Tasodifiy hikoya: birinchi marta
xullas bu voqeaga adawmasam bir yil boldi qozoqiston chimkent dgan joyida qarindowlarm boriydi ulan...davomi

9-МАЙЛАРНИНГ БИРИДА 4

Добавил:	SaRDoR_UmRZoQoV (18.07.2018 / 08:25)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	7286
Комментарии:	Комментарии закрыты

- Ёзганларнинг томи жойидамас, -деди, узун рўйҳатни тўлиқ ўқиб тугатган Баҳтиёрнинг жахли чиқиб, -Шунинг учун ўлганлар сони кўпайиб кетганда! Нега ҳеч қачон эътибор бермаганмиз?
- Ёш эдикда, - дедим чўзилиб, худди бешинчи синфда кексайиб қолгандай. Буни бир четда гап сотиб турган ўқитувчимизга ҳам кўрсатмоқчи эдик, хайрият ичимизда битта хушёрроғи чиқиб қолди:
- Туғилган ва ўлган йиллари ҳар ҳар ҳил-ку!» Улар бир оиладан кетган ака-укалар бўлса керак.
Суҳбатимизга қулоқ солиб турган ўқитувчимиз ҳам унинг гапларини тасдиқлади, фақпт бир четта мунғайиб турган Нозимни назаридан қочирмай узиб олди:
- Сен халиям шу ердамисан? Бобонгни қидирмайсанми? Уни аллақачон тошдан ўчириб ташлашган...
Кимлигини ҳикоямга муҳрлагим келмайдиган шу устозимиз анча тошкўнгил. Нозимнинг кўнглини оғритаверади.
Ахир опоқиси аввал бедарак кетиб, исми-шарифи ёзилгач кейин мени бобомга ўхшаб топилганига ва жинни бўлиб қолганига Нозим айбдор эмаску! Бу йил тантана тинч ўтди. Ўтган йили сўз беришмаса тўполон кўтариб, микрофон талашиб , ҳаммани бўралаб сўккан эди. Хатто менга жахл қилган генерални ҳам аямаган. Уни эрталаб поезд йўлида кўргандим. Увадаси чиқиб кетган чориғини қўлтиғига қистириб қабристон томон кетарди. Яхшиям бу йил гул сўрамади. Бўлмаса қувласа қочиб, йиқилиб яна «колготкимни йиртиб олардим. «Ғирт жиннида ўзиям!» Байрам куни ҳамма майдонга шошса у значогимиздаги Ленин бобони қарғаганча мозорга боради. Гўристоннинг ҳеч ким ўтмайдиган берк томонига ўтиб, ташландиқ қабрлар ўртасида увос солиб йиғлар, бир нималар деб пичирлаб дуо ўқир, қайтишда эса урушни тугатган Сталинни қарғаганча майдонга келар эди...
Ана бўрини йўқласанг қулоғи кўринади. Ўқитувчимизнинг пичинглари тугамай унинг ўзи кўринди, у тўппа- тўғри микрофон йиғиштирилмагае минбар томон кетарди. Бобосига кўзи тушган Нозим шахд билан қўзғолиб, югурганча унинг йўлини тўсди:
-Жон бобо, уйга кетайлик. Мени шарманда қилманг! Юринг, кетамиз!
Жобир жинни уни танимагандай итариб, бир донагина сўйлоқ тиши билан илжайди. Сўнг гандираклаганча микрофонга ёпишди. Суҳбатлашиб турган фахрийлар генералнинг битта имоси билан чолнинг йўлини тўсиб, бирлари самимий, бошқалари ижирғаниб, сафдошларини табриклашган бўлишди:
- Ғалаба муборак Жобир!
- Қирқ уч йил бўлибди уруш тугаганига дўст...
Жобир жинни табрикларга эътибор бермай ғудраниб, қўйди, сўнг барибир микрофонга ёпишди:
-Энангни эрга бераётгандай ясанволибсанларми? Нима қиляпсанлар ўзи?
Жинни одамнинг кучи тенгдошларига нисбатан анча кўп бўлишини икки томондан ёпишган аскарларни қопдай ирғитиб юборганда кўрдим.
- Қанақа байрам....Пуф-пуф... Нега бу матох гапирмаяпти?
Яна ўтган йилгидай атай микрофонни ўчириб қўйишганини тушундим. Шундай бўлсада уни ҳеч ким тўхтата олмади:
-Холида холаникига иккита қорахат кептургандаям байрам дейсанлара! Хасан-Хусани битта танкда портлаб кетибди. Салим малимникида ҳам аза, катта ўғли Сталинградда ўлибди...
Сўнг чўккалаб ўтирганча изиллаб йиғлаб юборди:
- Передавога кетган иккита ўғли ўлгани етмасмиди? Батта анави харомиларга чест бериб тургандан кўра - деди , кимдир кўтариб турган Ленин, Рокосовский, Жуковларнинг портретига ишора қилиб, азали хонадонларга ўтиб хол сўрасанг, гўристонга бориб мусулмончасига дуо ўқисанг ўласанларми?
-Уф, мелисалар қани? -деди ўқитувчимизнинг энсаси қотиб.
- Ха Соқи, санам шеттамисан? Худди бир нарсани қойиллатиб қўйгандай-а?! Баҳоналар билан қочиб-қочиб охири Мўмин раиснинг тазйиқи билангина кетгандинг. Ўшанда ҳам Подмосковиядаги штабларнинг бирида складчи эканингни, бирортаям немсни ўлдирмаганингни ҳеч ким билмайдида.Ҳамқишлоғларинг ўриснинг ўрмонларида халиям жанг қилишяпти. Қанчаси ўлиб кетганини биласанми? Э сумбатингга..... Анов медалларни ечиб қўйсанг ҳам бўлади! Отангни пули билан искаладчилик қилиб юрган қўрқоқ, «За мужество!» деган матахни ўрисни кетини ўпганинг учун олганмисан?
Соқи бобони мактабимизга кўп чақириб турардик. Юзга яқин фашистни ер тишлатиб, қанча кўприкларни портлатганини, душманни асир олиб асирларни катталарга топширганини айтиб тугата олмасаю, қаердаги бир жинни унинг қаҳрамонликларини билмаса!
Невараси Нозимнинг хай-хайлашига қарамай тобора авжига чиқаётган жиннини тўхтатиб бўлмасди. У бир нечта уруш қатнашчиларини мақташни ҳам унутмади:
- Санлар хақиқий геройсанлар! Ҳеч нарса демайман! Тан бераман! Ростдан ҳам қаҳрамонлик кўрсатгансанлар! Лекин Худо хайрингни бергурлар, пайғамбар ёшидан ўтганда ҳам масқаравозлик қилаверасанларми? Анави сўхтаси совуқ генералга ўргатилган маймундек бўйсунгандан кўра ўлганларинг яхшимасми? Қани юр ҳамманг, мозорга бориб битта чиройли қуръон тиловат қиламиз.
Сўнг яна ўзига ёқмаган одамларга кўзи тушиб, афтини бужмайтирганча қарғашга ўтди: