелиқўзи тоға анча орқароқда эса Бакиржон, Маҳмудали, Иброҳим опоқимлар кетишяпти.
Хуллас, қишлоғимизда уруш қатнашчилари жуда кўп, ҳаммаси хақида гапирсам чалғиб кетаман. Майли, яна вақти келар...
Парад барибир парадда! Ана, ҳамма келибди. Хатто кўп дарс қолдирадиган Карим ҳам бурнини тортганча илжайиб турарди. Ҳамма йиғилгач, одатдагидек «равнясь, смирно»деган буйруқ янгради. Мактабда ўргатавергани учун бунақа буйруқларга сўзсиз бўйсунишни қойиллатамиз. Кейин СССР гимни янгради:
- Союз нерушимий республик свободных
Сплотила на веки Великая Русь...
Қани қўшилиб бирга айтмай кўрингчи? Кўкрагига йўл-йўл тасма тақиб олган ўқтитувчимизнинг битта кўзи трибунада бўлса бири оғзимизда.
Баъзан уйда ҳам хигойи қилиб юрсам дадамдан яхшигина гап эшитиб олардим:
-Ёдла деса, ёдлайверасанми қизим? 1944 -йилда биринчи Гимн ёзилганди. Эшитишни хохлайсанми?
....Мы армию нашу растили в сраженьях,
Захватчиков подлых с дороги сметём!
Мы в битвах решаем судьбу поколений,
Мы к славе Отчизну свою поведём!
Ғалатироқ дадам борда, хозиргина мени урушиб турганди. Энди бўлса, ўзи ҳам биноидек куйлаяпти. Тўғри, мен каби фахр ва ифтихор билан эмас, худди оғзига бир сиқим аччиқ қалампир солгандай ва қаршисида мен эмас уч каллалик аждархо тургандай алам билан куйлади.
- Таржимасини биласанми?
-Ха! - дедим билағонлик билан. - Хозир.... Ха, « Биз армиямизни жангларда юксалтирганмиз! Босқинчиларни эса йўлимиздан супуриб ташлаймиз....
- Бас!
Жахл билан уними ўчирган дадамдан хафа бўлганимни яширмай, бидирлаб кетдим: